Τρίτη 5 Ιουλίου 2011
Γιατί δεν γράφω Δευτέρα, με ρωτάνε. Γιατί πολύ απλά μεσολαβεί Σαββατοκύριακο, όπου συνήθως πραγματοποιούνται ..πολλές –πολλές εκδηλώσεις και δεν μπορώ να στριμώχνομαι.
Μην πάει ο νους σας σε κοπάνες και με εκνευρίζετε.
Πάμε τώρα επικαιρότητα. Μεσολάβησαν βέβαια μερικές ημέρες αλλά το θέμα ακόμη είναι ζεστό.
Εκποίηση ή αξιοποίηση ή πώληση ακινήτων στην Παραλία και μετά τα μεσάνυχτα φύγαμε από το δημαρχείο.
Ακουστήκαν πολλές και ενδιαφέρουσες θα έλεγα απόψεις, αναμενόμενες ως ένα βαθμό. Εκείνο όμως που σημείωσα μετά από πολλά χρόνια ήταν εκφράσεις που μάλλον δεν έπρεπε να ακουστούν σε αίθουσα δημοτικού συμβουλίου.
Η επιχειρηματολογία, οι προτάσεις, οι θέσεις και οι απόψεις υπόκεινται σε κριτική και σίγουρα δεν μπορούν να υποκατασταθούν από ύβρεις και χαρακτηρισμούς. Θεωρώ ότι πέφτει το επίπεδο όλης της πόλης και όχι μόνο εκείνων που τις χρησιμοποιούν.
Ένα το κρατούμενο.
Ακόμη και αν η αλήθεια είναι στη μέση όσων ακούστηκαν είτε δηλαδή πρόκειται για απλή εκποίηση ή απλή πώληση ή απλή αξιοποίηση, δεν κατάλαβα τους λόγους που ορισμένοι ανακάλυψαν την πυρίτιδα.
Το κράτος πουλάει για να ξεχρεώσει. Οι δήμοι θα κάνουν το ίδιο. Θεωρώ πως το μέσο της πώλησης ή της εκποίησης πρέπει να είναι το τελευταίο που θα χρησιμοποιήσει ένας δήμος, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το θεωρεί και «φάντασμα».
Συμφωνώ και με τις ενστάσεις, και με το αιτιολογικό κάποιων, ιδεολογικά απολύτως εναρμονισμένο, όμως δεν καταλαβαίνω τις έντονες αντιδράσεις εκατέρωθεν. Άλλοι μας είπαν να τα πουλήσουμε όλα, άλλοι μην πουλήσετε ούτε ένα μέτρο δημοτικής περιουσίας.
Και εν τέλει, δεν μιλάμε για παραλιακό οικόπεδο παιδιά. Για θυμηθείτε στην πρόσφατη τοπική μας ιστορία παραδείγματα.
Δεν είδα και δεν άκουσα τόσες κραυγές.
Μάλλον άκουσα αλλά από πολύ λιγες και συγκεκριμένες φωνές.
Ας είμαστε ρεαλιστές λοιπόν, ας διαχειριστούμε τη φτώχεια και τη μιζέρια μας για να αντέξουμε.
Το ότι δεν τα «φάγαμε μαζί» είναι γνωστό. Το ότι «προσπαθήσαμε» με κάποιο τρόπο όλοι να επωφεληθούμε διαχρονικά πρόσωπα, θέσεις και καταστάσεις επίσης γνωστό. Με εξαιρέσεις βέβαια. Ας μην βγάζουμε λοιπόν κραυγές, ας επιχειρηματολογήσουμε και επιτέλους ας αντιπροτείνουμε λύσεις.
Ο κόσμος δεν βαρέθηκε τους πολιτικούς επειδή πολύ απλά διαπίστωσε ότι του λένε ψέματα. Αυτό είναι άγραφος νόμος εδώ και χρόνια. Μαυρογιαλουρος και βάλε.
Ο κόσμος βαρέθηκε τους πολιτικούς γιατί μαλώνουν ως δυο γάιδαροι σε ξένον αχυρώνα και δεν προσφέρουν αυτό για το οποίο τους έταξε ο ελληνικός λαός.
Μ’αυτά τα ολίγα θα κλείσω σήμερα, γιατί έχω και επιστολή αναγνώστη περί λακκούβας.
Απολαύστε την παρακαλώ.
«Πριν καιρό είδα κάποιο σχόλιο σε κάποιο blog τοπικό για κάποιο σημείο του δρόμου επικίνδυνο για οδηγούς (Σιδ. Σταθμός-οδός Διγ. Ακρίτα πριν το γήπεδο αριστερά η στροφή)
Σήμερα πέρασα τυχαία από εκεί πηγαίνοντας για Κατερινοσκαλα και το είδα μετά από πόσες ημέρες!!!!!!
Δυο-τρεις λακκούβες και πολλά χαλίκια πάνω στην στροφή όπου μπορεί να σκοτωθεί ΑΝΘΡΩΠΟΣ ειδικά οδηγός μοτοσικλέτας
Ακόμη και στην είσοδο του Μαρινόπουλου από Λ.Ιασωνιδη εκεί στην στροφή χαλίκια και λακκούβα.
Κύριοι του ΔΗΜΟΥ είναι δυνατόν να μην κάνετε τίποτα;; Δεν ενημερώνεστε;; Γιατί τόση παθητικότητα...
Δεν φοβάστε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει κάποιο ατύχημα και να έχετε συνέπειες του νόμου;;
Δεν μπορώ να σας καταλάβω ρε παιδιά Μια μικρή κοινωνία είμαστε και γνωριζόμαστε με τα μικρά μας ονόματα.
ΣΠΕΥΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου