ΚΡΑΧΤΗΣ: Θα αφήσουν την Κύπρο να χρεοκοπήσει; Και μετά;

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Θα αφήσουν την Κύπρο να χρεοκοπήσει; Και μετά;

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Την ημέρα του έκτακτου Eurogroup για την Κύπρο, οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών κατέφθαναν ο ένας μετά τον άλλο, χωρίς να δίνουν ένδειξη γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. «’Έχουμε μια...

γκάμα εναλλακτικών επιλογών και θα τις θέσουμε στο τραπέζι», είπε προσερχόμενος ο κύριος Μοσκοβισί της Γαλλίας.

Η παρουσία της Κριστίν Λαγκάρντ στις Βρυξέλλες, με έβαλε σε σκέψεις για το αν θα ολοκληρωνόταν μέσα στις επόμενες ώρες το σχέδιο διεθνούς βοήθειας προς την Κύπρο. Η Λευκωσία, έλεγαν τα διεθνή πρακτορεία, έχει ανάγκη από 17,5 δισ ευρώ -στα 10 δισ ευρώ ήταν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι τα 17,5 δισ που συνολικά έχει ανάγκη η Κύπρος, ισοδυναμεί σχεδόν με το ΑΕΠ της χώρας. Αυτό ακριβώς φοβούνταν οι Ευρωπαίοι ότι ήταν ικανό να αυξήσει το χρέος της χώρας στο 140%.

To τελικό deal άφησε άπαντες άναυδους. ‘Το κυπριακό υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι η αποκοπή θα γίνει με βάση τα υπόλοιπα όλων των πιστωτικών καταθετικών λογαριασμών της Παρασκευής, 15 Μαρτίου. Αγώνα δρόμου έδωσαν για να προλάβουν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Μετά την έκτακτη τηλεδιάσκεψη της Δευτέρας, ωστόσο, οι Ευρωπαίοι εταίροι «μαζεύτηκαν» και εισηγήθηκαν να μη μπει φόρος στις καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ και να αποφασίσει η ίδια η Κύπρος για τους φόρους.

Μέχρι να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις, συνεχίζονται, βεβαίως, οι ουρές στα ΑΤΜ και η παραφιλολογία. Ωραίο βάπτισμα του πυρός για τον κύριο Αναστασιάδη, που δύο τρεις μέρες μετά το κλείσιμο της συμφωνίας, έστελνε χαιρετίσματα στην κυρία Μέρκελ.

Το μπαλάκι των ευθυνών, που αλλάζει χέρια συνεχώς, είναι η μεγάλη φαρσοκωμωδία, πάνω στις πλάτες του κυπριακού λαού. Με τον Σόιμπλε να δηλώνει ότι ουδέποτε ζήτησε να «κουρευτούν» οι καταθέσεις των μικροκαταθετών, τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να διαψεύδει κατηγορηματικά, και πάει λέγοντας.

Ευρωπαίοι ηγέτες, οι οποίοι δε διαφέρουν και πολύ από τους μαθητές που ρίχνουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο για το ποιος πέταξε τη σαΐτα, όσο ο καθηγητής είχε γυρισμένη την πλάτη του και έγραφε στον πίνακα.

Και όσο το θέμα της Μεγαλονήσου κάνει το γύρο του κόσμου, ο κλήρος πέφτει στην ΕΚΤ και την Κομισιόν. «Αυτοί επέμεναν για τους μικροκαταθέτες». Διαψεύδουν την είδηση, ωστόσο, πηγές στο Bloomberg. Ο Πούτιν εξίσταται και προειδοποιεί για «άδικη και επικίνδυνη απόφαση».

Αναδιπλώνεται ο Αναστασιάδης. «´Η μένετε ή φεύγετε!», είπε στο δραματικό του διάγγελμα ότι του είπαν οι εταίροι, δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου από το ευρώ. Αν κάποιος, ωστόσο, κοιτάξει λίγο πιο προσεκτικά τις Συνθήκες, θα διαπιστώσει ότι ενδεχόμενο εξόδου κάποιας χώρας από το ευρώ δεν προβλέπεται. Κι αυτό γιατί η Ευρωζώνη θεωρείται ιδεατή μορφή συνεργασίας, που κάποια στιγμή όλα τα κράτη της Γηραιάς Ηπείρου θα έπρεπε να επιθυμούν να συμμετάσχουν.

Οπότε τι μένει; Έξοδος από το ευρώ, σημαίνει έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κύριοι! Βαρύ το φορτίο για τις πλάτες νεοεκλεγέντος Προέδρου.

Έτσι, από την άτακτη χρεοκοπία, ο κύριος Αναστασιάδης επέλεξε, σε πρώτη φάση, το «κούρεμα» των καταθέσεων, χαρακτηρίζοντας την κρίση ως τη χειρότερη από την περίοδο της τουρκικής εισβολής το 1974! Στημένο το παιχνίδι, κύριε Αναστασιάδη…»Μοναδική περίπτωση η Κύπρος». ´Οπως, «μοναδική περίπτωση» είχε θεωρηθεί και η Ελλάδα. Πόσες ακόμα «μοναδικές περιπτώσεις» θα ακολουθήσουν;

Μέσα σε μια Ένωση κρατών με κοινή, Νομισματική Πολιτική και κοινά εργαλεία Δημοσιονομικής Πολιτικής, αλλά και χάρτες πολιτικών για την ανοικοδόμηση προϋποθέσεων ανάπτυξης σε κάθε χώρα από τις 27(πολλώ δε μάλλον για όσες συμμετέχουν στο κοινό νόμισμα), ποιος δεν έχει καταλάβει ότι η κρίση συμπαρασύρει σαν ντόμινο κάθε οικονομία;

Το είπε καθαρά ο κύριος Ζ. Γκάμπριελ, ηγέτης του SPD, κουνώντας αυστηρά το δάχτυλο στην κυρία Μέρκελ: «Απειλούνται οι εξαγωγές σου! Τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. δεν είναι οι καλυτεροί σου πελάτες; Ποιος θα αγοράσει όταν δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις; Οι πενιχρές καταθέσεις οδηγούν σε συγκράτηση και η μείωση της κατανάλωσης οδηγεί μαθηματικά σε μεγαλύτερη ύφεση».

Η ίδια η Ευρώπη που εμμένει σθεναρά σε πολιτικές λιτότητας, πυροβολώντας τα πόδια της, είναι η ίδια Ευρώπη που αποθεώνει ει την Πολιτική Ανταγωνισμού και όλες τις πολιτικές Ανάπτυξης. Ο συνδυασμός είναι το κλειδί της επιτυχίας, όμως η πολυπόθητη ανάπτυξη είναι πολύ μακροπρόθεσμος στόχος για τη βιαστική Γηραιά Ήπειρο. Η ίδια Ευρώπη είναι που όταν πρέπει να λάβει μια απόφαση εδώ και τώρα, σκοτώνει σαν τη Μήδεια τα παιδιά της. Και το deal της Κύπρου, πραγματικά, δεν έχει προηγούμενο. Υπάρχει colpo grosso;

Με την Ελλάδα, το όπλο μπήκε στο τραπέζι. Η Κύπρος είναι το crash test. Αν το σχέδιο περνούσε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι από την κυπριακή Βουλή, η Ευρώπη θα σηκωνόταν, θα έστρωνε το ταγιέρ της, θα συνέχαιρε τον εαυτό της και θα συνέχιζε ακάθεκτη στο δρόμο των «μοναδικών περιπτώσεων».

Η κυπριακή Βουλή απέρριψε, όμως, το σχέδιο για «κούρεμα». Τώρα; Τι θα κάνει το Βερολίνο; Τι θα πει το Παρίσι; Θα αφήσουν μια χώρα της Ευρωζώνης να πτωχεύσει; Και μετά;