Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

"Δεν μας φταίει μόνο η Τουρκοκρατία!" του Γιάννη Κορομήλη



ΤΕΤΑΡΤΗ 27-1-2010
Την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου το Γεωφυσικό Ινστιτούτο Ερευνών των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι σημειώθηκε ισχυρή σεισμική δόνηση, μεγέθους 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, λίγα μίλια μακριά από τις ακτές της Αϊτής. Ο σεισμός αυτός επέφερε τόσο σοβαρές ανθρώπινες απώλειες - ήδη έχουν ανασυρθεί αρκετές χιλιάδες νεκροί και τέτοιας έκτασης υλικές ζημιές που μάλλον αποτελούν τη χειρότερη φυσική καταστροφή που αντιμετώπισε ο ΟΗΕ στην ιστορία του.
 Την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, υπενθύμισε κατά την ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το νέο Ελληνικό ανεξάρτητο κράτος που συστάθηκε μετά την επανάσταση του 1821. Η Αϊτή ήταν ήδη ελεύθερη, από τις αρχές του 1800, χάρη στην επανάσταση των υπόδουλων σκλάβων κατά των Γάλλων αποικιοκρατών. Ήταν η πρώτη επανάσταση σκλάβων στον κόσμο που στέφθηκε με επιτυχία.
 Σήμερα η χώρα μας αντιμετωπίζει μια από τις ......μεγαλύτερες κρίσεις στη σύγχρονη ιστορία της. Από την οικονομική διάσταση σωρευμένων δημοσιονομικών προβλημάτων του παρελθόντος, έχουν αναδειχθεί η έλλειψη αποτελεσματικού κράτους, η κοινωνική ανασφάλεια, οι επιθέσεις που δέχεται η δημοκρατία και η ελευθερία από αυθαίρετες συμπεριφορές, η διεθνής αναξιοπιστία της χώρας που αλληλεπιδρούν, επιδεινώνοντας τα ήδη οξυμμένα προβλήματα.
Η επίδραση των οικολογικών καταστροφών του παρελθόντος και της οικονομικής ύφεσης σε συνδυασμό με την εκτεταμένη διαφθορά και την πολιτική αναξιοπιστία, των τελευταίων ετών, καθιστούν, εν τέλει, την κρίση αυτή πολιτισμική, με μάλλον αδιόρατα προς το παρόν τα σημεία εξόδου.
Δύο χώρες λοιπόν, που τα εδάφη τους βρίσκονται τόσο μακριά, αλλά η αγάπη τους για την ελευθερία και τη δημοκρατία τις φέρνει τόσο κοντά. Και φαίνεται ότι και οι δύο προσπαθούν μέχρι σήμερα να δικαιώσουν τις παρακαταθήκες των προγόνων τους χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Τα δικά μας προβλήματα αποτελούν ασφαλώς παρωνυχίδα μπροστά στις πολλές εκατόμβες θυμάτων της Αϊτής, αλλά οι νεκροί αυτοί στέλνουν τα δικά τους μηνύματα, τόσο στο εσωτερικό του νησιού τους όσο και στο εξωτερικό. Όπως τα είχαν στείλει και οι δικοί μας νεκροί κατά την περίοδο της κατοχής και της πείνας.
«Για να βαδίσει η ελευθερία στα χνάρια του αίματός των χιλιάδων νεκρών της Αϊτής» αξίζει ίσως μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης των δικών τους μηνυμάτων.
Ένας σεισμός αποτελεί φυσικό γεγονός που έχει παρατηρηθεί κατά το παρελθόν σε διάφορες περιοχές και συνεπώς πρέπει να θεωρείται αναμενόμενος. Οι λεπτομέρειες ανήκουν βέβαια στους ειδικούς. Ωστόσο στην Αϊτή αναδείχθηκαν:
* η ανάγκη ύπαρξης ασφαλών υποδομών και αποτελεσματικών κρατικών υπηρεσιών.
* οι ωφέλειες που προκύπτουν για το κοινωνικό σύνολο από την τήρηση των οικοδομικών κανονισμών και γενικά των νόμων και των θεσμών.
* Η σημασία της εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση της παιδείας ενός λαού για τη συνοχή του κοινωνικού ιστού και το θωρακισμό της δημοκρατίας.
* οι δραματικές επιπτώσεις της φτώχειας.
Περιττό να ειπωθεί ότι όλα τα παραπάνω, εκτός από τη φτώχεια, δεν υπήρχαν στην Αϊτή, όπως διαπιστώσαμε όλοι από τηλεοράσεως κυρίως. Η έλλειψή τους σε συνδυασμό με τη φτώχεια εμφάνισε τον όλεθρο και την τραγωδία.
Ο στίχος από την «Έρημη χώρα» του Έλιοτ: «Μέσα σε μια φούχτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο» μάλλον περιγράφει, στην αληθινή της διάσταση, την κατάσταση μετά το σεισμό στην Αϊτή. Μέσα από την εικόνα των σωρών των στοιβαγμένων ανθρώπινων σορών και τον ήχο του κλάματος της μάνας που αναζητούσε το παιδί της στα ερείπια αναδύεται ένα πελώριο «Γιατί;»  «Γιατί τόση καταστροφή από ένα σεισμό;».
Στην απάντηση στο ερώτημα αυτό, ίσως να βοηθά το γεγονός ότι η Αϊτή μοιράζεται, κατά το 1/3 περίπου, το νησί της Ισπανιόλας στην Καραϊβική θάλασσα, με τον πλουσιότερο Άγιο Δομίνικο, ένα κράτος που φαίνεται ότι έχει οργανώσει καλά το κράτος και τους θεσμούς του και δεν είχε σοβαρές απώλειες, όπως η Αϊτή, ούτε από το σεισμό ούτε από τις φονικές πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή πλην λίγους μήνες.
Η Αϊτή απελευθερώθηκε από τους Γάλλους αποικιοκράτες, πριν από δύο αιώνες περίπου, μαζί με τον Άγιο Δομίνικο. Ακολούθησαν και στις δύο χώρες περίοδοι πολιτικής αστάθειας, με τις φυσιολογικά αναφυόμενες βία, διαφθορά, κοινωνικές ανισότητες κλπ, δεινά που συνήθως παρατηρούνται, όταν απουσιάζουν η ελευθερία και η δημοκρατία.
Επομένως, πρώτα καταρρίπτονται ως αβάσιμες κάποιες γενικόλογες δικαιολογίες που συνήθως αποδίδουν όλα τα δεινά ενός τόπου στις αρνητικές επιδράσεις ξένων κατοχών ή πολιτικών ανωμαλιών κλπ. Σήμερα ο Άγιος Δομίνικος είναι ένας πλούσιος οικολογικός παράδεισος και η Αϊτή μια φτωχή υποβαθμισμένη χώρα που ο σεισμός τη μετέτρεψε σε κόλαση.
Ένα πρώτο δίδαγμα που στέλνει λοιπόν ο Εγκέλαδος από την Αϊτή και στη δική μας χώρα είναι ότι για όλα τα προβλήματα δεν μπορεί να ευθύνονται μόνον η τουρκοκρατία, η κατοχή, ο εμφύλιος, η δικτατορία κλπ Αντίθετα μάλλον αποτελούν «προφάσεις εν αμαρτίαις» για αποποίηση ευθυνών, εφησυχασμό και μη ανάληψη δράσης σε παρόντα χρόνο. 
Από τη Αϊτή μάλλον πρέπει να εισαχθεί στη χώρα μας ένας ευρύτερος προβληματισμός για τη διαχείριση των ΚΠΣ. Ήδη βρισκόμαστε στο 4ο (ΕΣΠΑ)  και αν προσθέσουμε και το σχέδιο Μάρσαλ, μεταπολεμικά τα πακέτα γίνονται πέντε. Παρήχθησαν άραγε και κεφαλαιοποιήθηκαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα;
Μετέπειτα τίθεται το θέμα καταπολέμησης της φτώχειας. Χώρες με σημαντική υλική βοήθεια όπως η Αϊτή δεν κατάφεραν να την καταπολεμήσουν, ενώ άλλες την αντιμετώπισαν μόνες τους πχ η Ινδία γιατί στηρίχτηκαν στην καινοτομία και σε δημιουργικές πρωτοβουλίες.
Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι στην Αϊτή εξακολουθούν να επικρατούν διάφορες αρνητικές μεταφυσικές επιρροές, πχ μάγοι και μάγισσες, οι οποίες αντιστρατεύονται την πρόοδο και μάλλον από το σημείο αυτό ξεκινούν όλα τα προηγούμενα προβλήματα. Ανάλογες επιρροές, πολύ μικρότερης έκτασης βέβαια, δεν έχουν εκλείψει ούτε στη χώρα μας, ούτε και στον υπόλοιπο προηγμένο κόσμο, εν μέσω μάλιστα μεταβιομηχανικής εποχής.
Επομένως, η παιδεία είναι αυτή που θα καταφέρει να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα με την εκπαίδευση πολιτών που θα διαθέτουν τον ορθολογισμό για να δράσουν κοινωνικά, και τις σύγχρονες γνώσεις για να διακριθούν επαγγελματικά. Γιάννη Κορομήλη

Δεν υπάρχουν σχόλια: