 Θεσσαλονίκη, 29 Δεκεμβρίου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Δήλωση Προέδρου σχετικά με την επιχείρηση βίαιης «απομάκρυνσης» διαμαρτυρόμενων αλλοδαπών συμπολιτών
Ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, κύριος Μανόλης Λαμτζίδης σε σχέση με την προχθεσινή (27.12.2010) επιχείρηση βίαιης «απομάκρυνσης» διαμαρτυρόμενων αλλοδαπών... συμπολιτών μας (προσφύγων και αιτούντων άσυλο) για την αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας στα αιτήματά τους έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Αν η απόγνωση είναι κακός σύμβουλος για τους αλλοδαπούς συμπολίτες μας που αναμένουν μέσα στο πλαίσιο διεθνών συμβάσεων έγκαιρα απαντήσεις στα αιτήματα ασύλου που έχουν υποβάλει και εκκρεμούν (σύνολο 47.000 αιτήσεις σε β’ βαθμό και 7.000 αιτήσεις σε πρώτο βαθμό, καθώς οι Επιτροπές Ασύλου που προβλέπονται με πρόσφατο Π.Δ. ακόμα δεν έχουν συγκροτηθεί, αν και σχεδιαζόταν η σύστασή τους από τον περασμένο Σεπτέμβρη!) και αυτά τους οδηγούν σε πράξεις απελπισίας, για τη συντεταγμένη ελληνική πολιτεία και τα όργανά της η ανάγκη εντυπωσιασμού και κατευνασμού της «κοινής γνώμης», η οποία δήθεν εξεγείρεται και διαμαρτύρεται για τις διεκδικήσεις αυτών των πολιτών είναι κακός σύμβουλος και την ωθεί σε πράξεις όπως αυτές της βίαιης απομάκρυνσης προσφύγων και αιτούντων άσυλο που έγινε στις 6.30 το πρωί τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου, οι οποίοι είχαν «στρατοπεδεύσει» στην είσοδο του κτιρίου, όπου στεγάζεται η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, στην Αθήνα, στο Παλαιό Ψυχικό.
Άνδρες, γυναίκες και παιδιά προερχόμενοι από χώρες, των οποίων η εσωτερική πολιτική κατάσταση καταρχήν καθιστά το αίτημα για αναγνώριση της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα εύλογο (Αφγανιστάν, Ιράν και αραβόφωνες χώρες) παρέμειναν παρά τις καιρικές συνθήκες μέσα σε σκηνές διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες της ζωής τους. Ορισμένοι είχαν ράψει διαμαρτυρόμενοι τα στόματά τους, ενώ γυναίκες και παιδιά πραγματοποιούσαν καθιστική διαμαρτυρία στο συγκεκριμένο δρόμο. Ζητούσαν και ζητούν από την πολιτεία να επιληφθεί των αιτημάτων χορήγησης ασύλου, να τους επαναπροωθήσει σε άλλες χώρες και να τους εξεύρει προσωρινά στέγη.
Η χρονική στιγμή που εκδηλώθηκε η παρέμβαση αυτή δεν είναι τυχαία. Αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, τη γιορτή της «αγάπης», η οποία όμως βλέπουμε ότι διαστρέφεται πλήρως ως έννοια και περιεχόμενο κάτω από το βάρος επικοινωνιακών και άλλων σκοπιμοτήτων, και αμέσως μετά την βίαιη απομάκρυνση Αφγανών αιτούντων πολιτικό άσυλο και οικογενειών τους (γυναικών και παιδιών) – με βίαια επεισόδια ακόμα και σε βάρος παιδιών! - μπροστά από την είσοδο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη τα ξημερώματα της 21η Δεκεμβρίου.
Η ελληνική κοινωνία και πολιτεία καλούνται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με αισθήματα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού στους αλλοδαπούς συμπολίτες μας και στο πλαίσιο των διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας και των καταστατικών αρχών του Ο.Η.Ε.
Οι εικόνες αυτές βλάπτουν την εικόνα της Ελλάδας και εκθέτουν όλους εμάς, που από τη μία γιορτάζουμε και τιμούμε τη γέννηση «σε μία φάτνη» -δηλαδή άστεγου και διωκόμενου- του Χριστού και από την άλλη, με ευκολία χωρίς να αναλογιζόμαστε τις τεράστιες δικές μας (συλλογικές ή ατομικές ευθύνες που συνδέονται κύρια με τη ραθυμία της κρατικής μηχανής και την εξοργιστική αδιαφορία για τις στρατιές των «απελπισμένων») επιχαίρουμε για την επιδείνωση της κατάστασής τους, την επίταση των αδιεξόδων και συγχαίρουμε «εαυτούς και αλλήλους», γιατί κατορθώσαμε όχι να λύσουμε το πρόβλημα, αλλά να «το κρύψουμε κάτω από το χαλί»!..». | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου