Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι Γάλλοι, Γερμανοί και Αμερικάνοι μας ψυχοπονούν. Κι αναλογιζόμενοι πόσα μας χρωστούν εμάς τους Έλληνες – τους Αρχαίους φυσικά, όχι τους.. σημερινούς - για τα φώτα που τους δώσαμε (σε φιλοσοφία, σε γλώσσα, σε πολιτισμό), αποφασίζουν από κοινού και μας χαρίζουν όσα τους χρωστάμε. Αδύνατο θα πείτε. Ασφαλώς. Όμως το είπαμε εξ αρχής, υπόθεση κάνουμε.
Βγαίνουν λοιπόν οι ηγέτες τους στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου, και ανακοινώνουν: «Σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους προγόνους τους χαρίζουμε όλα τα χρέη των Ελλήνων. Δάνεια και τόκους. Δεν μας οφείλουν τίποτε απολύτως. Ούτε, ευρώ, ούτε δολάριο. Και επιπλέον τους χορηγούμε δωρεάν όσα δις. ευρώ χρειάζονται ώστε να μηδενιστούν τα πάσης φύσεως ελλείμματά τους. Η τρόϊκα φεύγει οριστικά από την Ελλάδα. Ευχόμαστε δε να μην ξαναχρειασθούν ποτέ πια να συνάψουν νέα δάνεια. Ούτε από μας ούτε από κανέναν άλλον»!
Μ’ αυτό τον τρόπο ή και κάποιον άλλον ανάλογο (Ας πούμε μας… δίνει δωρεάν η Κίνα 400-500 δις. Ευρώ. Γι’ αυτήν δεν είναι τίποτα. Μόνο οι ΗΠΑ της χρωστούν 2,5 τρις δολάρια) βρισκόμαστε στην υπέροχη θέση να μην χρωστάμε σε κανέναν τίποτα. Χρέος μηδέν, ελλείμματα μηδέν! Τέρμα στην απογοήτευση, στην ανησυχία στο άγχος, στην οργή.
Η κυβέρνηση βέβαια με τα λεφτά που πήρε για τα ελλείμματα αποκαθιστά το δίκιο σε ότι αφορά στα άδικα μέτρα, μέτρα που πήρε και όλα ωραία και καλά. Τι θα κάνουμε από δω και πέρα ως χώρα, ως πολιτικό σύστημα, ως λαός; Θα φρονηματιστούμε και θα φερόμαστε έντιμα και υπεύθυνα ώστε η εκάστοτε κυβέρνηση να μη διαφθείρεται και να μην διαφθείρει το λαό μέσω πελατειακών σχέσεων κι ο λαός να ζει ανάλογα με τις δυνατότητες του κι όχι να απλώνει το πόδι του «έξω απ’ το πάπλωμα».
Θα ξεγράψουμε μ’ άλλα λόγια και θα ξεχάσουμε το αμαρτωλό παρελθόν μας και θα ακολουθήσουμε το δρόμο της αλήθειας, της ευθύνης, της σύνεσης, και της αυτάρκειας;
Αν κάναμε την ερώτηση αυτή σ’ έναν από τους σοφούς της αρχαίας Αθήνας ή στον Ισπανό Σανταγιάνα ή στον Γάλλο Ζαν Πωλ Σάρτρ η απάντηση σίγουρα θα ήταν: «Όχι. Γιατί δεν καταλάβατε, δεν συνειδητοποιήσατε πλήρως το παρελθόν σας. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει το παρελθόν το ξαναζεί».
Θα μας κακοφανεί ασφαλώς. Όμως αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Κατάλαβε τίποτα η σημερινή κυβέρνηση από το παρελθόν; Ο πρωθυπουργός δεν είναι «χθεσινός». Ούτε καν η πλειοψηφία των υπουργών μας (του, το σωστότερο) Καταλαβαίνω κάτι στραβό σημαίνει γίνομαι καλύτερος. Μαθαίνω κάτι σημαίνει αλλάζω. Τουλάχιστον ως προς ταυτό το κάτι. Βλέπετε λοιπόν να άλλαξαν ως προς κάτι στην πράξη (τα λόγια δεν μετρούν) σε σχέση μ’ αυτό που ήταν κατά το παρελθόν; Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πουθενά. Μόνο στα λόγια. Τα ίδια πάντα επικοινωνιακά τερτίπια. Η ίδια ξύλινη γλώσσα. Όλα θα και θα και θα, υποσχέσεις ανεκπλήρωτες καινούργιες λέξεις και τεχνάσματα αποπροσανατολιστικά. Η ίδια δηλαδή χιλιοφορεμένη και πασίγνωστη συμπεριφορά. Δεν προκύπτει από πουθενά πως επιτέλους έμαθαν κάτι. Γιατί τη σημαίνει μαθαίνω , μάθηση; «Μάθηση- διδάσκουν οι μεγάλοι παιδαγωγοί και κοινωνιολόγοι- είναι η αλλαγή συμπεριφοράς». Άλλαξαν μήπως συμπεριφορά; Όχι βέβαια. Κι ας κραυγάζουν (πρώτος και καλύτερος ο Γ.Α.Π.) προεκλογικά: «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ο λαός τους ψήφισε και αυτοί δεν άλλαξαν. Γι’ αυτό βουλιάζουμε.
Η ΝΔ έδωσε κάποιες ενδείξεις ότι προσπαθεί ν’ αλλάξει. Όμως είναι τόσα πολλά τα «βαρίδια» τόσο πολλές οι «φυγόκεντρες δυνάμεις». Και λίγος ο καιρός για να ξεχαστούν οι κυβερνητικές «αμαρτίες» (με την αρχική έννοια του όρου) της. Καταλυτικός κι ο ρόλος της εντροπίας. Κοντολογίς η Νέα Δημοκρατία κάνει κάποιες προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν κατάφερε να πείσει ότι κατάλαβε το παρελθόν και μπορεί να οδηγήσει τη χώρα με σιγουριά στο μέλλον. Όσο για τους καιροσκόπους του ευρύτερου χώρου ούτε λόγος να γίνεται .
Η Αριστερά με τις εμμονές τα απωθημένα και τις αντιφάσεις της ενώ θα μπορούσε και θα πρεπε να χαράξει να δείχνει το μέλλον μένει προσκολλημένη στο παρελθόν και στα αδιέξοδά της.
Αλλά μήπως έβαλαν μυαλό οι μεγάλοι και βολεμένοι συνδικαλιστές μας, οι διάφοροι εργατοπατέρες, εκπρόσωποι και «εθνοπατέρες»; Ή οι οικονομικές ελίτ του τόπου, οι μεγαλοκαρχαρίες; Μήπως οι φοροδιαφεύγοντες, τα λαμόγια, οι αεριτζήδες, οι απατεώνες κάθε μορφής;
Όχι φυσικά! Και γιατί να το κάνουν αφού έτσι μια χαρά τα καταφέρνουν. Εξάλλου ποιος τους εμποδίζει, ποιος θα τους τιμωρήσει ή θα τους συνετίσει; Το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο απλός λαός. Που είναι και η μεγάλη και σιωπηρή (προς το παρόν;) πλειοψηφία. Το υγειές τμήμα του λαού. Που κρατούσε και κρατάει ζωντανή και όρθια αυτή τη χώρα. Πότε άραγε και πώς θα αντιδράσει; Αποτελούν μήπως οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μια ευκαιρία να δείξει το μπόι του; Θα το δούμε.
Γιάννης Κορομήλης
Βγαίνουν λοιπόν οι ηγέτες τους στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου, και ανακοινώνουν: «Σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους προγόνους τους χαρίζουμε όλα τα χρέη των Ελλήνων. Δάνεια και τόκους. Δεν μας οφείλουν τίποτε απολύτως. Ούτε, ευρώ, ούτε δολάριο. Και επιπλέον τους χορηγούμε δωρεάν όσα δις. ευρώ χρειάζονται ώστε να μηδενιστούν τα πάσης φύσεως ελλείμματά τους. Η τρόϊκα φεύγει οριστικά από την Ελλάδα. Ευχόμαστε δε να μην ξαναχρειασθούν ποτέ πια να συνάψουν νέα δάνεια. Ούτε από μας ούτε από κανέναν άλλον»!
Μ’ αυτό τον τρόπο ή και κάποιον άλλον ανάλογο (Ας πούμε μας… δίνει δωρεάν η Κίνα 400-500 δις. Ευρώ. Γι’ αυτήν δεν είναι τίποτα. Μόνο οι ΗΠΑ της χρωστούν 2,5 τρις δολάρια) βρισκόμαστε στην υπέροχη θέση να μην χρωστάμε σε κανέναν τίποτα. Χρέος μηδέν, ελλείμματα μηδέν! Τέρμα στην απογοήτευση, στην ανησυχία στο άγχος, στην οργή.
Η κυβέρνηση βέβαια με τα λεφτά που πήρε για τα ελλείμματα αποκαθιστά το δίκιο σε ότι αφορά στα άδικα μέτρα, μέτρα που πήρε και όλα ωραία και καλά. Τι θα κάνουμε από δω και πέρα ως χώρα, ως πολιτικό σύστημα, ως λαός; Θα φρονηματιστούμε και θα φερόμαστε έντιμα και υπεύθυνα ώστε η εκάστοτε κυβέρνηση να μη διαφθείρεται και να μην διαφθείρει το λαό μέσω πελατειακών σχέσεων κι ο λαός να ζει ανάλογα με τις δυνατότητες του κι όχι να απλώνει το πόδι του «έξω απ’ το πάπλωμα».
Θα ξεγράψουμε μ’ άλλα λόγια και θα ξεχάσουμε το αμαρτωλό παρελθόν μας και θα ακολουθήσουμε το δρόμο της αλήθειας, της ευθύνης, της σύνεσης, και της αυτάρκειας;
Αν κάναμε την ερώτηση αυτή σ’ έναν από τους σοφούς της αρχαίας Αθήνας ή στον Ισπανό Σανταγιάνα ή στον Γάλλο Ζαν Πωλ Σάρτρ η απάντηση σίγουρα θα ήταν: «Όχι. Γιατί δεν καταλάβατε, δεν συνειδητοποιήσατε πλήρως το παρελθόν σας. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει το παρελθόν το ξαναζεί».
Θα μας κακοφανεί ασφαλώς. Όμως αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Κατάλαβε τίποτα η σημερινή κυβέρνηση από το παρελθόν; Ο πρωθυπουργός δεν είναι «χθεσινός». Ούτε καν η πλειοψηφία των υπουργών μας (του, το σωστότερο) Καταλαβαίνω κάτι στραβό σημαίνει γίνομαι καλύτερος. Μαθαίνω κάτι σημαίνει αλλάζω. Τουλάχιστον ως προς ταυτό το κάτι. Βλέπετε λοιπόν να άλλαξαν ως προς κάτι στην πράξη (τα λόγια δεν μετρούν) σε σχέση μ’ αυτό που ήταν κατά το παρελθόν; Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πουθενά. Μόνο στα λόγια. Τα ίδια πάντα επικοινωνιακά τερτίπια. Η ίδια ξύλινη γλώσσα. Όλα θα και θα και θα, υποσχέσεις ανεκπλήρωτες καινούργιες λέξεις και τεχνάσματα αποπροσανατολιστικά. Η ίδια δηλαδή χιλιοφορεμένη και πασίγνωστη συμπεριφορά. Δεν προκύπτει από πουθενά πως επιτέλους έμαθαν κάτι. Γιατί τη σημαίνει μαθαίνω , μάθηση; «Μάθηση- διδάσκουν οι μεγάλοι παιδαγωγοί και κοινωνιολόγοι- είναι η αλλαγή συμπεριφοράς». Άλλαξαν μήπως συμπεριφορά; Όχι βέβαια. Κι ας κραυγάζουν (πρώτος και καλύτερος ο Γ.Α.Π.) προεκλογικά: «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ο λαός τους ψήφισε και αυτοί δεν άλλαξαν. Γι’ αυτό βουλιάζουμε.
Η ΝΔ έδωσε κάποιες ενδείξεις ότι προσπαθεί ν’ αλλάξει. Όμως είναι τόσα πολλά τα «βαρίδια» τόσο πολλές οι «φυγόκεντρες δυνάμεις». Και λίγος ο καιρός για να ξεχαστούν οι κυβερνητικές «αμαρτίες» (με την αρχική έννοια του όρου) της. Καταλυτικός κι ο ρόλος της εντροπίας. Κοντολογίς η Νέα Δημοκρατία κάνει κάποιες προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν κατάφερε να πείσει ότι κατάλαβε το παρελθόν και μπορεί να οδηγήσει τη χώρα με σιγουριά στο μέλλον. Όσο για τους καιροσκόπους του ευρύτερου χώρου ούτε λόγος να γίνεται .
Η Αριστερά με τις εμμονές τα απωθημένα και τις αντιφάσεις της ενώ θα μπορούσε και θα πρεπε να χαράξει να δείχνει το μέλλον μένει προσκολλημένη στο παρελθόν και στα αδιέξοδά της.
Αλλά μήπως έβαλαν μυαλό οι μεγάλοι και βολεμένοι συνδικαλιστές μας, οι διάφοροι εργατοπατέρες, εκπρόσωποι και «εθνοπατέρες»; Ή οι οικονομικές ελίτ του τόπου, οι μεγαλοκαρχαρίες; Μήπως οι φοροδιαφεύγοντες, τα λαμόγια, οι αεριτζήδες, οι απατεώνες κάθε μορφής;
Όχι φυσικά! Και γιατί να το κάνουν αφού έτσι μια χαρά τα καταφέρνουν. Εξάλλου ποιος τους εμποδίζει, ποιος θα τους τιμωρήσει ή θα τους συνετίσει; Το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο απλός λαός. Που είναι και η μεγάλη και σιωπηρή (προς το παρόν;) πλειοψηφία. Το υγειές τμήμα του λαού. Που κρατούσε και κρατάει ζωντανή και όρθια αυτή τη χώρα. Πότε άραγε και πώς θα αντιδράσει; Αποτελούν μήπως οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μια ευκαιρία να δείξει το μπόι του; Θα το δούμε.
Γιάννης Κορομήλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου