ΣΑΒΒΑΤΟ 30-1-2010
Ο Καποδίστριας, ο Θησέας και ο Καλλικράτης έδωσαν τα ονόματά τους συμβολικά για να οργανωθούν οι δήμοι και οι κοινότητες και προπαντός το κυρίαρχο κράτος καλύτερα. Δηλαδή πιο συγκεντρωτικά. Από 1.034 που είναι σήμερα κατ’ εντολήν του «Καποδίστρια» και χωρίς να έχει γίνει κανένας απολογισμός για τα αποτελέσματα που επέφερε θετικά και αρνητικά αυτός ο εκσυγχρονισμός, θα γίνουν κι άλλες συγχωνεύσεις - συνενώσεις δήμων και κοινοτήτων κατ’ εντολήν του «Καλλικράτη», αυτή τη φορά χωρίς να ερωτηθούν οι δημότες, που σημαίνει αναγκαστικά, γιατί κάποιοι σχεδιάζουν βάσει της οικονομικής παραμέτρου κι όχι της αυτοδιοικητικής, πολιτισμικής και κοινωνικής παράδοσης της χώρας μας, που δεν είναι χώρος απλώς γεωγραφικός, αλλά η ζώσα μνήμη και η ιστορία μας.
Ο Θησέας ξεχάστηκε ανοικτά της Νάξου και η...... μαύρη σημαία οδήγησε τον πατέρα του στην αυτοκτονία, παρόλο που ο Μινώταυρος είχε σκοτωθεί. Παίζοντας λίγο με τα ονόματα τα φορτισμένα με ιστορία και συμβολισμούς μπορούμε να ισχυριστούμε πως η επαρχία δεν ρημάζει επειδή δεν είναι συγκεντρωμένοι οι δήμοι και οι κοινότητες για να δρουν παραγωγικά όντας ενισχυμένοι οικονομικά από το κράτος ή τα κονδύλια της ενωμένης Ευρώπης. Η επαρχία χρόνια τώρα ζει την εγκατάλειψη, έγινε περιφέρεια, έχει απαξιωθεί από εμάς τους ίδιους που φύγαμε είτε στα ξένα είτε στις μεγαλουπόλεις και τη θυμόμαστε τα καλοκαίρια και διαβάζουμε την ταμπέλα διαμέρισμα του δήμου τάδε...
Στη χώρα μας υπάρχουν ιδιαιτερότητες. Ιστορικοί δήμοι και κοινότητες που χρειάζεται η αυθύπαρκτη παρουσία τους. Υπάρχουν χωριά που μπορούν να γίνουν φύλακες των βουνών μας αν βοηθηθούν οι κάτοικοι που έχουν απομείνει. Ο συγκεντρωτισμός βοηθάει το κράτος το συγκεντρωτικό των Αθηνών. Οι αρμοδιότητες και οι αποφάσεις μετατοπίζονται προς την κεντρική εξουσία. Το πνεύμα του κοινοτισμού εκλείπει και καταστρέφεται στο όνομα της απόδοσης που δεν την είδαμε επί «Καποδίστρια». Αυτό το πρόβλημα, που αφορά τη διοικητική και περιφερειακή οργάνωση της χώρας μας, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί τεχνοκρατικά. Τη διάρθρωση μπορεί να τη βοηθήσουν εθελοντικά οι κάτοικοι και να αποφασίσουν με δημοψηφίσματα για τις συνενώσεις.
Οι αγρότες στην πλειονότητά τους καθώς και οι αγροτοκτηνοτρόφοι δοκιμάζονται χρόνια κι ενώ τα τρακτέρ είναι για να οργώνουν τη γη και όχι να κλείνουν τους δρόμους, δημιουργούν κοινωνική συμφόρηση. Τίθεται όμως το ερώτημα, και δεν απαντιέται, γιατί βγαίνουν στους δρόμους σχεδόν κάθε χρόνο με όλες τις κυβερνήσεις.
Αυτοί που παράγουν κάθε λογής προϊόντα, πώς γίνεται στο χωράφι οι τιμές να είναι εξευτελιστικές και οι αγορές στις πόλεις να είναι πανάκριβες για τους καταναλωτές. Τόσα χρόνια τι έχει γίνει για να οργανωθούν συνεταιριστικά οι αγρότες; Υπάρχει μια εξήγηση, η συρρίκνωση από το 25% των αγροτών θα πρέπει να φτάσει στο 5%, γι’ αυτό και τα προϊόντα εισαγωγής κατακλύζουν τις αγορές και έτσι έχουμε ελληνικές πατάτες Τουρκίας, λάδι ελληνικό Ισπανίας και κρέας π.χ. ελληνικό Βουλγαρίας.
Γι’ αυτό και ο «Καλλικράτης» θέλει μεγαλύτερη προσοχή και σχεδιασμό, γι’ αυτό και η αγροτιά θέλει την αλληλεγγύη μας. Οι μικροί και οι μεσαίοι αγρότες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.Δημήτρης Παπαχρήστος, Συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου