Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας giorgis@massavetas.grΚαι τι έγινε λοιπόν; μετά από τόσους μήνες παραπέμπονται τρεις πρώην υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας για ένα και μόνο αδίκημα. Το ίδιο για ..το οποίο θα μπορούσαν να είχαν παραπεμφθεί και οι δυο του ΠΑΣΟΚ. Και το οποίο δεν προκαλεί παρά μόνο θυμηδία.
Θα συσταθεί το "Δικαστικό Συμβούλιο" το οποίο δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να διαπιστώσει απλώς ότι δεν έχει κανένα νόημα να προχωρήσει σε δίκη. Διότι απλούστατα, ακόμη και πρωτοετής της νομικής γνωρίζει ότι, με την διάλυση της Βουλής από τον Κώστα Καραμανλή, το 2009, το συγκεκριμένο αδίκημα έχει παραγραφεί.
Μοναδική περίπτωση παραπομπής ήταν για την "εξυπνάδα" που προστέθηκε στο τέλος της πολύμηνης διαδικασίας της προανακριτικής: Το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Αλλά, όπως πληροφόρησε, από την ίδια ώρα, τους αναγνώστες της η μικρή αυτή στήλη, μεταφέροντας τις απόψεις εγκύρων νομομαθών, ούτε αυτή η κατηγορία θα μπορούσε να σταθεί, αν δεν συνοδευόταν από ισχυρή τεκμηρίωση Και το αποτέλεσμα το είδαμε. Οι εμπνευστές αυτής της εξυπνάδας δεν έπεισαν ούτε καν την πλειοψηφία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος. Και η πρόταση απορρίφθηκε ...μετ' επαίνων.
Σκάνδαλο βεβαίως υπήρξε. Όπως υπήρξαν και χειρισμοί αφροσύνης και αλαζονικής συμπεριφοράς Αλλά, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ο χειρότερος δρόμος για την εκκαθάριση ενός σκανδάλου είναι ο πολιτικός Η αποξένωση παντός κατηγορούμενου πολιτικού, από τους φυσικούς δικαστές και η υπαγωγή του σε καθεστώς ειδικής δωσιδικίας.
Ανάλογη θα είναι και η κατάληξη των άλλων εξεταστικών επιτροπών. Άλλωστε το βλέπουμε και με την περίπτωση του τεράστιου σκανδάλου Ζίμενς, για το οποίο θα πληρώνουν και τα εγγόνια μας. Τα "πουλάκια" πετάνε το ένα μετά το άλλο. Εκείνοι που ξέρουν αρνούνται να καταθέσουν σοβαρά στοιχεία. Επομένως, η λειτουργία τόσων εξεταστικών επιτροπών δεν αποφέρει τίποτε 'άλλο παρά το "σε δουλειά να βρισκόμαστε".
Αν ήθελαν, οι ηγεσίες των κομμάτων, θα υιοθετούσαν την πάγια θέση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και με διευρυμένη πλειοψηφία, άνω των τριών πέμπτων του κοινοβουλίου, θα καταργούσαν οριστικά τον κατά σχήμα οξύμωρο λεγόμενο νόμο περί ευθύνης υπουργών, που είναι στην πράξη νόμος που κατοχυρώνει την ανευθυνότητα τους. Και θα έθεταν σε ουσιαστική αναστολή την προκλητική συνταγματική διάταξη του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Θα συσταθεί το "Δικαστικό Συμβούλιο" το οποίο δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να διαπιστώσει απλώς ότι δεν έχει κανένα νόημα να προχωρήσει σε δίκη. Διότι απλούστατα, ακόμη και πρωτοετής της νομικής γνωρίζει ότι, με την διάλυση της Βουλής από τον Κώστα Καραμανλή, το 2009, το συγκεκριμένο αδίκημα έχει παραγραφεί.
Μοναδική περίπτωση παραπομπής ήταν για την "εξυπνάδα" που προστέθηκε στο τέλος της πολύμηνης διαδικασίας της προανακριτικής: Το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Αλλά, όπως πληροφόρησε, από την ίδια ώρα, τους αναγνώστες της η μικρή αυτή στήλη, μεταφέροντας τις απόψεις εγκύρων νομομαθών, ούτε αυτή η κατηγορία θα μπορούσε να σταθεί, αν δεν συνοδευόταν από ισχυρή τεκμηρίωση Και το αποτέλεσμα το είδαμε. Οι εμπνευστές αυτής της εξυπνάδας δεν έπεισαν ούτε καν την πλειοψηφία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος. Και η πρόταση απορρίφθηκε ...μετ' επαίνων.
Σκάνδαλο βεβαίως υπήρξε. Όπως υπήρξαν και χειρισμοί αφροσύνης και αλαζονικής συμπεριφοράς Αλλά, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ο χειρότερος δρόμος για την εκκαθάριση ενός σκανδάλου είναι ο πολιτικός Η αποξένωση παντός κατηγορούμενου πολιτικού, από τους φυσικούς δικαστές και η υπαγωγή του σε καθεστώς ειδικής δωσιδικίας.
Ανάλογη θα είναι και η κατάληξη των άλλων εξεταστικών επιτροπών. Άλλωστε το βλέπουμε και με την περίπτωση του τεράστιου σκανδάλου Ζίμενς, για το οποίο θα πληρώνουν και τα εγγόνια μας. Τα "πουλάκια" πετάνε το ένα μετά το άλλο. Εκείνοι που ξέρουν αρνούνται να καταθέσουν σοβαρά στοιχεία. Επομένως, η λειτουργία τόσων εξεταστικών επιτροπών δεν αποφέρει τίποτε 'άλλο παρά το "σε δουλειά να βρισκόμαστε".
Αν ήθελαν, οι ηγεσίες των κομμάτων, θα υιοθετούσαν την πάγια θέση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και με διευρυμένη πλειοψηφία, άνω των τριών πέμπτων του κοινοβουλίου, θα καταργούσαν οριστικά τον κατά σχήμα οξύμωρο λεγόμενο νόμο περί ευθύνης υπουργών, που είναι στην πράξη νόμος που κατοχυρώνει την ανευθυνότητα τους. Και θα έθεταν σε ουσιαστική αναστολή την προκλητική συνταγματική διάταξη του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου