Ξέφρενη πορεία προς τη δραχμή...

Κυριακή 27 Μαίου 2012 

Κάνουμε πλάκα, μου φαίνεται, και αυτό δεν είναι καλό. Για την ακρίβεια, δεν είναι καθόλου καλό. Στη διάρκεια αυτών των τριών εβδομάδων που έχουν περάσει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, έχω ακούσει τα πιο απίθανα καλαμπούρια σχετικά με την κατάσταση της χώρας και, μα τον Θεό, αναρωτιέμαι αν μας... ψεκάζουν ή έχουμε πάθει ομαδική αφασία και πλέον δεν αντιδρούμε σε τίποτε! Μα σε τίποτε. Μια χώρα κλινικά νεκρή είμαστε. Ερχεται από πάνω ο νευρολόγος, προσπαθεί να ενεργοποιήσει αισθήσεις και τέτοια με διάφορους τρόπους, χτυπάει με το σφυράκι τις αρθρώσεις, αλλά και πάλι τίποτε! Κάτι μας συμβαίνει, δεν μπορεί. Διότι δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε την καταιγίδα που έρχεται και εμείς να πορευόμαστε μοιραίοι κι άβουλοι, ως «οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας». Δεν γίνεται!..

Το αληθινό πρόβλημα

Εντάξει, το καταλαβαίνω ότι «του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει», δέχομαι απολύτως όλα αυτά τα ηρωικά με τα οποία παραμυθιαστήκαμε ως πιτσιρικάδες για το ατίθασο, απείθαρχο και ανυπότακτο του Ελληνάρα, αλλά όταν ολόκληρη η Ευρώπη (αριστερή, δεξιά, ακροαριστερή, πράσινη, κόκκινη, μαυρόασπρη) σου λέει «ρε Ελλάδα, σε θέλουμε στο ευρώ, αλλά και εσύ υλοποίησε τις δεσμεύσεις που έχεις αναλάβει», συγγνώμη αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Εγώ τουλάχιστον, όχι. Γιατί δεν δέχομαι ότι όλοι αυτοί είναι υπηρέτες συμφερόντων, τοκογλύφοι, αρπακτικά που θέλουν να ξεσκίσουν την πτωχή πλην τιμία Ελλάδα, γιατί έτσι τους κάπνισε. Αρα αλλού βρίσκεται το πρόβλημα (μας): στο ότι ένας συνασπισμός πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων που πολέμησε με μανία τον Γιώργο για να στήσει στη θέση του τον Σαμαρά (αλλά την πάτησε γιατί του προέκυψε ο Τσίπρας) τα δίνει όλα αυτή την ώρα να κερδίσει τη συμμετοχή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού στην ξέφρενη πορεία προς τη δραχμή...

Δημοψήφισμα οι εκλογές

Βαριές κουβέντες, το ξέρω, αλλά αρέσει - δεν αρέσει σε διαφόρους, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν αθωώνω τον Γιώργο, που ξέπλυνε μια ολόκληρη παράταξη, τη Δεξιά, και την έστησε πάλι στα πόδια της, ούτε θα πω ότι ο Σαμαράς είχε εναρμονίσει τους στόχους του με τις επιδιώξεις της συμμορίας της δραχμής - πρωθυπουργός ήθελε να γίνει ο άνθρωπος, αλλά έμεινε με την προσδοκία. Θα πω όμως καθαρά αυτό που πιστεύω, ότι το πραγματικό δίλημμα των εκλογών σε τρεις εβδομάδες είναι «ευρώ ή δραχμή». Οτι στην πραγματικότητα είναι ένα δημοψήφισμα, στο οποίο κάθε πολίτης θα αποφασίσει, μόνος αυτός με τη συνείδησή του, ποιο μέλλον θέλει για τη χώρα. Τα υπόλοιπα, με τα οποία μας παραμυθιάζουν, αν δηλαδή ψηφίζουμε κόμματα του Μνημονίου ή κόμματα που είναι κατά του Μνημονίου, είναι παραμύθια για μικρά παιδιά...

Επρεπε να κάνει εκλογές

Θα μου πεις, κι ο Γιώργος δημοψήφισμα πρότεινε πριν από οκτώ μήνες, αλλά πέσατε να τον φάτε, και εξ αυτού του λόγου κι ο ίδιος έχασε τελικά την πρωθυπουργία. Ναι, έτσι είναι, αλλά η ευθύνη είναι αποκλειστικά του Γιώργου, όχι των μέσων - ήρθε η πρότασή του στην πιο άκαιρη φάση και ενώ είχε χάσει κάθε έρεισμα στην Ευρώπη. Κι επειδή την έχω βαρεθεί την παρελθοντολογία με το αν ο Γιώργος έκανε αυτό ή εκείνο και τι δεν έκανε, αφήνω κατά μέρος τα μεγάλα του λάθη σε επίπεδο διακυβέρνησης (επιλογές προσώπων κ.λπ.) και στέκομαι μόνο σε αυτό: ο Γιώργος βαρύνεται γιατί δεν έκανε εκλογές τον Μάιο του 2010, να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός για το Μνημόνιο, και δεν έκανε το ίδιο τον Νοέμβριο του 2010, μαζί με τις περιφερειακές εκλογές, όταν ο λαός είχε ήδη λάβει μια πρώτη γεύση τού τι εστί το βερίκοκο της λιτότητας. Προχώρησε μόνος του και διαλύθηκε, και αυτός και η παράταξη. Και έχει φυσικά ιστορικές ευθύνες για αυτή την εξέλιξη...

Στον δρόμο της ΕΔΗΚ!

Πολλοί εκτιμούν ότι δύσκολα το ΠΑΣΟΚ θα σταθεί πάλι στα πόδια του. Οτι θα καταφέρει να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Ισως. Αλλά εγώ δεν το πιστεύω. Οχι απλώς γιατί θεωρώ πρόσκαιρο το δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα της συγκυρίας και της διετούς διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αλλά και γιατί σε καμιά ιστορική περίοδο η Κεντροαριστερά, υπό διάφορες μορφές και ονομασίες, δεν έλειψε από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Φυσικά, έτσι όπως είναι σήμερα, προφανώς το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να έχει άλλη κατάληξη από το να επαναλάβει το ιστορικό προηγούμενο της ΕΔΗΚ! Πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα, χρειάζεται πολλή και συγκροτημένη δουλειά, απαιτείται σοβαρός σχεδιασμός και πάνω απ' όλα απαιτούνται αλλαγές. Η ιστορία αυτή δεν είναι «ουάν μαν σόου», αν γίνομαι αντιληπτός. Επίσης, ας σταματήσουν εκεί στην Ιπποκράτους να επαναλαμβάνουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «η μόνη δύναμη ευθύνης και σταθερότητας στη χώρα» - τα ίδια έλεγε και ο μακαρίτης ο Ιωάννης Ζίγδης ως επικεφαλής της ΕΔΗΚ, μέχρι που εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο της χώρας και δεν μάθαμε ποτέ πια τίποτε για την τύχη της...

Τον άφησαν να αλωνίζει

Αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει πάρτι μόνος του, και στην Ιπποκράτους θα κοιτάζουν με ζήλια που ο πρόεδρος Αλέξης πραγματοποιεί επαφές ικανές να δημιουργήσουν, λέμε τώρα, νέα δυναμική για το κόμμα - ή τουλάχιστον έτσι τις πουλάνε, με πολύ έξυπνο τρόπο, πρέπει να ομολογήσω. Διότι προχθές, ας πούμε, συναντήθηκε ο πρόεδρος Αλέξης με ΟΙΥΕ, ΠΟΘΑ, ΟΗΕ (ήρθε και ο Μπαν Κι Μουν και δεν μας το είπαν, να συναντήσει το αριστερό αγόρι;), ΠΟΕΣΥ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΟΣΝΙΕ, ΟΘΕ, ΠΟΕΠΔΧΒ - αρχικά που τα περισσότερα δεν ξέρω τι σημαίνουν, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Το σημαντικό είναι ότι μπορεί να έφαγε πόρτα από τον Ολάντ και άλλους ανά την Ευρώπη, αλλά είδε, ας πούμε, την παγκοσμίου εμβέλειας ομοσπονδία των θυρωρών. Συμπέρασμα, όπως και προηγουμένως: το ΠΑΣΟΚ πρέπει να δουλέψει πολύ, και με σχέδιο, για να αποφύγει το περιθώριο...

Ο Τσίπρας και ο... Γούναρης
Καθυστερημένο αλλά απολύτως ενδεικτικό της  «σχέσης» Βενιζέλου - Τσίπρα. Συνέβη κατά τη φάση των διερευνητικών εντολών, όταν
ο  προσκαλών Βενιζέλος συναντάται με τον  καλούμενο Τσίπρα, να συνομιλήσουν για την πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας. Με το που αποχωρούν τα συνεργεία της τηλεόρασης, φωτογράφοι και δημοσιογράφοι, ο Βενιζέλος απευθύνεται στον Τσίπρα και του λέει:
– Ακουσε Αλέξη, θα σου πω μια ιστορία, γιατί μάλλον δεν την ξέρεις. Στου Γουδή (σσ: στο απόσπασμα δηλαδή) πήγε ο Γούναρης, δεν πήγε ο Βενιζέλος. Ο Γούναρης που παρέσυρε τον ελληνικό λαό υποσχόμενος να παραβεί τις συμφωνίες με τους συμμάχους για να υλοποιήσει τάχα μου τη Μεγάλη Ιδέα και κέρδισε τις εκλογές. Για να συντριβεί στη συνέχεια στο Σαγγάριο και να ακολουθήσει η Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο Βενιζέλος δεν έπαθε τίποτε...
Δεν ξέρω τι κατάλαβε ο Τσίπρας, μπορώ όμως να υποθέσω γιατί οι σχέσεις τους είναι τόσο κακές.

Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου