Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Τα χιλιόμετρα δύσκολα και ατελείωτα. Τα δρομολόγια κρύβουν πολλές φορές παγίδες και τα μονοπάτια είναι συχνά επικίνδυνα. Εδώ δεν ..υπάρχει ωράριο. Υπάρχουν μερόνυχτα, εβδομάδες, πολλές ημέρες μακριά από την οικογένεια.
Οι αβαρίες και τα συνεργεία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι σ’ αυτόν τον εργασιακό χώρο. Το ρίσκο μεγάλο, ειδικά όταν το φορτηγό είναι συνεταιρικό και δεσμευμένο στα δάνεια των τραπεζών.
Η νταλίκα είναι το δεύτερο σπίτι για το επάγγελμα του αυτοκινητιστή. Μουσαμάδες, ιμάντες, σχοινιά, λάστιχα, γράσα, λάδια, πετρέλαια, φρένα, τσιμούχες συνοδεύουν τη ζωή του νταλικέρη. Το κρεβάτι στο κουβούκλιο στρώνεται πιο συχνά απ’ αυτό του σπιτιού. Το ραδιόφωνο απαραίτητο για να συνοδεύει τις μονότονες, κουραστικές διαδρομές. Ο καφές και το τσιγάρο βασικά εργαλεία για να κρατούν τα χέρια σταθερά στο τιμόνι. Η άσφαλτος άλλοτε «βράζει» και άλλοτε είναι παγωμένη κι ολισθηρή.
Πολλές φορές τα έξοδα μιας φορτωτικής είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα και για να καλυφθεί το κόστος μεταφοράς απαιτείται να διανύσουν τα διπλάσια και τριπλάσια χιλιόμετρα. Χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα ζουν από τα ταξίδια των φορτηγών σε κάθε γωνιά του εσωτερικού και του εξωτερικού. Μπορεί τα φώτα να είναι νυσταγμένα και βαριά, οι νταλίκες όμως φτάνουν πάντα στους σταθμούς, στα λιμάνια και στις αγορές.
Το φορτηγό αποτελεί στα χέρια του ιδιοκτήτη όλο του το βιός. Μια κινούμενη περιουσία για την οποία έχει δαπανήσει πολλά και καθημερινά κινδυνεύει να την χάσει μέσα στους δρόμους.
Οι φορτηγατζήδες χαρακτηρίζονται από πολλούς ως τα «αφεντικά» και οι «βασιλιάδες» της ασφάλτου. Πίσω όμως από την επιβλητικότητα και τον όγκο των οχημάτων τους, κρύβονται, άλλοτε σκληροί, άλλοτε ήρεμοι άνθρωποι, παρεξηγημένοι πολλές φορές, αλλά πάνω απ’ όλα πολίτες που υπηρετούν κι αυτοί με κόπο και θυσίες τις οικογένειες τους.
Κανένας νοήμων επαγγελματίας δεν ανέχεται να χάσει την περιουσία του. Όλοι πρέπει να κάνουν πίσω για να βαδίσουμε εμπρός. Οι αυτοκινητιστές καλούνται να «ανοίξουν» τον κλάδο τους θυσιάζοντας τις περιουσίες τους. Μήπως όμως καραδοκούν πάλι στη γωνία οι «μεγάλοι» για να επωφεληθούν από τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν;
Τώρα λοιπόν που θ’ ανοίξει κι αυτό το επάγγελμα, μακάρι να κλείσουν οι μαύρες τρύπες στην αγορά, να χτυπηθεί η ανεργία, να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίες, να μειωθούν οι τιμές στα καύσιμα και στα διόδια και να τελειοποιηθεί το προβληματικό οδικό δίκτυο.
Καλά ταξίδια και καλά δρομολόγια…Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Τα χιλιόμετρα δύσκολα και ατελείωτα. Τα δρομολόγια κρύβουν πολλές φορές παγίδες και τα μονοπάτια είναι συχνά επικίνδυνα. Εδώ δεν ..υπάρχει ωράριο. Υπάρχουν μερόνυχτα, εβδομάδες, πολλές ημέρες μακριά από την οικογένεια.
Οι αβαρίες και τα συνεργεία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι σ’ αυτόν τον εργασιακό χώρο. Το ρίσκο μεγάλο, ειδικά όταν το φορτηγό είναι συνεταιρικό και δεσμευμένο στα δάνεια των τραπεζών.
Η νταλίκα είναι το δεύτερο σπίτι για το επάγγελμα του αυτοκινητιστή. Μουσαμάδες, ιμάντες, σχοινιά, λάστιχα, γράσα, λάδια, πετρέλαια, φρένα, τσιμούχες συνοδεύουν τη ζωή του νταλικέρη. Το κρεβάτι στο κουβούκλιο στρώνεται πιο συχνά απ’ αυτό του σπιτιού. Το ραδιόφωνο απαραίτητο για να συνοδεύει τις μονότονες, κουραστικές διαδρομές. Ο καφές και το τσιγάρο βασικά εργαλεία για να κρατούν τα χέρια σταθερά στο τιμόνι. Η άσφαλτος άλλοτε «βράζει» και άλλοτε είναι παγωμένη κι ολισθηρή.
Πολλές φορές τα έξοδα μιας φορτωτικής είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα και για να καλυφθεί το κόστος μεταφοράς απαιτείται να διανύσουν τα διπλάσια και τριπλάσια χιλιόμετρα. Χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα ζουν από τα ταξίδια των φορτηγών σε κάθε γωνιά του εσωτερικού και του εξωτερικού. Μπορεί τα φώτα να είναι νυσταγμένα και βαριά, οι νταλίκες όμως φτάνουν πάντα στους σταθμούς, στα λιμάνια και στις αγορές.
Το φορτηγό αποτελεί στα χέρια του ιδιοκτήτη όλο του το βιός. Μια κινούμενη περιουσία για την οποία έχει δαπανήσει πολλά και καθημερινά κινδυνεύει να την χάσει μέσα στους δρόμους.
Οι φορτηγατζήδες χαρακτηρίζονται από πολλούς ως τα «αφεντικά» και οι «βασιλιάδες» της ασφάλτου. Πίσω όμως από την επιβλητικότητα και τον όγκο των οχημάτων τους, κρύβονται, άλλοτε σκληροί, άλλοτε ήρεμοι άνθρωποι, παρεξηγημένοι πολλές φορές, αλλά πάνω απ’ όλα πολίτες που υπηρετούν κι αυτοί με κόπο και θυσίες τις οικογένειες τους.
Κανένας νοήμων επαγγελματίας δεν ανέχεται να χάσει την περιουσία του. Όλοι πρέπει να κάνουν πίσω για να βαδίσουμε εμπρός. Οι αυτοκινητιστές καλούνται να «ανοίξουν» τον κλάδο τους θυσιάζοντας τις περιουσίες τους. Μήπως όμως καραδοκούν πάλι στη γωνία οι «μεγάλοι» για να επωφεληθούν από τα νέα δεδομένα που θα προκύψουν;
Τώρα λοιπόν που θ’ ανοίξει κι αυτό το επάγγελμα, μακάρι να κλείσουν οι μαύρες τρύπες στην αγορά, να χτυπηθεί η ανεργία, να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίες, να μειωθούν οι τιμές στα καύσιμα και στα διόδια και να τελειοποιηθεί το προβληματικό οδικό δίκτυο.
Καλά ταξίδια και καλά δρομολόγια…Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου