Παντελής Καψής , kapsis@dolnet.gr
ΣΑΒΒΑΤΟ 2 Μαΐου 2009
ΤΗΝ προηγούμενη εβδομάδα το Εργατικό Κόμμα του κ. Μπράουν προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων ανακοινώνοντας την αύξηση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή από το 40% στο 50% για τα εισοδήματα πάνω από 150.000 λίρες.
ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΤΑΙ η ιδιωτική πρωτοβουλία φώναζαν οι επικριτές επισείοντας τον κίνδυνο οικονομικής καταστροφής, καθώς οι έχοντες θα προτιμήσουν- υποτίθεται- να μεταναστεύσουν σε πιο φιλικές γι΄ αυτούς χώρες με χαμηλότερους φόρους. ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ στην πολιτική της ταξικής ζήλειας υπογράμμιζαν άλλοι, οι οποίοι έσπευδαν να ανακοινώσουν και τον θάνατο του εκσυγχρονιστικού Εργατικού Κόμματος του κ. Μπλερ.
ΕΧΟΥΝ άραγε δίκιο; Πιθανότατα όχι. Παρά το ότι το ύψος των φόρων μπορεί θεωρητικά να αποθαρρύνει την ανάπτυξη στην πράξη, χώρες με ισχυρό κοινωνικό κράτος και συντελεστές που φτάνουν και το 60%- όπως οι σκανδιναβικέςέχουν πολύ καλύτερες επιδόσεις από άλλες που ακολουθούν τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ φυσικά προϋποθέσεις. Όπως η απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς που επιτυγχάνεται ακριβώς επειδή το κράτος έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης.
ΣΕ ένα σημείο ωστόσο οι επικριτές του κ. Μπράουν έχουν το πάνω χέρι: ότι οι φόροι στο εισόδημα δεν αρκούν. Μπορεί να υπηρετούν την ανάγκη κοινωνικής δικαιοσύνης ως ποσοστό, ωστόσο αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος των φορολογικών εσόδων. Η πολιτική του «αρμέγματος των πλουσίων», όπως την αποκαλούν ειρωνικά οι συντηρητικοί, ακόμα και με ριζική αναδιανομή του πλούτου, έχει περιορισμένο ορίζοντα. Και υπ΄ αυτήν την έννοια αφορά και την Ελλάδα.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου έχουν εξαγγείλει ένα γενναίο πρόγραμμα επενδύσεων και μαζί μια σημαντική αύξηση των δαπανών σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία.
ΔΕΝ έχουν πει όμως ακόμα πού θα βρεθούν οι πόροι. Είναι προφανές ότι στα σχέδια του ΠΑΣΟΚ είναι η αύξηση των φόρων στους «έχοντες». Δεν υπάρχει όμως κανείς που να πιστεύει ότι μια τέτοια αύξηση, όσο και αν είναι δικαιολογημένη, θα είναι από μόνη της αρκετή.
ΚΑΙ βέβαια το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ακόμα διευκρινίσει τι είδους οικονομική πολιτική θα ακολουθήσει. Γιατί μπορεί η πράσινη ανάπτυξη να είναι ευρύτερα αποδεκτή, ο κ. Παπανδρέου όμως θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολύ πιο πεζά και επείγοντα ζητήματα όπως είναι το δημόσιο έλλειμμα, το χρέος και ο εξωτερικός δανεισμός. Απαντήσεις προφανώς υπάρχουν. Απαντήσεις δύσκολες όμως, με πολιτικό και κοινωνικό κόστος. ΜΕ τις δημοσκοπήσεις να κάνουν ορατή πλέον την προοπτική της εξουσίας, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δικαιολογημένα διστάζουν να χαλάσουν το κλίμα της ευφορίας που έχει δημιουργηθεί.
ΠΟΛΛΟΙ ωστόσο εκφράζουν επιφυλάξεις για τη μονοδιάστατη προβολή των σκανδάλων και κυρίως την απουσία πρωτοβουλιών που θα εξηγούν τις θέσεις του κόμματος και θα αναδεικνύουν τα πρόσωπα που θα τις υλοποιήσουν. ΑΝ το ΠΑΣΟΚ θέλει να κερδίσει τους ψηφοφόρους και όχι απλώς να κερδίσει τις εκλογές, τότε πράγματι θα πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα!
kraxtis-gr.blogspot.com
ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΤΑΙ η ιδιωτική πρωτοβουλία φώναζαν οι επικριτές επισείοντας τον κίνδυνο οικονομικής καταστροφής, καθώς οι έχοντες θα προτιμήσουν- υποτίθεται- να μεταναστεύσουν σε πιο φιλικές γι΄ αυτούς χώρες με χαμηλότερους φόρους. ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ στην πολιτική της ταξικής ζήλειας υπογράμμιζαν άλλοι, οι οποίοι έσπευδαν να ανακοινώσουν και τον θάνατο του εκσυγχρονιστικού Εργατικού Κόμματος του κ. Μπλερ.
ΕΧΟΥΝ άραγε δίκιο; Πιθανότατα όχι. Παρά το ότι το ύψος των φόρων μπορεί θεωρητικά να αποθαρρύνει την ανάπτυξη στην πράξη, χώρες με ισχυρό κοινωνικό κράτος και συντελεστές που φτάνουν και το 60%- όπως οι σκανδιναβικέςέχουν πολύ καλύτερες επιδόσεις από άλλες που ακολουθούν τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ φυσικά προϋποθέσεις. Όπως η απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς που επιτυγχάνεται ακριβώς επειδή το κράτος έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης.
ΣΕ ένα σημείο ωστόσο οι επικριτές του κ. Μπράουν έχουν το πάνω χέρι: ότι οι φόροι στο εισόδημα δεν αρκούν. Μπορεί να υπηρετούν την ανάγκη κοινωνικής δικαιοσύνης ως ποσοστό, ωστόσο αποτελούν ένα ελάχιστο μέρος των φορολογικών εσόδων. Η πολιτική του «αρμέγματος των πλουσίων», όπως την αποκαλούν ειρωνικά οι συντηρητικοί, ακόμα και με ριζική αναδιανομή του πλούτου, έχει περιορισμένο ορίζοντα. Και υπ΄ αυτήν την έννοια αφορά και την Ελλάδα.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου έχουν εξαγγείλει ένα γενναίο πρόγραμμα επενδύσεων και μαζί μια σημαντική αύξηση των δαπανών σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία.
ΔΕΝ έχουν πει όμως ακόμα πού θα βρεθούν οι πόροι. Είναι προφανές ότι στα σχέδια του ΠΑΣΟΚ είναι η αύξηση των φόρων στους «έχοντες». Δεν υπάρχει όμως κανείς που να πιστεύει ότι μια τέτοια αύξηση, όσο και αν είναι δικαιολογημένη, θα είναι από μόνη της αρκετή.
ΚΑΙ βέβαια το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ακόμα διευκρινίσει τι είδους οικονομική πολιτική θα ακολουθήσει. Γιατί μπορεί η πράσινη ανάπτυξη να είναι ευρύτερα αποδεκτή, ο κ. Παπανδρέου όμως θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολύ πιο πεζά και επείγοντα ζητήματα όπως είναι το δημόσιο έλλειμμα, το χρέος και ο εξωτερικός δανεισμός. Απαντήσεις προφανώς υπάρχουν. Απαντήσεις δύσκολες όμως, με πολιτικό και κοινωνικό κόστος. ΜΕ τις δημοσκοπήσεις να κάνουν ορατή πλέον την προοπτική της εξουσίας, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δικαιολογημένα διστάζουν να χαλάσουν το κλίμα της ευφορίας που έχει δημιουργηθεί.
ΠΟΛΛΟΙ ωστόσο εκφράζουν επιφυλάξεις για τη μονοδιάστατη προβολή των σκανδάλων και κυρίως την απουσία πρωτοβουλιών που θα εξηγούν τις θέσεις του κόμματος και θα αναδεικνύουν τα πρόσωπα που θα τις υλοποιήσουν. ΑΝ το ΠΑΣΟΚ θέλει να κερδίσει τους ψηφοφόρους και όχι απλώς να κερδίσει τις εκλογές, τότε πράγματι θα πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα!
kraxtis-gr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου