Δευτέρα, 28 Φεβρουαρίου 2011
Το κείμενο μου το έστειλε η κυρία Μυριαμ Κρόδος και επειδή μου άρεσε είπα να το δημοσιεύσω στο Ιστολόγιο μου εμπλουτίζοντας το με φωτογραφίες από την περίφημη κοιλάδα των Πεταλουδών. Την ευχαριστώ πολύ!!
Αν και εσείς έχετε μια ιστορία σχετική με την Ρόδο, με μεγάλη μου χαρά θα την δημοσίευα εδώ!!
«Αναρωτιέμαι συχνά τι είναι αυτό που κάνει την Ρόδο ξεχωριστή.
Όπου και να γυρίσω θα δω κάτι για να θαυμάσω .
Θυμάμαι ένα καλοκαίρι είχαν έρθει κάτι ξαδέλφια μου από την Ιταλία.... και ήθελαν να τους ξεναγήσω στο νησί.
Στην αρχή δεν ήξερα από που να αρχίσω, πρώτα σκαφτόμουν να τους πάρω να δουν και να θαυμάσουν τα παλιά κτίσματα με την διαφορετική κατά εποχή αρχιτεκτονική;
Η να τους πάω κάπου να θαυμάσουν το πόσο απλόχερη φάνηκε η φύση στη Ρόδο;
Τελικά αποφάσισα να τους πάω στις Πεταλούδες, ήθελα να ξεκινήσω με τα παιχνίδια της φύσης.
Ξεκινήσαμε πρωί, πρωί με όρεξη, γέλια και πειράγματα η διαδρομή μας ήταν πολύ ευχάριστη, και πριν καλά καλά προλάβουμε να το καταλάβουμε είχαμε φτάσει.
Έχω πάει στις πεταλούδες αμέτρητες φορές μα όσες φορές και αν πάω αισθάνομαι το ίδιο δέος, υπάρχει εκεί μια αρμονία ένα παιχνίδι της φύσης που δεν το συνάντησα πουθενά αλλού, όλα είναι αρμονικά δεμένα ,είναι τόσο τέλεια δεμένο και συνδυασμένο το στοιχείο της φύσης εκεί ,που νομίζεις και βλέπεις έναν τέλεια ζωγραφισμένο πίνακα.
Τα ξαδέλφια μου είχαν μείνει εκστασιασμένα με την τόση ομορφιά που έβλεπαν. Μπαίνοντας μέσα υπήρχε ένα γεφυράκι, ανάμεσα στο δάσος πετούσαν χιλιάδες πεταλούδες, έπρεπε να κάνουμε ησυχία να μην τις τρομάξουμε.
Οι κορμοί των δέντρων δεν ραινόντουσαν τους είχαν ντύσει οι χιλιάδες πεταλούδες, όλες είχαν τα ίδια χρώματα ήταν σαν να βλέπαμε έναν τεράστιο κάμπο με εκατομμύρια στρατιώτες ομοιόμορφα ντυμένους.
Σταματήσαμε πάνω σε ένα γεφυράκι, τότε τους είπα να ρίξουμε από ένα κέρμα και να κάνουμε μιαν ευχή, υπήρχαν ήδη αρκετά κέρματα μέσα από τους χιλιάδες επισκέπτες ,Όλοι με χαρά έκαναν μια σιωπηλή ευχή και έριξαν το κέρμα .
Λέγετε ότι εκεί υπάρχει ένα καλό ξωτικό που σου πραγματοποιεί μια ευχή μέσα σε ένα χρόνο ,φτάνει να μην την αποκαλύψεις μέχρι να εκπληρωθεί.
Αφού τελειώσαμε την περιήγηση μας είπαμε να κάτσουμε σε ένα καφενείο εκεί κοντά να πιούμε ένα καφέ, περιττό να σας πω ότι ήταν ο ωραιότερος καφές που έχω πιει σε αυτό το θεσπέσιο μέρος.
Είχε πια μεσημεριάσει τα χιλιάδες δέντρα εκεί έκαναν μια ωραία δροσερή σκιά που αν και ήμασταν στη μέση του καλοκαιριού δεν αισθανθήκαμε καθόλου
την ζέστη. Απολαμβάναμε τον καφέ παρέα από μια χορωδία με χιλιάδες τζιτζίκια ήταν τόσο ονειρικά που ξεχαστήκαμε για λίγο,
Όταν ξεκινήσαμε να φύγουμε δεν μας έκανε καρδιά ήταν τόσο ωραία που αισθανθήκαμε για λίγο πως βρισκόμασταν στο Παράδεισο, δεν είχαμε το άγχος της πολης ούτε τις σκοτούρες όλα τα είχαμε αποβάλλει με το που φτάσαμε εκεί.
Τελικά φύγαμε, όταν φτάσαμε σπίτι ένιωσα λύπη που έπρεπε να έρθουμε στα τετριμμένα ,όμως είχα μέσα μου και μια μικρή χαρά, που εμείς στη Ρόδο είμαστε οι ευνοούμενοι της φύσης σαν να μας χρωστούσε χάρη και μας την έδωσε απλόχερα.
Από την ημέρα εκείνη τα ξαδέλφια μου έρχονται κάθε χρόνο και κάθε φορά επισκέπτονται τον μικρό Παράδεισο που λέγεται Πεταλούδες».
Αν και εσείς έχετε μια ιστορία σχετική με την Ρόδο, με μεγάλη μου χαρά θα την δημοσίευα εδώ!!«Αναρωτιέμαι συχνά τι είναι αυτό που κάνει την Ρόδο ξεχωριστή.
Όπου και να γυρίσω θα δω κάτι για να θαυμάσω .
Θυμάμαι ένα καλοκαίρι είχαν έρθει κάτι ξαδέλφια μου από την Ιταλία.... και ήθελαν να τους ξεναγήσω στο νησί.
Στην αρχή δεν ήξερα από που να αρχίσω, πρώτα σκαφτόμουν να τους πάρω να δουν και να θαυμάσουν τα παλιά κτίσματα με την διαφορετική κατά εποχή αρχιτεκτονική;
Η να τους πάω κάπου να θαυμάσουν το πόσο απλόχερη φάνηκε η φύση στη Ρόδο;
Τελικά αποφάσισα να τους πάω στις Πεταλούδες, ήθελα να ξεκινήσω με τα παιχνίδια της φύσης.
Ξεκινήσαμε πρωί, πρωί με όρεξη, γέλια και πειράγματα η διαδρομή μας ήταν πολύ ευχάριστη, και πριν καλά καλά προλάβουμε να το καταλάβουμε είχαμε φτάσει.
Έχω πάει στις πεταλούδες αμέτρητες φορές μα όσες φορές και αν πάω αισθάνομαι το ίδιο δέος, υπάρχει εκεί μια αρμονία ένα παιχνίδι της φύσης που δεν το συνάντησα πουθενά αλλού, όλα είναι αρμονικά δεμένα ,είναι τόσο τέλεια δεμένο και συνδυασμένο το στοιχείο της φύσης εκεί ,που νομίζεις και βλέπεις έναν τέλεια ζωγραφισμένο πίνακα.
Τα ξαδέλφια μου είχαν μείνει εκστασιασμένα με την τόση ομορφιά που έβλεπαν. Μπαίνοντας μέσα υπήρχε ένα γεφυράκι, ανάμεσα στο δάσος πετούσαν χιλιάδες πεταλούδες, έπρεπε να κάνουμε ησυχία να μην τις τρομάξουμε.
Οι κορμοί των δέντρων δεν ραινόντουσαν τους είχαν ντύσει οι χιλιάδες πεταλούδες, όλες είχαν τα ίδια χρώματα ήταν σαν να βλέπαμε έναν τεράστιο κάμπο με εκατομμύρια στρατιώτες ομοιόμορφα ντυμένους.
Σταματήσαμε πάνω σε ένα γεφυράκι, τότε τους είπα να ρίξουμε από ένα κέρμα και να κάνουμε μιαν ευχή, υπήρχαν ήδη αρκετά κέρματα μέσα από τους χιλιάδες επισκέπτες ,Όλοι με χαρά έκαναν μια σιωπηλή ευχή και έριξαν το κέρμα .
Λέγετε ότι εκεί υπάρχει ένα καλό ξωτικό που σου πραγματοποιεί μια ευχή μέσα σε ένα χρόνο ,φτάνει να μην την αποκαλύψεις μέχρι να εκπληρωθεί.
Αφού τελειώσαμε την περιήγηση μας είπαμε να κάτσουμε σε ένα καφενείο εκεί κοντά να πιούμε ένα καφέ, περιττό να σας πω ότι ήταν ο ωραιότερος καφές που έχω πιει σε αυτό το θεσπέσιο μέρος.
Είχε πια μεσημεριάσει τα χιλιάδες δέντρα εκεί έκαναν μια ωραία δροσερή σκιά που αν και ήμασταν στη μέση του καλοκαιριού δεν αισθανθήκαμε καθόλου
την ζέστη. Απολαμβάναμε τον καφέ παρέα από μια χορωδία με χιλιάδες τζιτζίκια ήταν τόσο ονειρικά που ξεχαστήκαμε για λίγο,Όταν ξεκινήσαμε να φύγουμε δεν μας έκανε καρδιά ήταν τόσο ωραία που αισθανθήκαμε για λίγο πως βρισκόμασταν στο Παράδεισο, δεν είχαμε το άγχος της πολης ούτε τις σκοτούρες όλα τα είχαμε αποβάλλει με το που φτάσαμε εκεί.
Τελικά φύγαμε, όταν φτάσαμε σπίτι ένιωσα λύπη που έπρεπε να έρθουμε στα τετριμμένα ,όμως είχα μέσα μου και μια μικρή χαρά, που εμείς στη Ρόδο είμαστε οι ευνοούμενοι της φύσης σαν να μας χρωστούσε χάρη και μας την έδωσε απλόχερα.
Από την ημέρα εκείνη τα ξαδέλφια μου έρχονται κάθε χρόνο και κάθε φορά επισκέπτονται τον μικρό Παράδεισο που λέγεται Πεταλούδες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου