Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011
Διάβαζα προχθές σ’ένα σχόλιο του αθηναϊκού τύπου ότι ο πνευματικός κόσμος της χώρας αφυπνίσθηκε και πρωτοστατεί στην ιδιότυπη έγερση των ...Ελλήνων.
***
Αν στον πνευματικό κόσμο συμπεριλάβουμε τον Αυτιά, το Λαζόπουλο, τον Τράγκα, τον Ψυχάρη και το Τεγοπουλέικο, αντιλαμβάνομαι για τι αγώνα πρόκειται.
***
Κι ανάθεμα αν νοιάζονται για τους φτωχούς και τους χαμηλοσυνταξιούχους, πρόβλημά τους είναι ότι κόπηκαν τα κεσάτια, όπερ πάει να πει κρατική διαφήμιση, επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις και μαύρα από την πίσω πόρτα.
***
Και να είστε σίγουροι ότι όλοι αυτί οι βαρύγδουποι αν δεν έχαναν τα κεκτημένα (ελέω εκβιασμών) θα ευλογούσαν και πάλι τα γένια της όποιας εξουσίας.
***
Κάποτε ο εκάστοτε πρωθυπουργός της χώρας, πριν σχηματίσει κυβέρνηση έπρεπε να περάσει απ’τα γραφεία των Νέων και της Βραδυνής. Δυστυχώς σήμερα αυτό το προνόμιο εξέλειψε.
***
Το ίδιο συμβαίνει στις μέρες μας και με κάποια κανάλια που παρά τον ανελέητο ανταγωνισμό τους, επιχειρούν να’χουν λόγο ακόμη και στην άσκηση κυβερνητικής εξουσίας.
***
Το ότι κανείς σήμερα είτε είναι στο κυβερνητικό μπλοκ είτε είναι στο κίνημα των αγανακτισμένων δεν είναι ευχαριστημένος από την ενημέρωση που παρέχεται, σημαίνει κάθε άλλο παρά του ότι κάνουν τη δουλειά τους καλά.
***
Κι αν θέλετε, ορθώς τα βάζουμε με την πολιτική ηγεσία για τα λάθη και τις παραλείψεις της, ας μην ξεχνάμε όμως ότι όλοι αυτοί οι δήθεν πνευματικοί άνθρωποι ήταν στο ίδιο σύστημα, το υπηρέτησαν και υπηρετήθηκαν κατά τον καλύτερο τρόπο.
***
Αυτοί λοιπόν οι πνευματικοί που απολάμβαναν τα υψηλά τους εισοδήματα, τις βιλίτσες και τα κότερά τους, προφανώς ζορίστηκαν τώρα, τώρα ανακάλυψαν τη γενιά των 700 ευρώ, τώρα ανακάλυψαν ότι πωλείται ο ΟΤΕ.
***
Γιατί αν ο μέσος Έλληνας είναι διατεθειμένος να δώσει από το υστέρημά του για τη σωτηρία της χώρας να είστε σίγουροι ότι αυτοί δεν κάνουν πίσω παρά μόνο αν ξαναλαδωθούν.
***
Συμφωνώ απόλυτα ότι δεν πρέπει να καπελωθούν τα κινήματα διαμαρτυρίας από πολιτικά κόμματα δεν πρέπει όμως και να παγιδευτούν από τους γνωστούς άγνωστους του πολιτικο-οικονομικού παρασκηνίου.
***
Δε θέλω να αναφερθώ εκτενώς και στις πρωτοβουλίες του Μίκη από σεβασμό στο έργο του και την καλλιτεχνική του διάσταση. Δεν μπορώ όμως να μην πω ότι κάθε φορά που ανακατεύεται με την πολιτική γίνεται πρόδρομος εξελίξεων και όχι πάντα καλών. Όπως δεν μπορώ να πω ότι λίγο-πολύ κι αυτός εμπορεύτηκε ελπίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου