Ας επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας και στην τοπική μας επικαιρότητα, που μπορεί να μην έχει τόσο μεγάλη ένταση όσο ίσως οι προερχόμενες από την Αθήνα ειδήσεις, όμως ταλαιπωρούν εμάς και πολύ μάλιστα.
Ο λόγος και πάλι για τον πεζόδρομο ή μάλλον το δίκτυο των πεζοδρόμων της Κατερίνης.
Σχεδόν καθημερινά λαμβάνουμε από 1 έως 3 επιστολές διαμαρτυρίας ή τηλέφωνα από αγανακτισμένους συμπολίτες μας, που έρχονται μούρη με μούρη με τα κακώς κείμενα του πεζοδρόμου.
Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι αυτό το διάστημα ειδικά –όχι πως ποτέ ήταν ο πεζόδρομος σε τάξη ή έστω σε υποτυπώδη τάξη- γίνεται το απίστευτο μπάχαλο.
Έχει καταστεί πλέον συνείδηση στον Κατερινιώτη ότι ....στον πεζόδρομο δεν μπορεί να κυκλοφορεί αμέριμνος.
Έχει καταστεί συνείδηση στις γυναίκες με παιδιά ότι δεν έχουν την πολυτέλεια πλέον να αφήσουν το χέρι του παιδιού τους ούτε στον πεζόδρομο.
Έχει καταστεί συνείδηση σε όλους μας ότι μπορούμε να μπαίνουμε ο,τι ώρα θέλουμε, να βολτάρουμε, να παρκάρουμε, να κάνουμε ο,τι μας καπνίσει κυριολεκτικά.
Δεν υπάρχει πλέον ο παραμικρός δισταγμός για κανέναν. Δεν μπαίνεις καν πλέον στη διαδικασία να σκεφτείς «Λες να με γράψουν»;
Δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς σε ποδηλάτες που αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες στους πεζοδρόμους, πόσο δε μάλλον σε μηχανάκια που θεωρούν πως ο πεζόδρομος είναι όχι απλώς ο φυσικός τους χώρος αλλά και το πάρκιγκ τους.
Κάντε μια βόλτα. Μόνο μια βόλτα και αναρωτηθείτε. Σε ποιον άλλον πεζόδρομο του κόσμου επικρατεί αυτό το ατέλειωτο πανηγύρι 24 ώρες το 24ωρο;
Ούτε τα πατάρια θα μας σώσουν, όπως δεν μας έσωσαν τα κάγκελα, ούτε οι κορώνες ούτε οι δηλώσεις.
Η πολιτική βούληση να μπει τάξη χρειάζεται. Και απορώ, γιατί μέχρι τώρα δεν την είχε κανείς.
Ακόμη και μικροπολιτικά να το σκεφτεί κανείς, είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που θα επιβραβεύσουν μια κίνηση ευταξίας στον πεζόδρομο από αυτούς που τυχόν δυσαρεστηθούν.
Μήπως δεν γίναμε αρκετά πειστικοί όλα αυτά τα χρόνια και θεωρούν πως το πολιτικό κόστος θα είναι μεγαλύτερο, αν δυσαρεστηθούν 50 καταστηματάρχες και 20 επαγγελματικές τάξεις;
Μήπως δεν τους δώσαμε να καταλάβουν πως ο πεζόδρομος χρησιμοποιείται από τους πεζούς, τις γυναίκες, τα παιδιά, τα άτομα Γ’ ηλικίας;
Κάτι δεν κάναμε σωστά. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί το απίστευτο αυτό φαινόμενο που ζούμε δεκαετίες τώρα από τότε ακριβώς που μπήκε σε λειτουργία ο πεζόδρομος της Κατερίνης.
Και για να μην θεωρηθεί ότι ξάφνου θυμήθηκα το πεζόδρομο, το έναυσμα και την αφορμή μου την έδωσε η εξής ανάρτηση σε μπλογκ: «Μέχρι και “λουκέτα” απειλεί ο δήμος Ηρακλείου να βάλει στις επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος που δεν συμμορφώνονται με το νόμο, όπως ανακοινώθηκε χθες στο πλαίσιο της καθιερωμένης συνεδρίασης δήμου και ιδιοκτητών καφετεριών κι εστιατορίων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου