Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εδώ που φθάσαμε, με ευθύνες κυρίως του πολιτικού συστήματος της χώρας, έχουμε ανάγκη και το δάνειο των 130 δισ. και το «κούρεμα» των 100 δισ., ίσως, δηλαδή... σίγουρα και μεγαλύτερο με τη συμμετοχή και των «επίσημων ομολόγων». Χωρίς «κούρεμα» και «δάνειο» αυτήν τη στιγμή καταρρέουμε. Αυτή είναι η αλήθεια. Και ο «δρόμος της δραχμής» για τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού θα είναι δραματικός, μη συγκρινόμενος από απόψεως συνεπειών με τα «ζόρια» και τους «κινδύνους» που ήδη έχουμε αρχίσει να ζούμε -εντός του ευρώ-, που συνεχώς επιδεινώνονται...
Βέβαια, μπορεί να είναι το «δάνειο» και το «κούρεμα» απολύτως αναγκαία, αλλά όχι επαρκή για να βγει η χώρα από την κρίση. Από «μόνα τους» δεν οδηγούν πουθενά. Αν δεν ανακόψουμε την υφεσιακή πορεία της οικονομίας, αν δεν προσελκύσουμε επενδύσεις, εάν δεν δημιουργηθεί ένα αναπτυξιακό περιβάλλον, «κινηθεί η οικονομία», μειωθεί η ανεργία κ.λπ., τζάμπα θα πάει και το «κούρεμα» και το «δάνειο». Δεν θα αποφύγουμε το αδιέξοδο... Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Γιατί τα «μέτρα» που μας επιβάλλει η τρόικα, σε μέγεθος, χρόνους και λογική, θα ενισχύσουν την ύφεση και θα απορρυθμίσουν ακόμα περισσότερο την οικονομία και την κοινωνία, για τα επόμενα τουλάχιστον τρία χρόνια. Χωρίς όμως αναπτυξιακό πρόσημο, το «σχέδιο Μέρκελ», παρά το «κούρεμα» και παρά το «δάνειο», δεν «βγαίνει», δεν είναι «βιώσιμο», πιθανώς δεν είναι ούτε «διαχειρίσιμο». Αντί για «σοκ ανάπτυξης», μοιάζει περισσότερο για... «θανατηφόρο σοκ»! Η χώρα χρειάζεται μεγάλες και σοβαρές (καλά σχεδιασμένες και όχι στο πόδι) διαρθρωτικές αλλαγές, «έξυπνες» δημοσιονομικές παρεμβάσεις και εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Η λογική «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη.Το Βερολίνο έχει πεισμώσει. Αφορμές έχουμε δώσει. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι -πέρα από τις δικές μας ευθύνες- μια λανθασμένη συντηρητική προσέγγιση για το τι χρειάζεται για να βοηθηθεί πράγματι η Ελλάδα και πώς αντιμετωπίζεται συνολικά το ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους, για να παραμείνει η Ευρωζώνη και να μη διαλυθεί. Εάν η ΕΕ δεν βρει τρόπους για να περιοριστεί το κόστος δανεισμού για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (ευρωομόλογο, διαφοροποίηση του ρόλου της ΕΚΤ κ.λπ.) και δεν στηρίξει ένα ευρύτερο αναπτυξιακό σχέδιο, για τις χώρες του Νότου, με τα μεγάλα προβλήματα -παρά τη βοήθεια (κούρεμα, δάνειο)- με αμιγώς δημοσιονομικά προγράμματα λιτότητας, δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχής λύση σε «μία χώρα»... Το «κουράγιο» δεν αρκεί!
panpan@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου