Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012
Στις οδυνηρές επιπτώσεις, στην κοινωνία και την οικονομία, της πολιτικής που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση τα δύο τελευταία χρόνια, αλλά και τις δυνατότητες ανάκαμψης σε μια.. νέα πορεία, αναφέρθηκε ο Βουλευτής και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου κ. Θ. Παπαγεωργίου στην ομιλία του στην 12η Σύνοδο του Εθνικού Συμβούλιου του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2012
Ομιλία Θ. Παπαγεωργίου
Συντρόφισσες και σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια στρατηγικού χαρακτήρα ήττα, ιδεολογική και πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ έχει παραμορφωθεί, εξαιτίας της εφαρμογής μιας πολιτικής, η οποία ήταν αναγκαστική, μιας πολιτικής όμως που ακύρωσε στην πράξη τη μεγαλειώδη πορεία του ΠΑΣΟΚ, το χαρακτήρα του και τη φυσιογνωμία του.
Κανένας πολίτης που στήριξε αυτή την παράταξη από το '74 δεν αναγνωρίζει σήμερα στο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ το κίνημα της κοινωνικής υποδομής, το κίνημα της ίσης κατανομής του πλούτου, των ελπίδων, της ανάπτυξης. Οι πολίτες είναι απέναντι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ θυμωμένοι.
Η πολιτική, συντρόφισσες και σύντροφοι, ήταν αναγκαστική, ήταν όμως μια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια πολιτική που έσωσε μεν τη χώρα, όντως η χώρα κρατήθηκε όρθια, απέφυγε την ανοιχτή χρεοκοπία, απέφυγε την παύση πληρωμών που θα ήταν καταστροφική – όπως παράδειγμα η Αργεντινή που ξέφυγε η κατάσταση- και θα ξυπνούσαμε ένα πρωί και θα ήταν κλειστές οι Τράπεζες και θα φεύγανε όλοι με ελικόπτερα.
Ωστόσο όμως πρέπει να πούμε ότι αυτή η πολιτική κατέστρεψε την κοινωνία. Έχει δημιουργήσει 1 εκατομμύριο ανέργους και 2 εκατομμύρια νεόπτωχους.
Αυτή η πολιτική κατέστρεψε την οικονομία, διότι έχουμε μείωση του ΑΕΠ 20% και οδηγείται το ΑΕΠ στα 170 δις σε αυτά που παρήγαγε η οικονομία μας πριν από 10 χρόνια. Αυτά είναι τα τραγικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής.
Πότε, συντρόφισσες και σύντροφοι; Σε μια περίοδο που ο νεοφιλελευθερισμός ηττάται στον κόσμο. Διότι τι είναι αυτή η κρίση που βιώνει η παγκόσμια οικονομία από το 2007 και μετά; Είναι μια κρίση λένε οι ιστορικοί των οικονομιών, παρόμοια και ισοδύναμη της κρίσης του 1929, σε βάθος, έκταση και επιπτώσεις στην κοινωνία και στην οικονομία.
Όμως - και πρέπει να το πούμε συντρόφισσες και σύντροφοι - εδώ αυτή η πολιτική, αυτή η συνταγή, δεν έφερε κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Μήπως μας έβγαλε στις αγορές όπως είχαν πει οι τροϊκανοί στην αρχή;
Μήπως μειώθηκε ή διατηρήθηκε σε ένα επίπεδο ανεχτό η ανεργία;
Μήπως η ύφεση δεν διέλυσε την οικονομία;
Πουθενά δεν πέτυχε αυτή η πολιτική. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και βέβαια πρέπει να πούμε ότι και τα δικά μας λάθη ήταν πάρα μα πάρα πολλά και επιδείνωσαν την κατάσταση για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία.
Τώρα, συντρόφισσες και σύντροφοι, τι γίνεται; Εδώ είναι το ερώτημα. Και θεωρώ ότι δεν μπορεί να απαντήσουμε στο αύριο χωρίς να ξαναεμπνεύσουμε τους πολίτες, τους ανέργους, τους φτωχούς. Και ακούστε, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν μπορεί με μοντέλα του πριν 20ετίας εκσυγχρονισμού για παράδειγμα της κοινωνίας και της οικονομίας να απαντήσουμε στην αγωνία των πολιτών.
Σήμερα οι φτωχοί και οι άνεργοι δεν μας καταλαβαίνουν. Για να συνομιλήσουμε πρέπει να ξαναπάμε σε αυτά που ήταν τα νάματα της σοσιαλδημοκρατίας και που κράτησαν έναν αιώνα την Ευρώπη σε επίπεδο βιώσιμης λειτουργίας της κοινωνίας και της οικονομίας.
Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτό που έγινε μετά τον Μπλερ και μετά τον Σρέντερ ήταν καταστροφικό και για τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία ηττήθηκε κατά κράτος και η οποία ήρθε σε αυτά τα σημεία της απόλυτης κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης άποψης και ιδεολογίας και στην Ευρώπη.
Γιατί όταν μιλάγανε στα γαλλικά Πανεπιστήμια πριν από 30 χρόνια για τον νεοφιλελευθερισμό όλοι καγχάζαμε και λέγαμε «μα είναι δυνατόν και οι φυλακές να είναι ιδιωτικές;» Και ήρθε η Θάτσερ, ήρθε ο Ρέιγκαν και ήρθαν όλοι και την επέβαλαν αυτή τη θεωρία και τη λογική.
Έχουμε μιλήσει για το ανεξέλεγκτο των δυνάμεων της αγοράς στον χρηματοοικονομικό τομέα και κανένας δεν απάντησε. Έγιναν κάποιες συναντήσεις στους G-7 κλπ., κάποιες συζητήσεις, κάτι πήγε να κάνει ο Ομπάμα, όμως αυτή τη στιγμή κατέχουν πολλαπλάσιο πλούτο και αξίες στα χέρια τους οι αγορές. Πεθαίνουν οι οικονομίες, πεθαίνουν οι κοινωνίες και εμείς, οι σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη, δεν αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.
Έχω την αίσθηση ότι αν δεν ξαναμιλήσουμε, αν η ηγεσία η νέα, το νέο ΠΑΣΟΚ δεν μιλήσει στους φτωχούς, στους άνεργους με όραμα, δεν θα κάνουμε τίποτα με μια απλή αλλαγή της ηγεσίας στο κόμμα μας. Και πιστεύω πως δεν θα εφεύρουμε εμείς ξαφνικά θεωρητικά σχήματα και ιδέες.
Πρέπει να πάμε κατά τη γνώμη μου στις κλασικές έννοιες της σοσιαλδημοκρατίας: κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικό κράτος. Πρέπει να πάμε σε αυτό που λέω ότι οι αγορές πρέπει να υποτάσσονται στην κοινωνία και όχι οι αγορές να υποτάσσουν την κοινωνία. Κλασικά μοντέλα, κλασικές απόψεις, όχι αυτά που επικράτησαν για λόγους ανάγκης τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Και δεν μπορώ να αντιληφθώ συντρόφους ακόμα και σήμερα, που μας μιλάνε για το κράτος λες και είναι επιχείρηση. Αν δεν χρησιμοποιήσουμε το κράτος ως σοσιαλδημοκράτες για να μαζέψουμε αυτή την κοινωνία που έχει διαλυθεί, τους φτωχούς, τους ανέργους, να τους ξαναεμπνεύσουμε, να τους δώσουμε ευκαιρίες, θα είμαστε τελειωμένοι κι εμείς.
Το ΠΑΣΟΚ περνάει κατά τη γνώμη μου την πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας του και πρέπει ιδεολογικά και πολιτικά να το ανατάξουμε, να ξαναεμπνεύσουμε, να το αναμορφώσουμε και να δώσουμε προοπτική στους Έλληνες πολίτες. Αλλιώς, θα είναι ένα κόμμα παρωχημένο, ένα κόμμα που η ιστορία θα το καταγράψει με θετικό τρόπο, αλλά θα είναι στο παρελθόν σαν ένα ανύπαρκτο σχήμα.
Ευχαριστώ
Ομιλία Θ. Παπαγεωργίου
Συντρόφισσες και σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ υπέστη μια στρατηγικού χαρακτήρα ήττα, ιδεολογική και πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ έχει παραμορφωθεί, εξαιτίας της εφαρμογής μιας πολιτικής, η οποία ήταν αναγκαστική, μιας πολιτικής όμως που ακύρωσε στην πράξη τη μεγαλειώδη πορεία του ΠΑΣΟΚ, το χαρακτήρα του και τη φυσιογνωμία του.
Κανένας πολίτης που στήριξε αυτή την παράταξη από το '74 δεν αναγνωρίζει σήμερα στο πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ το κίνημα της κοινωνικής υποδομής, το κίνημα της ίσης κατανομής του πλούτου, των ελπίδων, της ανάπτυξης. Οι πολίτες είναι απέναντι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ θυμωμένοι.
Η πολιτική, συντρόφισσες και σύντροφοι, ήταν αναγκαστική, ήταν όμως μια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια πολιτική που έσωσε μεν τη χώρα, όντως η χώρα κρατήθηκε όρθια, απέφυγε την ανοιχτή χρεοκοπία, απέφυγε την παύση πληρωμών που θα ήταν καταστροφική – όπως παράδειγμα η Αργεντινή που ξέφυγε η κατάσταση- και θα ξυπνούσαμε ένα πρωί και θα ήταν κλειστές οι Τράπεζες και θα φεύγανε όλοι με ελικόπτερα.
Ωστόσο όμως πρέπει να πούμε ότι αυτή η πολιτική κατέστρεψε την κοινωνία. Έχει δημιουργήσει 1 εκατομμύριο ανέργους και 2 εκατομμύρια νεόπτωχους.
Αυτή η πολιτική κατέστρεψε την οικονομία, διότι έχουμε μείωση του ΑΕΠ 20% και οδηγείται το ΑΕΠ στα 170 δις σε αυτά που παρήγαγε η οικονομία μας πριν από 10 χρόνια. Αυτά είναι τα τραγικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής.
Πότε, συντρόφισσες και σύντροφοι; Σε μια περίοδο που ο νεοφιλελευθερισμός ηττάται στον κόσμο. Διότι τι είναι αυτή η κρίση που βιώνει η παγκόσμια οικονομία από το 2007 και μετά; Είναι μια κρίση λένε οι ιστορικοί των οικονομιών, παρόμοια και ισοδύναμη της κρίσης του 1929, σε βάθος, έκταση και επιπτώσεις στην κοινωνία και στην οικονομία.
Όμως - και πρέπει να το πούμε συντρόφισσες και σύντροφοι - εδώ αυτή η πολιτική, αυτή η συνταγή, δεν έφερε κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Μήπως μας έβγαλε στις αγορές όπως είχαν πει οι τροϊκανοί στην αρχή;
Μήπως μειώθηκε ή διατηρήθηκε σε ένα επίπεδο ανεχτό η ανεργία;
Μήπως η ύφεση δεν διέλυσε την οικονομία;
Πουθενά δεν πέτυχε αυτή η πολιτική. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και βέβαια πρέπει να πούμε ότι και τα δικά μας λάθη ήταν πάρα μα πάρα πολλά και επιδείνωσαν την κατάσταση για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία.
Τώρα, συντρόφισσες και σύντροφοι, τι γίνεται; Εδώ είναι το ερώτημα. Και θεωρώ ότι δεν μπορεί να απαντήσουμε στο αύριο χωρίς να ξαναεμπνεύσουμε τους πολίτες, τους ανέργους, τους φτωχούς. Και ακούστε, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν μπορεί με μοντέλα του πριν 20ετίας εκσυγχρονισμού για παράδειγμα της κοινωνίας και της οικονομίας να απαντήσουμε στην αγωνία των πολιτών.
Σήμερα οι φτωχοί και οι άνεργοι δεν μας καταλαβαίνουν. Για να συνομιλήσουμε πρέπει να ξαναπάμε σε αυτά που ήταν τα νάματα της σοσιαλδημοκρατίας και που κράτησαν έναν αιώνα την Ευρώπη σε επίπεδο βιώσιμης λειτουργίας της κοινωνίας και της οικονομίας.
Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτό που έγινε μετά τον Μπλερ και μετά τον Σρέντερ ήταν καταστροφικό και για τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία ηττήθηκε κατά κράτος και η οποία ήρθε σε αυτά τα σημεία της απόλυτης κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης άποψης και ιδεολογίας και στην Ευρώπη.
Γιατί όταν μιλάγανε στα γαλλικά Πανεπιστήμια πριν από 30 χρόνια για τον νεοφιλελευθερισμό όλοι καγχάζαμε και λέγαμε «μα είναι δυνατόν και οι φυλακές να είναι ιδιωτικές;» Και ήρθε η Θάτσερ, ήρθε ο Ρέιγκαν και ήρθαν όλοι και την επέβαλαν αυτή τη θεωρία και τη λογική.
Έχουμε μιλήσει για το ανεξέλεγκτο των δυνάμεων της αγοράς στον χρηματοοικονομικό τομέα και κανένας δεν απάντησε. Έγιναν κάποιες συναντήσεις στους G-7 κλπ., κάποιες συζητήσεις, κάτι πήγε να κάνει ο Ομπάμα, όμως αυτή τη στιγμή κατέχουν πολλαπλάσιο πλούτο και αξίες στα χέρια τους οι αγορές. Πεθαίνουν οι οικονομίες, πεθαίνουν οι κοινωνίες και εμείς, οι σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη, δεν αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.
Έχω την αίσθηση ότι αν δεν ξαναμιλήσουμε, αν η ηγεσία η νέα, το νέο ΠΑΣΟΚ δεν μιλήσει στους φτωχούς, στους άνεργους με όραμα, δεν θα κάνουμε τίποτα με μια απλή αλλαγή της ηγεσίας στο κόμμα μας. Και πιστεύω πως δεν θα εφεύρουμε εμείς ξαφνικά θεωρητικά σχήματα και ιδέες.
Πρέπει να πάμε κατά τη γνώμη μου στις κλασικές έννοιες της σοσιαλδημοκρατίας: κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικό κράτος. Πρέπει να πάμε σε αυτό που λέω ότι οι αγορές πρέπει να υποτάσσονται στην κοινωνία και όχι οι αγορές να υποτάσσουν την κοινωνία. Κλασικά μοντέλα, κλασικές απόψεις, όχι αυτά που επικράτησαν για λόγους ανάγκης τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.
Και δεν μπορώ να αντιληφθώ συντρόφους ακόμα και σήμερα, που μας μιλάνε για το κράτος λες και είναι επιχείρηση. Αν δεν χρησιμοποιήσουμε το κράτος ως σοσιαλδημοκράτες για να μαζέψουμε αυτή την κοινωνία που έχει διαλυθεί, τους φτωχούς, τους ανέργους, να τους ξαναεμπνεύσουμε, να τους δώσουμε ευκαιρίες, θα είμαστε τελειωμένοι κι εμείς.
Το ΠΑΣΟΚ περνάει κατά τη γνώμη μου την πιο κρίσιμη φάση της ιστορίας του και πρέπει ιδεολογικά και πολιτικά να το ανατάξουμε, να ξαναεμπνεύσουμε, να το αναμορφώσουμε και να δώσουμε προοπτική στους Έλληνες πολίτες. Αλλιώς, θα είναι ένα κόμμα παρωχημένο, ένα κόμμα που η ιστορία θα το καταγράψει με θετικό τρόπο, αλλά θα είναι στο παρελθόν σαν ένα ανύπαρκτο σχήμα.
Ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου