Γνώμη Για το φιλότιμο του Τέλη...

Του ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΜΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 Μαΐου 2009

Η υπόθεση Παυλίδη και η ψηφοφορία της Δευτέρας είναι- για την κυβερνητική πλειοψηφίαμια πολλαπλής δυσκολίας σπαζοκεφαλιά για δυνατούς λύτες. Η πλειοψηφία πρέπει- πρωτίστως- να αποφύγει τον κίνδυνο της παραπομπής (που θα οδηγούσε σε επίσπευση εκλογών). Αυτός είναι στόχος σχετικά εύκολος, δεδομένου ότι το συμφέρον της κυβέρνησης συμπίπτει με το ίδιον συμφέρον πολλών βουλευτών- και όχι μόνον του κυβερνώντος κόμματος- να μη διαλυθεί η Βουλή. Αλλά η μη παραπομπή δεν αρκεί. Πρέπει, παράλληλα, να αποδυναμωθεί και η αίσθηση του κουκουλώματος, να διασκεδαστεί η δολοφονική υποψία ότι οι βουλευτές της συμπολίτευσης υποχρεώνονται να δώσουν μία ψήφο παρά συνείδησιν, υπακούοντας σε μια κυνική πολιτική σκοπιμότητα. Ο από μηχανής θεός που φέρει τη λύση στο δράμα είναι τα λευκά. Διά της λευκής ψήφου, και η συνείδηση των βουλευτών αποσυμπιέζεται, και ο Παυλίδης δεν παραπέμπεται, και μια άνευ περαιτέρω συνεπειών, ήπια αποδοκιμασία του έρχεται να μετριάσει μιαν αβάσταχτη και πολιτικά επιζήμια αίσθηση συγκάλυψης. Αν η λύση αποδειχθεί αποτελεσματική, αν ένα ατύχημα της κάλπης δεν τα τινάξει όλα στον αέρα, αν δηλαδή ο Παυλίδης αθωωθεί μετά λευκών επιφυλάξεων τη Δευτέρα, τότε το ένα πρόβλημα θα έχει λυθεί: και η πλειοψηφία θα έχει επιβιώσει και τα προσχήματα θα έχουν σωθεί. Ένα νέο πρόβλημα, όμως, θα ανακύψει αυτομάτως. Πώς η κυβέρνηση θα στηρίζεται εφεξής στην ψήφο του αποδοκιμασθέντος πρώην υπουργού; Πώς θα στηρίζεται κοτζάμ Καραμανλής στην ψήφο ενός «αποκλίνοντος» Τέλη; Λύση υπάρχει μόνον μία: να παραιτηθεί ο αθωωθείς και να τον διαδεχθεί η επιλαχούσα της εκλογικής του περιφέρειας- οπότε, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η πίεση έχει ήδη ξεκινήσει, ασφυκτική και ενορχηστρωμένη. Ο ένας μετά τον άλλον οι συνάδελφοί του υποδεικνύουν στον ατυχήσαντα πρώην υπουργό, άνευ της συνήθους συναδελφικής αλληλεγγύης, να τους αδειάσει τη γωνιά. Αν όμως ο δύστροπος Δωδεκανήσιος δεν στέρξει; Αν οι πιέσεις δεν αποδώσουν; Ησπαζοκεφαλιά θα περάσει τότε σε ένα τρίτο επίπεδο δυσκολίας. Όπου λύση εύκολη ή αναίμακτη μάλλον δεν προσφέρεται. Οι πλέον καχύποπτοι εκτιμούν ότι, στην περίπτωση αυτή, ο Καραμανλής δεν έχει άλλη λύση από μια φυγή προς τα εμπρός. Να κάνει, δηλαδή, την ανάγκη φιλοτιμία και να οργανώσει εκλογές «κάθαρσης», με σφαγές βατοπεδινών αμνών και μια γενική επιχείρηση χειροπέδες- κι ό,τι βγει. Κάποιες κινήσεις της κυβέρνησης άλλωστε, από τον πρόσθετο, εκτός προγράμματος, δανεισμό, με τον οποίο μπορεί να αγοράσει προεκλογικό χρόνο, ώς την παράδοση των λεωφορειόδρομων στα ταξί, με την οποία αγοράζει επιρροή σε μια παραδοσιακή κατηγορία «opinion leaders», όζουν εκλογικού σχεδιασμού, που υπερβαίνει τον ορίζοντα των ευρωεκλογών. Αλλά τότε πώς θα μπορεί ακόμη να υπερηφανεύεται ο Καραμανλής για τον «δύσκολο δρόμο της ευθύνης», τον οποίο μάς βεβαιώνει ότι επέλεξε, απορρίπτοντας τον «εύκολο δρόμο της ανευθυνότητας»; Πώς συμβιβάζεται αυτή η ηράκλεια επιλογή με πρόωρες «κάλπες Παυλίδη»; Πώς θα εμφανιστούν, δηλαδή, οι «κάλπες ηθικής» συμβατές με την επικοινωνιακή γραμμή που μεταφράζει κάθε αναφορά σε σκάνδαλα ως «πράξη ανευθυνότητας σε συνθήκες κρίσης» και περισπασμό από την εργώδη κυβερνητική προσπάθεια; Είναι προφανές ότι κάπου εκεί τα όρια της επικοινωνιακής διαχείρισης εξαντλούνται. Το διαφημιστικό αμπαλάζ σχίζεται. Και το περιεχόμενο θα εμφανιστεί στα μάτια μας γυμνό, δίχως ψιμύθια. Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τη δυσάρεστη πραγματικότητα μιας χώρας που δανείζεται δίχως όριο και δίχως σχέδιο, και πνίγεται στα χρέη της. Τη σκληρή πραγματικότητα μιας χώρας σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό, που πλέει ολόισια καταπάνω στο παγόβουνο της ύφεσης, με τον καπετάνιο ανίκανο, οκτώ μήνες τώρα που οι άνεμοι της κρίσης σαρώνουν τις θάλασσες, να χαράξει εναλλακτική πορεία. Έτσι κι αλλιώς, όποτε κι αν γίνουν οι προσεχείς εκλογές, σε αυτό το τοπίο θα γίνουν. Δύσκολο, τραχύ τοπίο. Γι΄ αυτό και ο Καραμανλής εξακολουθεί να επιχειρεί να κερδίσει χρόνο. Γι΄ αυτό και ελπίζει να αποφύγει- προς το παρόν- τη μοιραία επιλογή. Γι΄ αυτό και επενδύει στο λευκό των «ανταρτών». Γι΄ αυτό και ελπίζει στο φιλότιμο του Τέλη. Πώς θα εμφανιστούν οι «κάλπες ηθικής» συμβατές με την επικοινωνιακή γραμμή που μεταφράζει κάθε αναφορά σε σκάνδαλα ως «πράξη ανευθυνότητας σε συνθήκες κρίσης» και περισπασμό από την εργώδη κυβερνητική προσπάθεια;
kraxtis-gr.blogspot.com