Τώρα πια είναι ανάμνηση παλιά. Η ιστορία έγραψε Καραμανλής Κώστας πρωθυπουργός της Ελλάδας 2004-2009. Για τα υπόλοιπα θα φροντίσει ο ιστορικός του μέλλοντος.
***
Γράφτηκε ότι ο Κώστας δεν ήταν καλός πρωθυπουργός και μάλιστα ότι η κυβέρνηση του ήταν η χειρότερη από τη μεταπολίτευση και μετά.
***
Γράφτηκε επίσης ότι ο Κώστας ως αρχηγός της παράταξης ήταν ο καλύτερος από την ίδρυση του κόμματος.
Δεν ξέρω με ποιο κριτήριο έγινε αυτή η διαπίστωση. Ίσως γιατί έδειξε αλληλεγγύη στα στελέχη του και τους κάλυψε μέχρι αηδίας.
***
Πέρα όμως απ’αυτό βλέπω έναν Καραμανλή που βιάζεται να φύγει αηδιασμένος κι αυτός από τους συνεργάτες του που τον εξέθεσαν και τους αφήνει μόνους τους να βρουν τον προσανατολισμό τους.
***
Τελεσίγραφο λοιπόν. Στις 8 Νοεμβρίου φεύγει κι ας τα βρουν μόνοι τους καθότι πολλοί τον ταλαιπώρησαν διασύροντας την παράταξη αλλά και τη χώρα.
***
Και λένε ότι ήρθε η ώρα της Ντόρας και επείγονται ορισμένοι να πιάσουν θέση στη νέα αυλή, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επόμενη δική τους μέρα και η νέα μοιρασιά της πίτας.
***
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι παραδοσιακοί Καραμανλικοί δεν θα πέσουν αμαχητί στην αγκαλιά της Ντόρας και τάσσονται υπέρ Σαμαρά σε μια εκλογή από τη βάση.
***
Είναι λογικό ότι ένας αρχηγός που θα βγει από ένα συνέδριο του είδους, δεν θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των μελών και φίλων της Ν.Δ., αφού είναι γνωστές οι πρακτικές των συνέδρων και το παζάρι της ψήφου.
***
Και βέβαια στη λαϊκή εντολή είναι αυτονόητο να πάει η Ν.Δ., αφού προηγουμένως ξεκαθαρίσει την ιδεολογική της υφή και προσαρμόσει την πολιτική της στα κελεύσματα των καιρών.
***
Στη Ν.Δ. χρειάζεται κάτι νέο, κάτι φρέσκο. Είναι παρωχημένο να λέει ο κάθε εν δυνάμει διάδοχος ότι θα συνεχίσει το έργο του προκατόχου του.
Αυτό και μόνο παραπέμπει σε αγκυλώσεις και πισωγυρίσματα.
***
Και φυσικά η εξέλιξη και η τύχη μιας παράταξης δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο κάποιων συνέδρων ή ακόμη μελών και φίλων της αλλά μια ευρύτερη κοινωνική διαδικασία, όπου η καθολική συμμετοχή θα ζυμώσει τη νέα πολιτική σκέψη που έχει ανάγκη η Δημοκρατία μας.
***
Οι ηγέτες αναδεικνύονται όταν γεννιέται η ανάγκη να εκτελεστεί μια εντολή του πλήθους μετά από μακρά κυοφορία. Η παθητική αναμονή του χρισμένου ηγέτη, είναι παρωχημένη συνταγή και δεν οδηγεί σε καμιά μεταβολή. Λίγο θα έπρεπε να ενδιαφέρει το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός αλλά ποιο θα είναι το όραμα της παράταξης.
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου