Δηλώσεις Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, μετά τη συνάντησή του με τον Υπηρεσιακό Πρωθυπουργό Παναγιώτη Πικραμένο

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Συναντηθήκαμε με τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό κ. Π. Πικραμμένο ενόψει της..
Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην οποία θα μετάσχει εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Αντικείμενο της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι πρωτίστως τα αναπτυξιακά ζητήματα. Αλλά είναι προφανές ότι μετά τη Σύνοδο των οκτώ ανεπτυγμένων παγκόσμιων οικονομιών, του G-8, στις ΗΠΑ, ένα βασικό θέμα της Συνόδου Κορυφής θα είναι η ενημέρωση για το τι ειπώθηκε ανάμεσα στις οκτώ μεγάλες χώρες. Βασικό αντικείμενο της συζήτησής τους, όπως έχει γίνει γνωστό δημοσιογραφικά, ήταν η Ελλάδα.

Αναπτυξιακή βοήθεια προς την Ελλάδα

Ζήτησα από τον κ. Πικραμμένο να επαναφέρει στις συζητήσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το ζήτημα της οργανωμένης και πραγματικής αναπτυξιακής βοήθειας προς την Ελλάδα. Είναι ειλημμένη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το πακέτο αναπτυξιακής βοήθειας, το ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ όπως ονομάζεται, η οποία έχει επιβεβαιωθεί σε τρεις συνεχόμενες Συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον Ιούλιο, τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο και καλό είναι να επιβεβαιωθεί και μεθαύριο στις Βρυξέλλες.

Δεν αρκούν όμως τα λόγια, δεν αρκούν οι πολιτικές δεσμεύσεις. Πρέπει να περάσουμε σε πράξη, πρέπει να απελευθερωθούν πραγματικά τα υφιστάμενα κονδύλια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη μεγάλων αναπτυξιακών σχεδίων στην Ελλάδα. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Προσκρούουμε διαρκώς σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, σε νομικά εμπόδια. Έχω αγωνιστεί επί πολύ καιρό για την  υπέρβαση αυτών των εμποδίων, έχω θέσει τα θέματα με την πρόσφατη επιστολή μου προς τον κ. Barroso και αυτό ήταν το κύριο αντικείμενο της συζήτησης που είχαμε προχθές με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον κ. Schulz.

Ο κ. Schulz με ενημέρωσε ότι θα υποβάλλει στους Αρχηγούς κρατών και Κυβερνήσεων -γιατί κι αυτός θα παραστεί στη Σύνοδο- πολύ συγκεκριμένη πρόταση για πρακτικά μέτρα αναπτυξιακής βοήθειας προς την Ελλάδα. Πρέπει λοιπόν αυτό να γίνει μια πραγματικότητα.

Η ιδέα να υπάρξουν ομόλογα για τη στήριξη και τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων αναπτυξιακών έργων, τα ομόλογα των projects, είναι μια πάρα πολύ ωραία ιδέα, αρκεί να την υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία προς το παρόν ζητάει να της εγγυηθεί η Ελλάδα ότι θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ακόμη και στην περίπτωση που θα συμβεί να φύγει από το ευρώ. Αυτό είναι μια προσβολή προς την Ελλάδα, η οποία πρέπει αμέσως να αρθεί. Γιατί η Ελλάδα είναι και όλοι θέλουμε να εξακολουθήσει να είναι, μέλος της Ευρωζώνης, μέλος του ευρώ.

Εικοσιπέντε δισ. ευρώ για τη στήριξη των καταθέσεων

Το δεύτερο θέμα που συζητήσαμε με τον κ. Πικραμμένο, είναι ένα πάρα πολύ κρίσιμο και λεπτό ζήτημα. Ήδη στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης αυτής που πολλοί κατηγορούν και πολλοί θέλουν να καταγγείλουν, έχουν δοθεί στην Ελλάδα και βρίσκονται σε λογαριασμό του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας 25 από τα 50 συνολικά δισ. ευρώ που προβλέπονται, για τη στήριξη των Τραπεζών, δηλαδή ουσιαστικά για τη στήριξη των καταθέσεων των Ελληνίδων και των Ελλήνων που βρίσκονται στις ελληνικές Τράπεζες.

Πρέπει τις επόμενες ώρες, το αργότερο τις επόμενες δυο μέρες, να ληφθεί η απόφαση που απαιτείται, ώστε να μεταφερθούν αυτά τα χρήματα στους λογαριασμούς των επιμέρους τραπεζών στο πλαίσιο της νομοθεσίας που υφίσταται και η οποία έχει ως αποτέλεσμα τα χαρτοφυλάκια των Τραπεζών να περιέρχονται κατά συντριπτική πλειονότητα στο δημόσιο, που γίνεται ο βασικός στρατηγικός μέτοχος και μέσω κοινών μετοχών ασκεί τον έλεγχο, ιδίως τον στρατηγικό έλεγχο των τραπεζών.

Είπα στον κ. Πικραμμένο ότι εμείς ως ΠΑΣΟΚ συμφωνούμε να γίνει η εκταμίευση των ποσών αυτών με τους όρους που προβλέπει η νομοθεσία, με όλες τις εγγυήσεις που απαιτούνται ώστε τα χρήματα αυτά τελικά να βοηθήσουν τη ρευστότητα στην αγορά, τις επενδύσεις, τις επιχειρήσεις, την καταπολέμηση της ανεργίας.

Αλλά, πρέπει να τοποθετηθούν και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο μείζον αυτό ερώτημα. Συμφωνούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να εκταμιευτούν αυτά τα 25 δισ. ευρώ για τη στήριξη των καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών; Για τη στήριξη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και άρα της ανάπτυξης; Για την καταπολέμηση της ανεργίας; Όσοι έχουν επιφυλάξεις για τη δανειακή σύμβαση και δεν τη θέλουν και την κατηγορούν και τη θεωρούν ως κάτι που πρέπει να ακυρωθεί στην πράξη, θέλουν να πάρουμε τα λεφτά; Ή νομίζουν ότι θα παίρνουμε τα λεφτά αλλά θα βρισκόμαστε εκτός του πλαισίου του σύμβασης, χωρίς να υπάρχει η νομική και πολιτική βάση της σύμβασης αυτής;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί τον κάθε Έλληνα πολίτη. Γιατί η υπόσταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αφορά όχι τους μεγαλοτραπεζίτες και τους μεγαλομετόχους, αλλά τους μικροκαταθέτες, αφορά όλους τους επιχειρηματίες που ψάχνουν να βρουν κεφάλαια κίνησης μέσα από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Αυτά τα ζητήματα στην πραγματικότητα αφορούν ανέργους και εργαζόμενους. Γιατί χωρίς επιχειρήσεις, χωρίς οικονομία που να στέκεται στα πόδια της, θα πολλαπλασιαστεί δραματικά το πρόβλημα της ανεργίας και βεβαίως η χώρα θα πέσει σε ακόμη πιο βαθιά ύφεση.

Η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για αναθεώρηση των όρων της δανειακής σύμβασης

Αυτά είναι τα δυο σημεία για τα οποία συζητήσαμε κατά βάση με τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό. Τον ενημέρωσα για μια δική μου πρωτοβουλία, την οποία αναλαμβάνουμε σήμερα ως ΠΑΣΟΚ, απευθυνόμενοι σε όλους τους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς. Αυτή την πρωτοβουλία θα την παρουσιάσω μεθαύριο Τετάρτη στη Σύνοδο των Αρχηγών των Σοσιαλιστικών και Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων που μετέχουν στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, μεταξύ αυτών και στους Πρωθυπουργούς των λίγων –είναι η αλήθεια- σοσιαλιστικών ή σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων, που βρίσκονται μέσα σε μία Ευρώπη στην πλειοψηφία της συντηρητική και νεοφιλελεύθερη. Γιατί μέσα σε αυτή την Ευρώπη παλεύουμε ακόμη κι ένα παράθυρο προς το μέλλον είναι η εκλογή του François Hollande στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Όπως γνωρίζετε, προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ είχε παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Είχαμε πει ότι θεμέλιο της πρότασής μας είναι η παράταση, κατά έναν τουλάχιστον χρόνο, της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να φτάσουμε μέχρι το τέλος του 2015. Να πετύχουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή με πιο ήπιο τρόπο, με τρόπο πιο φιλικό για τον πολίτη. Χωρίς περαιτέρω περιορισμούς στο εισόδημά του, χωρίς άλλες πιέσεις, άρα με τρόπο πολύ πιο φιλικό για την ανάπτυξη.

Τα προεκλογικά λόγια δοκιμάστηκαν στη μετεκλογική περίοδο, με τις διερευνητικές εντολές και τις διαβουλεύσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είδαμε ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι υπεύθυνες, ποιες θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, ποιες φοβούνται να κάνουν τα προεκλογικά τους λόγια πράξη, ποιες μένουν πιστές στις προεκλογικές τους επαγγελίες και ποιες λειτουργούν υδραργυρικά αλλάζοντας κάθε μέρα τοποθέτηση.

Τώρα, πηγαίνουμε σε νέες εκλογές και πρέπει να δούμε ποιο είναι το βασικό δίλημμα, το κύριο διακύβευμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου. Το δίλημμα των εκλογών λοιπόν είναι:

-          αν η Ελλάδα θα καταγγείλει μονομερώς τη δανειακή σύμβαση, οδηγώντας τον εαυτό της με μαθηματική ακρίβεια εκτός ευρώ υπό συνθήκες εξαθλίωσης, ή

-          αν η Ελλάδα θα διεκδικήσει οργανωμένα και θα πετύχει την αναθεώρηση των όρων της δανειακής σύμβασης που είναι κρίσιμη για την κοινωνία και τους πολίτες, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη θέση της στο ευρώ, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την εκταμίευση του δανείου.

Η εκταμίευση των επομένων δόσεων είναι κρίσιμη, όπως είπα και προηγουμένως, για τη στήριξη των καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών, για την αύξηση της ρευστότητας, για την κάλυψη των ταμειακών αναγκών του κράτους, προκειμένου αυτό να καλύψει ανάγκες εσωτερικών πληρωμών για μισθούς και συντάξεις.

Έχω πει πολλές φορές ότι όλη η Ευρώπη, άρα και η δανειακή σύμβαση, είναι ένα ανοικτό πεδίο διαρκούς διαπραγμάτευσης. Αυτή είναι η βάση της αναθεώρησης που προτείνουμε λαμβάνοντας υπόψη το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα και τους νέους συσχετισμούς που έχουμε ελπίδα να διαμορφωθούν μετά την αλλαγή στη Γαλλία.

Θεμέλιο της αναθεώρησης που προτείνω είναι όσα έχουμε πετύχει χάρη στις θυσίες των Ελλήνων πολιτών:

-          τη δραστική μείωση του χρέους,

-          τη δραστική μείωση των τόκων που καταβάλλουμε κάθε χρόνο,

-          τη δραστική μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος από τα 24 δισ. ευρώ το 2009 στα -2 δισ. ευρώ το 2012,

-          τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που ήδη έχουν γίνει ή δρομολογούνται, για να έρθει η Ελλάδα πιο κοντά στο μοντέλο εντός ευνομούμενου κράτους και μιας ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η αναθεώρηση ξεκινάει από τη βάση της πρότασής μας για παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, που πρέπει να είναι όσο γίνεται μεγαλύτερη. Αλλά εδώ χρειάζεται προσοχή: Κάθε παράταση του χρόνου προσαρμογής πρέπει να έχει ασφαλή χρηματοδότηση, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί εάν δεν έχουμε ασφαλή χρηματοδότηση, θα βρεθούμε σε εξαθλίωση και εξάρτηση.

Η ιδέα του ευρωομολόγου ήταν πάντα κι είναι μια καλή ιδέα, εάν μας δίνει χρήμα με όρους φτηνότερους και καλύτερους από αυτούς που μας δίνει το PSI και η δανειακή σύμβαση. Τώρα πληρώνουμε επιτόκια 2%, ενώ το μέσο επιτόκιο είναι περίπου 3,6%. Εάν το ευρωομόλογο μας δίνει καλύτερους όρους είναι μια καλή ιδέα. Αν πίσω από το ευρωομόλογο κρύβεται επιδείνωση των όρων της δανειακής σύμβασης, η ιδέα δεν είναι πρακτικά καλή για την Ελλάδα. Άρα, σημασία έχουν οι λεπτομέρειες και οι συγκεκριμένοι όροι.

Σε κάθε περίπτωση η παράταση είναι αναγκαία, για να μην πάμε σε μεγαλύτερη ύφεση, για να μην έχουμε περικοπές στα εισοδήματα, για να βγούμε οριστικά στο ξέφωτο της αυτοδυναμίας και της ανεξαρτησίας της χώρας.

Αυτό ήταν το βασικό αντικείμενο της σκληρής διαπραγμάτευσης που κάναμε από τον Ιούνιο του 2011 έως τα τέλη Φεβρουαρίου του 2012, όταν εγκρίθηκε το PSI και η δανειακή σύμβαση. Κύρια επιδίωξή μας σε αυτή τη σκληρή διαπραγμάτευση ήταν να μην περικοπούν εισοδήματα -και ιδίως χαμηλά και μεσαία εισοδήματα- να μη θιγούν μισθοί και συντάξεις, να μη θιγεί η συλλογική αυτονομία και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Δεν μπορέσαμε να πετύχουμε όλα αυτά που θέλαμε. Έπρεπε να κάνουμε έναν συμβιβασμό, γιατί τότε μιλούσαμε και διαπραγματευόμασταν χωρίς να υπάρχει το PSI, χωρίς να έχει μειωθεί το χρέος, χωρίς να έχουμε πάρει το νέο δάνειο.

Τώρα διαπραγματευόμαστε με ένα άλλο κεκτημένο: Τώρα έχει μειωθεί δραστικά το χρέος κι έχει αναδιαρθρωθεί: η συντριπτική πλειονότητα του χρέους βρίσκεται στα χέρια των θεσμικών μας εταίρων, δε βρίσκεται στα χέρια της αγοράς. Αυτό είναι μία εξαιρετικά σημαντική αλλαγή, γιατί τώρα έχουμε πολιτικούς όρους συζήτησης, αυτός είναι ένας θώρακας που τον πετύχαμε με μεγάλο κόπο, με πολύ λεπτή διαπραγμάτευση και το πετύχαμε ανώδυνα για τη χώρα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Τώρα μπορούμε να επαναφέρουμε όλα τα σημεία που είχαμε θέσει στη μακρά διαπραγμάτευση μέχρι την έγκριση της δανειακής σύμβασης και μπορούμε να πετύχουμε την αναθεώρηση επιδιώκοντας συμφωνία με τους θεσμικούς εταίρους μέσα στους νέους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.

Προτείνουμε λοιπόν έξι κεντρικά σημεία αναθεώρησης:

1.      Σημείο πρώτο: η ανάγκη να μη γίνουν περικοπές στα εισοδήματα και ιδίως σε μισθούς και συντάξεις, για να μη μειωθεί περαιτέρω η ζήτηση.

2.      Σημείο δεύτερο: η ανάγκη να προστατευτεί η συλλογική αυτονομία και ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ώστε να λειτουργεί σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα η αγορά εργασίας.

3.      Σημείο τρίτο: η ανάγκη να αυξηθούν δραστικά τα επίπεδα ρευστότητας και να πέσουν στην αγορά, με στόχο τη διευκόλυνση της λειτουργίας των επιχειρήσεων με κεφάλαιο κίνησης, την προώθηση επενδύσεων, την αύξηση της απασχόλησης και άρα την ανακοπή της ανεργίας, τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ που προέρχονται από τη νέα δανειακή σύμβαση, όπως τα έχουμε προσδιορίσει ευρώ-ευρώ.

4.      Σημείο τέταρτο: η ανάγκη να απελευθερωθούν άμεσα δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις σε υποδομές, που τις έχουμε καταλογραφήσει και παρουσιάσει μία-μία, με συνολικό προϋπολογισμό που υπερβαίνει τα 55 δισ. ευρώ. Επενδύσεις που έχουν καθηλωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της αδυναμίας του ελληνικού και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος να χρηματοδοτήσει τις σχετικές συμβάσεις.

5.      Σημείο πέμπτο: Η ανάγκη να εφαρμοστούν οι πολιτικές δεσμεύσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 27ης Οκτωβρίου 2011 που ελπίζω ότι θα επαναληφθούν στις 24 Μαΐου 2012 για το πακέτο αναπτυξιακής βοήθειας προς την Ελλάδα, με την άμεση κινητοποίηση των υφισταμένων κοινοτικών πόρων καθώς και των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

6.      Σημείο έκτο: Να στηριχθούν με κονδύλια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου όλα τα προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων και ιδίως προγράμματα ενίσχυσης της νεανικής επιχειρηματικότητας, κατάρτισης, αυτεπιστασίας των ΟΤΑ και κοινωφελούς εργασίας.

Έχει μεγάλη σημασία η γραμμή αυτής της αναθεώρησης, με άμεσα θετικά αποτελέσματα για την οικονομία και τους πολίτες, χωρίς κίνδυνο για τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ, να στηριχθεί απ’ όσο γίνεται περισσότερες κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις.

Αυτή την πρόταση καταθέτω στην ελληνική κοινωνία, στους θεσμούς της παραγωγής, της κοινωνίας των πολιτών, στους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης, στους κλάδους των επιστημόνων, στα Πανεπιστήμια, σε όλους τους Έλληνες πολίτες και αυτή την πρόταση θα παρουσιάσω μεθαύριο στη συνάντηση των ηγετών των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων.

Αυτή είναι μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη στρατηγική που απαντά στο οξύ δίλημμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου για την οριστική υπέρβαση της κρίσης, για μια Ελλάδα σταθερά μέσα στο ευρώ, ασφαλή και ξανά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη και μέσα στον κόσμο.

Ερωτήσεις δημοσιογράφων

Δημοσιογράφος: Στη συνάντηση αυτή με τον κ. Πικραμμένο είχατε ενημέρωση αν τέθηκε θέμα τελικώς από την κα Merkel για δημοψήφισμα;

Ευ. Βενιζέλος: Όχι, δεν το συζητήσαμε. Έχουμε τοποθετηθεί στο ζήτημα αυτό. O ελληνικός λαός έχει ανάγκη από σεβασμό στην αξιοπρέπειά του και από σεβασμό στη λειτουργία των δημοκρατικών του θεσμών. Ζητήματα εκλογών, δημοψηφισμάτων, λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, ζητήματα σχετικά με την επιλογή της κυβέρνησης του τόπου, ανήκουν στη σφαίρα της εθνικής κυριαρχίας, στη σφαίρα της λαϊκής κυριαρχίας. Ο μόνος αρμόδιος και υπεύθυνος είναι ο ελληνικός λαός. Κανείς δε μπορεί να παρεμβαίνει, κανείς δε μπορεί να κάνει συστάσεις.

Και εν πάση περιπτώσει, ξέρουμε ότι όταν σου θέτουν απ’ έξω το δίλημμα «ευρώ ή όχι ευρώ», αυτό που λένε είναι «ευρώ με ό,τι δεσμεύσεις αυτό συνεπάγεται ή ακολουθήστε το δρόμο σας».

Εμείς θέλουμε να είμαστε μέσα στο ευρώ και να πετύχουμε, να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε την αναθεώρηση των όρων, με τον τρόπο που πρότεινα, που είναι αποτέλεσμα της μεγάλες εμπειρίας που έχουμε, του αγώνα που δώσαμε. Κι αυτό που τώρα έχει αλλάξει δεν είναι μόνον ή κυρίως η εκλογή του κ. Hollande, είναι ότι έχουμε διαμορφώσει το κεκτημένο που σας είπα. Γιατί τώρα πατάμε πάνω στη βάση του PSI και της μείωσης του χρέους. Πατάμε πάνω στη βάση των μικρότερων επιτοκίων και των μικρότερων τόκων. Πατάμε πάνω στη βάση των διαρθρωτικών αλλαγών. Ξέρουμε ότι το χρέος μας το έχουν στα χέρια τους χώρες και θεσμοί και όχι οι αγορές. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Δημοσιογράφος: Θα ήθελα ένα σχόλιο για την επανένταξη της Ντόρας Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία κ. Πρόεδρε.

Ευ. Βενιζέλος: Ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του με βάση τις ιδεολογικές και πολιτικές του επιλογές και προτιμήσεις. Οι διαδρομές όλων των πολιτικών προσώπων τελικά αξιολογούνται ιστορικά με βάση και τα όσα λέει ο καθένας.

Εμείς άλλωστε ασχολούμαστε με το δικό μας χώρο. Εμάς μας ενδιαφέρει ο χώρος της υπεύθυνης Κεντροαριστεράς. Εμάς μας ενδιαφέρει ο χώρος της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξής. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξαναγίνει ένα μεγάλο κόμμα που εκφράζει όλον αυτό το χώρο. Συζητάμε με πρόσωπα, συζητούμε με κινήσεις, συζητούμε με όμορες πολιτικές δυνάμεις που τις αντιμετωπίζουμε ισότιμα με σεβασμό, απροκατάληπτα. Θέλουμε αυτό ν’ αποτυπωθεί στην κάλπη της 17ης Ιουνίου.

Δίνουμε έναν διμέτωπο αγώνα:

Έναν αγώνα κατά της Δεξιάς, κατά της συντήρησης, κατά αυτών που οδήγησαν αλόγιστα τη χώρα σε εκλογές και αδιέξοδο επιδιώκοντας τη φενάκη, την ψευδαίσθηση μιας κυβερνητικής αυτοδυναμίας που είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα και από τις επιθυμίες του ελληνικού λαού. Δίνουμε μάχη μ’ αυτούς που δεν είπαν ποτέ ένα λόγο αυτοκριτικής για όσα έκαναν μέχρι το 2009. Δίνουμε μάχη μ’ αυτούς οι οποίοι δε στήριξαν όπως έπρεπε την κυβέρνηση Παπαδήμου, γιατί είχαν το βλέμμα στραμμένο σε μια μικροκομματική επιδίωξη μέσω εκλογών και χτύπησαν στον τοίχο του ελληνικού λαού.

Δίνουμε και τη μάχη απέναντι στον τυχοδιωκτισμό, τον οπορτουνισμό, την ανευθυνότητα, το λαϊκισμό, τη δημαγωγία. Γιατί κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι λένε πράγματα κάποιοι προεκλογικά αλλά δεν πρόκειται να τα κάνουν γιατί δεν είναι σοβαρά, δεν είναι υπεύθυνα, δεν είναι εφικτά. Όχι. πρέπει αυτά που λέμε προεκλογικά, να τα κάνουμε μετεκλογικά. Κι ο καθένας μπορεί να σκεφτεί, βλέποντας όλες αυτές τις μέρες τι λέγεται, τι αντιφατικό, τι αόριστο, τι ανεύθυνο, τι επικίνδυνο είναι αυτό που λέγεται. Ο καθένας λοιπόν πρέπει να το σταθμίσει αυτό και να δει πού θα δώσει την ψήφο του.

Εμείς λοιπόν λέμε: Κυβέρνηση στις 18 Ιουνίου, με κορμό την υπεύθυνη Κεντροαριστερά, με κορμό τη δημοκρατική παράταξη όπως την εκφράζει το ΠΑΣΟΚ και άλλες δυνάμεις βεβαίως. Αλλά πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ.

Δημοσιογράφος: Ήθελα να σας ρωτήσω αν βλέπετε μια προσπάθεια αποκλεισμού του ΠΑΣΟΚ από το debate με όλα αυτά που έχουν γίνει, με τον κ. Τσίπρα που δέχθηκε την πρόταση του κ. Σαμαρά.

Ευ. Βενιζέλος: Αυτή η ιστορία με το debate είναι μια αποκάλυψη. Είχαμε προτείνει προεκλογικά, όταν ο κ. Σαμαράς διεκδικούσε αυτοδυναμία, να γίνει μία, ή κατά προτίμηση δυο προεκλογικές συζητήσεις μεταξύ του κ. Σαμαρά και εμού, ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και δύο με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων.

Τώρα που όλοι βλέπουμε ότι έχει αλλάξει το κομματικό σύστημα, έχουν αλλάξει οι συσχετισμοί, δεν υπάρχουν προϋποθέσεις αυτοδυναμίας, κανείς δεν τολμά να πει ότι επιδιώκει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, τώρα που ο λαός θέλει συνεργασίες, εφικτές και υπεύθυνες, έρχεται ο κ. Σαμαράς και λέει: «Τον κ. Βενιζέλο τον φοβόμουνα στο debate, μπορώ όμως να κάνω ένα debate με τον κ. Τσίπρα».

Και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος είναι υπέρ της απλής αναλογικής, υπέρ της ισότιμης μεταχείρισης των κομμάτων, σπεύδει να παίξει με αλαζονεία το νέο του ρόλο και να πάει να κάνει ένα debate με τον κ. Σαμαρά. Ωραία, αν θέλουν να κάνουν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Τσίπρας ένα debate, μπορούμε να κάνουμε την εξής συμφωνία: Ας το κάνουν κι όποιος νικήσει να έρθει να κάνει ένα debate μαζί μου…

Το λέω αυτό αστειευόμενος, γιατί με βάση τη νέα εικόνα του πολιτικού και κομματικού συστήματος, αυτό που πρέπει να γίνει είναι τουλάχιστον δύο συζητήσεις όλων των πολιτικών κομμάτων, των 6 κομμάτων που πήγαμε στην τελική σύσκεψη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε, σας άκουσα να λέτε ότι στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της παράταξης με στόχο να γίνει η Κεντροαριστερά της ευθύνης, κάνετε συζητήσεις με πρόσωπα και κινήσεις. Μπορείτε να γίνετε πιο σαφής σας παρακαλώ; Και αν έχετε προσεγγίσει και όμορους πολιτικούς χώρους;

Ευ. Βενιζέλος: Κάνουμε πάρα πολλές συζητήσεις με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Θέλουμε να συστήσουμε και να αναστήσουμε το χώρο μας και να τον διευρύνουμε. Και θέλουμε να ενώσουμε όλα τα ρεύματα της μεγάλης Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, εκφραστής της οποίας είναι το ΠΑΣΟΚ. Θέλουμε πραγματικά να υπάρξει η υπεύθυνη Κεντροαριστερά, όπως την προσδιόρισε ο Ανδρέας Παπανδρέου από το 1974 και ιδίως από το 1977 και μετά.

Ήδη από σήμερα το απόγευμα τα κλιμάκια που έχουμε ορίσει, θα βρίσκονται σε κάθε νομό σε κάθε Περιφέρεια. Θα βρίσκονται εκεί με διπλό σκοπό:

-          Πρώτον, για την οργάνωση της εκλογικής μάχης,

-          Δεύτερον, για επαφές και συζητήσεις σε τοπικό επίπεδο προκειμένου να συγκροτηθούν οι νομαρχιακές και περιφερειακές Επιτροπές ανασύστασης της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Παραλλήλως, και στο δικό μου επίπεδο γίνονται πολλές επαφές και συζητήσεις. Όταν ωριμάσουν και όταν για λόγους δεοντολογίας έχω τη δυνατότητα να αναφερθώ, θα αναφερθώ.

Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε, στο πλαίσιο των έξι θεσμικών σημείων της αναθεώρησης που αναφέρατε προηγουμένως, σε ό,τι αφορά το θέμα των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, εννοείτε να μην γίνονται οι μειώσεις μισθών που γίνονται τώρα με την κατάργηση της μετενέργειας; Έχει αλλάξει κάτι σε αυτό;

Ευ. Βενιζέλος: Αυτό αφορά το σημείο 2 που είναι η συλλογική αυτονομία και ο σεβασμός στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Τη μετενέργεια η Τρόικα ήθελε να την καταργήσει. Δώσαμε μεγάλη μάχη και ο Πρωθυπουργός και εγώ και ο κ. Κουτρουμάνης, ως Υπουργός  Εργασίας, επικαλούμενοι κατ' αρχάς τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας και το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Εργατικό Δίκαιο.

Υπήρχε πολύ μεγάλη πίεση από την άλλη πλευρά και αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι πολύ συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί και εργοδοτικοί κύκλοι στην Ελλάδα, που «κάνουν τον καλό» όταν συζητούν με τους εργαζόμενους, πίεζαν την Τρόικα για να πετύχουν αυτό που δεν μπορούσαν να πετύχουν μέσα από το θεσμό της συλλογικής διαπραγμάτευσης.

Έπρεπε να καταλήξουμε κάπου για να γίνει το PSI, για να εγκριθεί το δάνειο να αρχίσει η εκταμίευση. Και καταλήξαμε στο να διασφαλίζεται ο βασικός μισθός και τα τέσσερα κύρια επιδόματα με τη σκέψη, την αναγκαστική μέσα στη διαπραγμάτευση και υπό συνθήκες ανάγκης, ότι αυτό είναι καλύτερο από τη διαπραγμάτευση σε αμιγώς ατομικό επίπεδο που γίνεται στην πράξη. Γιατί στην πράξη οι εργαζόμενοι οδηγούνται, μέσα από την πίεση των πραγμάτων, σε διαπραγμάτευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας με όρους που δεν έχουν καμία σχέση με τις συλλογικές συμβάσεις κυρίως τις κλαδικές, ή τις ομοιοεπαγγελματικές.

Άρα, εμείς δεν το θέλαμε αυτό και θέλουμε πραγματικά να επαναφέρουμε την κατάσταση στο σημείο που εμείς είχαμε προτείνει. Αλλά, από την άλλη μεριά πρέπει να ξέρουμε και την πραγματικότητα της αγοράς, η οποία είναι δυστυχώς η πραγματικότητα των ατομικών και όχι των συλλογικών συμβάσεων.

Επίσης, πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας τον άνεργο. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας το ένα και πλέον εκατομμύριο ανέργων, που πρέπει να βρει μια θέση εργασίας. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να τα χειριστούμε εδώ στην Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο, αξιώνοντας και από τους κοινωνικούς εταίρους να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να αναλάβουν τη δική τους ευθύνη.

Γιατί υπήρχε ένα έδαφος πάνω στο οποίο επενέβησαν οι εκπρόσωποι της Τρόικας. Το έδαφος αυτό ήταν το γεγονός ότι δεν λειτουργούσε δυστυχώς πραγματικά, ουσιαστικά, ο θεσμός αυτός της συλλογικής αυτονομίας. Γι' αυτό θέλουμε να επαναφέρουμε τη συλλογική αυτονομία στο επίπεδο που επιβάλλει το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο.

Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε επειδή έχετε αναφερθεί για δεύτερη φορά σε αυτά τα συμφέροντα ή τους κύκλους τους επιχειρηματικούς, που επέβαλλαν ουσιαστικά όσον αφορά τις ρυθμίσεις με τις εργασιακές σχέσεις. Είστε διατεθειμένος να τους κατονομάσετε;

Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, η αντίδρασή μου και η απάντησή μου δεν είναι αστυνομικού ή δημοσιογραφικού χαρακτήρα. Εσείς μπορείτε να κάνετε τη δική σας έρευνα. Εγώ λέω το συμπέρασμά μου από τις διαπραγματεύσεις, την εμπειρία μου από αυτό που έχω ζήσει όταν διαπραγματευόμασταν.

Στο όνομα ποιου διαπραγματευόμασταν; Στο όνομα του γενικού συμφέροντος, στο όνομα του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας, στο όνομα του εργαζόμενου και του ανέργου για να βρεθεί κάτι καλύτερο γι' αυτόν.

Αλλά, έπρεπε να σώσουμε τη χώρα σε επίπεδο ταμειακών αναγκών και έπρεπε να μειώσουμε το χρέος. Για να μπορούμε τώρα, λίγες εβδομάδες μετά, να μιλάμε για αναθεώρηση. Αλλά εμείς δεν μιλάμε για αναθεώρηση έχοντας στο μυαλό μας κάτι το αόριστο ή το ανέφικτο. Εμείς μιλάμε για αναθεώρηση ξέροντας ποιο είναι το πλαίσιο, ξέροντας τι σημαίνει διαπραγμάτευση και έχοντας την ικανότητα να βγάλουμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης αυτά που έχουμε πει, αυτά που έχουμε προτείνει και που έχουμε τεκμηριώσει.

Αλλά ευτυχώς τώρα μιλάμε ως χώρα με πολύ καλύτερους όρους. Γιατί, επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, τώρα έχει μειωθεί το χρέος, τώρα έχει αναδιαρθρωθεί το χρέος, τώρα έχουν μειωθεί οι τόκοι, τώρα έχουμε πάρει 150 από τα 240 συνολικά δισ. ευρώ.

Ξέρετε κάτι; Όσο διεξαγόταν η προηγούμενη προεκλογική περίοδος, η προεκλογική εκστρατεία και κάποιοι μιλούσαν για ακύρωση του Μνημονίου, για καταγγελία της δανειακής σύμβασης, εκταμιεύτηκαν 75 από τα 130 δισ. ευρώ της νέας δανειακής σύμβασης! 

Γιατί γινόταν αυτό; Αυτό γινόταν γιατί είχαμε καταφέρει να εμπεδώσουμε την εικόνα μιας αξιόπιστης χώρας και η Ελλάδα πρέπει να είναι πάντα μια αξιόπιστη χώρα για να μπορέσει να βγει οριστικά από την κρίση και την εξάρτηση, να πάψει να είναι «ζήτουλας». Γιατί οι Έλληνες είναι υπερήφανοι και θέλουν να νιώσουν ασφάλεια και φυσικά να ανακουφιστούν γιατί δεν αντέχουν άλλο αυτές τις πιέσεις, οι οποίες έχουν οδηγήσει και σε ύφεση η οποία είναι δυσθεώρητη μετά από τόσα χρόνια. Πέντε χρόνια ύφεσης!

Αλλά, πότε ξεκίνησε η ύφεση; Γιατί έχουμε ξεχαστεί. Η ύφεση ξεκίνησε πλησίστια το 2008, συνέχισε το 2009 και το 2010 ήταν απλώς ο τρίτος χώρος της ύφεσης. Ποιος έχει μιλήσει για το 2008 και το 2009; Ποιος έχει αναλάβει την ευθύνη; Γιατί εμείς μιλήσαμε κατά κόρον για τη δική μας περίοδο και τη δική μας ευθύνη. Ας υπάρχει ισότητα όπλων και εντιμότητα μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Γιατί όλοι απολογούμεθα ενώπιον του ελληνικού λαού και τελικά ενώπιον της ιστορίας.