Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009 - ΤΟΠΙΚΗ
Το γιορτάσαμε, το τιμήσαμε το ΟΧΙ μας αλλά έλα που είναι πολλά εκείνα τα ΟΧΙ που οφείλαμε να πούμε και δεν είπαμε.
Από πού να ξεκινήσουμε; Από τα ΟΧΙ στις νοοτροπίες; Στις πολιτικές; Στη δημαγωγία; Στην αναξιοκρατία; Στην ανακολουθία;
Σάμπως πού είπαμε ΟΧΙ; Είπαμε και πουθενά; Όλο ΝΑΙ λέμε και όλοι μαζί φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, χτυπιόμαστε μετά την απομάκρυνση από το «ταμείο».
Είπαμε ΟΧΙ μήπως στα υπαγορευμένα «πρέπει».... της σύγχρονης κοινωνίας; Μήπως προσπαθήσαμε να πούμε ΝΑΙ σε κάθε τι που μας εμπνέει, μας παθιάζει, μας εμψυχώνει;
Γίναμε η γενιά του facebook, του κινητού, του msn, θεωρώντας πως η επικοινωνία μας ξεκινά και σταματά εκεί.
Παθιαστήκαμε με την τεχνολογία-και καλώς ως ένα βαθμό- αλλά αντί να την κάνουμε εργαλείο μας, γίναμε τα θύματά της.
Ζούμε με τα sms, τρώμε μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον φήμες, ανούσιους τηλεοπτικούς διαλόγους, κάναμε ακόμη και τη διασκέδασή μας, μέσο για την κοινωνική μας καταξίωση.
Παλεύουμε για τα τραπεζοκαθίσματα στον πεζόδρομο και δεν δίνουμε δεκάρα για τα διόδια, για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, για τις ανθρώπινες αμέλειες που οδηγούν σε πραγματικές τραγωδίες.
Ζούμε για να σχολιάζουμε, σχολιάζουμε και σχολιαζόμαστε και ζούμε μέσα από αυτή την άρρωστη διαδικασία σ’έναν απίστευτο αγώνα επιβίωσης του πιο δυνατού που τις περισσότερες φορές είναι ο πιο … αδύναμος αλλά ο πιο …πονηρός ταυτόχρονα.
Εγκλωβισμένος ο καθένας στο δικό του μικρό-κόσμο δίνει δεκάρα μόνο για όσα τον αγγίζουν και τον αφορούν.
Δεν χαλάμε ούτε δευτερόλεπτο για οτιδήποτε αφορά τον διπλανό μας, την παρέα μας, τη γειτονιά, την πόλη, το νομό μας.
Μακριά από εμάς….
Και μετά έρχονται να σου πουν ότι δεν δείχνεις τον δέοντα σεβασμό στην ιστορία του τόπου.
Ποιος μου το έμαθε αλήθεια; Ποιος με δίδαξε να σέβομαι και να τιμώ τον τόπο μου; Αυτοί που πρώτοι μου έδειξαν πόσο τον υποτιμούν;
Ωραία. Την περάσαμε και αυτή την επέτειο και κάθε χρόνο που θα τη γιορτάζουμε θα είναι ακόμη πιο υποτονική, ακόμη πιο στημένη.
Τι μου έδωσε αφορμή; Ένα πολύ απλό γεγονός. Ότι για δεύτερη συνεχή επέτειο, αυτή η πόλη και αυτός ο νομός γιόρτασε χωρίς την παρουσία της πολιτείας.
Δεν φιλοτιμήθηκε η πολιτεία ούτε να στείλει εκπρόσωπο της για να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των ηρώων.
Δεν φιλοτιμήθηκε κανένας να το σχολιάσει, να το απαιτήσει.
Στο κάτω-κάτω, δεν είναι τύποις, είναι ουσία.
Και με αφορμή αυτό το γεγονός, οι συνειρμοί ήταν πολύ εύκολοι.
Καλή μας ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου