Αντί να έρθουν, φεύγουν!

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Αλλη μία «επιτυχία» της κυβερνητικής πολιτικής έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο του περιβόητου «success story». Ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ, ο μεγαλύτερος στον κλάδο επεξεργασίας μετάλλου στην ....Ελλάδα με ετήσιο τζίρο 3,3 δισ. ευρώ, ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει μεταφορά της έδρας του από την Αθήνα στις Βρυξέλλες.

Enet,gr  

Προς το παρόν το σχέδιο αφορά τη μεταφορά της έδρας της μητρικής εταιρείας holding. Σκοπός, η διευκόλυνση της χρηματοδότησής της, η οποία σήμερα στην Ελλάδα αντιμετωπίζει προβλήματα. Παράλληλα, η εταιρεία θα αποσύρει τη μετοχή της από το Χρηματιστήριο Αθηνών και θα την εισαγάγει στο χρηματιστήριο Euronext, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.

Εισηγμένη στο Χ.Α. από το 1947, απασχολεί στις επτά θυγατρικές και στα 80 νομικά πρόσωπα που διαθέτει 7.746 εργαζομένους. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζει, όμως, ζημιές.

Η ΒΙΟΧΑΛΚΟ δεν είναι, ωστόσο, η μόνη μεγάλη ελληνική εταιρεία που τον τελευταίο καιρό έχει μεταφερθεί εκτός Ελλάδας. Προηγήθηκε η ΦΑΓΕ στο Λουξεμβούργο. Ακολούθησαν η ελληνική Coca-Cola στην Ελβετία, η υαλουργία «Γιούλα», που επένδυσε σε Βουλγαρία και Πολωνία, η Intrasoft, που επίσης έχει μεταφέρει την έδρα της στις Βρυξέλλες. Δεκάδες άλλες μικρότερες επιχειρήσεις επενδύουν σε χώρες τη κεντρικής Ευρώπης και όχι στην Ελλάδα.

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού, ότι η ανάκαμψη πλησιάζει και ότι η ανεργία θα μειωθεί από τις επενδύσεις που έρχονται, αποδεικνύονται ευσεβείς και παντελώς ανεκπλήρωτοι πόθοι. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Η πολιτική των Μνημονίων έχει διαλύσει την ήδη απαξιωμένη από πριν παραγωγική βάση της χώρας. Οι επιχειρήσεις, αντί να έρχονται, φεύγουν!

Η αποσάθρωση του έτσι κι αλλιώς ισχνού παραγωγικού της ιστού ήταν εξ αρχής άλλωστε θεμελιώδης επιλογή αυτής της πολιτικής των Μνημονίων, που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα. Γι' αυτό και οι δανειστές στο πρόγραμμα, που έχουν επιβάλει ως μοναδική λύση, προσανατολίζουν μονότονα την αναπτυξιακή προσπάθεια στον τουρισμό, τη γεωργία και την ενέργεια.

Σε ανακοίνωσή του ο ΣΕΒ μιλά για αποβιομηχάνιση του τόπου και την αποδίδει στη ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Είναι υποκριτική η στάση του. Στήριξε εξ αρχής, ψυχή τε και σώματι, αυτή την πολιτική που μας οδήγησε εδώ. Η διαρκής λιτότητα, οι συνεχείς μειώσεις μισθών, η απελευθέρωση της αγοράς κεφαλαίων και εργασίας έφεραν συρρίκνωση της κατανάλωσης, παρατεταμένη ύφεση και μαζική ανεργία. Τα είχε ζητήσει αυτά ο ΣΕΒ! Είναι οι αιτίες της μαζικής οικονομικής καταστροφής που ζούμε. Μοναδική ελπίδα, ν' αλλάξουμε τελείως ρότα. Αλλά, τελείως. Πριν καταστραφεί η χώρα εντελώς.