Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
Ας ξεφύγουμε λίγο από τη μιζέρια και την υστερία των ημερών... Αναμασάμε εδώ και μήνες την καραμέλα της ανάπτυξης και της..
ανάγκης για επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι εξαιρετικά σημαντικό να επικροτούμε όλοι ό,τι θετικό γίνεται σ’ αυτόν τον τόπο, το οποίο φέρνει δουλειές, ανάπτυξη και χρήματα στη χώρα. Προχθές παρουσιάσθηκε ένα εκπληκτικό σχέδιο του Ρέντσο Πιάνο και του Ιδρύματος Νιάρχου για το αθλητικό πάρκο της Καλλιθέας, την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, τη νέα Εθνική Λυρική Σκηνή και το πάρκο στο Φάληρο. Πρόκειται για μια τεράστια επένδυση της τάξης του μισού δισ. ευρώ, που θα αλλάξει ριζικά την αθηναϊκή παραλία, η οποία βεβηλώθηκε βάναυσα από τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων και τις αυθαιρεσίες δημάρχων και νονών της νύχτας.Καλό, όμως, είναι να θυμίσουμε τι πέρασε αυτό το έργο για να γίνει, πόσες αράδες ατέρμονης σαχλοφιλολογίας περί «δημοσίου χώρου» έχουν γραφεί για να το πολεμήσουν. Ο τοπικός δήμος δεν το ήθελε γιατί φιλοδοξούσε να πάρει όλη την έκταση, προφανώς για να τη διατηρεί στην κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι περισσότερες παρόμοιες δημοτικές εκτάσεις. Συνασπιζόμενοι επίδοξοι αρχιτέκτονες διαμαρτύρονταν γιατί το σχέδιο δεν έγινε από Ελληνα και γιατί κακώς εμπλέκονται «ιδρύματα του κεφαλαίου» στη διαχείριση δημόσιας γης. Ο καθένας με τον πόνο του και την τρέλα του πολεμούσε το έργο, όπως θα πολεμήσει το Ελληνικό και κάθε τι καινούργιο. Το έργο όμως ξεκινάει, και αυτό επειδή ήταν ένα από τα λίγα που πήρε πραγματικά στα σοβαρά ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος το παρακολούθησε από την αρχή έως το τέλος. Μου έκανε εντύπωση ότι κάποιοι φίλοι τόλμησαν χθες να το σχολιάσουν θετικά στο Διαδίκτυο στέλνοντας tweeters. Δέχθηκαν μια επίθεση μίζερης γκρίνιας, που κατέληγε σε εκείνο το γνωστό «μα με αυτά ασχολείσαι σήμερα;». Ναι, λοιπόν, με αυτά πρέπει να ασχοληθούμε και να τα πολλαπλασιάσουμε για να πάει μπροστά ο τόπος. Χρειαζόμαστε όραμα, όρεξη για φιλόδοξα σχέδια που ενίοτε (αν είναι δυνατόν!) μπορούν να αποφέρουν και κέρδη σε ιδιώτες. Χρειάζεται να δαμάσουμε τον κυνικό Ελληνα που έχουμε μέσα μας και είναι δύσπιστος και απαθής για τα πάντα. Για να γίνει, όμως, αυτό, η μεγάλη δημιουργική πλειοψηφία των Ελλήνων πρέπει να παλέψει και να απελευθερωθεί από την ομηρία μικροπολιτικών-δημάρχων, γκρουπού- σκουλων της άρνησης και όλων των άλλων, που αν τους ακούγαμε, το Φαληρικό Δέλτα θα ήταν σκουπιδότοπος και το 2015, αντί να κατασκευαστεί ένα λαμπρό έργο που θα φέρει δουλειές, ανάπτυξη και (επιτέλους) λίγη αισθητική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου