Tου Aθανασιου Eλλις (kathimerini.gr)
Τους τελευταίους οκτώ μήνες ο Κώστας Καραμανλής έχει υποπέσει σε σωρεία τακτικών σφαλμάτων, τα οποία έχουν τραυματίσει το ηγετικό του προφίλ και έχουν περιορίσει το προσωπικό πλεονέκτημα που διέθετε έναντι του Γιώργου Παπανδρέου. Η λανθασμένη αποτίμηση των δεδομένων και οι κακοί χειρισμοί που έκανε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις εκπλήσσουν και αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγήν.
Το πρώτο λάθος αφορά τον ατυχή χειρισμό των υποθέσεων Βουλγαράκη και Ρουσόπουλου, τον περασμένο Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ, που έπληξε σε τέτοιο βαθμό την εικόνα του, ώστε σε διάστημα ημερών να αντιστραφούν οι πολιτικοί συσχετισμοί και να εμφανισθεί για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, και από τότε να βρίσκεται σταθερά μπροστά.
Ακολούθησε η ολιγωρία που επέδειξε στην αντιμετώπιση των επεισοδίων του Δεκεμβρίου, επιλέγοντας να αφήσει περιουσίες να καίγονται και να λεηλατούνται σε «ζωντανή μετάδοση», παρά να διατάξει την αστυνομία να κινηθεί κατά των καταστροφέων. Το επιχείρημα περί αποφυγής ενδεχόμενου δεύτερου θανάτου είναι μεν σεβαστό, αλλά δεν αρκεί, και εάν υιοθετηθεί ως αρχή, οδηγεί σε πλήρη αναρχία. Διότι είναι άλλο να καλούνται οι αρχές να λειτουργήσουν επαγγελματικά και χωρίς ακρότητες, και άλλο να παρακολουθούν παθητικά τη διάπραξη σωρείας εγκλημάτων.
Η τρίτη εσφαλμένη κίνηση του κ. Καραμανλή ήταν η απόφασή του να διακόψει τις εργασίες της Βουλής, δημιουργώντας σε όλους, ακόμη και στους πλέον καλοπροαίρετους, πολλά ερωτήματα. Αν και δεν πρόκειται φυσικά για «συνταγματική εκτροπή», οι μετρήσεις κατέγραψαν μια πολύ αρνητική αντίδραση της κοινής γνώμης. Η συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων, μεταξύ αυτών και το 40% των ψηφοφόρων της Ν.Δ., την ερμήνευσαν ως απόπειρα συγκάλυψης νέων σκανδάλων. Είναι πλέον σαφές ότι στο «μέτωπο των σκανδάλων», το οποίο επί δύο δεκαετίες αποτελούσε την αχίλλειο πτέρνα του ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. έχει απολέσει εδώ και αρκετό καιρό το ηθικό πλεονέκτημα και την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Τώρα, ο Κώστας Καραμανλής φαίνεται έτοιμος να διαπράξει και ένα τέταρτο σφάλμα στρατηγικής, αρνούμενος τη συμμετοχή του σε τηλεοπτική μονομαχία με τον Γιώργο Παπανδρέου. Το 2004, ως αρχηγός της Ν.Δ., ζητούσε μία «πρόσωπο με πρόσωπο» αντιπαράθεση με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας ότι υπερτερεί σε ευφράδεια, πειθώ και άλλα χαρακτηριστικά. Ξαφνικά, τώρα την αποφεύγει. Το μόνο συμπέρασμα στο οποίο αναγκαστικά θα οδηγηθεί η κοινή γνώμη είναι ότι φοβάται έναν Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος, μετά πέντε χρόνια στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει μεγαλύτερη εμπειρία και γνώση, και είναι δυσκολότερος αντίπαλος.
Είναι, όμως, η τελευταία ελπίδα του. Στις δημοσκοπήσεις εξακολουθεί να υπερτερεί του αντιπάλου του σε ηγετικά προσόντα, αν και η τεράστια διαφορά που τους χώριζε στο παρελθόν, έχει συρρικνωθεί. Από τη στιγμή που ο κ. Καραμανλής επιλέγει την προεκλογική τακτική της μετωπικής σύγκρουσης, φαντάζει ακατανόητη η απόφασή του να μην συμμετάσχει σε τηλεοπτική μονομαχία με τον κύριο αντίπαλό του, αξιοποιώντας τα όποια πλεονεκτήματα διαθέτει.
Ο κ. Καραμανλής προφανώς εκτιμά ότι θα βρεθεί σε θέση αμυνομένου, καθώς αυτός ασκεί την εξουσία τα τελευταία πέντε χρόνια, και θεωρεί ότι με την κοινή τους εμφάνιση θα καταστήσει τον κ. Παπανδρέου «ισότιμο συνομιλητή» και θα ενισχύσει το προφίλ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, για τον οποίο η κοινή γνώμη εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες. Ομως, όταν ένα κόμμα υπολείπεται στην πρόθεση ψήφου, το πρώτο επικοινωνιακό εργαλείο στο οποίο προσβλέπει ο ηγέτης του για να μειώσει τη διαφορά είναι το ντιμπέιτ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να απαντήσει στην πρόσκληση-πρόκληση του κ. Παπανδρέου. Με τον τρόπο αυτό θα σεβασθεί και το δικαίωμα των ψηφοφόρων να παρακολουθήσουν μια ευθεία αντιπαράθεση, να συγκρίνουν πρόσωπα και πολιτικές, και να αποφασίσουν.
kraxtis-gr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου