Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας giorgis@massavetas.gr
Οι απόψεις για την δημοσίευση των καταθέσεων που έχουν δώσει στην ΕΛΑΣ οι γονείς των δικαζόμενων για συμμετοχή στους... «Πυρήνες της Φωτιάς» διίστανται. Άλλοι θεωρούν αυτό το δημοσίευμα του «Βήματος» δημοσιογραφική επιτυχία. Και άλλοι το αποδοκιμάζουν. Και όχι μόνον οι δικαζόμενοι, οι οποίοι κατέφυγαν σε νέες απειλές. Αλλά ακόμη και η πρόεδρος του δικαστηρίου, που μίλησε για «ασχήμια».
Είναι προφανές ότι για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με την συνήθη πρακτική κάποιων αξιωματικών της αστυνομίας που «διαρρέουν» τα πάντα, στο βωμό των προσωπικών τους σχέσεων με συγκεκριμένα μέσα ή δημοσιογράφους και αντάλλαγμα την προβολή τους. Παραβιάζοντας κάθε νόμο, δεοντολογία και ηθική τάξη. Αυτή είναι η μια πλευρά του θέματος. Η άλλη έχει να κάνει με το περιεχόμενο των συγκεκριμένων καταθέσεων.
Το περιεχόμενο λοιπόν είναι κοινό σε όλες τις καταθέσεις. Τις διάβασα προσεκτικά. Και δεν νομίζω ότι πρόκειται για κατά συνθήκη ψεύδη γονιών που θέλουν είτε να υπερασπισθούν τα παιδιά τους, είτε να αποσείσουν οποιαδήποτε ευκόλως εκτοξευόμενη κατηγορία ότι «φταίνε» και οι ίδιοι, που τα παιδιά τους «πήραν τον κακό δρόμο» και εξελίχθηκαν σε «τρομοκράτες».
Η αλήθεια πρέπει να είναι πολύ κοντά στα όσα περιγράφουν. Ότι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, ούτε καν να φανταστούν, πως ο Γιώργος, ο Παναγιώτης, ο Αλέξανδρος, ο Χάρης, παιδιά ήσυχα, ευαίσθητα και από «καλή οικογένεια», όπως τα παρουσιάζουν, σε μια στιγμή της ζωής τους, στο δεύτερο μισό του 2009, έφυγαν ξαφνικά από το σπίτι, και ύψωσαν τείχος γύρω από τη νέα τους ζωή, απαγορεύοντας στους γονείς τους ακόμη και να κάνουν ερωτήσεις.
Σημειώστε απλώς την περίοδο που έγιναν όλες αυτές οι ...αποστασίες των έως χθες «καλών παιδιών» της διπλανής πόρτας, από το οικογενειακό μικροαστικό περιβάλλον. Τότε ακριβώς που η Ελλάδα εμφανιζόταν να παραπαίει και οι πολιτικοί ηγέτες δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έχει την ευθύνη για τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Στην εποχή μ. Γ. (μετά τον φόνο του μικρού μαθητή).
Πόσο ακόμη το πολιτικό μας εποικοδόμημα, με την πλήρη απαξίωση του, θα λειτουργεί ως στρατολόγος «ανταρτών πόλεων», σπρώχνοντας προς τα εκεί παιδιά που δεν γεννήθηκαν, ούτε μεγάλωσαν σε τίποτα «χαλασμένα» σπίτια, αλλά δεν ξέρουν πως να αντιπαλέψουν μια «χαλασμένη» κοινωνία; Δεν τους προσφέρεται κάποια διέξοδος;
Είναι προφανές ότι για άλλη μια φορά έχουμε να κάνουμε με την συνήθη πρακτική κάποιων αξιωματικών της αστυνομίας που «διαρρέουν» τα πάντα, στο βωμό των προσωπικών τους σχέσεων με συγκεκριμένα μέσα ή δημοσιογράφους και αντάλλαγμα την προβολή τους. Παραβιάζοντας κάθε νόμο, δεοντολογία και ηθική τάξη. Αυτή είναι η μια πλευρά του θέματος. Η άλλη έχει να κάνει με το περιεχόμενο των συγκεκριμένων καταθέσεων.
Το περιεχόμενο λοιπόν είναι κοινό σε όλες τις καταθέσεις. Τις διάβασα προσεκτικά. Και δεν νομίζω ότι πρόκειται για κατά συνθήκη ψεύδη γονιών που θέλουν είτε να υπερασπισθούν τα παιδιά τους, είτε να αποσείσουν οποιαδήποτε ευκόλως εκτοξευόμενη κατηγορία ότι «φταίνε» και οι ίδιοι, που τα παιδιά τους «πήραν τον κακό δρόμο» και εξελίχθηκαν σε «τρομοκράτες».
Η αλήθεια πρέπει να είναι πολύ κοντά στα όσα περιγράφουν. Ότι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, ούτε καν να φανταστούν, πως ο Γιώργος, ο Παναγιώτης, ο Αλέξανδρος, ο Χάρης, παιδιά ήσυχα, ευαίσθητα και από «καλή οικογένεια», όπως τα παρουσιάζουν, σε μια στιγμή της ζωής τους, στο δεύτερο μισό του 2009, έφυγαν ξαφνικά από το σπίτι, και ύψωσαν τείχος γύρω από τη νέα τους ζωή, απαγορεύοντας στους γονείς τους ακόμη και να κάνουν ερωτήσεις.
Σημειώστε απλώς την περίοδο που έγιναν όλες αυτές οι ...αποστασίες των έως χθες «καλών παιδιών» της διπλανής πόρτας, από το οικογενειακό μικροαστικό περιβάλλον. Τότε ακριβώς που η Ελλάδα εμφανιζόταν να παραπαίει και οι πολιτικοί ηγέτες δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έχει την ευθύνη για τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Στην εποχή μ. Γ. (μετά τον φόνο του μικρού μαθητή).
Πόσο ακόμη το πολιτικό μας εποικοδόμημα, με την πλήρη απαξίωση του, θα λειτουργεί ως στρατολόγος «ανταρτών πόλεων», σπρώχνοντας προς τα εκεί παιδιά που δεν γεννήθηκαν, ούτε μεγάλωσαν σε τίποτα «χαλασμένα» σπίτια, αλλά δεν ξέρουν πως να αντιπαλέψουν μια «χαλασμένη» κοινωνία; Δεν τους προσφέρεται κάποια διέξοδος;
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου