Τετάρτη 16 Μαΐου 2012
Η νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας έχει τρία κύρια χαρακτηριστικά: την αποτυχία της πολιτικής Μέρκελ που κρίνεται εκ νέου, την ...παρουσία του Ολάντ, που μετατοπίζει την ατζέντα και, κυρίως, ως συνέπεια και αυτών, τη μετάβαση από την περίοδο που η ελληνική κρίση ήταν «το κέντρο του κόσμου» σε αυτή που το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί ως ευρωπαικό, συνολικά. Σε αυτή τη νέα βάση, ή ο Ολάντ θα κάνει πίσω, ή οι Γερμανοί θα αλλάξουν και θα ακούσουν επιτέλους και κάποιον άλλο, ή το ευρώ θα διαλυθεί τελικά, όπως πολλοί προβλέπουν. Όμως, η Ελλάδα πρέπει αναμφίβολα να αλλάξει κι αυτή, για να είναι παρούσα ότι και να γίνει, διαλυθεί - δεν διαλυθεί το κοινό νόμισμα: πρέπει να παραμείνει, ή, το ελάχιστο, σε κάθε περίπτωση να μετέχει σε κάποιο από τα σχήματα που θα προκύψουν.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από τη στιγμή που θα αμφισβητηθεί η γερμανική «παντοκρατορία» μέσα από την προσπάθεια του Ολάντ για ανάπτυξη, το ελληνικό θέμα θα γίνει σύντομα δευτερεύον για όλους: και οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να «πατήσουν το κουμπί» και οι Γάλλοι δεν πρόκειται να θυσιάσουν – και ορθώς – όλη την Ευρώπη, όπως την επιθυμούν για την Ελλάδα. Ούτε πρόκειται να συγκρουστούν για αυτήν με το Βερολίνο. Θα συγκρουστούν, αλλά για εκείνα που είναι οι δικές τους προτεραιότητες.
Η Ελλάδα έχει μια περίοδο «μορατόριουμ» μέχρι τις εκλογές: ως τότε, τίποτα δεν θα συμβεί. Αμέσως μετά, πρέπει να είναι πλέον σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση ευρωπαικού προσανατολισμού, η οποία, επίσης, πρέπει να είναι κι αυτή σε θέση να πάει έξω και να παλέψει για την βελτίωση των όρων, κάτι που, ουσιαστικά, έχει γίνει ήδη αποδεκτό ότι θα συμβεί, παρά τα όσα λέει ακόμα το Βερολίνο. Η χώρα δεν πρέπει να χάσει αυτή τη συγκυρία, η οποία είναι για μας ευνοική. Πρέπει να αντιληφθεί το διεθνές περιβάλλον και να μην το παρερμηνεύσει. Εχει δυνατότητα να βελτιώσει τα πράγματα, αλλά, πολύ σύντομα και πολύ αποφασιστικά, πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα λογική της Ευρώπης. Αν καταφύγει στο μηδενισμό και στα ψέματα, θα βουλιάξει αύτανδρη. Μέσα από τις ευρύτερες συγκυρίες, η οδός της Ευρώπης, ανοίγεται τώρα ξανά διαφορετική, εφικτή και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να κλείσει.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από τη στιγμή που θα αμφισβητηθεί η γερμανική «παντοκρατορία» μέσα από την προσπάθεια του Ολάντ για ανάπτυξη, το ελληνικό θέμα θα γίνει σύντομα δευτερεύον για όλους: και οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να «πατήσουν το κουμπί» και οι Γάλλοι δεν πρόκειται να θυσιάσουν – και ορθώς – όλη την Ευρώπη, όπως την επιθυμούν για την Ελλάδα. Ούτε πρόκειται να συγκρουστούν για αυτήν με το Βερολίνο. Θα συγκρουστούν, αλλά για εκείνα που είναι οι δικές τους προτεραιότητες.
Η Ελλάδα έχει μια περίοδο «μορατόριουμ» μέχρι τις εκλογές: ως τότε, τίποτα δεν θα συμβεί. Αμέσως μετά, πρέπει να είναι πλέον σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση ευρωπαικού προσανατολισμού, η οποία, επίσης, πρέπει να είναι κι αυτή σε θέση να πάει έξω και να παλέψει για την βελτίωση των όρων, κάτι που, ουσιαστικά, έχει γίνει ήδη αποδεκτό ότι θα συμβεί, παρά τα όσα λέει ακόμα το Βερολίνο. Η χώρα δεν πρέπει να χάσει αυτή τη συγκυρία, η οποία είναι για μας ευνοική. Πρέπει να αντιληφθεί το διεθνές περιβάλλον και να μην το παρερμηνεύσει. Εχει δυνατότητα να βελτιώσει τα πράγματα, αλλά, πολύ σύντομα και πολύ αποφασιστικά, πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα λογική της Ευρώπης. Αν καταφύγει στο μηδενισμό και στα ψέματα, θα βουλιάξει αύτανδρη. Μέσα από τις ευρύτερες συγκυρίες, η οδός της Ευρώπης, ανοίγεται τώρα ξανά διαφορετική, εφικτή και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να κλείσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου