Γράφει ο Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ giorgis@massavetas.gr
Μαθημένος να σέβομαι τους απεργιακούς αγώνες, απήργησα θέλοντας και μη. Αλλά ..δεν θα μου απαγορεύσει κανείς το δικαίωμα να επιμένω στην άποψη μου και να την εκφράζω δημοσίως. Ότι δηλαδή η τακτική αυτή, να επιβάλλεται από την ΕΣΗΕΑ απεργία στα μέσα ενημέρωσης, την ίδια ημέρα που υπάρχει γενικότερη απεργιακή κινητοποίηση, με τον ελλοχεύοντα πάντοτε κίνδυνο επεισοδίων, είναι ανόητη.
Του λόγου το αληθές αποδείχθηκε όταν στις παρυφές του κέντρου της Αθήνας, οι άνθρωποι που άκουγαν τους κρότους από τον καταιγισμό δακρυγόνων που χρησιμοποιούσε η αστυνομία, δεν ήξεραν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Και ενώ τα επεισόδια που προκάλεσαν οι "συνήθεις ύποπτοι" από την μια πλευρά και η έλλειψη ψυχραιμίας των αστυνομικών από την άλλη, ήταν κατά πολύ μικρότερα από άλλες φορές, η διάχυση της αγωνίας και του φόβου στην πρωτεύουσα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη.
Διό και οι πολίτες έσπευδαν να αναζητήσουν ενημέρωση σε ιστοσελίδες και ιστολόγια κάποιων, που ενώ δηλώνουν δημοσιογράφοι εντούτοις "έγραψαν" την απόφαση της ΕΣΗΕΑ και δημοσίευαν ειδήσεις. Άλλωστε στην πράξη η απεργία δεν τηρήθηκε αφού τα τηλεοπτικά συνεργεία λειτούργησαν κανονικά για να καταγράψουν τις εκδηλώσεις και τα επεισόδια, προκειμένου να τις προβάλλουν οι τηλεοράσεις ...κατεψυγμένες.
Κατά τα άλλα αξίζει να σημειωθεί ότι η συμμετοχή στην πορεία διαμαρτυρίας ήταν εντυπωσιακή για τα ως τώρα δεδομένα. Θα μου πείτε είναι πολλοί πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που διαμαρτύρονται σε ημέρα γενικής απεργίας, όπως τους υπολόγισαν οι διοργανωτές, σε ένα πολεοδομικό συγκρότημα όπου ζει και εργάζεται σχεδόν η μισή Ελλάδα; Και δη μέσα σε μια κατάσταση που δικαιολογεί "εκρήξεις";
Μην ξεχνάμε ότι για τον απλό πολίτη δεν έχει απαξιωθεί μόνον η πολιτική ηγεσία. Αλλά και η συνδικαλιστική. Οπότε, και τόσοι που πήραν μέρος στην πορεία, είναι πράγματι ένα μεγάλο γεγονός. Που δείχνει ότι "το καζάνι βράζει" και ότι η πίεση αυτού του βρασμού ανεβαίνει. Και το αν συνεχίσει να ανεβαίνει επικινδύνως, εξαρτάται από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις.
Αν δηλαδή θα συνειδητοποιήσουν ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν έχουν πια άλλα να δώσουν. Αν θα καταφέρουν, με έργα, να πείσουν τους πολίτες ότι πράγματι απλώνουν το χέρι και στα χρηματοκιβώτια εκείνων που, "φάγανε, φάγανε, φάγανε".
Διαφορετικά μπορεί να ζήσουμε εκρηκτικές καταστάσεις.
Του λόγου το αληθές αποδείχθηκε όταν στις παρυφές του κέντρου της Αθήνας, οι άνθρωποι που άκουγαν τους κρότους από τον καταιγισμό δακρυγόνων που χρησιμοποιούσε η αστυνομία, δεν ήξεραν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Και ενώ τα επεισόδια που προκάλεσαν οι "συνήθεις ύποπτοι" από την μια πλευρά και η έλλειψη ψυχραιμίας των αστυνομικών από την άλλη, ήταν κατά πολύ μικρότερα από άλλες φορές, η διάχυση της αγωνίας και του φόβου στην πρωτεύουσα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη.
Διό και οι πολίτες έσπευδαν να αναζητήσουν ενημέρωση σε ιστοσελίδες και ιστολόγια κάποιων, που ενώ δηλώνουν δημοσιογράφοι εντούτοις "έγραψαν" την απόφαση της ΕΣΗΕΑ και δημοσίευαν ειδήσεις. Άλλωστε στην πράξη η απεργία δεν τηρήθηκε αφού τα τηλεοπτικά συνεργεία λειτούργησαν κανονικά για να καταγράψουν τις εκδηλώσεις και τα επεισόδια, προκειμένου να τις προβάλλουν οι τηλεοράσεις ...κατεψυγμένες.
Κατά τα άλλα αξίζει να σημειωθεί ότι η συμμετοχή στην πορεία διαμαρτυρίας ήταν εντυπωσιακή για τα ως τώρα δεδομένα. Θα μου πείτε είναι πολλοί πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που διαμαρτύρονται σε ημέρα γενικής απεργίας, όπως τους υπολόγισαν οι διοργανωτές, σε ένα πολεοδομικό συγκρότημα όπου ζει και εργάζεται σχεδόν η μισή Ελλάδα; Και δη μέσα σε μια κατάσταση που δικαιολογεί "εκρήξεις";
Μην ξεχνάμε ότι για τον απλό πολίτη δεν έχει απαξιωθεί μόνον η πολιτική ηγεσία. Αλλά και η συνδικαλιστική. Οπότε, και τόσοι που πήραν μέρος στην πορεία, είναι πράγματι ένα μεγάλο γεγονός. Που δείχνει ότι "το καζάνι βράζει" και ότι η πίεση αυτού του βρασμού ανεβαίνει. Και το αν συνεχίσει να ανεβαίνει επικινδύνως, εξαρτάται από αυτούς που παίρνουν αποφάσεις.
Αν δηλαδή θα συνειδητοποιήσουν ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν έχουν πια άλλα να δώσουν. Αν θα καταφέρουν, με έργα, να πείσουν τους πολίτες ότι πράγματι απλώνουν το χέρι και στα χρηματοκιβώτια εκείνων που, "φάγανε, φάγανε, φάγανε".
Διαφορετικά μπορεί να ζήσουμε εκρηκτικές καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου