Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ giorgis@massavetas.gr
Ας ελπίσουμε ότι η σημερινή συνάντηση του Γιάννη Ραγκούση με τους εκπροσώπους των αυτοκινητιστών θα...
οδηγήσει σε τερματισμό των κινητοποιήσεων τους. Διότι είναι δεκάδες χιλιάδες οι οικογένειες που ζουν από την εκμετάλλευση ενός ταξί, αλλά είναι εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, οι οικογένειες που ζουν από τον τουρισμό, που πλήττεται από αυτές τις κινητοποιήσεις, στην αιχμή της τουριστικής περιόδου. Και πρωτίστως είναι η ίδια η χώρα που έχει κρεμάσει συνολικώς τις ελπίδες της στον τουρισμό.Ας κατανοήσουμε όλοι ότι μερικά πράγματα δεν είναι πια στο χέρι μας. Την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, ακόμη και να το ήθελε η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε να την αποφύγει. Όταν ζητάς συνεχώς σωσίβια από τις Βρυξέλλες, δεν μπορείς να αγνοείς τις ευρωπαϊκές αποφάσεις στις οποίες συμμορφώνονται όλες οι άλλες χώρες.
Κατανοώ την ανάγκη ορισμένων πολιτευόμενων να κλείνουν το μάτι με κατανόηση προς τους διαμαρτυρόμενους. Κατανοώ και την ιερή αγανάκτηση των δικηγορικών συλλόγων που θεωρούν ότι με την δική τους απελευθέρωση μετατρέπεται ο δικηγόρος από «συλλειτουργός της δικαιοσύνης» σε «επιχειρηματία» ή και «έμπορα», κατά τις δηλώσεις του προέδρου του μεγαλύτερου δικηγορικού συλλόγου της χώρας. Αλλά μου μένει η απορία: Δηλαδή μόνο οι δικοί μας δικηγόροι είναι «συλλειτουργοί της δικαιοσύνης» ενώ όλοι οι άλλοι, όπου λειτουργούν δικηγορικές εταιρίες είναι απλοί ...έμποροι;
Όσα και να της χρεώνουμε καθημερινώς -και όχι αδίκως- αυτής της κυβέρνησης, πρέπει από την άλλη να παραδεχτούμε ότι της έπεσαν όλα μαζεμένα στο κεφάλι. Ότι καλείται μέσα σε λίγους μήνες να λύσει προβλήματα δεκαετιών. Για τα οποία δεν δίνουν πια άλλη πίστωση χρόνου στη χώρα μας οι εταίροι και οι δανειστές μας.
Δεν είναι βέβαια για να τους λυπόμαστε τους σημερινούς κυβερνήτες μας. Διότι και δικό τους έργο, ως κόμμα, ίσως και κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι όλη αυτή η ελληνική ...δυσπλασία για την αντιμετώπιση της οποίας απαιτούνται σήμερα επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις. Και δικό τους, κυρίως, «σπεσιαλιτέ» ήταν η ...εκτροφή συντεχνιών.
Εδώ που φτάσαμε όμως, είναι ανάγκη να κατανοήσουμε όλοι ότι «δεν πάει άλλο». Ότι πάνω από τα επιμέρους κεκτημένα υπάρχει η ανάγκη να επιβιώσουμε μέσα στην Ευρώπη. Εκτός αν δεν μας κάνει πια. Οπότε υπάρχει και ο δρόμος του ΚΚΕ και των «επαναστατών». Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου