 |
του συνεργάτη μας
Δημητρίου Μοσχοτέλια (ΔΗΜΜΟΣ)
- Την περασμένη Πέμπτη επισκέφτηκε το Νομό μας ο βουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Ελληνικού Κοινοβουλίου κ. Κυριάκος Μητσοτάκης.
Σκοπός της επίσκεψης αυτής ήταν να στηρίξει έμπρακτα την υποψηφιότητα του Ολύμπου, για την ανάδειξη του, ως ένα από τα Νέα επτά θαύματα της φύσης.
Επισκέφτηκε το Παλαιό Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου, σύγχρονο σύμβολο του Ολύμπου και απ’ το Καταφύγιο του Σταυρού ψήφισε με ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Όλα καλά και οπωσδήποτε σημαντικά. Θα πρέπει να πούμε όμως ότι Όλυμπος δεν είναι μόνο η περιοχή του Λιτοχώρου και το Παλαιό Μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου.
Όλυμπος είναι και η περιοχή του Δήμου Πέτρας, όπου υπάρχουν και κτίσματα της Ιεράς Μονής Πέτρας Ολύμπου.
Για αρκετά χρόνια μάλιστα ήταν και έδρα Επισκοπής.
Είναι τόπος που περιμένει την αξιοποίησή του.
Δεν βρέθηκε λοιπόν ένας Νεοδημοκράτης παράγοντας του Δήμου Πέτρας να προσκαλέσει στην Ιερά Μονή της Πέτρας Ολύμπου τον κ. Μητσοτάκη;
Δεν υπάρχει ούτε ένας παράγοντας στην περιοχή αυτή που να μπορεί να πλησιάσει Κυβερνητικό παράγοντα;
Τόση λειψανδρία η περιοχή αυτή;
Τόση ασημαντότητα δημοσίων προσώπων;
Μια δικαιολογία μόνο υπάρχει.
Τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη κάλεσε ο Νομάρχης Πιερίας κ. Γ. Παπαστεργίου, στην προσπάθειά του να βοηθήσει την ανάδειξη του Ολύμπου στα σύγχρονα θαύματα.
Όταν στο Δήμο Πέτρας «μπορούν να ζήσουν και χωρίς το Νομάρχη» ασφαλώς δεν θα μπορούν να συναντήσουν και να πείσουν τους καλεσμένους του να επισκεφτούν την περιοχή.
Αυτά από μια... άλλη οπτική γωνία.
Γράψαμε και άλλες φορές για την ποιότητα των πολιτικών μας.
Αν ένας πολιτικός δεν έχει στοιχειώδη διορατικότητα, τότε βλάπτει τον τόπο του.
Όταν είναι γνωστό ότι σύντομα οι επιδοτήσεις του καπνού θα σταματήσουν.
Όταν είναι γνωστό ότι χωρίς επιδότηση είναι ασύμφορη η καπνοκαλλιέργεια.
Όταν είναι γνωστό ότι κορυφώνεται η αντικαπνιστική εκστρατεία.
Όταν από πρώτη Ιουλίου θα απαγορευτεί το κάπνισμα σ’ όλους τους χώρους.
Όταν παρά «τον Λύκο τον βλέπουμε ψάχνουμε τον ντορό του».
Τότε είναι όχι μόνο αδύνατος, αλλά επικίνδυνος ο πολιτικός που οδηγεί το λαό του στην καπνοκαλλιέργεια.
- Σε συνέχεια του προηγούμενου σχολίου θα σταθώ λίγο στο «Μακεδονικό» της Πιερίας. Εννοώ το νερό της Μόρνας.
Όταν σε λίγα χρόνια θα σταματήσει η καπνοκαλλιέργεια και θα πάψουν να ασχολούνται με τη γεωργία, τότε θα καταλάβουν, όσοι σήμερα δημιουργούν προβλήματα, πόσο μεγάλα θύματα υπήρξαν, πολιτικής σκοπιμότητας.
Θα αναρωτιούνται αν άξιζε ένας τέτοιος πόλεμος χωρίς ...αιτία.
- Ο επί κεφαλής του Ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ κ. Παπακωνσταντίνου στράφηκε δικαστικά εναντίον της εφημερίδας «Αυριανή» για ψευδές και συκοφαντικό, όπως υποστηρίζει δημοσίευμά της.
Δεν χαιρόμαστε για όσα εναντίον του κ. Παπακωνσταντίνου καταμαρτυρεί η «Αυριανή».
Η τακτική της εφημερίδας αυτής είναι γνωστή και αναδεικνύεται περισσότερο σε προεκλογικές περιόδους.
Ονομάσθηκε μάλιστα επιτιμητικά «Αυριανισμός», ως πρακτική χυδαιότητας και συκοφαντίας.
Πέραν του ότι δεν γνωρίζουμε τα πραγματικά περιστατικά, η τακτική αυτή της «Αυριανής» είναι μια τακτική που ...ευλόγησε το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Για το ΠΑΣΟΚ ισχύουν αυτά που λέει ο λαός μας. «Όποιος σκάβει λάκκο για τον άλλο, πέφτει ο ίδιος μέσα» ή «ότι σπέρνεις θερίζεις».
- Λένε πολλοί ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν διότι οι πολιτικοί μας, μας οδήγησαν στην φτώχεια.
Λένε ότι κλέβουν όσοι ανεβαίνουν στην εξουσία και ότι αγνοούν το λαό.
Θα κάνουμε μια αναδρομή, για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα.
Κάποτε πεινούσαμε και για ένα κομμάτι ψωμί πηγαίναμε στη Γερμανία και τα ανθρακωρυχεία του Βελγίου εργάτες.
Κάποτε έκαιγαν τα καπνά στις πλατείες χωρίς αποζημίωση.
Κάποτε η παρουσία αυτοκινήτου στα χωριά ήταν κάτι το αξιοπερίεργο και σημαντικό γεγονός.
Κάποτε στην Πλατεία της Κατερίνης υπήρχαν παρκαρισμένα τρία όλα και όλα αυτοκίνητα.
Κάποτε συγκοινωνία με τα χωριά υπήρχε μία φορά την εβδομάδα και με δρόμους χωμάτινους ή στην καλύτερη περίπτωση χαλικόστρωτους.
Κάποτε έπεφτε χαλάζι, βροχή, παγωνιά ή κάποιο άλλο φυσικό φαινόμενο και οι αγρότες δεν είχαν ούτε τα στοιχειώδη.
Κάποτε υπήρχε ένα Γυμνάσιο στην Κατερίνη και όποιος μπορούσε να το παρακολουθήσει εθεωρείτο παιδί ευκατάστατης οικογένειας.
Κάποτε υπήρχε μόνο η γκαζόλαμπα και όλες οι δουλειές γινόταν μ’ αυτή τη λάμπα.
Κάποτε δεν είχαμε ηλεκτρικό ρεύμα και ασφαλώς έλειπαν τηλεοράσεις, ψυγεία, κουζίνες, πλυντήρια και όλα τα ηλεκτρικά σκεύη, τα οποία χρησιμοποιεί σήμερα κάθε οικογένεια.
Κάποτε όλα γινόταν με το ντεφτέρι του μπακάλη, ο οποίος έγραφε ότι ήθελε και ...όπως το ήθελε και αποπληρωμή γινόταν στην... καπνοπούληση.
Κάποτε ένα κουλούρι το Χειμώνα ή ένα παγωτό το Καλοκαίρι, ήταν όνειρο για κάθε παιδί του χωριού.
Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να πρωτογράψω.
Όταν μάλιστα ακούω ηλικιωμένους να λένε ότι «ήρθανε χρόνια δύσκολα» ή ότι «ήρθε φτώχεια» ή ότι «πεινάμε» τότε αγανακτώ.
Μόνη δικαιολογία γι’ αυτούς τους ηλικιωμένους είναι η απώλεια μνήμης.
Διότι «το γαρ γήρας ουκ έρχεται μόνο».
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου