Αυτή την Πέμπτη, ο Χριστούλης και η Παναγίτσα δεν πρέπει να πέρασαν και πολύ καλά στην Αθήνα - αν κρίνει κανείς από τις «ευχές» αμέτρητων οδηγών, που επί αμέτρητες ώρες προσπαθούσαν να μετακινηθούν μετρημένα στα ....
δάχτυλα του ενός χεριού χιλιόμετρα.
Επειδή είχα την ίδια εμπειρία, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι τα Θεία είχαν την πρωτιά στις κατάρες. Ακολουθούσε, όχι πολύ μακριά, η μισή Βουλή (η άλλη μισή ήταν την ίδια όρο στον δρόμο…) και αμέσως μετά η ΔΕΗ (ολόκληρη αυτή), για τα χαλασμένα φανάρια. «Να πουληθεί, μπας και σωθούμε», ήταν η ετυμηγορία. Κάπως έτσι, να το δείτε, θα ανεβεί σε ποσοστά και το κόμμα της Ντόρας…
Αν, πάντως, υπάρχει Θεός, είναι για να ξεσπάει σ’ αυτόν ο Ελληνας. Διότι προφανώς δεν φταίει καμία ανώτερη δύναμη για το διπλοπαρκάρισμα, που τέτοια ημέρα ξεπέρασε κάθε όριο (υπάρχει;) και επέτεινε στο μέγιστο το πρόβλημα κίνησης.
Και σίγουρα δεν έχει τον Θεό του εκείνος που σε δρόμο ήδη «πηγμένο» κλείνει τη μία από τις δύο (στενές ούτως ή άλλως) λωρίδες, για να φορτώσει, να ξεφορτώσει, να πεταχτεί μέχρι την τράπεζα ή για να πιει με το πάσο του τον καφέ του στο καφενείο εκεί μπροστά (να το βλέπω το καμάρι μου, μη μου το γρατσουνίσουν…).
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το σύνηθες διπλοπαρκάρισμα επιβαρύνει κατά 30% τον χρόνο κίνησης των οχημάτων στην Αθήνα. Βάλτε τώρα τη βροχή, τις μοτοσικλέτες που έγιναν για μια ημέρα αυτοκίνητα, συν τα χαλασμένα φανάρια και μπορείτε να καταλάβετε γιατί μια τέτοια ημέρα ο χρόνος υπερδιπλασιάζεται. Και ο χρόνος είναι χρήμα. Κρίμα.
«Και πού να το βάλω ρε φίλε;», σου λέει. Απαντάς τώρα;… Ακουσα και το άλλο, από μεσήλικα (όχι από παιδάκι ε;), που περίμενε μέσα στο διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο. Αποκρίθηκε λοιπόν σε παρατήρηση αγανακτισμένου οδηγού: «Μόνο για μένα λες; Δεν βλέπεις πόσοι είμαστε έτσι;»!
Ακριβώς εκεί είναι το πρόβλημα. Είναι πολλοί. Οχι οι περισσότεροι (ελπίζω...), αλλά όχι και λίγοι. Και όπως διπλοπαρκάρουν επειδή έτσι γουστάρουν, με το ίδιο… επιχείρημα θα αγνοήσουν τον συμπολίτη τους σε οτιδήποτε άλλο.
Είναι οι θιασιώτες του βολέματος, του «εγώ να κάνω τη δουλειά μου και όλοι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν», είναι στην πλειονότητά τους συμπλεγματικοί και μικρόνοες, οι οποίοι θεωρούν εαυτούς πιο έξυπνους, πιο καπάτσους, πιο μάγκες…
Είναι αυτός που επιβαρύνει τη ζωή και την καθημερινότητα των άλλων, αφού όταν (δεν) διπλοπαρκάρει, ρυπαίνει, προσβάλει (λογική και αισθητική), βιάζει (νοημοσύνη) και εκβιάζει (την αντίδραση ή την ανοχή-συνενοχή μας).
Ο κύριος (και η κυρία) Διπλοπαρκάρω είναι το πλέον παρακμιακό είδος που κατοικεί εδώ, το χειρότερο είδος πολίτη, υπαίτιο για τα περισσότερα δεινά της χώρας. Διότι δεν ψηφίζει μόνο. Ψηφίζεται κιόλας...
Στέλιος Σοφιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου