Ο κ. Τσίπρας και ο … Μιγκέλ Θερβάντες

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012 

Οι λαϊκίστικες εξάρσεις και οι επικοινωνιακές κορώνες του κ. Τσίπρα αποτελούν πια «το σήμα κατατεθέν» του και ίσως δεν χρειάζεται να επανέλθουμε σε αυτό.

Είναι κρίμα όμως σε μία τόσο κρίσιμη και ....
δύσκολη ώρα για τη χώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση να έχει απωλέσει κάθε αίσθηση ευθύνης.

Ο κ. Τσίπρας θέτει ένα υποτιθέμενο δίλλημα «Μνημόνιο ή Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ»

Ποιο πρόγραμμα αλήθεια; Αυτό που δεν υπάρχει; Ας καταλήξουν πρώτα μεταξύ τους αν είναι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή ή όχι. Ας αποφασίσουν οι συνιστώσες τους αν είναι προς το συμφέρον της χώρας να παραμείνουμε στο ευρώ ή όχι.

Ας αποφασίσουν αν πρέπει να «κλωτσήσουμε» την τελευταία ευκαιρία που έχει η χώρα για να βγει από την κρίση, να προχωρήσει στην Ανάπτυξη, να εγγυηθεί το μέλλον της κοινωνίας.

Ο κ. Τσίπρας θέλει να ακυρώσει τώρα την δανειακή σύμβαση χωρίς να έχει κάτι άλλο να προτείνει. Ακυρώνει όμως μαζί την ελπίδα και την προοπτική για αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά των νέων επενδύσεων, της δημιουργίας θέσεων εργασίας, της σταθερής πορείας της χώρας μέσα στην Ευρώπη.

Ωραία τα συνθήματα. Ωραίες οι φωτογραφίες με τον Τσάβες της Βενεζουέλας. Καθόλου ωραία όμως να μεταστρέψουμε τη χώρα μας σε Αλβανία επί Χότζα.

Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας δεν διστάζει ελπίζοντας να κερδίσει κομματικά οφέλη να αποδυναμώνει τη θέση της χώρας στην πιο κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσής της.

Τώρα που κρίνονται δηλαδή τα μέτρα για την ρευστότητα, η παράταση της δημοσιονομικής προσαρμογής, η ονομαστική μείωση του χρέους, η συμβολή των εταίρων μας για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Και χωρίς αυτά τι; Ποιο θα είναι το μέλλον; Ποιες θα είναι οι προοπτικές – που δεν μας λέει – του κ. Τσίπρα; Αναρωτιέμαι δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η φρασεολογία, αυτή η τακτική, είναι σε ευθεία αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών, του λαού μας;

Φοβάμαι όμως ότι αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πειράζει. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μείνει σταθερά στο δρόμο της ευθύνης, της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, της διεκδίκησης, που αναλυτικά εδώ και καιρό παρουσίασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

-          Το κάναμε πριν τις εκλογές αναλαμβάνοντας και το κόστος που δεν μας άνηκε.

-          Το κάναμε και στις εκλογές, όταν μιλήσαμε συγκροτημένα και υπεύθυνα για τα πέντε σημεία της αναθεώρησης της σύμβασης, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ λαΐκιζε και η ΝΔ μιλούσε για ισοδύναμα 18 δις ευρώ (που είναι αυτά αλήθεια;).

-          Θα το κάνουμε και τώρα, για να εξαντλήσουμε κάθε μέσο για την έξοδο από την κρίση και την ανασυγκρότηση της χώρας.

Και κάτι τελευταίο. Ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε τους ήρωες του Μιγκέλ Θερβάντες στην τελευταία ομιλία του. Αναφέρθηκε στον Δον Κιχώτη και στον Σάνσο Πάντσα, εννοώντας τους αρχηγούς των τριών κομμάτων.

Ξέχασε κάποια. Την Δόνα Δουλτσινέα. Την «δέσποινα των ονείρων» του Δον Κιχώτη.

Δεν γνωρίζουμε αν την ονειρεύεται ως την εξουσία στην χώρα, που πάση θυσία αυτός θέλει να κατακτήσει.

Να γνωρίζει όμως, πως οποιοδήποτε «αντικείμενο του πόθου» δεν έχει απολύτως καμμία αξία, αν οι πρακτικές πολιορκίας και κατάκτησης το οδηγούν σε τέτοια καταστροφή, που το καθιστά ανυπόληπτο.

Και στο κάτω κάτω οι Κιχώτης – Πάντσα κυνηγούσαν ένα ρομαντικό και εξιδανικευμένο στόχο, κόντρα στους ανεμόμυλους.

Τέτοιες ώρες όμως ο εχθρός μας δυστυχώς δεν είναι μόνο οι ανεμόμυλοι. Ο εχθρός μας είναι η «συμμαχία, το κόμμα της δραχμής» το οποίο το πρωί εξορκίζει και το απόγευμα με τις θέσεις του αντικειμενικά εξυπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

http://anasistasipasok.gr