Ευρώ η δραχμή δεν έχει πια καμιά σημασία: Ωρα για Δημοψήφισμα!

..

Στην αρχή της διαπραγμάτευσης (όπως θα θυμάστε όσοι έχετε toportal.gr στα «αγαπημένα») είχα μια τάση να τα βάζω με τους Γερμανούς, κυρίως τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και την Άνγκελα Μέρκελ – όπως και με τα γερμανικά εγκλήματα του 20^ου αιώνα. Αυτή μου η διάθεση ενόχλησε κάποιους ανθρώπους που η γνώμη τους με ενδιαφέρει, οπότε συμμαζεύτηκα όσο μπορούσα. Το ίδιο θα κάνω και σήμερα. Σοβαρός, politically correct, εξήντα δύο ετών (παρα κάτι) γραφιάς. Μην σκίσουμε πάλι κάνα καλτσόν.

Σήμερα λοιπόν έχουμε Eurogroup -  το τελευταίο μας σ’ αυτή τη φάση αν πιστέψει κανείς την Μέρκελ και τον Γιούνκερ, τον Πολωνό Ντόναλντ και την διεθνή Christine του ΔΝΤ που (το ομολογώ) με εντυπωσιάζει με την εμφάνιση της, την βρίσκω πολύ καλοντυμένη –αυτό που λένε Chic et Simple. (Άσχετο)

Την άλλη Κυριακή 5 Ιουλίου λοιπόν επιτέλους, χάρη στο θάρρος και την πνευματική υγεία του πρωθυπουργού, θα μπορέσουμε – οι πολίτες και ψηφοφόροι – να πούμε το δικό μας «μεγάλο ναι» ή το «μεγάλο όχι».  Όλο αυτό το διάστημα ασχοληθήκαμε και, ας πούμε, διαπραγματευτήκαμε, την φριχτή κακοδιαχείριση 35 ολόκληρων ετών που συσσώρευσε στην Ελλάδα ένα τεράστιο χρέος το οποίο την υποχρεώνει να πληρώνει συνεχώς τόκους και να εξοφλεί ληξιπρόθεσμα δανεικά που πήραν όλες αυτές οι πρώην κυβερνήσεις οι οποίες (ας το πούμε και αυτό) κάνουν σφοδρή κριτική στον Τσίπρα για τα δικά τους λάθη (οξύμωρο αλλά και απολύτως αληθινό).

Αν όλες αυτές οι κυβερνήσεις αγαπητοί Συνέλληνες ήταν σοβαρές και δεν είχαν το μυαλό τους στο πώς θ’ αρπάξουν ευκαιρίες για να πλουτίσουνε σκανδαλωδώς τα στελέχη και οι οικογένειές τους, σήμερα η Ελλάδα θα είχε επενδύσει τα ευρωπαϊκά κεφάλαια και τα μεγάλα δάνεια σε υποδομές και πλουτοπαραγωγικές μονάδες κάθε είδους και θα είχε έναν άψογα οργανωμένο ακριβό τουρισμό, θα είχε επιβάλλει στην Ευρωπαϊκή αγορά σπάνιας ποιότητας αγροτικά προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας που θα ήταν περιζήτητα, θα είχε γίνει leader στην παραγωγή πράσινης ενέργειας (με τόση ηλιοφάνεια και τόσους αέρηδες θα μπορούσε να παράγει ασταμάτητα ηλεκτρική ενέργεια και να την διοχετεύει σε Ευρώπη και Ευρασία), εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις φτιαγμένες από νέους ανεξάρτητους καινοτόμους Έλληνες θα παρήγαγαν αγαθά, υπηρεσίες, τεχνολογία, επιστήμη, έρευνα, τέχνη, πολιτισμό, καινοτομία – και, φυσικά, οι εξαγωγές μας θα ήταν ανυπολόγιστα  πολλαπλάσιες. Έτσι, υγιέστατα και πολύ κανονικά, με τους φόρους που θα εισέπραττε το μεταρρυθμισμένο, μικρότερο και πολιτισμένο νεοελληνικό κράτος θα μπορούσε και να πληρώνει τις υποχρεώσεις του και να δανειστεί, αν το χρειαζόταν, πολύ φτηνά, συμμετέχοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σαν μέλος δημιουργικό, αξιοπρεπές και αξιοζήλευτο.

Δεν συνέβη αυτό όμως. Οι κυβερνήσεις (υπουργοί και στελέχη των οποίων ελπίζουν και σε comeback για να τσεπώσουν και άλλο χρήμα – και μόνο γι’ αυτό), αγνόησαν τις υποχρεώσεις τους, δεν μεταρρύθμισαν, δεν εκσυγχρόνισαν, δεν ενεθάρρυναν την ελεύθερη αγορά και την επιχειρηματικότητα των Ελλήνων και κατέληξαν να δημιουργήσουν μιαν Ελλάδα για σφαλιάρες, μιαν Ελλάδα που δεν παράγει τίποτα, μιαν Ελλάδα που δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα και όλο ζητάει κι’ άλλα δανεικά για να πληρώσει τα προηγούμενα –χωρίς να έχει κανένα σχέδιο να γίνει αυτάρκης και αξιοπρεπής, δημιουργική και αντάξια της γεωπολιτικής θέσης και του αξιοζήλευτου γεωγραφικού της πλούτου που, το ξαναλέω, αν είχαν λίγη τσίπα οι  κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης,  θα την είχαν επιβάλλει με συνέπεια, δουλειά πολλή και ιδέες, σαν τον πρώτο προορισμό παγκοσμίως για καλοκαιρινές διακοπές και έναν από τους πρώτους δέκα για χειμερινή ανάπαυλα στα απερίγραπτης καλλονής βουνά μας, από τον Βορρά ως τον Ψηλορείτη και από το Πήλιο και τον Όλυμπο ως την άμμο της θάλασσας σε τοπωνύμια που δεν χωράνε να καταγραφούνε σ’ αυτό το κείμενο.

Αυτή η χώρα λοιπόν, γεμάτη ιστορία και αρχαία και προίκα μεγάλη και τεράστιες δυνατότητες να κάνει κυριολεκτικά ότι θέλει – δεν κάνει τίποτα 35 χρόνια τώρα. Και αυτοί που την καταντήσανε έτσι έχουν το αχαρακτήριστο θράσος να θέλουν να την «σώσουν» από την κυβέρνηση Τσίπρα που την ψήφισε το 36% των Ελλήνων για να «αναλάβουν» πάλι εξουσία (οι ταλαίπωροι εξουσιολάγνοι που δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχει ήδη πάρει το ποτάμι) και να μας ξανακυβερνήσουν χωρίς καμιά προοπτική – αυτοί που μας οδήγησαν στα αρνητικά ρεκόρ που μας κατατάσσουν (σε ότι αφορά τις εξαγωγές, την παραγωγή και την αυτονομία της χώρας) στον πάτο του καταλόγου με τις διακόσιες τόσες χώρες παγκοσμίως που μόλις χτές διάβαζα – αλλά αυτή τη στιγμή που γράφω δεν μπορώ να τον εντοπίσω, κακώς δεν έβαλα αστεράκι στο link, θα τον προσθέσω όμως άμεσα.

Για να μην τα πολυλογούμε, αυτό που πρέπει να γίνει τώρα, μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, είτε παραμείνουμε είτε ΔΕΝ παραμείνουμε στην ευρωζώνη, είναι να δημιουργήσουμε από το μηδέν μια Ελλάδα σοβαρή, δημιουργική, οργανωμένη – χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Οφείλουμε να αποτοξινωθούμε, να περάσουμε το στάδιο του εξαρτημένου, του τζάνκι που συνεχώς ζητιανεύει τη δόση του.

Και δεν έχει πια τόση σημασία αν θα μείνουμε ή όχι στην ζώνη του Ευρώ – η κατάντια μας είναι τέτοια που και με ευρώ και με δραχμή δεν μας σώζει τίποτα και κανένας. Το δημοψήφισμα είναι η πιο δημοκρατική λύση – και προσωπικά σφίγγω το χέρι του Αλέξη Τσίπρα για την απόφασή του να μας ρωτήσει αν θέλουμε να δεχθούμε τις προτάσεις των «εταίρων» μας ή αν ΔΕΝ θέλουμε. Ας τελειώνουμε λοιπόν επιτέλους με όλη αυτή την αργοπορία που δημιουργεί η διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας και, αν δεν θέλουν να βοηθήσουν ή να μας διευκολύνουν με καινούργια δάνεια που θα συσσωρεύονται αιωνίως, ας δώσουμε τα χέρια, ας τους πούμε see you soon και aurevoir – και ας πέσουμε με τα μούτρα στη δουλειά για να σταθούμε στα πόδια μας. Αυτός πρέπει να είναι πια ο στόχος της τωρινής κυβέρνησης ή της επόμενης κυβέρνησης Τσίπρα, της ανασχηματισμένης με κριτήριο αυτές τις προτεραιότητες που μάλλιασε το πληκτρολόγιό μου να υπενθυμίσω και σήμερα.

Δεν είναι τα δανεικά στόχος και όραμα. Ντροπή είναι πια για μια χώρα που μπορεί να τα έχει όλα και να είναι απολύτως αυτάρκης και πλούσια – αφού εν δυνάμει είναι ζάμπλουτη.  

Να ξεμπερδεύουμε λοιπόν μ’ αυτό το πήγαινε-έλα. Και με δραχμή ή με ευρώ να δημιουργήσουμε.

Αυτό είναι το ζητούμενο: Η δημιουργικότητα σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα – με πάθος πολύ και αποφασιστικότητα και στοχοπροσήλωση.

Θα πάμε την άλλη Κυριακή να πούμε ο καθένας χωριστά και δημοκρατικότατα τι θέλουμε να γίνει.

Μπράβο στον Τσίπρα.

Είναι αντάξιος της εμπιστοσύνης μας.

 http://www.toportal.gr/