"Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Β' Η «ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ» ΕΥΡΩΠΗ" του Γιάννη Κορομήλη

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
	Είμαστε μια μικρή χώρα. Κι οι πολιτικοί μας – τα τελευταία 30 χρόνια, για να μην πάμε πιο πίσω - την αποδυνάμωσαν περισσότερο με τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις, τα σκάνδαλα, το ακατάλληλο εκπαιδευτικό σύστημα κ.ά. και την ... καταχρέωσαν. Ήρθε και η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου που μας εξευτέλισε διεθνώς και μας παρέδωσε με το μνημόνιο, χειροπόδαρα δεμένους, στους δανειστές μας. Και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η αλήθεια είναι πως φταίμε κι εμείς ως λαός. Όχι ασφαλώς γιατί «τα φάγαμε μαζί» τους όπως αερολογώντας ο κ. Αντιπρόεδρος αποφάνθηκε αλλά γιατί εμείς (κατά μεγάλο ποσοστό) τους ψηφίσαμε. Δεν ξέρω αν είχε δίκιο ο Μαχάτμα Γκάντι όταν έλεγε: «κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει». Ξέρω όμως ότι ένας τέτοιος εξευτελισμός σαν αυτό που μας επιφύλαξε ο Γ. Α. Παπανδρέου, οι υπουργοί των Οικονομικών που διόρισε και αρκετοί από τους συναδέλφους τους δεν μας άξιζε. Με τίποτα. Δεν είμαστε αυτό που ο τ. πρωθυπουργός μας καταμαρτύρησε περιφερόμενος με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος στις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ούτε μας αξίζει η εικόνα που αυτοί και οι όμοιοι μ’ αυτούς «φίλοι» μας του εξωτερικού μας φιλοτέχνησαν. Σε σημείο μάλιστα που η λέξη Έλληνας να σημαίνει γι’αυτούς τεμπέλης, άχρηστος, αναξιόπιστος, χαραμοφάης, απατεώνας! Μπορεί ως λαός να έχουμε ελαττώματα. Ποιος δεν έχει; Όμως τέτοια εικόνα μας υποτιμά και μας προσβάλλει. Ναι, κάναμε λάθος σε πολιτικές μας επιλογές. Ιδιαίτερα τις τελευταίες εκλογές. Θα μπορούσαμε να μην δώσουμε την πλειοψηφία των 160 εδρών που δώσαμε στον κ. Παπανδρέου. Αλλά και για τα λάθη μας αυτά εκτός από μας φταίνε περισσότερο οι πολιτικοί μας. Οι οποίοι εκτός των άλλων δεν έδωσαν ποτέ στη χώρα ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα που να διαπλάθει και να δίνει στην κοινωνία υπεύθυνος πολίτες, άξιους για το δύσκολο πολίτευμα της Δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση, χωρίς να μηδενίζουμε τις ως τώρα δικές μας ευθύνες, ούτε και να παραγράφουμε τις τεράστιες ευθύνες των πολιτικών μας, αυτό που προέχει είναι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, τι πρέπει να κάνουμε ώστε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας και τους εαυτούς μας. Τα μαθηματικά μας διδάσκουν πως το πρώτο βήμα για την επίλυση ενός προβλήματος είναι η ορθή κατανόηση των δεδομένων του. Να καταλάβουμε καλά ποιο είναι και τι λύσεις επιδέχεται. Το πρόβλημα μας είναι η πολυκέφαλη κρίση που μαστίζει τη χώρα. Ζητούμενο η έξοδος από αυτή. Αν μελετήσουμε καλά τα δεδομένα της κρίσης πιθανότατα θα καταλήξουμε στα εξής: 1.Οπως είναι διαμορφωμένα τα πράγματα στη χώρα μας (Οικονομικά, πολιτικά, διοικητικά, πολιτισμικά, γεωπολιτικά κλπ) χωρίς έξωθεν βοήθεια δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Κι εξάλλου η κρίση δεν οφείλεται μόνο ή κατά κύριο λόγο στα λάθη και τις παραλείψεις μας. Η κρίση είναι παγκόσμια. Για μας δε πρωτίστως ευρωπαϊκή. Και μόνο μέσα στα Ευρωπαϊκά πλαίσια μπορεί να επιλυθεί ή θα μπορούσε να είχε ήδη επιλυθεί. Απόδειξη; Οι ΗΠΑ. Οι 52 πολιτείες των ΗΠΑ έχουν ένα συνολικό κοινό «ταμείο». Έτσι αν κάποια από αυτές έχει ελλείμματα, χρέη ή και τα δύο, τα αντιμετωπίζουν συνολικά οι ΗΠΑ, από το κοινό τους ταμείο. Στην πραγματικότητα η κάθε πολιτεία δεν ξέρει καν τα ελλείμματα και τα χρέη της. Αυτά τα διαχειρίζεται ο Πρόεδρος, η Κυβέρνηση, η Γερουσία. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (;) δεν ισχύει αυτό. Αποτέλεσε βέβαια όραμα των ιδρυτών της. Ίσως και σήμερα των αδυνάτων οικονομικά κρατών. Τους ισχυρούς της ΕΕ (της Γερμανίας) κυρίως δεν φαίνεται να τους απασχολεί τίποτε άλλο παρά τα επί μέρους συμφέροντά τους. Δυστυχώς η αυτονόητη αλληλεγγύη δεν ισχύει. Αποτέλεσμα της ιδιομορφίας της Ευρωζώνης το να έχει δηλ. κοινό νόμισμα όχι όμως και κοινή δημοσιονομική πολιτική, είναι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε Ελλάδα, Ιρλανδία. Πορτογαλία, Ισπανία. Και επιπλέον οι οίκοι αξιολόγησης να απειλούν ήδη με υποβάθμιση όλες τις άλλες χώρες της ΟΝΕ. Ακόμα και τη Γαλλία και τη Γερμανία την ίδια. Γιατί ; Γιατί η Γερμανία αρνείται το προφανές: την έκδοση ευρωομολόγων και την αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ. Επιδιώκει να κατευθύνει αυτή όλη την Ευρώπη. Να δημιουργήσει όχι μια Ευρωπαϊκή Γερμανία αλλά μια Γερμανική Ευρώπη. Κι ως ένα σημείο το έχει ήδη καταφέρει. Παρά ταύτα η Ελλάδα δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματά της παρά μόνο στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Όσο για την γερμανική πολιτική είναι πιθανό στις επόμενες εκλογές να καταψηφιστεί η κ. Μέρκελ και να αλλάξει η πολιτική προς το καλύτερο. 2. Οσο υπάρχει το ευρώ – σοβαροί ειδικοί επιστήμονες προβλέπουν, λόγω ακριβώς της γερμανικής εθνικιστικής πολιτικής, το ευρώ θα καταρρεύσει σύντομα – εμάς ως χώρα μας συμφέρει να παραμείνουμε σ’αυτό. Αν και όταν καταρρεύσει τότε προφανώς θα αναζητήσουμε άλλο νόμισμα. Όσο υπάρχει το ευρώ το να αποχωρήσουμε από αυτό θα μας κοστίσει πάρα πολύ περισσότερο από το να μείνουμε. Μένοντας έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε. Γιάννης Κορομήλης

ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/