Απόπειρα ενηλικίωσης ενός κακομαθημένου κόμματος

Παρασκευή 01 Ιουνίου 2012

 

Όπως θα το έλεγε και ο Σάμιουελ Τζόνσον, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι «καλό και πρωτότυπο». Μόνο που ότι είναι καλό (π.χ. πάταξη φοροδιαφυγής) δεν είναι πρωτότυπο και ότι είναι...

«πρωτότυπο» (π.χ. εθνικοποίηση των τραπεζών) δεν είναι καλό• τουλάχιστον όχι σε όσους θυμούνται πως ήταν, πως λειτουργούσαν και με τι επιτόκια δάνεισαν οι αλήστου μνήμης κρατικές τράπεζες.

Ας είμεθα όμως επιεικείς. Το προεκλογικό σόου στην «Αθηναϊδα» είναι μια απόπειρα ενηλικίωσης ενός κακομαθημένου κόμματος, που -όπως είναι τα παιδιά- είχε μάθει στο κλάμα και την διαμαρτυρία. Είναι δύσκολη η στροφή και χρειάζεται χρόνο, που δυστυχώς δεν υπάρχει• όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για την χώρα.

Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καλοδεχούμενη -έστω, από την πλευρά της ανανέωσης του πολιτικού συστήματος, το οποίο πραγματικά έχει σαπίσει- αν το χρέος της χώρας ήταν κάτω του 100% και το έλλειμμα μέχρι 5%. Τότε θα υπήρχε χρόνος για την εκλογίκευση και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως του πληθυσμού που σήμερα πιστεύει ότι «λεφτά υπάρχουν» κάπου κρυμμένα στις τράπεζες και περιμένουν την «πολιτική βούληση» για να διανεμηθούν. Θα ήταν ένα ακόμη δύσκολο φροντιστήριο για μια χώρα που εστιάζει την προσοχή της στην κατανάλωση και δεν συζητά για την παραγωγή.

Τώρα όμως, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν, κάνουν αυτούς τους πειραματισμούς ένα εγκληματικό παιχνίδι με τη φωτιά. Η ανοχή και τα λεφτά των εταίρων δεν περισσεύουν (π.χ. η Ισπανία ήδη δανείζεται πιο ακριβά απ’ όσο μάς δανείζει)• παραγωγική αναδιάρθρωση δεν γίνεται (κάθε συντεχνία κάνει διαρκή κλεφτοπόλεμο για να διατηρήσει τα κεκτημένα)• ο λαός διαπαιδαγωγήθηκε (και από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ) ότι υπάρχει μια εύκολη και τσαμπουκαλίδικη έξοδο από την κρίση.

Ο κ. Τσίπρας διατύπωσε με ενάργεια τα «καλά» (αυτά που τάζει ότι θα δώσει) και ήταν εξαιρετικά φειδωλός, μέχρι πολύ θολός, στα «κακά μαντάτα» που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε πρόγραμμα (από που θα πάρει αυτά που τάζει). Δεν διευκρίνισε ποια είναι τα «υψηλά εισοδήματα» που θα φορολογήσει εκτάκτως. Είναι τα 20.000 ευρώ ανά έτος που είπε ο κ. Γλέζος ή τα 20.000 ανά μήνα που ερμήνευσε ο ίδιος; Ανάμεσα σ’ αυτά υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα και σ’ αυτό το θα πέσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά κινδυνεύει να πέσει και η Ελλάδα.

Ας ελπίσουμε ότι θα επιταχυνθεί η διαδικασία εκλογίκευσης ενός χώρου διαμαρτυρίας που ξεκίνησε από την ασφάλεια του 5% και κινδυνεύει να κυβερνήσει τη χώρα. Κι αυτή η εκλογίκευση είναι εθνική, οικονομική και κοινωνική ανάγκη• είτε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει μετά τις εκλογές, είτε είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Τα περιθώρια τελείωσαν και δεν εκτείνονται, ούτε με λαϊκισμούς ούτε με πιρουέτες...

Του Πάσχου Μανδραβέλη