Το κράτος· και η μεταρρύθμιση
που δεν μπορεί παρά να περνά μέσα από αυτό και τις αλλαγές στην δημόσια
διοίκηση - αυτό ήταν το κυριότερο ίσως στοιχείο στην ομιλία του κ. Αλ. Τσίπρα,
την Τετάρτη στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής
Αθηνών από το Ιδρυμα Κ. Καραμανλή με... αφορμή την συμπλήρωση 15 ετών από
τον θανατό του, το οποίο έλυσε το μυστήριο των προηγούμενων ημερών, όπως
διατυπωνόταν με το ερώτημα: «τι επιδίωξη έχει και πώς θα την
διατυπώσει ο αρχηγός της αριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ένα
συμπόσιο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;».
Μέσω αυτού του «κοινού παρονομαστή» επιχείρησε ο κ. Τσίπρας να παρουσιάσει εμμέσως και την πολιτική του επιδίωξη: να απευθυνθεί σε ένα εκλογικό ακροατήριο, μεγαλύτερων ίσως ηλικιών, που παραδοσιακά ανήκει στο χώρο της ΝΔ.
Η πολυαναμενόμενη ομιλία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιείχε πολλά από τα στοιχεία που προανήγγειλαν στο διάστημα που προηγήθηκε συνεργάτες και σύντοροφοί του. Δεν χαρακτηρίστηκε από μία επίθεση στην κυβέρνηση, δεν περιελάμβανε άκομψες αντιστίξεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ και δεν αναλώθηκε σε αντιμνημονιακές αντιπαραθέσεις.
Αντιθέτως, περιελάμβανε την φράση, αδιανόητη σε άλλες αποχές, ότι «από έναν ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο του διαμετρήματος του Καραμανλή, έχουμε ακόμα και εμείς οι αριστεροί να αντλήσουμε πολύ χρήσιμα πολιτικά μηνύματα».
Παρά ταύτα και παρά το πλήθος των εγκωμιαστικών σχολίων του κ. Τσίπρα για τον ιδρυτή της ΝΔ, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε εντέχνως να αναφερθεί σε ένα ουσιαστικό ζήτημα: το πώς η Αριστερά μετέπεσε από την λυσσώδη αντίδραση στην προοπτική ένταξης της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ, στην σημερινή παραδοχή (έστω και κατά πλειοψηφία στους εσωτερικούς συσχετισμούς της), ότι κατ' ουσίαν δεν υπάρχει προοπτική εκτός ΕΕ και ευρωζώνης.
Η αίσθηση πάντως που κυριάρχησε στο πολυπληθές ακροατήριο (προφανώς Καραμανλικό στην πλεινότητά του), ήταν ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ προσήλθε στην εκδήλωση με θέμα «Κωνσταντίνος Καραμανλης: Τότε και τώρα» με μία «πολιτικά έξυπνη ομιλία». Αυτό ψιθυριζόταν μόλις ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του και λίγο αργότερα σχολιαζόταν στους χώρους του Μεγάρου Μουσικής, από πολιτευτές, βουλευτές και στελέχη, πρώην και νυν, της ΝΔ.
Οι μεταρρυθμίσεις και το κράτος
Ειδική και εκτενής ήταν η αναφορά του κ. Τσίπρα στο θέμα «Καραμανλής και κράτος».
Επισήμανε στο σημείο αυτό ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, οικειοποιούμενος όπως και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί που μίλησαν στην χθεσινή εκδήλωση, στοιχεία από την πολιτική δράση του ιδρυτή της ΝΔ ότι ο Καραμανλής «είχε συλλάβει πως κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνον από το Δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση».
Επεκτάθηκε δε στο συγκεκριμένο σημείο, λέγοντας: «Στην Ελλάδα, τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα του Καποδίστρια, του Τρικούπη, του Βενιζέλου, έφερναν τομές πριν απ' όλα στους θεσμούς και στη διοίκηση» και επιπλέον ότι «η βάση κάθε μεγάλης μεταρρύθμισης παρέμενε το κράτος και η δημόσια διοίκηση. Μεταρρυθμίσεις μέσω της ιδιωτικής οικονομίας δεν προέκυψαν ποτέ».
Ο ριζοσπαστικός Καραμανλής
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Τσίπρας με την ομιλία του εμφανίστηκε να «υιοθετεί» πολλές από τις θεμελιώδεις αποφάσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπονοώντας ότι κάτι ανάλογο επιδιώκει και ο ίδιος και ταυτόχρονα αφήνοντας κάποιες αιχμές για τις τελευταίες κυβερνήσεις.
Είπε μεταξύ των άλλων ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:
- «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδείχτηκε ως πολιτικός πρώτης γραμμής στα χρόνια όπου η πολιτική εξακολουθούσε να διατηρεί στο δυτικό κόσμο μια πολύ μεγαλύτερη από ότι σήμερα, σχετική αυτονομία από οικονομικά κέντρα και συμφέροντα».
- «Το κράτος και οι πολιτικές-θεσμικές του λειτουργίες, μαζί με τον κοινοβουλευτισμό αποτελούσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις μέρες μας, το κέντρο παραγωγής των πολιτικών αποφάσεων».
- «Δεν υπήρξε ποτέ παθητικός αποδέκτης εντολών, ούτε παρατηρητής των συσχετισμών. Διέθετε αξιόλογα πολιτικά προσόντα, χαρακτήρα, προσωπικότητα, κι αυτό που λέμε πολιτικό τσαγανό. Θα του ταίριαζε νομίζω ένας χαρακτηρισμός από πρώτη ματιά παράδοξος: Ο Καραμανλής υπήρξε Ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του».
Αναφέρθηκε επίσης ο κ. Τσίπρας στις αποφάσεις για την αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974, και για τις κρατικοποιήσεις της περιόδου 1975-1977...
Μέσω αυτού του «κοινού παρονομαστή» επιχείρησε ο κ. Τσίπρας να παρουσιάσει εμμέσως και την πολιτική του επιδίωξη: να απευθυνθεί σε ένα εκλογικό ακροατήριο, μεγαλύτερων ίσως ηλικιών, που παραδοσιακά ανήκει στο χώρο της ΝΔ.
Η πολυαναμενόμενη ομιλία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιείχε πολλά από τα στοιχεία που προανήγγειλαν στο διάστημα που προηγήθηκε συνεργάτες και σύντοροφοί του. Δεν χαρακτηρίστηκε από μία επίθεση στην κυβέρνηση, δεν περιελάμβανε άκομψες αντιστίξεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ και δεν αναλώθηκε σε αντιμνημονιακές αντιπαραθέσεις.
Αντιθέτως, περιελάμβανε την φράση, αδιανόητη σε άλλες αποχές, ότι «από έναν ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο του διαμετρήματος του Καραμανλή, έχουμε ακόμα και εμείς οι αριστεροί να αντλήσουμε πολύ χρήσιμα πολιτικά μηνύματα».
Παρά ταύτα και παρά το πλήθος των εγκωμιαστικών σχολίων του κ. Τσίπρα για τον ιδρυτή της ΝΔ, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε εντέχνως να αναφερθεί σε ένα ουσιαστικό ζήτημα: το πώς η Αριστερά μετέπεσε από την λυσσώδη αντίδραση στην προοπτική ένταξης της Ελλάδος στην τότε ΕΟΚ, στην σημερινή παραδοχή (έστω και κατά πλειοψηφία στους εσωτερικούς συσχετισμούς της), ότι κατ' ουσίαν δεν υπάρχει προοπτική εκτός ΕΕ και ευρωζώνης.
Η αίσθηση πάντως που κυριάρχησε στο πολυπληθές ακροατήριο (προφανώς Καραμανλικό στην πλεινότητά του), ήταν ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ προσήλθε στην εκδήλωση με θέμα «Κωνσταντίνος Καραμανλης: Τότε και τώρα» με μία «πολιτικά έξυπνη ομιλία». Αυτό ψιθυριζόταν μόλις ολοκλήρωσε τον χαιρετισμό του και λίγο αργότερα σχολιαζόταν στους χώρους του Μεγάρου Μουσικής, από πολιτευτές, βουλευτές και στελέχη, πρώην και νυν, της ΝΔ.
Οι μεταρρυθμίσεις και το κράτος
Ειδική και εκτενής ήταν η αναφορά του κ. Τσίπρα στο θέμα «Καραμανλής και κράτος».
Επισήμανε στο σημείο αυτό ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, οικειοποιούμενος όπως και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί που μίλησαν στην χθεσινή εκδήλωση, στοιχεία από την πολιτική δράση του ιδρυτή της ΝΔ ότι ο Καραμανλής «είχε συλλάβει πως κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνον από το Δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση».
Επεκτάθηκε δε στο συγκεκριμένο σημείο, λέγοντας: «Στην Ελλάδα, τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα του Καποδίστρια, του Τρικούπη, του Βενιζέλου, έφερναν τομές πριν απ' όλα στους θεσμούς και στη διοίκηση» και επιπλέον ότι «η βάση κάθε μεγάλης μεταρρύθμισης παρέμενε το κράτος και η δημόσια διοίκηση. Μεταρρυθμίσεις μέσω της ιδιωτικής οικονομίας δεν προέκυψαν ποτέ».
Ο ριζοσπαστικός Καραμανλής
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Τσίπρας με την ομιλία του εμφανίστηκε να «υιοθετεί» πολλές από τις θεμελιώδεις αποφάσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπονοώντας ότι κάτι ανάλογο επιδιώκει και ο ίδιος και ταυτόχρονα αφήνοντας κάποιες αιχμές για τις τελευταίες κυβερνήσεις.
Είπε μεταξύ των άλλων ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:
- «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδείχτηκε ως πολιτικός πρώτης γραμμής στα χρόνια όπου η πολιτική εξακολουθούσε να διατηρεί στο δυτικό κόσμο μια πολύ μεγαλύτερη από ότι σήμερα, σχετική αυτονομία από οικονομικά κέντρα και συμφέροντα».
- «Το κράτος και οι πολιτικές-θεσμικές του λειτουργίες, μαζί με τον κοινοβουλευτισμό αποτελούσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις μέρες μας, το κέντρο παραγωγής των πολιτικών αποφάσεων».
- «Δεν υπήρξε ποτέ παθητικός αποδέκτης εντολών, ούτε παρατηρητής των συσχετισμών. Διέθετε αξιόλογα πολιτικά προσόντα, χαρακτήρα, προσωπικότητα, κι αυτό που λέμε πολιτικό τσαγανό. Θα του ταίριαζε νομίζω ένας χαρακτηρισμός από πρώτη ματιά παράδοξος: Ο Καραμανλής υπήρξε Ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του».
Αναφέρθηκε επίσης ο κ. Τσίπρας στις αποφάσεις για την αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1974, και για τις κρατικοποιήσεις της περιόδου 1975-1977...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου