Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011 Είναι σαφές ότι η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το πιο δραματικό της μεταπολιτευτικής περιόδου. Και δυστυχώς έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ μιας πολύ κακής και δυσάρεστης οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης και...μιας ακόμα χειρότερης και από οικονομική - κοινωνική άποψη και από γεωπολιτική, που είναι η "εγκατάλειψη" του πεδίου της Ευρωζώνης.
Εγιναν εγκληματικά "λάθη", πολλά και από πολλούς. Και πριν από την τρόικα και μετά... Περιορίζομαι τώρα στα "μετά", καθώς πληρώνονται τώρα, εις... διπλούν! Αντί για διάφορες ανοησίες περί "fast track" επενδύσεων κ.λπ., η προσοχή της κυβέρνησης με "fast track" πολιτικές έπρεπε να συγκεντρωθεί στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στη γρήγορη αναδιάρθρωση του κράτους, από την πρώτη ημέρα. Χωρίς αυτά τα δύο "εργαλεία", δεν μπορείς να υλοποιήσεις κανένα στόχο και κανένα "μέτρο" δεν μπορεί να είναι δίκαιο! Ετσι μπήκαμε στον ένα φόρο, που 'φερνε στη συνέχεια άλλο φόρο και σε μία "αφασία" στον δημόσιο τομέα (από το open.gov μέχρι κάτι απίθανους τύπους, πολιτικά και μη "στελέχη" που δεν ξέρουν, ούτε μπορούν να διοικήσουν ακόμα και περίπτερο) για 30 μήνες, που κατέστησαν αδύνατη την εφαρμογή οποιουδήποτε προγράμματος εξυγίανσης. Πολλοί, μάλιστα, δεν είχαν ιδέα, ούτε καν πίστευαν σε αυτό το οποίο είχαν κληθεί να κάνουν. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν δυστυχώς και μερικά "κορυφαία στελέχη" της περιόδου αυτής... Η μία "πληγή" της αποτυχίας είναι αυτή. Η άλλη "πληγή" είναι ότι "δεσμευθήκαμε" πολλές φορές σε πράγματα που δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Με λάθος στόχους, λάθος "μετρήσεις", λάθος χρόνους και λάθος μέσα. Εδώ έπρεπε να διαπραγματευτούμε ρεαλιστικά σε όλα τα επίπεδα. Δεν το κάναμε καθόλου ή δεν το κάναμε με επιτυχία... Σε αυτό ευθύνες υπάρχουν και από την πλευρά της τρόικας, που χωρίς να γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα, λειτούργησαν σαν "μαθητευόμενοι μάγοι" χωρίς ρεαλισμό και σωστές παροτρύνσεις προς την ελληνική πλευρά. Η προχειρότητα, η έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού και ο βολονταρισμός κυριάρχησαν. Αποτέλεσμα η "θηλιά" να σφίξει περισσότερο... Ετσι αναλώθηκε τζάμπα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κεφάλαιο.
Φοβούμαι ότι αυτά που μας ζητούνται τώρα, πάλι δεν μπορούν να υλοποιηθούν και για τους λόγους που περιγράψαμε πιο πάνω και γιατί η κυβέρνηση έχει υποστεί σημαντικά ρήγματα "νομιμοποίησης". Η κρίση είναι πραγματική και επικίνδυνη για τη χώρα. Δεν χωρούν "παιχνίδια". Εάν θέλουμε "επαναδιαπραγμάτευση", πρέπει πρώτα να επαναδιαπραγματευτούμε... μεταξύ μας! Δηλαδή να πετύχουμε μια ευρύτερη συνεννόηση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων άμεσα. Μέρος αυτής της συμφωνίας μπορεί να είναι και μια εύλογη από πλευράς χρόνου ημερομηνία εκλογών. Αλλως "παίζουμε" με τη φωτιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου