Το τελευταίο χειροκρότημα

Πέμπτη 09 Μαίου 2013

Ο Λευτέρης Βογιατζής

 

Στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων χτες σιωπή και δάκρυα. Η σορός του Λευτέρη Βογιατζή πάνω στη σκηνή. Εκεί όπου δεν πρόλαβε να επαναλάβει το «Θερμοκήπιο» του Χ. Πίντερ. Φέρετρο σκεπασμένο με τζάμι. Με το κοστούμι του Τίνκερ από το «Καθαροί πια». Και το... πρόσωπο του Ρουτ από το «Θερμοκήπιο». Στην άκρη ένα στεφάνι, που έγραφε «Για όσα είπες δίχως λόγια» με υπογραφή Νενάκι - από τη σύντροφο της ζωής του, την συνοδοιπόρο των ονείρων του, την Ειρήνη Λεβίδη. Τα φώτα στην πλατεία σβηστά. Ο κόσμος, φίλοι, συνεργάτες, μαθητές τους, απλοί θεατές, καθισμένοι, παρακολουθούν την τελευταία πράξη. Οπως ο ίδιος το επιθυμούσε. Χωρίς ιεροτελεστίες θρησκευτικές και επικήδειους. Ενα τριαντάφυλλο και ο «Οιδίπους Τύραννος», που θα ανέβαζε το καλοκαίρι, πάνω σε μια θέση στην πρώτη σειρά. Και έξω από το θέατρο, αγκαλιασμένοι, με μάτια βουρκωμένα οι δικοί του άνθρωποι, οι άνθρωποι που τον αγάπησαν, οι μαθητές του, οι φίλοι του, οι γείτονες...

 
Από τις δώδεκα το μεσημέρι, η πόρτα του θεάτρου της οδού Κυκλάδων ήταν ανοιχτή για όσους ήθελαν να του πουν το τελευταίο αντίο. Ετσι όπως κάνουν στα χωριά, στα σπίτια των νεκρών. Για εκείνον το σπίτι του ήταν το θέατρο. Από εκεί ήθελε να κινήσει για το μακρινό ταξίδι. Το παρατεταμένο χειροκρότημα όταν το φέρετρο «σηκώθηκε» για να ξεκινήσει για το Α' Νεκροταφείο, όπου έγινε η πολιτική κηδεία, θύμιζε το χειροκρότημα με το οποίο ο κόσμος τον αποθέωνε στην Επίδαυρο πέρσι το καλοκαίρι, αλλά και όπου αλλού παρουσίασε τον «Αμφιτρύωνα» με το Εθνικό Θέατρο, τότε που ευχόμασταν όλοι να τα καταφέρει. Δυστυχώς το χθεσινό χειροκρότημα ήταν το τελευταίο. Και η τελευταία πράξη στο Α' Νεκροταφείο, εκεί όπου οκτώ νέοι ηθοποιοί πήραν στα χέρια τους το φέρετρο και τον οδήγησαν εκείνοι στην τελευταία του κατοικία.
Ο σπουδαίος σκηνοθέτης και ηθοποιός, ένας πραγματικός «εργάτης» της Τέχνης, άφησε την τελευταία πνοή του στις 2 Μάη, σε ηλικία 68 χρόνων νικημένος από τον καρκίνο.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ