Πέμπτη, 14 Οκτώβριος 2010
«Μαλώνουν τα βουβάλια και την πληρώνουν τα βατράχια», λέει μια παροιμία μας. Ο λόγος για τον καυγά ΗΠΑ και Κίνας. Με την πρώτη να αγωνίζεται να διατηρήσει την οικονομική πρωτοκαθεδρία της και τη δεύτερη να ...την υποβλέπει και να προσπαθεί να την κατακτήσει. Ένας καυγάς – «πόλεμος» θα ήταν η καταλληλότερη λέξη – νομισμάτων που όμως τον χρηματοδοτούν όχι, καθώς θάπρεπε και θα αναμενόταν, οι δύο «ταραχοποιοί» (τα μεγάλα «βουβάλια» που λέει η παροιμία μας) αλλά οι άλλες χώρες. Που έχουν την ατυχία να είναι μικρές και οικονομικά αδύναμες. ΄Όπως η Ελλάδα για παράδειγμα.
Αν υποστηρίζετε ότι εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τον πόλεμο γουάν – δολαρίου αγνοείτε προφανώς το γεγονός ότι ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία και ότι εδώ και αρκετά χρόνια ανήκουμε στη ζώνη του ευρώ.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. «Δει δη χρημάτων, ώ άνδρες Αθηναίοι και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων» δηλ. «πρέπει να βρούμε χρήματα Αθηναίοι γιατί χωρίς λεφτά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από αυτά που πρέπει να γίνουν». Το είπε ο ρήτορας Δημοσθένης (384-322 π.Χ, Ολυνθιακός Α.20) όταν τους συμβούλευε να ετοιμαστούν έγκαιρα για τον πόλεμο, αντί να σπαταλάνε τα δημόσια χρήματα σε άσκοπες διασκεδάσεις. (Από τότε οι Έλληνες είχαν την κακή συνήθεια να σπαταλούν – αθώα έκφραση – τα χρήματα του δημοσίου! Κι ύστερα βγαίνουν κάποιοι και ισχυρίζονται πως τάχα δεν είμαστε απ’ ευθείας απόγονοί των Αρχαίων). Αλλά και οι μεγάλοι τραγικοί μας ποιητές επεσήμαναν από τότε: «Ου γαρ ανθρώποισιν οίον αργυρός κακόν νόμισμ’ έβλαστεν» (Σοφοκλής (496-406), Αντιγόνη στ. 295). Που θα πει: «Τίποτε χειρότερο δεν γεννήθηκε μεταξύ των ανθρώπων από το χρήμα» Κι ο Ευριπίδης (480-406 π.Χ. Ανδρ. 181): «Χιλιάδες επιχειρήματα δεν φέρνουν το αποτέλεσμα που φέρνει το χρήμα».
Τα χρήματα αιώνες τώρα παίζουν ένα σημαντικό, βαρύνοντα ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Και μάλιστα με την πάροδο των αιώνων ο ρόλος αυτός όλο και μεγεθύνεται. Για να φτάσει στις μέρες μας να γίνει κυρίαρχος. Εξαιτίας του και οικογένειες διαλύονται και έθνη αφανίζονται και πόλεμοι ξεσπούν με εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα.
Όσο κι αν – δεδομένης της μικρής, μηδαμινής σχεδόν διάρκειας της ζωής του ανθρώπου ως άτομο – φαίνεται ακατανόητο, το χρήμα κυβερνάει τον κόσμο, έμμεσα ασφαλώς αλλά το κάνει. Εύλογος λοιπόν ο πόλεμος των νομισμάτων.
Πρόσφατα επισκέφθηκε την χώρα μας (και τις Βρυξέλλες) ο Κινέζος Πρωθυπουργός . Σκοπός του βασικός η αντιμετώπιση των πιέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και των ΗΠΑ) να ανατιμήσει, να αυξήσει δηλαδή, την τιμή του νομίσματος της χώρας του, του γουάν, σε σχέση με το δολάριο και το ευρώ. Η χαμηλή τιμή του γουάν σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος παραγωγής (φθηνά μεροκάματα, υπεραφθονία εργατικού δυναμικού) κάνει τα κινέζικα προϊόντα ασυναγώνιστα. Έτσι η οικονομική της δύναμη συνεχώς αυξάνεται και απειλεί αυτή των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους για να αντέξουν στον ανταγωνισμό της κρατούν σε χαμηλή τιμή το δολάριο. Έτσι παρουσιάζεται ανατιμημένο το ευρώ με συνέπεια να μην μπορούν οι χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα αυτές του νότου και φυσικά η Ελλάδα να έχουν την απαιτούμενη ανταγωνιστικότητα. Τα προϊόντα μας λοιπόν (όσο λίγα κι αν είναι) έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής και δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα πολύ φθηνά κινέζικα και αμερικανικά.
Το Πεκίνο δεν δέχεται να ανατιμήσει το γουάν, οι ΗΠΑ κρατούν χαμηλά το δολάριο άρα το ευρώ γίνεται ακριβότερο. Κι έτσι εμείς, ως άλλα βατράχια, πληρώνουμε τον καυγά των βουβαλιών. Σε περίοδο μάλιστα μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Φυσικά δεν το πληρώνουμε μόνο εμείς αλλά και άλλες χώρες. Και όχι μόνο με αδύναμη οικονομία αλλά και ισχυρή όπως π.χ. η Βραζιλία ή η Ιαπωνία. Αλλά βέβαια «καθένας κλαίει το Γιάννη του».
Δυστυχώς Κίνα και Ε.Ε. δεν τα βρήκαν στη συνάντηση των Βρυξελλών.
Ο Κινέζος Πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο αρνήθηκε κατηγορηματικά την ανατίμηση του γουάν λέγοντας πως δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος και πως η Ευρώπη πρέπει να περιμένει. Αρνήθηκε επίσης να απελευθερώσει στον ανταγωνισμό στη χώρα τους τονίζοντας την κρατική παρέμβαση τόσο τις ΗΠΑ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τι σημαίνει για την Ευρώπη, τι σημαίνει προπαντός για την Ελλάδα η στάση αυτή της Κίνας; Σημαίνει πως η έξοδος από την κρίση γίνεται δυσκολότερη και η ανταγωνιστικότητα στη χώρα μας ακόμη δυσκολότερη. Παρά ταύτα εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε συμφέρον να αναβαθμίζουμε όσο μπορούμε τις σχέσεις μας με την μεγάλη δύναμη που λέγεται Κίνα. Τους «δικούς μας» συνεταίρους και συμμάχους τους είδαμε. Κινητοποιήθηκαν και μας δανειοδότησαν (με αισχρούς κι απαράδεκτους όρους) όταν διαπίστωσαν ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία μας θα παρέσυρε και την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτή ακόμα την οικονομία των ΗΠΑ. Για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους μόνο υπόγραψαν το περιβόητο μνημόνιο. Κι όχι γιατί τους έπιασε ο πόνος ή ο ανύπαρκτος ουμανισμός τους. Αυτό εξάλλου φαίνεται καθαρά στο μνημόνιο.
Η κρίση κατά το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», μας έδωσε (και μας δίνει) την ευκαιρία να κρίνουμε χώρες και ηγεσίες χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις. Ας μην την αφήσουμε κι αυτή να πάει χαμένη.
Γιάννης Κορομήλης
Αν υποστηρίζετε ότι εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τον πόλεμο γουάν – δολαρίου αγνοείτε προφανώς το γεγονός ότι ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία και ότι εδώ και αρκετά χρόνια ανήκουμε στη ζώνη του ευρώ.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. «Δει δη χρημάτων, ώ άνδρες Αθηναίοι και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων» δηλ. «πρέπει να βρούμε χρήματα Αθηναίοι γιατί χωρίς λεφτά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από αυτά που πρέπει να γίνουν». Το είπε ο ρήτορας Δημοσθένης (384-322 π.Χ, Ολυνθιακός Α.20) όταν τους συμβούλευε να ετοιμαστούν έγκαιρα για τον πόλεμο, αντί να σπαταλάνε τα δημόσια χρήματα σε άσκοπες διασκεδάσεις. (Από τότε οι Έλληνες είχαν την κακή συνήθεια να σπαταλούν – αθώα έκφραση – τα χρήματα του δημοσίου! Κι ύστερα βγαίνουν κάποιοι και ισχυρίζονται πως τάχα δεν είμαστε απ’ ευθείας απόγονοί των Αρχαίων). Αλλά και οι μεγάλοι τραγικοί μας ποιητές επεσήμαναν από τότε: «Ου γαρ ανθρώποισιν οίον αργυρός κακόν νόμισμ’ έβλαστεν» (Σοφοκλής (496-406), Αντιγόνη στ. 295). Που θα πει: «Τίποτε χειρότερο δεν γεννήθηκε μεταξύ των ανθρώπων από το χρήμα» Κι ο Ευριπίδης (480-406 π.Χ. Ανδρ. 181): «Χιλιάδες επιχειρήματα δεν φέρνουν το αποτέλεσμα που φέρνει το χρήμα».
Τα χρήματα αιώνες τώρα παίζουν ένα σημαντικό, βαρύνοντα ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Και μάλιστα με την πάροδο των αιώνων ο ρόλος αυτός όλο και μεγεθύνεται. Για να φτάσει στις μέρες μας να γίνει κυρίαρχος. Εξαιτίας του και οικογένειες διαλύονται και έθνη αφανίζονται και πόλεμοι ξεσπούν με εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα.
Όσο κι αν – δεδομένης της μικρής, μηδαμινής σχεδόν διάρκειας της ζωής του ανθρώπου ως άτομο – φαίνεται ακατανόητο, το χρήμα κυβερνάει τον κόσμο, έμμεσα ασφαλώς αλλά το κάνει. Εύλογος λοιπόν ο πόλεμος των νομισμάτων.
Πρόσφατα επισκέφθηκε την χώρα μας (και τις Βρυξέλλες) ο Κινέζος Πρωθυπουργός . Σκοπός του βασικός η αντιμετώπιση των πιέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και των ΗΠΑ) να ανατιμήσει, να αυξήσει δηλαδή, την τιμή του νομίσματος της χώρας του, του γουάν, σε σχέση με το δολάριο και το ευρώ. Η χαμηλή τιμή του γουάν σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος παραγωγής (φθηνά μεροκάματα, υπεραφθονία εργατικού δυναμικού) κάνει τα κινέζικα προϊόντα ασυναγώνιστα. Έτσι η οικονομική της δύναμη συνεχώς αυξάνεται και απειλεί αυτή των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους για να αντέξουν στον ανταγωνισμό της κρατούν σε χαμηλή τιμή το δολάριο. Έτσι παρουσιάζεται ανατιμημένο το ευρώ με συνέπεια να μην μπορούν οι χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα αυτές του νότου και φυσικά η Ελλάδα να έχουν την απαιτούμενη ανταγωνιστικότητα. Τα προϊόντα μας λοιπόν (όσο λίγα κι αν είναι) έχουν μεγάλο κόστος παραγωγής και δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα πολύ φθηνά κινέζικα και αμερικανικά.
Το Πεκίνο δεν δέχεται να ανατιμήσει το γουάν, οι ΗΠΑ κρατούν χαμηλά το δολάριο άρα το ευρώ γίνεται ακριβότερο. Κι έτσι εμείς, ως άλλα βατράχια, πληρώνουμε τον καυγά των βουβαλιών. Σε περίοδο μάλιστα μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Φυσικά δεν το πληρώνουμε μόνο εμείς αλλά και άλλες χώρες. Και όχι μόνο με αδύναμη οικονομία αλλά και ισχυρή όπως π.χ. η Βραζιλία ή η Ιαπωνία. Αλλά βέβαια «καθένας κλαίει το Γιάννη του».
Δυστυχώς Κίνα και Ε.Ε. δεν τα βρήκαν στη συνάντηση των Βρυξελλών.
Ο Κινέζος Πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο αρνήθηκε κατηγορηματικά την ανατίμηση του γουάν λέγοντας πως δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος και πως η Ευρώπη πρέπει να περιμένει. Αρνήθηκε επίσης να απελευθερώσει στον ανταγωνισμό στη χώρα τους τονίζοντας την κρατική παρέμβαση τόσο τις ΗΠΑ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τι σημαίνει για την Ευρώπη, τι σημαίνει προπαντός για την Ελλάδα η στάση αυτή της Κίνας; Σημαίνει πως η έξοδος από την κρίση γίνεται δυσκολότερη και η ανταγωνιστικότητα στη χώρα μας ακόμη δυσκολότερη. Παρά ταύτα εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε συμφέρον να αναβαθμίζουμε όσο μπορούμε τις σχέσεις μας με την μεγάλη δύναμη που λέγεται Κίνα. Τους «δικούς μας» συνεταίρους και συμμάχους τους είδαμε. Κινητοποιήθηκαν και μας δανειοδότησαν (με αισχρούς κι απαράδεκτους όρους) όταν διαπίστωσαν ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία μας θα παρέσυρε και την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτή ακόμα την οικονομία των ΗΠΑ. Για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους μόνο υπόγραψαν το περιβόητο μνημόνιο. Κι όχι γιατί τους έπιασε ο πόνος ή ο ανύπαρκτος ουμανισμός τους. Αυτό εξάλλου φαίνεται καθαρά στο μνημόνιο.
Η κρίση κατά το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», μας έδωσε (και μας δίνει) την ευκαιρία να κρίνουμε χώρες και ηγεσίες χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις. Ας μην την αφήσουμε κι αυτή να πάει χαμένη.
Γιάννης Κορομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου