Τετάρτη 18 Απριλίου 2012
Της Βάλιας Μπαζού
Αγαπητέ ντετέκτιβ Μόλντερ, αγαπητή ντετέκτιβ Σκάλι, περιμένοντας το δελφίνι μου δόθηκε για μια ακόμα φορά η ευκαιρία να επιδοθώ στο αγαπημένο μου σπορ. Να κρυφακούω...
και να παρατηρώ τους γύρω μου, να αποθηκεύω στον «σκληρό» ατάκες και φυσιογνωμίες.Και έτσι πασχαλιάτικα, διαπίστωσα ότι ακόμα και σήμερα, εδώ στην Ελλάδα, ζούμε ανάμεσα σε περίεργα όντα που διαβιούν σε ένα παράλληλο σύμπαν που έχει άλλες προτεραιότητες, άλλες σταθερές και άλλα κριτήρια. Ένα παράλληλο σύμπαν όπου η πραγματικότητα είναι λίγο «πειραγμένη».
Και κάπως έτσι διαπίστωσα ότι αυτές οι εκλογές, οι πιο κρίσιμες για τον τόπο, θα μπορούσαν να αποτελέσουν θέμα για το επόμενο επεισόδιο των «X-Files».
Τα όντα του παράλληλου σύμπαντος, είναι εξίσου οργισμένα με τους υπόλοιπους αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους. Και επίσης, είναι εξίσου αποφασισμένα να εκφράσουν την οργή τους στην κάλπη αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από τους υπόλοιπους.
Συνταξίδεψα με δύο:
-Μια έξαλλη 55άρα πάλαι ποτέ (;) ΠΑΣΟΚα, που περιμένοντας το δελφίνι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής δήλωνε με ένταση, παρά την τσίμπλα στο μάτι, ψηφοφόρος του Κουβέλη!
Και εξηγούσε την πολιτική επιλογή της … «τους ζήτησα να πάρω μετάθεση στο ΣΔΟΕ και αρνήθηκαν. Σε ποια, σε μένα που τους έχω στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια. Θα ψηφίσω Κουβέλη! Κι εγώ και η Τασία».
Και κάπως έτσι ο Βενιζέλος έχασε δυο ψηφαλάκια… Ούτε για τα μνημόνια, ούτε για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, ούτε για την ανεργία, ούτε για τους φόρους στα ακίνητα.. Για μια για κωλομετάθεση (όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος) στο προνομιούχο ΣΔΟΕ…
-Έναν ζοχαδιακό πάλαι ποτέ (;) ΝεοΔημοκράτη, που κοκορευόταν μέσα στο δελφίνι, ότι θα ψηφίσει Παπαρήγα, γιατί το δικό του το παιδί δεν το έκαναν από συμβασιούχο, αορίστου χρόνου στο δήμο του λιμανιού και έμεινε έξω από το δημόσιο… «Ποιο, το δικό μου το παιδί, που τον ψηφίζουμε τον “μπιπ” από την πρώτη μέρα που κατέβηκε στην πολιτική»…
Και κάπως έτσι ο Σαμαράς έχασε τα ψηφαλάκια της οικογένειας…. Ούτε για τις μνημονιακές κωλοτούμπες του, ούτε για τα προγραμματικά αδιέξοδά του. Για έναν κωλοδιορισμό…
Σκέφτομαι, λοιπόν, ντετέκτιβ Μόλντερ και ντετέκτιβ Σκάλι, ότι εάν μέσα σε μισή ώρα συνάντησα δυο από τα ιδιαίτερα όντα του παράλληλου σύμπαντος, θα πρέπει να είναι εκατοντάδες χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια. Αλλά πάλι, ακόμα κι αν δεν είναι χιλιάδες, ακόμα και αν είναι μόνον δύο, είναι πάρα πολλοί.ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου