Αρχικές επιλογές, τακτική, στόχευση, εσωτερικές αλλαγές, αλχημείες, αυταπάρνηση, συγκέντρωση, συνοχή, θάρρος, πίστη. Όλα όσα έκανε ο ΠΑΟΚ στο θρίαμβο επί του Ολυμπιακού έχουν τη σφραγίδα και τον χαρακτήρα του Άγγελου Αναστασιάδη. Γιατί δουλεύει και πέταξε τις δικαιολογίες.
Είμαι ο Τζιόλης και παίζω στόπερ σαν να το κάνω χρόνια, είμαι ο Σκόνδρας και έχω αναστηθεί, είμαι ο Κλάους και γίνομαι ολοκληρωμένος παίκτης που δημιουργεί και εκτελεί ως αριστερό εξτρέμ και μαρκάρει σαν μπακ, είμαι ο Σαλπιγγίδης που παίζω παντού και προτιμώ να πεθάνω παρά να με περάσει ο Μασουακού, είμαι ο Κάτσε και ο Τζανδάρης και θα συνεχίσω να παλεύω όσα φάουλ κι αν σφυρίξει ο Αρετόπουλος που δεν τον βλέπω καν, είμαι ο Περέιρα και ξέρω πότε θα πασάρω και πότε θα εκτελέσω, είμαι ο Παπαδόπουλος και μπαίνω για να προσφέρω, να φωνάξω στους συμπαίκτες μου λες και είμαι αρχηγός τους για χρόνια.
Είμαι ο ΠΑΟΚ και (δεν) είμαι καλά. Γιατί έχω το χαρακτήρα του προπονητή μου.
Ο Γουαρδιόλα έχει πει πως οι ομάδες έχουν τον χαρακτήρα του προπονητή τους. Όλα τα παραπάνω έχουν από πίσω τους τον Άγγελο Αναστασιάδη. Δεν υποτιμάει κανείς την προσπάθεια των παικτών και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο σε ματς που ο Δικέφαλος είχε μόνο διακριθέντες. Αλλά όποιο κομμάτι του αγώνα κι αν εξετάσεις, από πίσω θα βρεις τον Άγγελο.
Η πρώτη ήταν το γεγονός πως ο Τζιόλης έπαιξε στόπερ σε 4άδα, ο Σκόνδρας διατήρησε τη θέση του στο δεξί άκρο και ο Κίτσιου έμεινε στον πάγκο. Έκπληξη γιατί όσοι συζητούσαν τον Τζιόλη στην άμυνα, το έκαναν στη λογική του παίξει λίμπερο σε άμυνα τριών κεντρικών, όχι ως παρτενέρ του Βίτορ.
Η δεύτερη αφορούσε το σχηματισμό. Ο ΠΑΟΚ άφησε το 4-3-3 και ξεκίνησε το ματς με τετράδα απλωμένη μπροστά απ’την άμυνα και 4-4-1-1: Τζανδάρης αριστερά, Κάτσε-Γκολάσα στον άξονα, Σαλπιγγίδης δεξιά, ο Περέιρα στην κορυφή και ο Αθανασιάδης να κινείται γύρω του.
Ήθελε απ’την αρχή του ματς να έχει τον Περέιρα στην κορυφή και αυτό δεν είχε πρόθεσει να το αλλάξει. Τον κράτησε εκεί και έφερε τον Τζανδάρη κεντρικά, στέλνοντας τον Κλάους στο πλάι ως αριστερό εξτρέμ. Και μ’αυτό το 4-3-3 ξεκίνησαν όλα.
Το κέντρο έσφιξε και ο ΠΑΟΚ (που δεν είχε σουτ μέχρι το 25’) άρχισε να ανεβαίνει και να απειλεί. Βρήκε τα σουτ απ’έξω του Τζανδάρη και του Σαλπιγγίδη, βρήκε το κλέψιμο του Αθανασιάδη που έφερε το γκολ του Περέιρα, που σωστά ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Και στο τέλος βρήκε ένα γκολ ποίημα, που αποτυπώνει το ποιος είναι φέτος ο ΠΑΟΚ.
Αυτά λέγαμε στο Top10 μετά τον αγώνα με τη Βέροια και ο καθένας μπορεί να τα απολαύσει στο γκολ του Αθανασιάδη.
Ο Κλάους τα ξεκινάει όλα από χαμηλά και δίνει στον Περέιρα. Φεύγει για να ξαναπάρει την μπάλα, αλλά ο Περέιρα δεν βιάζεται. Κρατάει, περιμένει κι άλλους και βλέπει τον Σαλπιγγίδη. Ούτε αυτός βιάζεται να γεμίσει στην περιοχή, γιατί ξέρει πως θα έρθει ο Σκόνδρας και του δίνει υπέροχα. Ο Κλάους ήδη περιμένει μόνος στο 2ο δοκάρι για να σκοράρει. Όμως, προσέξτε: Ο Αθανασιάδης μάλλον δεν θα σκόραρε αν ο Περέιρα δεν έμπαινε κάθετα στην περιοχή ως φορ, γιατί ο Ελαμπντελαουϊ θα είχε διώξει. Δείτε το, ξανά και ξανά. Δεν είναι το ωραιότερο γκολ του αγώνα, όμως είναι αυτό που αποτυπώνει δουλειά, σχέδιο, τρόπο, συνεργασία.
Πρώτα ο Κλάους σημαδεύει από αριστερά τον Περέιρα κι αυτός δίνει το τετ-α-τετ στον Σαλπιγγίδη. Ο Ρομπέρτο απέκρουσε, αλλά κανένα πρόβλημα. Κλέψιμο Γκολάσα, σήκωμα προς στο κενό απ’τον Κάτσε, φωτοβολίδα Περέιρα, γκολ.
Ο Τζιόλης με τον Βίτορ να διώχνουν στην περιοχή και να έχουν εξαιρετικές επιλογές στο πότε θα βγουν απ’αυτήν. Ο Κάτσε με τον Τζανδάρη να τα δίνουν όλα στο κέντρο και ο τελευταίος να φτάνει να σκοράρει ως επιστέγασμα μιας εμφάνισης καριέρας. Ο ΠΑΟΚ πέρασε το δεύτερο ημίχρονο με τους Σαλπιγγίδη, Παπαδόπουλο και Αθανασιάδη να αμύνονται μέχρι τη γραμμή του άουτ, μ’έναν τρόπο που θύμισε την Ίντερ του Μουρίνιο, που είχε τον Πάντεφ και τον Ετό να ντουμπλάρουν στο πλάι μέχρι το κόρνερ.
Ο Τζιόλης μίλησε για αλχημείες, που όμως ήταν αναγκαστικές και έπρεπε να βγουν, ο Σαλπιγγίδης για πίστη, ο Αθανασιάδης για έλλειψη φόβου. Όσα έγιναν ήταν δουλειά, τακτική, αλλά πάνω απ’όλα ήταν αυτό που είπαμε στην αρχή. Χαρακτήρας ομάδας που είναι ο χαρακτήρας του προπονητή.
Όλα είναι σωστά, υπαρκτά και μάλιστα τα είδαμε όλα μαζεμένα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όμως, αυτό που είδαμε πάνω απ’όλα είναι πως τα λόγια του Άγγελου δεν είναι απλά λόγια, αλλά πράγματα που έχουν γίνει και γίνονται πράξη. Όλα αυτά τα αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ, αλλά ως αντίξοες συνθήκες. Ως προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει χωρίς μα και μου, όχι ως άλλοθι, ως αιτίες για γκρίνια, ως δικαιολογίες.
Δεν μιλάμε για τα προβλήματά μας, δεν γκρινιάζουμε. Τα λύνουμε ή έστω προσπαθούμε να τα λύσουμε. Τα νικάμε, λες και είναι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές. Κάνουμε αυτό που πρέπει και τίποτε άλλο.
ΥΓ. Εκτενή αναφορά στον Ολυμπιακό δεν έγινε γιατί προφανώς αξίζει να ασχοληθούμε με τους νικητές, αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Δεν μάθαμε τίποτα για τους ερυθρόλευκους που να μην ξέραμε ήδη και να μην είχαμε συζητήσει σε παλαιότερη αρθρογραφία. Ισχύει ο,τι έχει σημειωθεί μετά τη νίκη επί της Ατλέτικο, μετά την ήττα στο Περιστέρι, μετά την ήττα στη Σουηδία, μετά τη νίκη επί της Γιουβέντους, όταν συζητούσαμε πως ο Ολυμπιακός είναι χωρίς μεταγραφές στην επίθεση και όταν αποτυπώσαμε σε νούμερα πόσο λίγα δίνουν φέτος οι μεσοεπιθετικοί σε σχέση με πέρσι. Ουδέν νεώτερον στο ντέρμπι.
http://www.contra.gr
Είμαι ο Τζιόλης και παίζω στόπερ σαν να το κάνω χρόνια, είμαι ο Σκόνδρας και έχω αναστηθεί, είμαι ο Κλάους και γίνομαι ολοκληρωμένος παίκτης που δημιουργεί και εκτελεί ως αριστερό εξτρέμ και μαρκάρει σαν μπακ, είμαι ο Σαλπιγγίδης που παίζω παντού και προτιμώ να πεθάνω παρά να με περάσει ο Μασουακού, είμαι ο Κάτσε και ο Τζανδάρης και θα συνεχίσω να παλεύω όσα φάουλ κι αν σφυρίξει ο Αρετόπουλος που δεν τον βλέπω καν, είμαι ο Περέιρα και ξέρω πότε θα πασάρω και πότε θα εκτελέσω, είμαι ο Παπαδόπουλος και μπαίνω για να προσφέρω, να φωνάξω στους συμπαίκτες μου λες και είμαι αρχηγός τους για χρόνια.
Είμαι ο ΠΑΟΚ και (δεν) είμαι καλά. Γιατί έχω το χαρακτήρα του προπονητή μου.
Ο Γουαρδιόλα έχει πει πως οι ομάδες έχουν τον χαρακτήρα του προπονητή τους. Όλα τα παραπάνω έχουν από πίσω τους τον Άγγελο Αναστασιάδη. Δεν υποτιμάει κανείς την προσπάθεια των παικτών και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο σε ματς που ο Δικέφαλος είχε μόνο διακριθέντες. Αλλά όποιο κομμάτι του αγώνα κι αν εξετάσεις, από πίσω θα βρεις τον Άγγελο.
Αρχικές εκπλήξεις
Ξεκινάμε απ’την τακτική και τη διάταξη. Πριν το ματς, το δίλημμα ήταν αν ο ΠΑΟΚ θα διατηρήσει το φετινό του 4-3-3 ή θα παίξει για πρώτη φορά με 3-5-2 από την αρχή του αγώνα. Ο Άγγελος δεν διάλεξε τίποτα απ’τα δύο και είχε δύο αρχικές εκπλήξεις.Η πρώτη ήταν το γεγονός πως ο Τζιόλης έπαιξε στόπερ σε 4άδα, ο Σκόνδρας διατήρησε τη θέση του στο δεξί άκρο και ο Κίτσιου έμεινε στον πάγκο. Έκπληξη γιατί όσοι συζητούσαν τον Τζιόλη στην άμυνα, το έκαναν στη λογική του παίξει λίμπερο σε άμυνα τριών κεντρικών, όχι ως παρτενέρ του Βίτορ.
Η δεύτερη αφορούσε το σχηματισμό. Ο ΠΑΟΚ άφησε το 4-3-3 και ξεκίνησε το ματς με τετράδα απλωμένη μπροστά απ’την άμυνα και 4-4-1-1: Τζανδάρης αριστερά, Κάτσε-Γκολάσα στον άξονα, Σαλπιγγίδης δεξιά, ο Περέιρα στην κορυφή και ο Αθανασιάδης να κινείται γύρω του.
Αλλαγή στο 0-0
Η αλήθεια είναι πως ο ΠΑΟΚ δεν πάτησε πολύ καλά σ’αυτό το διάστημα, το παραδέχθηκε και ο Τζιόλης στις δηλώσεις του μετά το ματς. Δεν αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα, γιατί τα φετινά “μπορώ” του Ολυμπιακού στην επίθεση είναι λίγα, αλλά ο Άγγελος στη μέση του ημιχρόνου είδε πως χρειάζεται αλλαγή, παρότι το ματς έμενε στο 0-0.Ήθελε απ’την αρχή του ματς να έχει τον Περέιρα στην κορυφή και αυτό δεν είχε πρόθεσει να το αλλάξει. Τον κράτησε εκεί και έφερε τον Τζανδάρη κεντρικά, στέλνοντας τον Κλάους στο πλάι ως αριστερό εξτρέμ. Και μ’αυτό το 4-3-3 ξεκίνησαν όλα.
Το κέντρο έσφιξε και ο ΠΑΟΚ (που δεν είχε σουτ μέχρι το 25’) άρχισε να ανεβαίνει και να απειλεί. Βρήκε τα σουτ απ’έξω του Τζανδάρη και του Σαλπιγγίδη, βρήκε το κλέψιμο του Αθανασιάδη που έφερε το γκολ του Περέιρα, που σωστά ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Και στο τέλος βρήκε ένα γκολ ποίημα, που αποτυπώνει το ποιος είναι φέτος ο ΠΑΟΚ.
Το γκολ που αποτυπώνει τα πάντα
"Χαρακτηριστικό του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας του Αναστασιάδη το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ βρίσκει καθαρές ευκαιρίες χωρίς να προηγείται ατομική ενέργεια, ντρίμπλα. Πέρσι το έργο εν πολλοίς ήταν "κύριε Στοχ πάρε την μπάλα, πέρνα παίκτη για να κάνουμε φάση". Φέτος οι φάσεις έρχονται από πίεση, κλέψιμο, αλλά και πολλή κίνηση χωρίς μπάλα, με συγχρονισμένα ανεβάσματα των μπακ.”Αυτά λέγαμε στο Top10 μετά τον αγώνα με τη Βέροια και ο καθένας μπορεί να τα απολαύσει στο γκολ του Αθανασιάδη.
Ο Κλάους τα ξεκινάει όλα από χαμηλά και δίνει στον Περέιρα. Φεύγει για να ξαναπάρει την μπάλα, αλλά ο Περέιρα δεν βιάζεται. Κρατάει, περιμένει κι άλλους και βλέπει τον Σαλπιγγίδη. Ούτε αυτός βιάζεται να γεμίσει στην περιοχή, γιατί ξέρει πως θα έρθει ο Σκόνδρας και του δίνει υπέροχα. Ο Κλάους ήδη περιμένει μόνος στο 2ο δοκάρι για να σκοράρει. Όμως, προσέξτε: Ο Αθανασιάδης μάλλον δεν θα σκόραρε αν ο Περέιρα δεν έμπαινε κάθετα στην περιοχή ως φορ, γιατί ο Ελαμπντελαουϊ θα είχε διώξει. Δείτε το, ξανά και ξανά. Δεν είναι το ωραιότερο γκολ του αγώνα, όμως είναι αυτό που αποτυπώνει δουλειά, σχέδιο, τρόπο, συνεργασία.
Στα κενά
Στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, ο ΠΑΟΚ έψαξε τα κενά στην πλάτη των ακραίων μπακ του Ολυμπιακού και στην αδυναμία των στόπερ να τα καλύψουν. Το έκαναν ο Ατρόμητος και ο Εργοτέλης, το έκανε ακόμα κι ο Πανθρακικός, δεν θα το έκανε ο ΠΑΟΚ; Σοβαροί να είμαστε. Πρώτα ο Κλάους σημαδεύει από αριστερά τον Περέιρα κι αυτός δίνει το τετ-α-τετ στον Σαλπιγγίδη. Ο Ρομπέρτο απέκρουσε, αλλά κανένα πρόβλημα. Κλέψιμο Γκολάσα, σήκωμα προς στο κενό απ’τον Κάτσε, φωτοβολίδα Περέιρα, γκολ.
Ίντερ του Μουρίνιο
Κι εκεί ξεκίνησε μια προσπάθεια των παικτών του ΠΑΟΚ που έδειξαν αυταπάρνηση και άγγιξαν τα όρια του ποδοσφαιρικού έπους. Ο Κλάους να μαρκάρει μέχρι το κόρνερ, με τον Ρατς να κλείνει πιο μέσα για να βοηθάει τους στόπερ. Ο Σαλπιγγίδης να παίζει δεξί μπακ, δικαιώνοντας με που εδώ και χρόνια τον λέω Ντιρκ Κάιτ του ελληνικού ποδοσφαίρου, και να μαρκάρει μαζί με τον Παπαδόπουλο τον Μασουακού.Ο Τζιόλης με τον Βίτορ να διώχνουν στην περιοχή και να έχουν εξαιρετικές επιλογές στο πότε θα βγουν απ’αυτήν. Ο Κάτσε με τον Τζανδάρη να τα δίνουν όλα στο κέντρο και ο τελευταίος να φτάνει να σκοράρει ως επιστέγασμα μιας εμφάνισης καριέρας. Ο ΠΑΟΚ πέρασε το δεύτερο ημίχρονο με τους Σαλπιγγίδη, Παπαδόπουλο και Αθανασιάδη να αμύνονται μέχρι τη γραμμή του άουτ, μ’έναν τρόπο που θύμισε την Ίντερ του Μουρίνιο, που είχε τον Πάντεφ και τον Ετό να ντουμπλάρουν στο πλάι μέχρι το κόρνερ.
Χαρακτήρας
Όλα τα παραπάνω ήταν αποτύπωση της δουλειάς που κάνει ο Άγγελος εδώ και μήνες και των επιλογών που έκανε πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Όμως, όσα κι αν είναι τα θέματα του φετινού Ολυμπιακού, θα είναι τεράστιο σφάλμα αν πιστέψει κανείς πως ήταν εύκολο να βγουν όλα αυτά στο χορτάρι.Ο Τζιόλης μίλησε για αλχημείες, που όμως ήταν αναγκαστικές και έπρεπε να βγουν, ο Σαλπιγγίδης για πίστη, ο Αθανασιάδης για έλλειψη φόβου. Όσα έγιναν ήταν δουλειά, τακτική, αλλά πάνω απ’όλα ήταν αυτό που είπαμε στην αρχή. Χαρακτήρας ομάδας που είναι ο χαρακτήρας του προπονητή.
"Τις πετάξαμε"
Ο Άγγελος τα είπε στην αρχή της χρονιάς, τα επανέλαβε και χθες. Τέρμα οι δικαιολογίες, “τις πετάξαμε” είπε. Οι δικαιολογίες για τις ελλείψεις του ρόστερ, για το γεγονός πως χρειάζονται αγωνιστικές αλχημείες, πως δεν υπάρχει το επιθυμητό βάθος, πως η ομάδα δεν μπορεί να κάνει το απαιτούμενο rotation χωρίς να χάνει σε δύναμη, πως ο διαιτητής θα παίξει 80-20 στο Φάληρο.Όλα είναι σωστά, υπαρκτά και μάλιστα τα είδαμε όλα μαζεμένα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Όμως, αυτό που είδαμε πάνω απ’όλα είναι πως τα λόγια του Άγγελου δεν είναι απλά λόγια, αλλά πράγματα που έχουν γίνει και γίνονται πράξη. Όλα αυτά τα αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ, αλλά ως αντίξοες συνθήκες. Ως προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει χωρίς μα και μου, όχι ως άλλοθι, ως αιτίες για γκρίνια, ως δικαιολογίες.
Δεν μιλάμε για τα προβλήματά μας, δεν γκρινιάζουμε. Τα λύνουμε ή έστω προσπαθούμε να τα λύσουμε. Τα νικάμε, λες και είναι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές. Κάνουμε αυτό που πρέπει και τίποτε άλλο.
Και εκτός γηπέδου
Ο ΠΑΟΚ έκανε αυτό που πρέπει και έτσι νίκησε στο Φάληρο και βρίσκεται στο +5. Δεν κατέκτησε κάτι χειροπιαστό, ο στόχος είναι ο Μάιος. Μέχρι τότε, αυτά που δεν αντιμετωπίζονται ως δικαιολογίες εξακολουθούν να παραμένουν ως προβλήματα. Άρα; Άρα ο ΠΑΟΚ οφείλει πρώτα να λύσει τα δικά του, που σημαίνει δουλειά με τον ίδιο τρόπο και σωστή ενίσχυση τον Ιανουάριο, και μετά να κάνει το άλλο. Να νικήσει και εκτός γηπέδου.ΥΓ. Εκτενή αναφορά στον Ολυμπιακό δεν έγινε γιατί προφανώς αξίζει να ασχοληθούμε με τους νικητές, αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Δεν μάθαμε τίποτα για τους ερυθρόλευκους που να μην ξέραμε ήδη και να μην είχαμε συζητήσει σε παλαιότερη αρθρογραφία. Ισχύει ο,τι έχει σημειωθεί μετά τη νίκη επί της Ατλέτικο, μετά την ήττα στο Περιστέρι, μετά την ήττα στη Σουηδία, μετά τη νίκη επί της Γιουβέντους, όταν συζητούσαμε πως ο Ολυμπιακός είναι χωρίς μεταγραφές στην επίθεση και όταν αποτυπώσαμε σε νούμερα πόσο λίγα δίνουν φέτος οι μεσοεπιθετικοί σε σχέση με πέρσι. Ουδέν νεώτερον στο ντέρμπι.
http://www.contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου