ΚΥΡΙΑΚΗ 29-11-2009
«Ο ΑΓΩΝΑΣ θέλει σχέδιο, θέλει προοπτική, θέλει εναλλαγή, θέλει εξυπνάδα, θέλει πονηράδα, όλα τα θέλει...» έλεγε προ ημερών η κυρία Αλέκα Παπαρήγα, με αφορμή την αντικυβερνητική εκστρατεία του ΚΚΕ, η οποία εγκαινιάστηκε με το «μπλόκο» του διαλόγου για το Ασφαλιστικό. «Αυτή ήταν μόνο η αρχή» διαμηνύουν στελέχη του κόμματος, υπονοώντας ότι το ΠαΣοΚ θα βρίσκει συνεχώς μπροστά
του το «ενοχλητικό» ΚΚΕ. Η απαγόρευση που επέβαλαν τα μέλη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) την περασμένη Δευτέρα στους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ όταν επιχείρησαν να εισέλθουν στο υπουργείο Εργασίας, όπου θα διεξαγόταν ο διάλογος, ήταν μια ηχηρή προειδοποίηση για τις δυναμικές κινητοποιήσεις που έπονται, με στόχο «να ματαιωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης». Στον Περισσό έχει σημάνει συναγερμός και οι διαθέσεις είναι άγριες, όπως φάνηκε
από τις αντιδράσεις κάποιων στελεχών του ΚΚΕ μπροστά από την αποκλεισμένη είσοδο του υπουργείου Εργασίας, απ΄ όπου απωθούσαν τους συνδικαλιστές που προσέρχονταν να συνομιλήσουν με την κυβέρνηση. Παρά ταύτα ο διάλογος ξεκίνησε με τρεις ημέρες καθυστέρηση, δίχως το ΚΚΕ να τον «μπλοκάρει» εκ νέου. Για την τιμή των όπλων οι οικοδόμοιπραγματοποίησαν πορεία προς το υπουργείο, καταγγέλλοντας τους «πουλημένους συνδικαλιστές που κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου».
O «πόλεμος στον πόλεμο της κυβέρνησης και του κεφαλαίου» που κήρυξε ο Περισσός συνεχίστηκε με συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν από το ΠΑΜΕ, τον συνδικαλιστικό φορέα που υποστηρίζει το ΚΚΕ, και θα κλιμακωθεί με την ....απεργία που προγραμματίζεται για τις 17 Δεκεμβρίου, στην επιτυχία της οποίας έχουν στρατευθεί όλες οι δυνάμεις του. «Η επίθεση είναι καθολική, καθολικός θα είναικαι ο εργατικός- λαϊκός πόλεμος» διακηρύττει το ΚΚΕ απορρίπτοντας τον «διάλογο-απάτη», όπως τον αποκαλεί, και τις συναινετικές λύσεις. Και καλεί σε «αντεπίθεση με όλες τις μορφές πάλης, τώρα, πριν είναι αργά», καθώς πίσω από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για ανακίνηση του ασφαλιστικού προβλήματος διαβλέπει μια «νέα αντιασφαλιστική επίθεση» κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, «ανεξαρτήτως κλάδου, ηλικίας και φύλου».
? «Θα γίνει του Γιαννίτση»
Δεν είναι τυχαίο ότι μιλώντας στη Βουλή ο κ. Αγγ. Τζέκης προειδοποίησε ότι «θα γίνει του Γιαννίτση», παραπέμποντας στη σύγκρουση του 2001 επί κυβερνήσεως Σημίτη, όταν ο τότε υπουργός Εργασίας κ. Αν. Γιαννίτσης έπαιρνε άρον άρον πίσω την ασφαλιστική μεταρρύθμιση που είχε παρουσιάσει προκαλώντας τις μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις. Μόνο που τότε η σύγκρουση δεν ήταν ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο ΚΚΕ, αλλά όλο το συνδικαλιστικό κίνημα, αναγκάζοντας μάλιστα την κυρία Αλέκα Παπαρήγα να δεχθεί στον Περισσό την τότε ηγεσία της ΓΣΕΕ, παρ΄ ότι τη θεωρούσε- όπως και σήμερα άλλωστε«πουλημένη» και «συμβιβασμένη», και να συνομιλήσει μαζί της.
Οι αναλύσεις των επιτελών του κόμματος είναι ότι υπό το πρίσμα της δεινής δημοσιονομικής κατάστασης που επικρατεί και την ψυχολογία της ανασφάλειας και του φόβου που διαμορφώνεται, επιχειρείται η επιβολή νέων οδυνηρότερων αντιλαϊκών μέτρων, «σε συνέχεια των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης» και πάντα «κατ΄ επιταγήν της ΕΕ». Στην κορυφή της ατζέντας του Περισσού βρίσκεται το Ασφαλιστικό καθώς εκφράζονται φόβοι ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι έτοιμη να εξαπολύσει «τυφώνα συνδυασμένων μέτρων με στόχο να ξεθεμελιώσει όσες κατακτήσεις απέμειναν», όπως δήλωσε η κυρία Παπαρήγα, κάνοντας λόγο για «προσχεδιασμένα μέτρα» τα οποία επιταχύνονται λόγω της κρίσης.
Στο πλαίσιο αυτό ο Περισσός έχει θέσει τις δυνάμεις του σε επαγρύπνηση, ενώ η ακτιβιστική πρακτική που επέδειξε έξω από το υπουργείο Εργασίας δεν θα είναι η μόνη. Αλλωστε και στο παρελθόν το ΠΑΜΕ έχει προβεί σε «προωθημένες μορφές πάλης», όπως ο αποκλεισμός του υπουργείου Εργασίας τον Ιούλιο του 2001 (πάλι επί ΠαΣοΚ) από συν δικαλιστές οι οποίοι κρέμασαν στην πρόσοψη του κτιρίου ένα τεράστιο πανό που έγραφε: «Παλλαϊκός Αγώνας Τώρα. Κλείνουμε το δρόμο στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Τα αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης- πλουτοκρατίας δε θα περάσουν». Μάλιστα επτά εξ αυτών κλήθηκαν σε απολογία από τη Δικαιοσύνη. Τον Μάρτιο του 2002 δυνάμεις του ΠΑΜΕ «μπλοκάρισαν» επί δίωρο το ΜέγαροΜαξίμου, την ώρα που οι υπουργοί της κυβέρνησης Σημίτη συζητούσαν για το Ασφαλιστικό: «Κυβέρνηση- ΣΕΒ κατεδαφίζουν την Ασφάλιση. ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συναινούν» έγραφε το πανό που ξεδίπλωσαν στην Ηρώδου του Αττικού. Αλλά και τον Φεβρουάριο του 2003 το ΠΑΜΕ κρέμασε αντιπολεμικά πανό στην Ακρόπολη κατά της επέμβασης στο Ιράκ, ενέργεια για την οποία διώχθηκε στέλεχός του, ενώ τον Απρίλιο του 2006 μέλη του ΚΚΕ κρεμούσαν στην πρόσοψη του Μεγάρου Μουσικής ένα τεράστιο πανό κατά της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, η οποία επισκεπτόταν την Αθήνα. Είναι γνωστές επίσης οι δυναμικές αντιδράσεις του ΚΚΕ σε παλαιότερες αγροτικές κινητοποιήσεις με τον αποκλεισμό των εθνικών οδών, όπως και η τακτική που επέλεξε κατά την επίσκεψη, το 1999, του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα, όταν παρά την απαγόρευση προσπάθησε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό για να φτάσει η πορεία διαμαρτυρίας που είχε οργανώσει στην αμερικανική πρεσβεία, χωρίς ωστόσο να φτάσει στα άκρα, όπως κάνει παγίως, περιφρουρώντας με απόλυτη «στεγανότητα» τις δυνάμεις του.
? Στα όρια της νομιμότητας
Οι δυναμικές μορφές πάλης που υιοθετήθηκαν επί των ημερών της κυρίας Παπαρήγα προκάλεσαν στο παρελθόν πολλές συζητήσεις περί των ορίων της νομιμότητας στα οποία κινείται κατά περιόδους το ΚΚΕ, όπως το κατηγορούν οι αντίπαλοί του. «Ο λαϊκός αγώνας ούτε μπήκε ούτε θα μπει στα καλούπια της νομιμότητας των εξουσιαστών» είναι η πάγια θέση του κόμματος, το οποίο με αφορμή τον πρόσφατο αποκλεισμό του υπουργείου Εργασίας διακηρύττει: «δημοκρατικό είναι ό,τι υπηρετεί την πάλη του λαού για τα δικαιώματά του». Πάντως δεν παραλείπει να αποδίδει στις δράσεις του «συμβολικό» χαρακτήρα, ενώ στις επικρίσεις που δέχεται ότι επιδεικνύει ιδιαίτερη επαναστατική θέρμη κατά τις περιόδους που το ΠαΣοΚ κατέχει τα ηνία της διακυβέρνησης, απαντά ότι «όσοι τα λένε αυτά πάσχουν από αμνησία». «Δεν κάνουμε τίποτα καινούργιο και εν πάση περιπτώσει αν το ΠαΣοΚ ήθελε να αποφύγει την ταξική πάλη, δεν είχε παρά να κάνει ένα πράγμα:να αρνηθεί τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί» δήλωσε σχετικώς η Γενική Γραμματέας του κόμματος.(ΒΗΜΑ)
του το «ενοχλητικό» ΚΚΕ. Η απαγόρευση που επέβαλαν τα μέλη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) την περασμένη Δευτέρα στους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ όταν επιχείρησαν να εισέλθουν στο υπουργείο Εργασίας, όπου θα διεξαγόταν ο διάλογος, ήταν μια ηχηρή προειδοποίηση για τις δυναμικές κινητοποιήσεις που έπονται, με στόχο «να ματαιωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης». Στον Περισσό έχει σημάνει συναγερμός και οι διαθέσεις είναι άγριες, όπως φάνηκε
από τις αντιδράσεις κάποιων στελεχών του ΚΚΕ μπροστά από την αποκλεισμένη είσοδο του υπουργείου Εργασίας, απ΄ όπου απωθούσαν τους συνδικαλιστές που προσέρχονταν να συνομιλήσουν με την κυβέρνηση. Παρά ταύτα ο διάλογος ξεκίνησε με τρεις ημέρες καθυστέρηση, δίχως το ΚΚΕ να τον «μπλοκάρει» εκ νέου. Για την τιμή των όπλων οι οικοδόμοιπραγματοποίησαν πορεία προς το υπουργείο, καταγγέλλοντας τους «πουλημένους συνδικαλιστές που κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου».
O «πόλεμος στον πόλεμο της κυβέρνησης και του κεφαλαίου» που κήρυξε ο Περισσός συνεχίστηκε με συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν από το ΠΑΜΕ, τον συνδικαλιστικό φορέα που υποστηρίζει το ΚΚΕ, και θα κλιμακωθεί με την ....απεργία που προγραμματίζεται για τις 17 Δεκεμβρίου, στην επιτυχία της οποίας έχουν στρατευθεί όλες οι δυνάμεις του. «Η επίθεση είναι καθολική, καθολικός θα είναικαι ο εργατικός- λαϊκός πόλεμος» διακηρύττει το ΚΚΕ απορρίπτοντας τον «διάλογο-απάτη», όπως τον αποκαλεί, και τις συναινετικές λύσεις. Και καλεί σε «αντεπίθεση με όλες τις μορφές πάλης, τώρα, πριν είναι αργά», καθώς πίσω από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για ανακίνηση του ασφαλιστικού προβλήματος διαβλέπει μια «νέα αντιασφαλιστική επίθεση» κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, «ανεξαρτήτως κλάδου, ηλικίας και φύλου».
? «Θα γίνει του Γιαννίτση»
Δεν είναι τυχαίο ότι μιλώντας στη Βουλή ο κ. Αγγ. Τζέκης προειδοποίησε ότι «θα γίνει του Γιαννίτση», παραπέμποντας στη σύγκρουση του 2001 επί κυβερνήσεως Σημίτη, όταν ο τότε υπουργός Εργασίας κ. Αν. Γιαννίτσης έπαιρνε άρον άρον πίσω την ασφαλιστική μεταρρύθμιση που είχε παρουσιάσει προκαλώντας τις μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις. Μόνο που τότε η σύγκρουση δεν ήταν ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο ΚΚΕ, αλλά όλο το συνδικαλιστικό κίνημα, αναγκάζοντας μάλιστα την κυρία Αλέκα Παπαρήγα να δεχθεί στον Περισσό την τότε ηγεσία της ΓΣΕΕ, παρ΄ ότι τη θεωρούσε- όπως και σήμερα άλλωστε«πουλημένη» και «συμβιβασμένη», και να συνομιλήσει μαζί της.
Οι αναλύσεις των επιτελών του κόμματος είναι ότι υπό το πρίσμα της δεινής δημοσιονομικής κατάστασης που επικρατεί και την ψυχολογία της ανασφάλειας και του φόβου που διαμορφώνεται, επιχειρείται η επιβολή νέων οδυνηρότερων αντιλαϊκών μέτρων, «σε συνέχεια των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης» και πάντα «κατ΄ επιταγήν της ΕΕ». Στην κορυφή της ατζέντας του Περισσού βρίσκεται το Ασφαλιστικό καθώς εκφράζονται φόβοι ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι έτοιμη να εξαπολύσει «τυφώνα συνδυασμένων μέτρων με στόχο να ξεθεμελιώσει όσες κατακτήσεις απέμειναν», όπως δήλωσε η κυρία Παπαρήγα, κάνοντας λόγο για «προσχεδιασμένα μέτρα» τα οποία επιταχύνονται λόγω της κρίσης.
Στο πλαίσιο αυτό ο Περισσός έχει θέσει τις δυνάμεις του σε επαγρύπνηση, ενώ η ακτιβιστική πρακτική που επέδειξε έξω από το υπουργείο Εργασίας δεν θα είναι η μόνη. Αλλωστε και στο παρελθόν το ΠΑΜΕ έχει προβεί σε «προωθημένες μορφές πάλης», όπως ο αποκλεισμός του υπουργείου Εργασίας τον Ιούλιο του 2001 (πάλι επί ΠαΣοΚ) από συν δικαλιστές οι οποίοι κρέμασαν στην πρόσοψη του κτιρίου ένα τεράστιο πανό που έγραφε: «Παλλαϊκός Αγώνας Τώρα. Κλείνουμε το δρόμο στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Τα αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης- πλουτοκρατίας δε θα περάσουν». Μάλιστα επτά εξ αυτών κλήθηκαν σε απολογία από τη Δικαιοσύνη. Τον Μάρτιο του 2002 δυνάμεις του ΠΑΜΕ «μπλοκάρισαν» επί δίωρο το ΜέγαροΜαξίμου, την ώρα που οι υπουργοί της κυβέρνησης Σημίτη συζητούσαν για το Ασφαλιστικό: «Κυβέρνηση- ΣΕΒ κατεδαφίζουν την Ασφάλιση. ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ συναινούν» έγραφε το πανό που ξεδίπλωσαν στην Ηρώδου του Αττικού. Αλλά και τον Φεβρουάριο του 2003 το ΠΑΜΕ κρέμασε αντιπολεμικά πανό στην Ακρόπολη κατά της επέμβασης στο Ιράκ, ενέργεια για την οποία διώχθηκε στέλεχός του, ενώ τον Απρίλιο του 2006 μέλη του ΚΚΕ κρεμούσαν στην πρόσοψη του Μεγάρου Μουσικής ένα τεράστιο πανό κατά της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, η οποία επισκεπτόταν την Αθήνα. Είναι γνωστές επίσης οι δυναμικές αντιδράσεις του ΚΚΕ σε παλαιότερες αγροτικές κινητοποιήσεις με τον αποκλεισμό των εθνικών οδών, όπως και η τακτική που επέλεξε κατά την επίσκεψη, το 1999, του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα, όταν παρά την απαγόρευση προσπάθησε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό για να φτάσει η πορεία διαμαρτυρίας που είχε οργανώσει στην αμερικανική πρεσβεία, χωρίς ωστόσο να φτάσει στα άκρα, όπως κάνει παγίως, περιφρουρώντας με απόλυτη «στεγανότητα» τις δυνάμεις του.
? Στα όρια της νομιμότητας
Οι δυναμικές μορφές πάλης που υιοθετήθηκαν επί των ημερών της κυρίας Παπαρήγα προκάλεσαν στο παρελθόν πολλές συζητήσεις περί των ορίων της νομιμότητας στα οποία κινείται κατά περιόδους το ΚΚΕ, όπως το κατηγορούν οι αντίπαλοί του. «Ο λαϊκός αγώνας ούτε μπήκε ούτε θα μπει στα καλούπια της νομιμότητας των εξουσιαστών» είναι η πάγια θέση του κόμματος, το οποίο με αφορμή τον πρόσφατο αποκλεισμό του υπουργείου Εργασίας διακηρύττει: «δημοκρατικό είναι ό,τι υπηρετεί την πάλη του λαού για τα δικαιώματά του». Πάντως δεν παραλείπει να αποδίδει στις δράσεις του «συμβολικό» χαρακτήρα, ενώ στις επικρίσεις που δέχεται ότι επιδεικνύει ιδιαίτερη επαναστατική θέρμη κατά τις περιόδους που το ΠαΣοΚ κατέχει τα ηνία της διακυβέρνησης, απαντά ότι «όσοι τα λένε αυτά πάσχουν από αμνησία». «Δεν κάνουμε τίποτα καινούργιο και εν πάση περιπτώσει αν το ΠαΣοΚ ήθελε να αποφύγει την ταξική πάλη, δεν είχε παρά να κάνει ένα πράγμα:να αρνηθεί τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί» δήλωσε σχετικώς η Γενική Γραμματέας του κόμματος.(ΒΗΜΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου