Παίζοντας με τη φωτιά

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Αυτήν την ώρα (Παρασκευή μεσημέρι) όλα δείχνουν ότι οδεύουμε προς νέες εκλογές. Αν δεν υπάρξει κάποια θεαματική αλλαγή στη στάση του Αλ. Τσίπρα, η κατάληξη αυτή είναι μονόδρομος. Μέχρι τώρα του έχουν προταθεί όλοι οι κυβερνητικοί συνδυ­ασμοί που είναι...

δυνατό να προκύψουν από το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, αλλά τους έχει απορρίψει με το επιχείρημα ότι ο λαός επιβράβευσε μια συγκεκριμένη πολιτική πρόταση και μόνο αυτή είναι δεσμευμένος να εφαρμόσει.

Εως εδώ τα πράγματα έχουν μια λογική. Το κάθε κόμμα έχει δικαίωμα να εμμένει στην όποια πολιτική επιλέγει. Αλλά ο Τσίπρας δεν κάνει αυτό. Καθημερινά σχεδόν εμπλουτίζει το ρεπερτόριό του. Επαναλαμβάνει μονότονα πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να διατη­ρήσει η χώρα τη θέση της στην Ευρωζώνη, στέλνει επιστολές σε θεσμικούς παράγοντες των Βρυξελλών όπου δεν μιλάει για καταγγε­λία του Μνημονίου αλλά για επανεξέτασή του και εκτιμά ότι θα ήταν καταστροφική η έξοδός μας από το ευρώ και για την ίδια την Ευρώπη.

Δυστυχώς εκείνο που δεν λέει ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ποια σχέση μπορεί να έχει η εμμονή του στη σκληρή αντιμνημονιακή γραμμή με την αποτρο­πή των καταστροφικών προοπτικών ή τη δυνατότητα επανεξέτασης των όρων της δανειακής σύμβασης. Γιατί αν ο Αλ. Τσίπρας ή οιοσδήποτε άλλος πιστεύει ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να παγώσουν οι προβλεπόμενες από το Μνημόνιο διαδικασίες και να προχω­ρήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση σε επαναδια­πραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης, θα πρέπει να έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Δυνατότητες βελτίωσης του Μνημο­νίου ασφαλώς και υπάρχουν. Και είναι ιδιαίτερα αυξημένες μετά την εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία. Αλλά ανατροπές που να φτάνουν στο σημείο πλήρους ακύρωσης των μέτρων που έχουν ήδη ληφθεί και προώθηση άλλων των οποίων το κόστος θα ξαναστείλει το έλλειμμα σε δυσπρόσιτα ύψη, αποτε­λούν προοπτικές που αφορούν μάλλον την ψυχιατρική επιστήμη παρά τον πολιτικό διάλογο.

Τελικά εκείνο που λογικά προκύπτει από τις αλλοπρόσαλλες αυτές τοπο­θετήσεις είναι η απόφαση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθούμε σε νέες εκλογές, ελπίζοντας ότι θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο την πολιτική τους δύναμη. Μπορεί και να το καταφέρουν. Ή μπορεί και να διαψευστούν. Γιατί αυτήν τη φορά το διακύβευμα θα είναι ξεκάθαρα «ευρώ ή δραχμή». Και θα το έχουν θέσει οι Βρυξέλλες.