Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Από τη στιγμή που η δημοσιογραφική οικογένεια άφησε να εξελιχτούν τα πράγματα σαν να επρόκειτο για υπόθεση που αφορούσε αποκλειστικά τους ιδιοκτήτες επιχειρηματίες των μαζικών μέσων ενημέρωσης και όχι τους δημοσιογράφους, ήταν.. επόμενο να σπάσει εκείνη πρώτη τα μούτρα της και όχι μόνον επειδή επικράτησαν συνθήκες κρίσεως.Κανονικά, θα έπρεπε να είχε αναπτυχθεί ένα ισχυρότατο μέτωπο, με τους ιδιοκτήτες και τους δημοσιογράφους «μια γροθιά», κάτι που το είδαμε και το θαυμάσαμε στη θρυλική ταινία «Πολίτης Κέιν», με πρωταγωνιστή τον πολυτάλαντο Όρσον Ουέλλες.
Όπως θα θυμάστε, σίγουρα, όλοι οι φίλοι του καλού κινηματογράφου, σε εκείνη την ταινία, που παραμένει μεταξύ των δέκα καλύτερων ταινιών έως σήμερα, όχι μόνον ο ιδιοκτήτης και οι δημοσιογράφοι ήταν ένα αδιάσπαστο σύνολο, αλλά και κάθε εργαζόμενος οποιασδήποτε ειδικότητας. Έτσι έπρεπε να συνεχίσουν και να παραμείνουν οι εφημερίδες και κάθε μέσο που υπηρετεί το αγαθό της ενημέρωσης, αλλά τότε θα ήταν πάρα πολύ ισχυροί, για να αφεθούν ελεύθεροι να χρησιμοποιήσουν την ισχύ τους για το καλό της ανθρωπότητας.
Αν τυχόν συνέβη να έχετε διαβάσει το βιβλίο του Χένρυ Φόρντ «Ο διεθνής Εβραίος», των εκδόσεων Μπίμπη / Στερέωμα (Θεσσαλονίκη), το οποίο θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να προτείνεται και ως «εγχειρίδιο επιβίωσης», όχι μόνο για τους ανθρώπους των ΜΜΕ, αλλά και για τους πνευματικούς ανθρώπους και για τους πολιτικούς καλής προαιρέσεως, έχετε σίγουρα εκείνη τη σωτήρια ενημέρωση, που από μόνη της αρκεί για να κατανοήσει ο οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος, με τι είδους «αλυσίδες» είναι «δεμένος» ο κόσμος ολόκληρος (αυτό είναι, άλλωστε, το γνωστό ως «εβραϊκό ζήτημα»).
Σε ιδιαίτερο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού αποδεικνύεται με ακλόνητα στοιχεία, πότε και πως επιχειρήθηκε η άλωση του Τύπου (η οποία επεκτάθηκε και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ), ώστε όχι μόνο να ακυρωθεί η αποστολή του, αλλά να καταστεί όργανο και εργαλείο στα χέρια των συνωμοτών, αυτών που σήμερα δυναστεύουν πια φανερά όλους τους ανθρώπους του πλανήτη, έχοντας δικτυώσει σε κορυφαίο επίπεδο όλους όσους ασκούν κάθε μορφής εξουσία.
Η εισαγωγή αυτή δεν είναι άσχετη με το περιεχόμενο του προηγούμενου άρθρου μας, το οποίο αφορούσε τη πλαστή διόγκωση του ελλείμματος του 2009, ενέργεια με την οποία οι συνωμότες ( με τη συνεργασία του «εσωτερικού εχθρού»), οδήγησαν τη χώρα μας και τους πολίτες της σε χειρότερη κατάσταση ακόμη και από εκείνη της …τουρκοκρατίας!
Το ζήτημα αυτό είναι κορυφαίο σε σημασία και δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί. Είναι πλέον αργά να το …κατανοήσουμε, αφού το ζούμε στο πετσί μας. Πρόκειται για έναν ακήρυκτο πόλεμο, με πολλά θύματα από την πλευρά του ανοργάνωτου και άοπλου λαού. Αυτό που είχε πει εκείνος μικράνθρωπος Τζώρτζ Μπους: «Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας», ισχύει σήμερα στη χώρα μας. Γι’ αυτό, άλλωστε, είναι πολλοί εκείνοι που συμμάχησαν με τους δυνάστες μας και έγιναν πρόθυμα δοσίλογοι / ρουφιάνοι.
Οι απώλειες δεν είναι απλά της γνωστής κατηγορίας με το όνομα: «παράλληλες απώλειες». Βρισκόμαστε στο σκοτάδι και μοιάζουμε με τους θανατοποινίτες, που περιμένουν τη σειρά τους για να στηθούν απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα. Αν αυτός ο «νεκρός» χρόνος δεν αντικατασταθεί από όση ενέργεια μας έμεινε, αν δεν επιχειρήσουμε να βγούμε έξω από τη «φυλακή» της ατολμίας μας, ακόμη και με μια έξοδο όμως αυτή που επιχείρησαν οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, θα χαθούν όλα και οριστικά!
Υπάρχει, φυσικά, συνέχεια.
Του Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη-lampsidis@gmail.com
ΕΠΤΑ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου