Εισήγηση Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος

 

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, σας υποδέχομαι με χαρά, στη Βουλή αυτή τη φορά, στην επίσημη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αυτής της βουλευτικής περιόδου.

Είχαμε την ευκαιρία να...

βρεθούμε την προηγούμενη εβδομάδα και να συζητήσουμε σε βάθος την πολιτική μας στρατηγική στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτή είναι η επίσημη, εναρκτήρια συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και γι’ αυτό θέλω από καρδιάς να σας συγχαρώ για την εκλογή σας, για την επιτυχία σας, για την παρουσία σας εδώ και να εκφράσω τη λύπη μου, γιατί λείπουν από τη σύνθεση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας πάρα πολλοί συνάδελφοι.

Συνάδελφοι που αγωνίστηκαν για το ΠΑΣΟΚ στην προ-προηγούμενη βουλευτική περίοδο, ακόμη δυστυχώς και συνάδελφοι πρωτοεκλεγέντες στη θνησιγενή βουλή της 6ης Μαΐου. Είναι κρίμα που δεν τους έχουμε μαζί μας, αλλά ελπίζω στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση το ΠΑΣΟΚ να χρειαστεί ξανά την αίθουσα της Γερουσίας για τις συνεδριάσεις της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.

Έχει για εμένα μια ιδιαίτερη συναισθηματική χροιά το γεγονός ότι συγκεντρωνόμαστε εδώ στην παλιά αίθουσα του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπου πριν από πάρα πολλά χρόνια ως νεαρός καθηγητής και δικηγόρος έδωσα πολλές μάχες για τα δικαιώματα των πολιτών και για την τήρηση της νομιμότητας.

I. Το διακύβευμα και το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012

---

Η αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου οδήγησε τη χώρα στην ιδιόμορφα πολωτική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου.

Μέσα σε ένα εκλογικό σώμα συντριπτικά ταγμένο υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και της παραμονής της στο ευρώ, το εκλογικό ζητούμενο της 17ης Ιουνίου ήταν στην πραγματικότητα η απάντηση στο δίλημμα: Αναθεώρηση ή μονομερής καταγγελία της δανειακής σύμβασης.

Η διάφορα αφορούσε κατά βάθος το είδος της πολιτικής υπόσχεσης που διδόταν προεκλογικά προς την κοινωνία: Έξοδος από την  κρίση χωρίς να απαιτείται προηγούμενη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας; Χωρίς καμία νέα θυσία; Και με άμεση ή σχεδόν άμεση αποκατάσταση  των θυσιών της προηγούμενης διετίας με έναν εύκολο, σχεδόν παραδείσιο τρόπο; ‘H έξοδος από τη κρίση με έναν τρόπο συμφωνημένο με τους εταίρους και δανειστές μας που θα επιδιωχθεί να είναι ο  ηπιότερος δυνατός, όσο γίνεται καλύτερος για τη χώρα, για την αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας, για τα εισοδήματα και κυρίως για τους μισθούς και τις συντάξεις. Δηλαδή ένας τρόπος ρεαλιστικός, εφικτός, προοδευτικός, προωθημένος.

Πρακτικά αυτή η αλυσίδα διλημμάτων προσέλαβε, δυστυχώς, μια υπεραπλουστευμένη εκλογική μορφή μέσα από την πίεση του εκλογικού νόμου, της πρόβλεψης για μπόνους 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, ανεξάρτητα από τα  εκλογικά του ποσοστά.

Όλοι αντιλαμβανόντουσαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση σχηματισμού μονοκομματικής πλειοψηφίας και αυτοδύναμης Κυβέρνησης. Όλοι, όμως, επίσης, σκεφτόντουσαν ότι το πρώτο κόμμα θα ήταν εκ των πραγμάτων, πολιτικά αλλά και αριθμητικά, ο κορμός της νέας Κυβέρνησης.

Απέναντι σε αυτή τη διχαστική και παραπλανητική εικόνα, το ΠΑΣΟΚ αντέταξε μια ολοκληρωμένη εκλογική, αλλά κυρίως εθνική στρατηγική:

• Ζητήσαμε από το εκλογικό σώμα να σπάσει την τεχνητή πόλωση, ενισχύοντας το ΠΑΣΟΚ ως πόλο  ευθύνης, ως  εγγυητή και καταλύτη της διακυβέρνησης εθνικής συνευθύνης που τονίσαμε ότι ήταν η μόνη λύση που ανταποκρινόταν στο μέγεθος της κρίσης.
  
• Προτείναμε τη στρατηγική της αναθεώρησης των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης, κρατώντας όλα τα θετικά και την Ελλάδα με ασφάλεια μέσα στο ευρώ.
  
• Τονίσαμε ότι αυτή είναι η δεύτερη φάση της διαπραγμάτευσης και ότι αυτά που προτείνουμε ως βάση διεκδίκησης είναι αυτά που ζητούσαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να πετύχουμε στην πρώτη φάση, μέσα στους συντηρητικούς ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Με την Ελλάδα ακόμη από κάτω σε σχέση με το χρέος και τη μείωσή του, σε σχέση με το νέο δάνειο.
  
• Εμείς θέσαμε σε όλους τους τόνους, σας θυμίζω με την ομιλία μου στη Βουλή στις 20 Μαρτίου, το ζήτημα της παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής που είναι το θεμέλιο της αναθεώρησης. Στη σύμβαση που εμείς υπογράψαμε προβλέπεται, άλλωστε, η δυνατότητα αναθεώρησης που τώρα πρέπει να αξιοποιήσουμε.

Όσο περνούν οι ημέρες θα φαίνεται ότι αυτά που έλεγε το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά είναι τα πιο προωθημένα, τα πιο συγκεκριμένα, τα μόνα εφικτά και ασφαλή πράγματα για τους πολίτες και την πατρίδα. Είναι τα μόνα που συγκροτούν μια εθνική στρατηγική.

Με τη ΝΔ συνεργαζόμαστε στην κυβέρνηση, αλλά δεν ταυτιζόμαστε ούτε αξιακά, ούτε πολιτικά. Υπηρετούμε με συνέπεια το εθνικό μας καθήκον, αλλά έχουμε πλήρη συνείδηση της πολιτικής και ιδεολογικής μας ταυτότητας.

Αναγνωρίσαμε στη Ν.Δ. λόγω των κοινοβουλευτικών συσχετισμών την πρώτη ευθύνη για το σχηματισμό της κυβέρνησης, αλλά δεν λησμονούμε την τεράστια ευθύνη της για το σημείο στο οποίο φτάσαμε.

 Με τη στάση της στην πρώτη φάση της διαχείρισης της κρίσης τροφοδότησε την τυφλή “αντιμνημονιακή” συνωμοσιολογία. Και με τη στάση της στη δεύτερη φάση στέρησε από την κυβέρνηση Παπαδήμου τον αναγκαίο χρονικό ορίζοντα και την πλήρη διαπραγματευτική ισχύ. Οδήγησε η Ν.Δ. τυφλά, χωρίς επίγνωση, τη χώρα στις εκλογές του Μαΐου. Είδε τα αποτελέσματα. Kαι στη συνέχεια τροφοδότησε την ακραία τεχνητή πόλωση με το ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα ελπίζω ότι η Ν.Δ., η ηγεσία της, ο κ. Σαμαράς προσωπικά θα καταλάβουν όσα δεν καταλάβαιναν ή υποδυόντουσαν ότι δεν καταλάβαιναν όλη την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ σήκωνε μόνο του το σταυρό της διαχείρισης της κρίσης.

Έχει σημασία να κάνουμε εδώ και μια αντίστιξη σε σχέση με την εκλογική στρατηγική της ΔΗΜΑΡ, με την οποία κινούμαστε παράλληλα μετεκλογικά. Ενώ δική μας προεκλογική επιλογή ήταν να σπάσει η τεχνητή πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικός δεδηλωμένος στόχος των φίλων μας της ΔΗΜΑΡ ήταν να αναδειχθούν «τρίτος πόλος» και αποδέκτης της «τρίτης διερευνητικής εντολής» αντί του ΠΑΣΟΚ!

Ακόμη και προχθές, σε συνέντευξή του, ο Φώτης Κουβέλης κάλεσε ευθέως τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να προσχωρήσουν στις γραμμές της ΔΗΜΑΡ «για να διαμορφώσουμε –όπως είπε- τη μεγάλη συλλογικότητα του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού». Εμείς ευχόμαστε στους φίλους μας της ΔΗΜΑΡ να αντέξουν με επιτυχία το βάρος της συμμετοχής στην ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και της διαχείρισης της κρίσης. Ένα βάρος στο οποίο τώρα για πρώτη φορά δοκιμάζονται.

Το ζήτημα λοιπόν είναι πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τη σχέση μας με τη ΔΗΜΑΡ και όλες τις άλλες δυνάμεις, κινήσεις και πρόσωπα που ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της σημερινής Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Η δική μας στάση είναι ανοικτή. Με σεβασμό και αποδοχή της ισοτιμίας. Όχι με μικροκομματικούς ελιγμούς, ψευτοεισοδισμούς και παραγοντισμούς που θυμίζουν άλλες δεκαετίες. Με όρους πολιτικούς, αξιακούς και προγραμματικούς.

Η διάθεσή μας είναι φιλική και συνεργατική, αλλά αυτό δεν μειώνει την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ  που μπορούσε να γίνει το Μάιο με τη ΝΔ στο 18% και το ΣΥΡΙΖΑ στο 16,8%, χωρίς να είναι πρωθυπουργός ο αρχηγός της ΝΔ, έγινε τώρα με τη ΝΔ στο 29% και το ΣΥΡΙΖΑ στο 26%. Όχι, πάντως, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ.

Μετά, λοιπόν, από μια μακρά, διπλή και τεταμένη προεκλογική περίοδο, ο ελληνικός λαός διαμόρφωσε τον εκλογικό και κοινοβουλευτικό συσχετισμό δυνάμεων έτσι ώστε να είναι προφανές ότι τάχθηκε:

• Υπέρ της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.
  
• Υπέρ της αναθεώρησης και όχι υπέρ της μονομερούς καταγγελίας.
  
• Υπέρ της συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων στη διαχείριση της κρίσης. Στην περίπτωση δε άρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να μετάσχει στη συνευθύνη, ο λαός έδωσε τη δυνατότητα, ή μάλλον την εντολή, αυτό να διασφαλισθεί μέσα από τη συνεργασία της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Άρα η πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ως υποτίθεται αριστερή ριζοσπαστική γραμμή κατεγράφη ως καθαρή εκλογική μειοψηφία. Μην το ξεχνάμε αυτό. Δεν έγινε αποδεκτή από το εκλογικό σώμα.

Οι συσχετισμοί που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία σε επίπεδο νοοτροπίας, αξιακών προταγμάτων και προσδοκιών είναι, όμως, πολύ πιο σύνθετοι και πολύ πιο αντιφατικοί από την κοινοβουλευτική εικόνα που δείχνει μια άνετη απόλυτη πλειοψηφία του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού.

Οι συσχετισμοί είναι πολύ πιο σύνθετοι και αντιφατικοί και από την εκλογική εικόνα που δείχνει σε ποσοστά σχεδόν διχοτόμηση μεταξύ των δυνάμεων της σημερινής πλειοψηφίας και των δυνάμεων της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, παρότι αυτή –η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση- δεν μπορεί να αθροιστεί σε άλλη βάση παρά μόνο στη βάση της ετερόκλητης, σκληρά αντιμνημονιακής, ρητορείας που ενώνει εξ αριστερών και εκ δεξιών τις δυνάμεις του καθαρού λαϊκισμού, της υπεραπλούστευσης, της συνωμοσιολογίας και της δημαγωγίας.

Στο μισό περίπου εκλογικό σώμα, που δεν στηρίζει με κάποιο τρόπο τη νέα κυβέρνηση, συμπεριλαμβάνονται όμως και πολίτες που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν και δεν θέλουν να τεθεί σε αμφισβήτηση η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η θέση της στο ευρώ.

Συμπεριλαμβάνονται πολίτες που αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι μόνη υπεύθυνη στρατηγική είναι αυτή της αναθεώρησης της σύμβασης, της διαφύλαξης του κεκτημένου της και της παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ήθελαν, όμως, η διαχείριση να  γίνει από ένα άλλο πολιτικό προσωπικό.

Αυτούς τους πολίτες δεν τους χαρίζουμε πουθενά. Ανήκουν στην δική μας πολιτική οικογένεια. Πιστεύουν στις δικές μας αξίες, μοιράζονται την δική μας ιστορία. Ελπίζουμε ότι θα μοιραστούν και την δική μας προοπτική.

Αυτό είναι -όπως θα δούμε- ένα στοιχείο πολύ κρίσιμο για τον τρόπο συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, εάν θέλουμε να μην αποκοπούμε οριστικά από το μισό εκλογικό σώμα στο οποίο βρίσκεται ένα πολύ μεγάλο τμήμα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2009 και παλιότερων εκλογικών αναμετρήσεων.

Άλλωστε, όλες οι εκλογικές συμπεριφορές και το Μάιο και τον Ιούνιο επικαθορίστηκαν από στοιχεία έντονα συναισθηματικά. Από ισχυρή οργή, συχνά από απελπισία, από την αίσθηση της διάψευσης προσδοκιών που λειτούργησαν επί δεκαετίες ως συνδετικός ιστός του ΠΑΣΟΚ με τη κοινωνική του βάση.

Η αλλαγή στις θεμελιώδεις παραδοχές για την οικονομική λειτουργία του κράτους διατάραξε, σχεδόν διέλυσε, μια κοινωνική συμμαχία στη βάση και το επίκεντρο της οποίας βρισκόταν, από το 1981 και μετά ακριβώς, το κράτος. Το κράτος ως μέγεθος δημοσιονομικής δαπάνης, ως μέγεθος διοικητικού μηχανισμού, ως μέγεθος δημοσίου τομέα, ως διαχειριστής  κοινωνικών μεταβιβάσεων, δημοσίων έργων, προμηθειών και  αναπτυξιακών κονδυλίων, ως άμεσος ή έμμεσος εργοδότης με  ευνοϊκή για τους εργαζόμενους στάση στο ζήτημα των κάθε είδους αποδοχών και απολαβών.

Αν στο σχήμα αυτό προσθέσουμε τις έντονες γεωγραφικές και ηλικιακές διαφοροποιήσεις, βλέπουμε μια κοινωνία πολλαπλά διχασμένη. Μια κοινωνία που είναι δύσκολο να συντεθεί πολιτικά και μάλιστα κοινοβουλευτικά στην βάση της απλής διάκρισης «Κυβέρνηση - Αντιπολίτευση».

Αυτό υπαγορεύει στο ΠΑΣΟΚ την υποχρέωση να  διαμορφώνει  προγραμματικές προτάσεις και να αναπτύσσει πολιτικές πρακτικές που μπορούν να ενώνουν την διχασμένη κοινωνία, φέρνοντάς μας ξανά σε επαφή με κοινωνικές δυνάμεις που απομακρύνθηκαν από εμάς. Ελπίζουμε όμως πολλές απ’ αυτές όχι οριστικά.

Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση κανενός είδους έκπτωση

-         στη γλώσσα της αλήθειας

-         στο αίσθημα εθνικής ευθύνης

-         στη στρατηγική επιδίωξη της Αυτοδύναμης Ελλάδας.

Δεν πρόκειται να ενδώσουμε στο λαϊκισμό και την ανευθυνότητα.

Το γεγονός ότι μέσα στο πολύπλοκο μαγνητικό πεδίο και την τεχνητή αλλά ακραία, πόλωση της 17ης Ιουνίου, το τραγικά ηττημένο ΠΑΣΟΚ του Μαΐου, διατήρησε σχεδόν  το ποσοστό του, λέγοντας με καθαρό και ευθύ τρόπο υπεύθυνα πράγματα, είναι άθλος. Είναι δικός σας άθλος, άθλος όλων των υποψηφίων μας στις εκλογές, των στελεχών μας, των πολιτών.

Πετύχαμε σημαντικό επαναπατρισμό ψηφοφόρων που αντιστάθμισε την συγκυριακή εκλογική διαρροή προς τη ΝΔ, αλλά κατά περιοχές, ηλικίες και στρώματα και προς το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογικές μας «δοσοληψίες» με το ΣΥΡΙΖΑ ήταν τελικά θετικές για το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η συμβολή μας στη διαμόρφωση της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είναι κατ’ ουσίαν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που αντιστοιχεί στο εκλογικό ποσοστό μας. Μια τέτοια ερμηνεία είναι όμως χρήσιμη μόνο αν ενταχθεί σε μια ολοκληρωμένη μετεκλογική στρατηγική.

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, το βάρος που σηκώνουμε όλοι στο ΠΑΣΟΚ είναι πολύ μεγάλο. Γι’ αυτό σας θέλω όλους δίπλα μου. Ενεργούς και αποφασισμένους να ξανακάνουμε την παράταξη εκλογικά και κοινοβουλευτικά μεγάλη.

Ανατράπηκαν δεδομένα, συνήθειες, ρόλοι. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε το νέο πλαίσιο που επέβαλε ο λαός με την ψήφο του. Να το σεβαστούμε κατ’ αρχάς και σταδιακά να το αλλάξουμε πείθοντας και πάλι τους πολίτες για την ταυτότητα και την ποιότητα του νέου ΠΑΣΟΚ.

Για να υπάρχει όμως πεδίο εφαρμογής οποιασδήποτε μετεκλογικής στρατηγικής, πρέπει βεβαίως να υπάρχει:

-         Μια χώρα που στέκεται όρθια.

-         Ένα κράτος που λειτουργεί.

-         Μια κοινωνία που στηρίζει την εθνική στρατηγική.

-         Ένα κλίμα πολιτικής συναντίληψης τουλάχιστον γύρω από τα θεμελιώδη.

Και όχι μια χώρα που παραπαίει, μια κοινωνία διχασμένη, αρνητική και απαισιόδοξη, ένα κλίμα μετωπικής πολιτικής σύγκρουσης με την αντιπολίτευση να καιροφυλακτεί, περιμένοντας να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την αποτυχία της Κυβέρνησης που θα είναι αποτυχία της χώρας, πόνος για τους πολίτες.

Η κατάσταση της χώρας είναι πολύ δύσκολη: μακροοικονομικά, δημοσιονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά και κυρίως στο επίπεδο της κοινωνικής νοοτροπίας και της εθνικής αυτοσυνειδησίας:

-         Η ύφεση δυστυχώς επιδεινώνεται.

-         Η ανεργία αυξάνει.

-         Ο τουρισμός βλέπει τη χρονιά να εξελίσσεται χειρότερα από πέρσι.

-         Η διαρροή καταθέσεων σταμάτησε μετά τις εκλογές και έχουμε αντιστροφή, αλλά είχε ενταθεί υπερβολικά στην τελευταία φάση της προεκλογικής περιόδου.

-         Οι μεταρρυθμίσεις, που είναι προϋπόθεση ενός άλλου μοντέλου παραγωγής, ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, έχουν ουσιαστικά ανασταλεί τους τελευταίους μήνες. Το ίδιο και οι προσπάθειες για περιορισμό και εκλογίκευση του κράτους και του δημοσίου τομέα και για την προώθηση δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων.

Παρά τα βήματα που έγιναν και προεκλογικά, χάρις στην υπογραφή της δανειακής σύμβασης, γύρω από την σταθεροποίηση και την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και την προστασία των καταθέσεων των πολιτών, τα πράγματα σε πολλούς κλάδους της πραγματικής οικονομίας έχουν γίνει ακραία δύσκολα και απαιτούν άμεσες παρεμβάσεις με τη βοήθεια του κράτους και τη συντονισμένη δράση του τραπεζικού συστήματος.

Αυτό συνδέεται, δυστυχώς, άμεσα με το ζήτημα της ανεργίας, με την ανάγκη να ανασχεθεί περαιτέρω αύξησή της και να αρχίσει η δύσκολη προσπάθεια της μείωσής της. Αυτό, όμως, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη ρευστότητα, το τζίρο, τις επενδύσεις και μάλιστα τις επενδύσεις μικρής και όχι μόνο μεγάλης κλίμακας. Όχι με λόγια. Και αυτό ισχύει προφανώς και για τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία.

Ταυτόχρονα, έχει επικρατήσει στη δημόσια συζήτηση μια αντίληψη για τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, πρόχειρη και επιπόλαια. Εάν δεν κατανοήσουμε όμως πλήρως τις ευρωπαϊκές αντιφάσεις, πολυπλοκότητες και δυσκολίες, δεν θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε μια εύστοχη και ασφαλή εθνική στρατηγική ως πλαίσιο για τη δεύτερη φάση της αναθεώρησης και την ικανοποιητική έκβαση της στρατηγικής μας.

Οι δικές μας θέσεις και προτάσεις προσπαθήσαμε να λάβουν υπόψη τους όλες αυτές τις παραμέτρους. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, μόνο του δεν αρκεί. Το ζήτημα είναι κυριολεκτικά εθνικό.

II. Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης και η στάση του ΠΑΣΟΚ

---

Πιστό στις προεκλογικές του εξαγγελίες, το ΠΑΣΟΚ τάχθηκε και μετά τις εκλογές υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής συνευθύνης με τη συμμετοχή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Η άμεση και εύκολη άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσε να οχυρωθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατέστησε αναγκαία τη συγκρότηση κυβερνητικής  πλειοψηφίας με τη συμμετοχή μόνο των τριών άλλων.

Το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει κάθε λόγο να δει φυσικά και άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως τη Νέα Δημοκρατία και τη ΔΗΜΑΡ, να αναλαμβάνουν σοβαρό βάρος ευθύνης για την αντιμετώπιση της κρίσης της διαπραγμάτευσης, αλλά κυρίως της καθημερινής διαχείρισης μέσα σε ένα πολιτικό και κοινωνικό τοπίο πολύ δύσκολο όπως είπα.

Το ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσε, με την απόφαση της κοινοβουλευτικής του ομάδας για τον τρόπο συμμετοχής στη κυβέρνηση, ένα στρατηγικό πλαίσιο για το άμεσο μέλλον. Το έκανε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, αλλά και την υπόσταση της παράταξης, που υπάρχει χάριν του εθνικού συμφέροντος, το οποίο δεν υπηρετείται με τη μείωση της δύναμης και της προοπτικής του ΠΑΣΟΚ.

Το στρατηγικό αυτό πλαίσιο βασίζεται στη διάκριση μεταξύ της κυβέρνησης και  της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης, διάκριση που πρότεινα και έγινε  δεκτή.

Το οριστικό πολιτικό πλαίσιο της χώρας -και άρα της κυβέρνησης- εξαρτάται όμως από την έκβαση της δεύτερης φάσης της διαπραγμάτευσης. Γιατί εάν αυτό δεν πάει καλά, τότε πρέπει να ξανασυζητήσουμε συνολικά την εθνική στρατηγική.

Άρα η εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης είναι αυτή που πρέπει να ενισχυθεί με την προσωπική συμμετοχή των αρχηγών των κομμάτων και προσώπων που μπορούν, λόγω του θεσμικού τους ρόλου ή της εμπειρίας τους, να επικουρήσουν την προσπάθεια αυτή.

Επιπλέον, η συγκρότηση της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης συνιστά μια διαρκή πρόσκληση προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης να μετάσχουν σε αυτήν, αφού επέλεξε, ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ, να μείνει εκτός κυβέρνησης.

Σε όλες τις χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα στήριξης, η συναίνεση και η συμμετοχή τουλάχιστον της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι όρος εξωτερικής και εσωτερικής αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας. Αυτό ας μη το παραβλέπει κανείς.

Η εθνική στρατηγική που προτείναμε προεκλογικά, συνιστά τη βάση της συνεργασίας των τριών κομμάτων μετεκλογικά:

Η κυβέρνηση ορίζεται ως κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, με βασική αποστολή την αναθεώρηση όρων της σύμβασης, χωρίς να τίθενται σε αμφισβήτηση οι στρατηγικοί στόχοι του προγράμματος στήριξης.

Πρώτος, άρα, στόχος είναι η παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής που έχω προτείναμε και προγραμματικός άξονας τα οκτώ σημεία που είχαμε προτείνει προεκλογικά ως βάση της διακυβέρνησης εθνικής συνευθύνης.

Προγραμματικό πλαίσιο της κυβέρνησης είναι όσα είχαμε πει προεκλογικά για το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο, τη ρευστότητα, τη στήριξη των επιχειρήσεων, τα μέτρα κοινωνικής προστασίας, τα μέτρα για τους ανέργους, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τη διευθέτηση των δανείων, την απεμπλοκή των μεγάλων έργων.

Ό,τι περιείχε, δηλαδή η επιστολή μου στα πολιτικό κόμματα, η επιστολή μου στους κοινωνικούς εταίρους, η επιστολή μου στον κ. Μπαρόζο. Ό,τι έχω  συζητήσει με τον   Πρόεδρο Ολάντ, τον Ιταλό Πρωθυπουργό Μάριο Μόντι, τους ηγέτες των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων.

Αποφασίσαμε εδώ στην κοινοβουλευτική ομάδα να μη μετάσχουμε στην κυβέρνηση με πολιτικά και μάλιστα προβεβλημένα στελέχη. Ανάλογη ήταν και η απόφαση της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Η άλλη επιλογή, θυμίζω, για να έχει πλήρες νόημα, θα οδηγούσε τελικά και στη δική μου συμμετοχή ως Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών υπό τον Αντώνη Σαμαρά.

Δεν είναι αυτό που χρειάζεται τώρα η παράταξη. Αυτό που χρειάζεται η χώρα το δίνουμε πλήρως με την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και τη δική μου ενεργό συμμετοχή, καθώς και με τη συμμετοχή όλων των έμπειρων στελεχών μας, σε αυτήν.

Η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση έγινε με περιορισμένο αριθμό εξωκοινοβουλευτικών προσώπων, κατάλληλων για τη θέση που κλήθηκαν να  καλύψουν. Αναζητήσαμε πρόσωπα κατάλληλα για τις αντίστοιχες θέσεις και όχι θέσεις για δεδομένα πρόσωπα.

Υπάρχουν, όμως, κανόνες ως προς τη στελέχωση και τη λειτουργία του ευρύτερου κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού που πρέπει να  τηρούνται με αυστηρότητα. Δεν υπάρχουν κομματικά ή προσωπικά  φέουδα μέσα στην κυβέρνηση και  το κράτος.  Επιβάλλεται ο απόλυτος σεβασμός της νομιμότητας, της αξιοκρατίας, της διαφάνειας. Το αποδείξαμε.

Θα είμαστε πολύ επίμονοι και αυστηροί στα θέματα αυτά και κυρίως στην άμεση, ταχεία και αποτελεσματική προώθηση των προγραμματικών στόχων της κυβέρνησης.

Εγγυητής της τήρησης των κανόνων αυτών είναι η  προγραμματική και πολιτική συμφωνία και η διαρκής συνεννόηση των Αρχηγών και των εκπροσώπων των τριών κομμάτων.

Θεσμική εγγύηση είναι η λειτουργία της Βουλής με τρόπο ουσιαστικό και ενεργό και όχι με τον γνωστό έως τώρα τρόπο που βασιζόταν στο τεκμήριο μιας μονοκομματικής δεδηλωμένης πλειοψηφίας.

Αυτό σημαίνει ότι  ο κρίσιμος ρόλος είναι ο δικός σας, ο ρόλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ:

• Για κάθε Υπουργείο και για κάθε μεγάλο τομέα στο εσωτερικό κάθε Υπουργείου ορίζονται ένας ή δύο υπεύθυνοι που παρακολουθούν στενά και συστηματικά την λειτουργία της Κυβέρνησης, εντός αλλά και εκτός Βουλής, σε συνεργασία με την οργανωτική και τεχνική υποδομή που διαμορφώνεται στο ΠΑΣΟΚ για την προτροπή, υποστήριξη και παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου. Προσέξτε τις τρεις λέξεις. Το ΠΑΣΟΚ θα λειτουργεί προτρεπτικά, υποστηρικτικά, ελεγκτικά.
  
• Αντίστοιχη θα είναι και η διάταξη μάχης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στην Ολομέλεια και τις Επιτροπές της Βουλής.
  
• Όλα τα κρίσιμα θέματα θα συζητούνται σε τακτικές συνεδριάσεις εργασίας της Κ.Ο. υπό την προεδρία μου, τουλάχιστον κάθε 15 ημέρες, κάθε εβδομάδα όταν τρέχουν σοβαρά θέματα.
  
• Η Κ.Ο. θα εκλέξει τριμελή Γραμματεία με τον γραμματέα της και δύο αναπληρωτές μέσα στις επόμενες ημέρες. Ήδη ο Γιάννης Μανιάτης μου είπε ότι είναι πρόθυμος να θέσει υποψηφιότητα, όπως και άλλοι συνάδελφοι εάν το επιθυμούν. Η Γραμματεία θα εισηγηθεί αμέσως μετά, ένα νέο, σύγχρονο κανονισμό λειτουργίας της ΚΟ.
  
• Οι συνάδελφοι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Εύη Χριστοφιλοπούλου αναλαμβάνουν τα καθήκοντα των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων.  Για ειδικότερα θέματα θα ορίζονται οι κατάλληλοι συνάδελφοι, με βάση την εμπειρία και το αντικείμενό τους.
  
• Επιβεβαιώνουμε, σύμφωνα με όσα αποφασίσαμε το Μάιο, την υπόδειξη του συναδέλφου Λ. Γρηγοράκου για τη θέση του Ε’ Αντιπροέδρου της Βουλής και του νεώτερου σε ηλικία συναδέλφου Κ. Τριαντάφυλλου για τη θέση του Γραμματέα.

Στη διαδικασία εκλογής που Προεδρείου θα ψηφίσουμε τις προτάσεις των κομμάτων όμως επιβάλλει η Κοινοβουλευτική Δεοντολογία και παράδοση, με εξαίρεση τυχόν υποψηφιότητα βουλευτή της Χρυσής Αυγής για τη θέση του Ζ’ Αντιπροέδρου, η οποία δεν πρέπει να συγκεντρώσει την αναγκαία κατά το Σύνταγμα υποψηφία και αν υποβληθεί υποψηφιότητα πρέπει η θέση να μείνει κενή.

III. Το χρονοδιάγραμμα των διαδικασιών ανασύστασης της παράταξης

---

 

Εκτός όμως από τα θέματα που αφορούν την Κυβέρνηση και τη λειτουργία της Βουλής, υπάρχουν και όλα όσα  σχετίζονται με την επείγουσα ανάγκη ανασύστασης της παράταξης.

Και εδώ, πέφτει μεγάλο βάρος στους ώμους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Πρέπει να συντονίσουμε πολιτικά τις διαδικασίες και να εγγυηθούμε τον ανοικτό και αυθεντικό τους χαρακτήρα.

Τις πολιτικές λειτουργίες του κόμματος θα συντονίζει μέχρι το Συντακτικό Συνέδριο προσωρινή Πολιτική Γραμματεία, στην οποία θα μετέχει και ο Γραμματέας της ΚΟ που θα εκλεγεί, όπως προανέφερα.

Κατά τη συζήτηση κρίσιμων θεμάτων, θα καλούνται όλα τα μέλη της Γραμματείας της ΚΟ και οι συνάδελφοι που χειρίζονται τα αντίστοιχα θέματα στη Βουλή.

Την οργανωτική προσπάθεια θα συντονίζει Οργανωτική Γραμματεία, ο συντονιστής της οποίας θα μετέχει επίσης στη προσωρινή Πολιτική Γραμματεία.

Οι νομαρχιακές και περιφερειακές εκλογικές επιτροπές μετατρέπονται σε νομαρχιακές και περιφερειακές επιτροπές ανασύστασης.

Στην Εθνική Επιτροπή Ανασύστασης και Οργάνωσης του Συντακτικού Συνεδρίου θα εκπροσωπούνται όλες αυτές οι συνιστώσες της προσπάθειας.

Στις 6 ή στις 7 Ιουλίου (αν στις 6 γίνει η ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης) συγκαλείται η Εναρκτήρια Συνδιάσκεψη με τη συμμετοχή όλων των Νομαρχιακών και Περιφερειακών Επιτροπών Ανασύστασης.

Στην Εναρκτήρια Συνδιάσκεψη θα κληθούν να λάβουν το λόγο το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και η Κοινοβουλευτική Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Απευθύνουμε, επίσης, πρόσκληση να λάβουν το λόγο τα κόμματα και οι πολιτικές κινήσεις που πιστεύουμε ότι κινούνται στον ευρύτερο χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Αναφέρθηκα ήδη στη ΔΗΜΑΡ, το ίδιο ισχύει και για τους Οικολόγους και όλες τις κινήσεις που κινούνται κοντά στις δικές μας αντιλήψεις και μοιράζονται  παρόμοιες ανησυχίες για τον τόπο. Το ίδιο ισχύει για πρόσωπα ενεργά στο δημόσιο χώρο.

Ας δούμε,  όμως, καθαρά το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε και τη βάση πάνω στην οποία μπορεί να επιτευχθεί η ανασύσταση της παράταξης.

IV. Η παράταξη του μέλλοντός μας - Πρόσκληση αυτοοργάνωσης

---

Το αποτέλεσμα των  δίδυμων εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου σηματοδοτεί πρακτικά το τέλος του ΠΑΣΟΚ, όπως το ξέραμε τα τελευταία χρόνια.

Η περίοδος 2009-2012 υπήρξε καταλυτική   για την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ και τις σχέσεις του με την κοινωνική του βάση, όπως αυτή είχε  συγκροτηθεί σταδιακά από το 1977 και κυρίως από το 1981 και μετά.

Όλες οι μεγάλες επιλογές του ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών του ΄80, του ΄90 και των αρχών του 2000 τέθηκαν υπό αμφισβήτηση συμπαρασύροντας όλες τις μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες της παράταξης.

Άρα το κρίσιμο και επείγον ζήτημα, το υπαρξιακό για την παράταξη είναι να προσδιορίσουμε με σύγχρονο, με καθαρό και ειλικρινή τρόπο, την ίδια την φυσιογνωμία της. Το ιδεολογικό της στίγμα, την πολιτική της αναφορά, την στρατηγική της θεώρηση. Την προγραμματική της πρόταση. Με στόχο τη γνήσια εκπροσώπηση των προοδευτικών και μεταρρυθμιστικών  δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.

Το ΠΑΣΟΚ έχει όμως και σοβαρότατο  οργανωτικό πρόβλημα. Οι οργανώσεις λειτουργούν τώρα χάρις στο φιλότιμο, το πάθος, την αίσθηση καθήκοντος και  την αγωνία λίγων στελεχών και μελών σε κάθε μια  από αυτές.

Θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ αυτούς τους ανθρώπους  μας που δίνουν την ψυχή τους και συγκροτούν τον πραγματικό οργανωτικό ιστό του Κινήματος, με επικεφαλής, στις περισσότερες περιπτώσεις, τους γραμματείς των οργανώσεων. Αυτή είναι πολύτιμη μαγιά της νέας προσπάθειας.

Η βάση του Κινήματος εξέφρασε με τη συμμετοχή της στη διαδικασία εκλογής μου ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στις 18 Μαρτίου το αίτημα της ριζικής αλλαγής στην φυσιογνωμία και τις πρακτικές της παράταξης.

Οι ψηφοφόροι μας στις τραγικά δύσκολες για το ΠΑΣΟΚ εκλογές της 6ης  Μαΐου και της 17ης Ιουνίου εξέφρασαν επίσης με πολλούς τρόπους το ίδιο αίτημα.

Οι πολίτες που ανήκαν στην παράταξη, αλλά απομακρύνθηκαν στις εκλογές αυτές από κοντά μας, εξαρτούν σε μεγάλο βαθμό την επιστροφή  τους από το βάθος των αλλαγών που θα γίνουν στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ  δεν μπορεί να συμβιβαστεί ούτε με το μικρό εκλογικό ποσοστό ούτε με την τρίτη θέση στο εκλογικό φάσμα. Πρέπει να ξαναβρεί τη δυναμική και το ρόλο του. Πρέπει να ξαναβρεί τον αυθεντικό εαυτό του.

Η ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ είναι υποχρέωσή μας απέναντι στην παράταξη που ως ιστορικό, πολιτικό και αξιακό ρεύμα υπερβαίνει κατά πολύ τα τελευταία εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Είναι βασική συνιστώσα της ελληνικής κοινωνίας και του δημόσιου βίου.

Ο λόγος της παράταξης είναι αξιακός γιατί είναι πάντα δημοκρατικός,  λαϊκός, πατριωτικός, προοδευτικός. Πρέπει δυστυχώς να αγωνιστούμε και πάλι για τα αυτονόητα:

·         Για τη λειτουργία και την αξιοπιστία των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών.

·         Για τη προστασία του κύρους και της αυτονομίας της πολιτικής.

·         Για το σεβασμό και την  ακώλυτη  άσκηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

·         Για την αποτροπή του εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας.

·         Για την επικράτηση της πολυφωνίας, της ανοχής και της ανεκτικότητας.

·         Για την ανακοπή των ξενοφοβικών, ρατσιστικών και μισαλλόδοξων νοοτροπιών και πρακτικών.

·         Για την διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων  υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Η διαχείριση της δημοσιονομικής, αναπτυξιακής και κοινωνικής κρίσης στην Ευρώπη είναι άλλωστε το μεγάλο στοίχημα των Ευρωπαίων σοσιαλιστών που καλούνται να διατυπώσουν μία ολοκληρωμένη, προοδευτική και ρεαλιστική ταυτόχρονα πολιτική υπέρβασης της κρίσης.

Ο λόγος της παράταξης είναι προγραμματικός γιατί είναι αναπτυξιακός, βασισμένος στις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης στην οικολογική ευαισθησία και αειφορία.

Είναι λόγος ταυτισμένος με το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος  που προστατεύει την κοινωνική συνοχή.

Είναι λόγος ταυτισμένος με την φορολογική δικαιοσύνη που  είναι αφενός μεν ηθικό θεμέλιο ενός σύγχρονου ευνομούμενου  κράτους, αφετέρου δε προϋπόθεση για τη δημοσιονομική  σταθερότητα  της χώρας ως θεμέλιο  τόσο της ανάπτυξης, όσο και της κοινωνικής συνοχής.

Ο λόγος της παράταξης είναι ταυτισμένος με την ιστορική μοίρα του Έθνους και με τις αγωνίες της κοινωνίας των πολιτών.

Είναι λόγος που εκφράζει το αίτημα να γίνει η Ελλάδα μια χώρα που λειτουργεί κανονικά.

Το αίτημα για ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες του και τους προσφέρει ασφάλεια με όλες της έννοιες της λέξης, απέναντι σε κάθε πιθανή απειλή και αμφισβήτηση.

Το αίτημα για μια Ελλάδα της παραγωγής και της δημιουργίας που αξιοποιεί στο έπακρο τους ενδογενείς της πόρους: τη γη και τους ανθρώπους της, πάνω στους οποίους βασίζεται ένα σύγχρονο και ανταγωνιστικό μοντέλο ανάπτυξης.

Είναι λόγος ταυτισμένος με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή με τη θεσμική έκφραση μιας Ευρώπης των εθνών και των λαών της.

Μιας Ευρώπης που έχει συνείδηση της ιστορίας.

Μιας Ευρώπης που σέβεται την πολυμορφία της και την Εθνική ταυτότητα των μελών της, χωρίς  πολιτικούς ή οικονομικούς εθνικισμούς.

Μιας Ευρώπης της Δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της ανοχής, του Πολιτισμού και της δημιουργίας, της Ποιότητας, της ανάπτυξης και της ευημερίας, της καινοτομίας, της θεσμικής ισοτιμίας των κρατών -μελών.

Μιας Ευρώπης δημοσιονομικά και χρηματοοικονομικά ασφαλούς, που ολοκληρώνεται  όχι μόνο νομισματικά, αλλά και αναπτυξιακά  με την οικονομική, κοινωνική και θεσμική έννοια του όρου.

Είμαστε συνεπώς δημοκράτες, πατριώτες, σοσιαλιστές.

Αγωνιζόμαστε στο όνομα της ελευθερίας, της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανάπτυξης, της πλήρους απασχόλησης. Οι ανάγκες διαχείρισης της οξείας κρίσης δεν ακυρώνουν τους αξιακούς μας προσανατολισμούς. Τους στρατηγικούς μας στόχους.

Πιστεύουμε στη ανάγκη των τομών και των μεταρρυθμίσεων που είναι ό,τι πιο ριζοσπαστικό μπορεί να γίνει για μια Ελλάδα ξανά αυτοδύναμη, ισότιμη και ανταγωνιστική μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ.

Είμαστε η παράταξη των Ελλήνων σοσιαλιστών και δημοκρατών.

Θέλουμε ένα κόμμα -δίκτυο οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.

Ένα κόμμα θεσμικό που λειτουργεί οργανωμένα, συλλογικά και δημοκρατικά σε όλα τα επίπεδα, με σεβασμό στους καταστατικούς  του κανόνες.

Ένα κόμμα που διαχωρίζει όμως την εσωτερική δημοκρατία,  που είναι ο θεμελιώδης κανόνας του, από τους μηχανισμούς, τους παραγοντισμούς, την ίντριγκα, τις προσωπικές στρατηγικές και την  εσωκομματική  παραπολιτική.

Θέλουμε ένα κόμμα:

Ανοικτό σε όλους τους πολίτες που αποδέχονται τις αρχές και  τις θέσεις του και θέλουν να τις συνδιαμορφώνουν.

Αποκεντρωμένο που σέβεται τις τοπικές και περιφερειακές του εκφράσεις, οι οποίες έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες και ισχύ.

Ένα κόμμα που λειτουργεί πολιτικά, συζητά και αποφασίζει, παρακολουθεί την εφαρμογή των αποφάσεων και αξιολογεί τα αποτελέσματα.

Ένα κόμμα που είναι συλλογικός διανοούμενος της σύγχρονης εποχής και όχι παθητικός δέκτης πολιτικών απόψεων που παράγονται από μη διαφανείς ή τυχαίες διεργασίες διαμόρφωσης της  κοινής γνώμης.

Ένα κόμμα ψηφιακό, που είναι παρόν στο δύσκολο και συγκρουσιακό κόσμο του διαδικτύου που θέλουμε να είναι ο σύγχρονος δημόσιος χώρος και όχι γκρίζος τόπος έκφρασης απόψεων, που δεν σέβονται τους κανόνες της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και  της πολυφωνίας.

Ένα κόμμα που λειτουργεί ως εγγυητής της αυτονομίας της πολιτικής που πρέπει να διεξάγεται με απολύτως διαφανή τρόπο, αρχής γενομένης από τους πόρους και  την οικονομική διαχείριση του ιδίου του κόμματος.

Θέλουμε ένα κίνημα  εκφραστή της αλληλεγγύης των γενεών.

Ένα κίνημα  πάντα νέο, νεανικό, ανανεωμένο και ταυτοχρόνως ώριμο και έμπειρο. Υπερήφανο για την ιστορική του διαδρομή και τα μεγάλα  του επιτεύγματα, χωρίς να ξεχνά τις αρνητικές και  επώδυνες  όψεις αυτής της διαδρομής.

Έχουμε αφομοιώσει την ιστορία  της παράταξης, αλλά είμαστε έτοιμοι και  αποφασισμένοι να γράψουμε τη δική μας ιστορία προς όφελος της Πατρίδας.

***

Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε το 1974 με τη μέθοδο της αυτοοργάνωσης. Με τον  ίδιο τρόπο ξεκινάμε εμείς  πάλι  σήμερα.

Απευθύνω πρόσκληση αυτοοργάνωσης σε όλους τους φίλους, σε όλα τα μέλη, σε όλα τα στελέχη, σε όλους  τους δημοκρατικούς προοδευτικούς πολίτες που νοιώθουν ότι ανήκουν στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης, της παράταξης του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Τους καλώ να συγκροτήσουν παντού Ομάδες Πρωτοβουλίας, μέσα από τις οποίες θα προκύπτουν οι νέες οργανώσεις.

Απευθύνω πρόσκληση στα στελέχη και τα μέλη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ να μπουν δυναμικά στη διαδικασία της αυτοοργάνωσης και συγκρότησης των νέων οργανώσεων της παράταξης.

Ζητώ από  τους υποψήφιους μας στη διπλή  μάχη των εκλογών της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου, τα ενεργά μέλη του Εθνικού Συμβουλίου που ανήκουν ακόμη στο ΠΑΣΟΚ, τα παλιά καταξιωμένα στην κοινωνία στελέχη μας, κοινοβουλευτικά και άλλα, τους περιφερειάρχες, τους δημάρχους, τα άλλα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα στελέχη των κοινωνικών και παραγωγικών φορέων, να στηρίξουν τη πρωτοβουλία της αυτοοργάνωσης δίνοντας το παράδειγμα με την ουσιαστική ανανέωση της ιδιότητας του μέλους της παράταξης.

Θα διαμορφωθεί έτσι ένα κανονικό μητρώο πραγματικών μελών και φίλων που ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες.

Δεν υπάρχουν περιθώρια αποκλεισμού πολιτών που θέλουν να πάρουν μέρος στην προσπάθεια, αλλά δεν είχαν έως τώρα οργανωτική σχέση με το ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπάρχουν περιθώρια δημιουργίας μηχανισμών παλαιού τύπου, γιατί η αυτοοργάνωση τα υπερβαίνει όλα αυτά, με δυναμισμό και ευελιξία.

Θα παρακολουθώ και θα διασφαλίσω προσωπικά την αυθεντικότητα της διαδικασίας αυτής. Με σεβασμό στην κοινωνία και τους πολίτες που θέλουν ριζική αλλαγή στη φυσιογνωμία αλλά και τις οργανωτικές πρακτικές της παράταξης.

Απευθύνομαι ιδιαίτερα στους ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας, της παραγωγής.

Απευθύνομαι ιδιαίτερα στους ανθρώπους του πνεύματος, της δημιουργίας, της παιδείας και του Πολιτισμού.

Το ΙΣΤΑΜΕ θέλουμε να λειτουργήσει τελείως ανοικτά ως forum συνάντησης, προβληματισμού και έκφρασης του επιστημονικού δυναμικού που υποστηρίζει άμεσα ή έμμεσα την προσπάθειά μας με σύγχρονες και υπεύθυνες προγραμματικές επεξεργασίες.

Η αυτοοργάνωση  μπορεί να κινηθεί σε όλους τους χώρους, σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να αξιοποιήσει τις τεχνικές και τις δυνατότητες του  Διαδικτύου.

Τίθεται σε λειτουργία ειδικός διαδικτυακός τόπος ως χώρος ελεύθερης έκφρασης, ως τόπος συνάντησης, ως τρόπος άμεσης επικοινωνίας και ψηφιακής αυτοοργάνωσης.

Έχω ως νεοεκλεγμένος Πρόεδρος  τη νωπή και ρητή εντολή για την ανασύσταση της παράταξης. Θα την τιμήσω.

Έχω στο πλευρό μου εσάς, την Κοινοβουλευτική  Ομάδα, που θα στηρίξει αποφασιστικά την προσπάθεια αυτή, παράλληλα με τα βαριά καθήκοντά της στη Βουλή.

Σας ευχαριστώ.