Γράφει ο Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
giorgis@massavetas.gr
Ευτυχώς δεν μας λείπει η διάθεση του σαρκασμού και της σάτιρας. Η εικόνα με ένα βουνό σκουπίδια, το οποίο οι περίοικοι φρόντισαν να το ...στολίσουν με χριστουγεννιάτικα φωτάκια, είναι ...αψευδής μάρτυρας ότι μπορεί να γινόμαστε όλο και πιο φτωχοί στα οικονομικά μας αλλά όχι και πτωχοί τω πνεύματι.
Μόνο που δεν είναι πάντα εύκολο να επιστρατεύεις την σάτιρα για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα όταν γίνεται όλο και πιο ζοφερή. Ειδικά όταν αισθάνεσαι ότι σε χρησιμοποιούν. Ότι είσαι άθυρμα στα χέρια άλλων. Ότι γίνεσαι όμηρος.
Που να τη βρουν αυτή τη διάθεση οι εργαζόμενοι που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους, οι συνταξιούχοι που πρέπει να πάνε στο γιατρό τους, όταν περιμένουν ματαίως στη στάση των λεωφορείων και δίπλα τους αποπνέουν αφόρητους ρύπους οι τόνοι σκουπιδιών;
Λες και δεν μας φτάνει η τρόικα, οι "οίκοι αξιολόγησης", τα λάθη της κυβέρνησης, πρέπει να υφιστάμεθα, όλοι οι άλλοι, αυτοί που τροφοδοτούν και συντηρούν με το αίμα και τον ιδρώτα τους όλους κείνους που έχουν διοριστεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, και την κατάχρηση του απεργιακού δικαιώματος από τις συντεχνίες.
Συγνώμη ρε άνθρωποι, όταν κάνετε στάση εργασίας από την έναρξη της βάρδιας έως τις εννέα το πρωί, ποιον νομίζετε ότι πολεμάτε και τιμωρείτε; Ποιος άλλος έχει ανάγκη αυτές τις ώρες τα δημόσια μέσα μεταφοράς αν όχι ο εργάτης, η καθαρίστρια, η πωλήτρια, που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους;
Τους υπουργούς και τους βουλευτές τιμωρείτε; Η μήπως ...εκδικείστε τους πλούσιους;
Οι "έχοντες" θα πάνε στα μαγαζιά και τα γραφεία τους με το Ι.Χ. τους, επιβαρύνοντας και την κίνηση και την ατμόσφαιρα. Αυτοί που ξεροσταλιάζουν στις στάσεις των λεωφορείων ή αναγκάζονται να "το κόβουν με το πόδι", είναι ακριβώς οι μη έχοντες. Εναντίον αυτών "ξεσπαθώνετε" την "επαναστατική αγωνιστικότητα" σας κύριοι εργατοπατέρες των ΔΕΚΟ;
Δεν είμαστε μόνο ένα χαλασμένο κράτος που κανείς, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, ούτε το οδήγησε σε "Αλλαγή", ούτε σε "εκσυγχρονισμό" ούτε σε "επανίδρυση" παρά μόνο σε χρεοκοπία για την οποία ευθύνονται όλοι ανεξαιρέτως.
Είμαστε δυστυχώς και μια χαλασμένη εν πολλοίς κοινωνία, όπου επικρατεί το "να γίνει το δικό μου και φούρνος να μην καπνίσει".
Μόνο που δεν είναι πάντα εύκολο να επιστρατεύεις την σάτιρα για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα όταν γίνεται όλο και πιο ζοφερή. Ειδικά όταν αισθάνεσαι ότι σε χρησιμοποιούν. Ότι είσαι άθυρμα στα χέρια άλλων. Ότι γίνεσαι όμηρος.
Που να τη βρουν αυτή τη διάθεση οι εργαζόμενοι που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους, οι συνταξιούχοι που πρέπει να πάνε στο γιατρό τους, όταν περιμένουν ματαίως στη στάση των λεωφορείων και δίπλα τους αποπνέουν αφόρητους ρύπους οι τόνοι σκουπιδιών;
Λες και δεν μας φτάνει η τρόικα, οι "οίκοι αξιολόγησης", τα λάθη της κυβέρνησης, πρέπει να υφιστάμεθα, όλοι οι άλλοι, αυτοί που τροφοδοτούν και συντηρούν με το αίμα και τον ιδρώτα τους όλους κείνους που έχουν διοριστεί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, και την κατάχρηση του απεργιακού δικαιώματος από τις συντεχνίες.
Συγνώμη ρε άνθρωποι, όταν κάνετε στάση εργασίας από την έναρξη της βάρδιας έως τις εννέα το πρωί, ποιον νομίζετε ότι πολεμάτε και τιμωρείτε; Ποιος άλλος έχει ανάγκη αυτές τις ώρες τα δημόσια μέσα μεταφοράς αν όχι ο εργάτης, η καθαρίστρια, η πωλήτρια, που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους;
Τους υπουργούς και τους βουλευτές τιμωρείτε; Η μήπως ...εκδικείστε τους πλούσιους;
Οι "έχοντες" θα πάνε στα μαγαζιά και τα γραφεία τους με το Ι.Χ. τους, επιβαρύνοντας και την κίνηση και την ατμόσφαιρα. Αυτοί που ξεροσταλιάζουν στις στάσεις των λεωφορείων ή αναγκάζονται να "το κόβουν με το πόδι", είναι ακριβώς οι μη έχοντες. Εναντίον αυτών "ξεσπαθώνετε" την "επαναστατική αγωνιστικότητα" σας κύριοι εργατοπατέρες των ΔΕΚΟ;
Δεν είμαστε μόνο ένα χαλασμένο κράτος που κανείς, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, ούτε το οδήγησε σε "Αλλαγή", ούτε σε "εκσυγχρονισμό" ούτε σε "επανίδρυση" παρά μόνο σε χρεοκοπία για την οποία ευθύνονται όλοι ανεξαιρέτως.
Είμαστε δυστυχώς και μια χαλασμένη εν πολλοίς κοινωνία, όπου επικρατεί το "να γίνει το δικό μου και φούρνος να μην καπνίσει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου