Η ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ..Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙ ΠΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ (του Δημητ. Καλαϊτζή)

 

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού ζύγισε όλο αυτο το διάστημα ότι η πολιτική του πρόταση και ανεδαφική αλλά και καταστροφική,  αποφάσισε, όσο πλησιάζουν οι εκλογές, να επιλέξει την κολωτούμπα, την διγλωσσία και τις θολές τοποθετήσεις.

Χθές στην διακαναλική, ξεκαθάρισε..

ότι δέν θα "πάει με τσαμπουκά σε μονομερείς κινήσεις και καταγγελία του μηνμονίου".

Οταν όμως έφυγε και επισκέφθηκε τις "λαικές γιετονιές" επέσστρεψε στην ρητορική του επαναστάτη" και του "λαικιστή".

Μόνο που δέν καταλαβαίνει ότι σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση, στην Ευρώπη θα βρείς κλειστές πόρτες και κλειδαμπαρωμένες.

Σήμερα ο Στρατούλης στο ΜΕΓΑ, μίλησε για "καταγγελία του μνημονίου και μάλιστα μονομερή..

Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας στους finacial times σήμερα, δηλώνει ότι θα "κρατήσω την Ελλάδα στην Ευρωζώνη".

Ετσι καταλαβαίνει κανείς ότι πάμε με άλλη γλώσσα στο κομματικό ακροατήριο και άλλη γλώσσα στον "λαό", γιατί πιστεύουν ότι αρέσκεται να ακούει ευχάρτιστες υποσχέσεις.

Οσα χθές εξήγγειλε ακούγονται όμορφα στα αυτιά του κόσμου, αλλά δέν υπάρχουν τα χρήματα άν δέν έλθουν οι δόσεις που σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση αναμένει η πατρίδα μας. Δόσεις οι οποίες έχουν συμφωνηθεί, αφού είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε βασικούς όρους της σύμβασης που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο.

Επισης τίθεται θέμα αξιοπιστίας όταν μιλάει για επενδύσεις, αφού το προηγούμενο χτρονικό διάστημα, παρά του ότι τα ποσοτά του ήταν στο 4 και κάτι, λειτούργησε αποτρεπτικά σε κάθε επένδυση, εμποδίζοντας με πολλούς τρόπους την προώθηση των επενδύσεων, όπως την επένδυση στη Χαλκιδική.

Τέσσερις μέρες πρίν τις εκλογές, η Ευρώπη σύσσωμη ξεκαθαρίζει με ποιές προυποθέσεις θα γίνουν οι συζητήσεις για το θέμα της Ελλάδος.

Ο Τσίπρας επιλέγει τη θολούρα και την αβεβαιότητα,.επιλέγει το ρίσκο να βρεθούμε εκτός Ευρώπης.

Ρισκάρει με το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας, γιατί δέν λαμαβάνει υπόψιν του, ότι η Μέρκελ και αυτοί που την στηρίζουν ψάχνουν για Ιφιγένεια και βολεύονται (όπως λένε πολλά ρεπορτάζ) αυτή να είναι η Ελλάδα (λόγω και μικρού σχετικά οικονομικού μεγέθους), για να συνετίσουν και άλλα κράτη να εφαρμόσουν πιστά τις δεσμεύσεις τους για δημσιονομική προσαρμογή στις χώρες τους.

Ενώ η Ευρώπη της στιγνής λιτότητας υποχρεωτικά θα αλλάξει προς το καλύτερο (γιατί είναι αδιέξοδη η πρότασή τους), εμείς, η Ελλάδα θα είμαστε εντός Ευρώ, ή θα παρακολουθούμε τις αλλαγές πνιγμένοι στην "άβυσσο της δραχμής":

Ολα αυτά, είνα θέματα που απαιτούν πολιτική περίσκεψη και όχι ρητορική για εσωτερική κατανάλωση προσέλκυσης "πικραμένων" ψηφοφόρων.

Αυτή η ρητορική και το φάσμα της πιθανής εκλογής του Τσίπρα με την αδιάλλακτη στάση του και οι σειρήνες της επιστροφής στη δραχμή (όχι άδικα), έχουν οδηγήσει τον Ελληνα σε κινήσεις απελπισίας. Καταθέσεις σηκώνονται απο τράπεζες (500 εκατομύρια Ευρώ ημερησίως), τρόφιμα αποθηκεύονται στις αποθήκες και γενικά επικρατεί ένα αλαλούμ.

Η στάση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, δέν λαμβάνει υπόψιν ότι στην Ευρώπη είναι πολύ διαφορετικά. Δείτε τί στάση κρατούν με την περίπτωση της Ισπανίας.

Δέν υπάρχει καμμία περίπτωση να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της άν δέν εισρεύσουν οι επόμενες δόσεις, αφού τα ταμειακά μας αποθέματα είναι ανύπαρκτα.

Συνεπώς η Ελλάδα στο τραπέζι του Γιούρογκρούπ, πρέπει να εκπροσωπηθεί με σοβαρή πρόταση, εφικτής λύσης και αξιόπιστων συνομιλητών.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να είναι αξιόπιστος συνομιλητής, έπρεπε να έχει διαφορετική στάση στην Ευρωπαική εκπροσώπηση.

Δυστυχώς όμως η όλη του στάση αποτελεί αιτία,  να μήν θέλουν να τον δούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες. 

Και μήν πούμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή  άν εκλεγεί με την ψήφο του Ελληνικού λαού κανείς δέν έχει δικαίωμα να τον αμφισβητεί.

Κανείς δέν έχει το δικαίωμα, αλλά έχουν το δικό τους δικαίωμα να θεωρούν κάποιον αξιόπιστο συνομιλητή ή όχι ανάλογα με τη στάση του και τη θέση του. Και έχουν και εκείνοι το δικαίωμα, να αρνηθούν να αναγκάσουν τον δικό τους λαό να συνεχίσει να μας δανείζει.

Ετσι καταλαβαίνει κανείς, ότι τίποτε δέν είναι αυτονόητο, τίποτε δέν είναι εύκολο και όλα έχουν σχέση και με την αξιοπιστία μας με τους Ευρωπαίους συνομιλητές μας.

Πρέπει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρα, έστω και την ύστατη στιγμή οφείλει να ξεκαθαρίσει με σαφήνεια, άν θα προχωρήσει σε μονομερή καταγγελία, ή άν έτσι πετάει πυροτεχνήματα προς άγραν ψήφων.

Πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του, γιατί ο λαός βρίσκεται σε σύγχυση, που επιτείνεται με ευθύνη των θέσων του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δέν είναι πιά το κόμμα του 4 %,  αλλά φιλοδοξεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε κυβερνητικό επίπεδο στη χώρα μας.
Ισως κατα πολλούς, άν  η στάση του ήταν πιό προσγειωμένη στα Ευρωπαικά δεδομένα, ο Ελληνας πολίτης θα ένοιωθε πιό ασφαλής και με βάση τη θέληση των περισσότέρων για αλλαγή πολιτικού σκηνικού σε κυβερνητικό επίπεδο, θα έπειθε και άλλους ψηφοφόρους της δημοκρατικής παράταξης.
Ομως η επικινδυνότητα των θέσεων και για την οικονομία της Ελλάδος, αλλά και της Ευρώπη,  τα ρίσκα, η θολούρα των θέσων και η Ευρωπαική αντίθεση, κάνουν τον πολίτη να μή σκέφτεται και εκείνος να ρισκάρει το μέλλον των παιδιών του.