H τσίπα δεν έχει όριο αναλήψεων -Της Σοφίας Λαμπίκη

..

Δηλαδή τι άλλο να σου κάνουν;

Σου κόψανε δέκα φορές το μισθό και τη σύνταξη.

Σε απολύσανε.

Σε έχουν να δουλεύεις απλήρωτος μήνες.

Στείλανε τα παιδιά σου μετανάστες στους Δανειστές.

Σου ξεπούλησαν το τόπο σου, κομμάτι –κομμάτι.

Φάρμακα δεν έχεις και περίθαλψη.

Ο γείτονας σου αυτοκτόνησε, είχε ένα μαγαζάκι κι έβαλε λουκέτο.

Στη πόρτα σου κοιμούνται άστεγοι.

Χρωστάς στη τράπεζα που εσύ, με το Χρέος που φορτώθηκες, έσωσες κι αυτή θα σου πάρει το σπίτι.

Χειμώνα την έβγαλες με τη κουβέρτα, δεν έχεις θέρμανση.

Τη ΔΕΗ την έβαλες στη ρύθμιση, πού να πληρώσεις τις επιδοτήσεις των Κοπελούζων;

Πας σούπερ μάρκετ και σκέφτεσαι αν θα πάρεις μια Αμυγδάλου για το εγγόνι σου.

Σε βρίζουν πέντε χρόνια.
Ήσουν τεμπέλης, ήσουν κλέφτης, ήσουν απατεώνας, εσύ έφαγες τις επιδοτήσεις ,εσύ δεν δικαιούσαι τη σύνταξη που πλήρωνες 40 χρόνια, άσχετα που κουρέψανε τα λεφτά των Ταμείων, δε στα είπανε αυτά, μόνο σε βρίζανε, κοπρόσκυλο, τεμπελχανά, βλάκα, ακαμάτη, απολίτιστε Βαλκάνιε Ανατολίτη, τι σε θέλαμε στην Ευρώπη;

Ακούς και βλέπεις και κάνεις πως δεν ακούς και δε βλέπεις.
Ζεις σα δούλος, σε φτύνουν και κάνεις τον ανήξερο.

Πούλησες και το μέλλον των παιδιών και εγγονών σου, το χώμα που πατάς βλέπεις να το ξεπουλούν κομμάτι – κομμάτι, δε φταίω λες, δε με ρώτησαν.

Τώρα σε ρωτάνε.
Πάρε την απόφαση μονάχος σου.

Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίτα τον ουρανό κι όχι τα 60 κωλόχαρτα που βγάζει το τραπεζικό μηχάνημα.
Σήκωσε το κούτελο και σκέψου.

Τι κάνανε οι πατεράδες κι οι παππούδες σου πίσω στα δύσκολα χρόνια;
Σε πόλεμους και πείνες;
Τι κάνανε;

Αν κλέψανε και ξεπουλήσανε ανθρώπους, αν ρουφιανέψανε και συρθήκανε σα σκουλήκια, κάν΄το κι εσύ, τσίπα δεν έχεις.

Αν όμως είχες τη τύχη να χεις γονιούς καθαρούς, γενναίους ανθρώπους, ανθρώπους που στάθηκαν όρθιοι και δεν αντάλλαξαν την αξιοπρέπεια τους με ένα ντενεκέ λάδι ή 60 παλιόχαρτα, αν θυμάσαι το πατέρα σου να αναστενάζει σκεφτικός το βράδυ και τη μάνα σου βουρκωμένη να του σφίγγει το χέρι όρθια, αν θυμάσαι τους γονιούς σου όρθιους, ήρθε κι η δική σου ώρα.

Σήκω ορθός, μην κοιτάς πίσω, μην κοιτάς το αύριο.
Νιώσε το τώρα και υψώσου απ τη λάσπη.

Με αξιοπρέπεια πες καθαρά ΟΧΙ, αλλού να βρείτε σκλάβους.
ΌΧΙ εδώ, όχι στ΄όνομα μου.
Απλώς ΟΧΙ.

Για το Νόστιμον ήμαρ: Σοφία Λαμπίκη