Σάββατο 21 Αυγούστου 2010
Έχουμε έναν υπερκινητικό και υπεραισιόδοξο Πρωθυπουργό. Δεν κουράζεται να.. ταξιδεύει από χώρα σε χώρα. Τόσο που βρίσκεται στο εξωτερικό περισσότερο χρόνο απ’ ότι στο εσωτερικό. Είναι βέβαια και Υπουργός Εξωτερικών. Όμως είναι και Πρωθυπουργός. Ευθύνη δική του είναι να αξιολογεί και να διαθέτει ανάλογα τον χρόνο του. Με γνώμονα φυσικά το συμφέρον της χώρας. Η κοινή λογική πάντως λέει ότι, λόγω των ειδικών συνθηκών που διέρχεται η χώρα, τα δύο αυτά αξιώματα είναι πολύ απαιτητικά. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο ο ίδιος άνθρωπος να ανταποκρίνεται πλήρως στις μεγάλες απαιτήσεις τους. Είναι σαν το «δύο καρπούζια σ’ ένα χέρι». Άρα προφανής ο κίνδυνος να ασκείται πλημμελώς το ένα από τα δύο ή και τα δύο αξιώματα.
Ως προς την μόνιμη αισιοδοξία του από τη μια μεριά κάνει καλό. Η οικονομία, λεν, είναι ζήτημα ψυχολογίας. Η σιγουριά και η αισιοδοξία δίνουν κουράγιο και υπομονή σ’ αυτούς που δοκιμάζονται. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν διαψεύδονται οι αισιόδοξες προβλέψεις. Τότε η αισιοδοξία χάνει πολύ από την αξιοπιστία και την θετική δυναμική της. Κι ο κ. Πρωθυπουργός πριν από μήνες άλλα μας έλεγε. Εκτός από τις χιλιοειπωμένες προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις που από μόνες τους καθιστούν ευάλωτη την πρωθυπουργική αισιοδοξία ακολούθησαν κι άλλες απόψεις του που σύντομα διαψεύστηκαν. Προ τριμήνου είχε πει «περάσαμε τον κάβο» όπου κάβος ίσον κίνδυνος χρεοκοπίας, όμως δεν τον είχαμε περάσει. Ακολούθησαν έτσι αρκετά και επώδυνα οικονομικά μέτρα. Για να μην αναφερθούμε στη γνωστή επίμονη θέση: «Δεν ζητούμε χρήματα, στήριξη ζητούμε» Ή τη γνωστή ατάκα με το «πιστόλι στο τραπέζι». Ή την απειλή (;) «αν δεν μας στηρίξει η Ε.Ε. θα πάμε στο ΔΝΤ».
Μετά απ’ όλα αυτά ακολούθησε το μνημόνιο που είναι σαφώς σε βάρος της χώρας μας και ημών , του λαού. Καλό πράγμα η αισιοδοξία, όχι όμως η αστήριχτη ή εξωπραγματική.
Αισιόδοξες προβλέψεις που διαψεύδονται θέτουν αυτόματα το δίλημμα. Άραγε ο αισιοδοξών έκανε λάθος, δεν μπόρεσε να εκτιμήσει σωστά τα πράγματα ή μήπως εκτίμησε μεν σωστά τα πράγματα αλλά για δικούς του λόγους έλεγε, εν γνώσει του, ανακρίβειες; Όποιο από τα δύο κι αν συμβαίνει δεν είναι καλό, καθόλου καλό. Και δεν περιποιεί τιμήν (όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό και στη μία και στην άλλη περίπτωση) στον μ’ αυτό τον τρόπο αισιοδοξώντα.
Ο, μεγάλος Άνθρωπος πρώτα, φιλόσοφος και γιατρός Άλμπερτ Σβάϊτσερ έλεγε «Ο αισιόδοξος βλέπει όλα τα φανάρια πράσινα. Ο απαισιόδοξος κόκκινα. Ο πραγματικά συνετός έχει αχρωματοψία». Και βέβαια όλοι μας εκτιμούμε και σεβόμαστε τη σύνεση. Ή τουλάχιστον οφείλουμε να τη σεβόμαστε. Γιατί είναι όντως μεγάλη αρετή. Ένα απαραίτητο «εκ των ων ουκ άνευ» για όλους μας και πρωτίστως γι’ αυτούς που διαχειρίζονται την τύχη επιχειρήσεων, υπηρεσιών κ.λ.π. Πολύ δε περισσότερο γι αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες μιας χώρας ολόκληρης. Όταν μάλιστα η χώρα μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην κρίση.
Η κυβέρνηση δηλώνει ικανοποιημένη για την πορεία της οικονομίας μετά και το πράσινο φως από την Κομισιόν για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου στην χώρα μας. Μαζί όμως με το πράσινο φως η ευρωπαϊκή Επιτροπή εκφράζει τις επιφυλάξεις της και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα κι όχι μόνο.
Παράλληλα η κρίση δείχνει τα δόντια της αφού:
- Ο τουρισμός έκανε φέτος βουτιά 15,7%
- Έκλεισαν περί τις 100.000 επιχειρήσεις και από τις εν λειτουργία το 86% δεν έχει την απαιτούμενη ρευστότητα.
- Οι άνεργοι ξεπέρασαν τις 600.000 (σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, η ΓΣΕΕ κάνει λόγο για πολύ περισσότερους.
- Οι απολύσεις και αποχωρήσεις εργαζομένων έφτασαν τον Ιούλιο στις 91.937 ενώ μειώθηκαν κατά 21% οι προσλήψεις.
- Νοικοκυριά και μικρομεσαίοι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις υποχρεώσεις τους.
- Παρά την πτώση της κατανάλωσης (λόγω μείωσης των εσόδων) ο πληθωρισμός σημειώνει ρεκόρ 15ετίας. Παράδοξο κι όμως συμβαίνει. Και σημαίνει πως ενώ τα έσοδα των νοικοκυριών, των πολιτών γενικότερα μειώνονται τα είδη πρώτης ανάγκης, οι υπηρεσίες κλπ. ακριβαίνουν. Σε επίπεδα υψηλότερα από αυτά των μεγάλων χωρών της Ευρώπης!
- Γινόμαστε φτωχότεροι αφού το ακαθάριστο εθνικό προϊόν σημείωσε απότομη πτώση.
- Το δημόσιο χρέος ήταν πέρσι 115% φέτος θα φθάσει στο 130 % και εκτιμάται ότι το 2014 θα ανέβει, στο 150%. Δηλ. θα μειώνονται τα έσοδα μας και θα αυξάνονται τα χρέη μας! Ακόμα και με την πιστή τήρηση του μνημονίου δηλ. με συνεχή λιτότητα…
- Παρά την αιματηρή λιτότητα η εμπιστοσύνη των αγορών στην ελληνική οικονομία δεν αποκαθίσταται. Η αγορά των CDS αποφαίνεται ότι η Ελλάδα είναι πιο πιθανό να χρεοκοπήσει από όσο η Αργεντινή, το Πακιστάν και η Ουκρανία!
Μ’ αυτά τα δεδομένα είναι άραγε συνετό να μένουμε αμέριμνοι και να προαναγγέλουμε λήξη της κρίσης και ανάκαμψη της οικονομίας;
Συνεχίζεται
Ως προς την μόνιμη αισιοδοξία του από τη μια μεριά κάνει καλό. Η οικονομία, λεν, είναι ζήτημα ψυχολογίας. Η σιγουριά και η αισιοδοξία δίνουν κουράγιο και υπομονή σ’ αυτούς που δοκιμάζονται. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν διαψεύδονται οι αισιόδοξες προβλέψεις. Τότε η αισιοδοξία χάνει πολύ από την αξιοπιστία και την θετική δυναμική της. Κι ο κ. Πρωθυπουργός πριν από μήνες άλλα μας έλεγε. Εκτός από τις χιλιοειπωμένες προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις που από μόνες τους καθιστούν ευάλωτη την πρωθυπουργική αισιοδοξία ακολούθησαν κι άλλες απόψεις του που σύντομα διαψεύστηκαν. Προ τριμήνου είχε πει «περάσαμε τον κάβο» όπου κάβος ίσον κίνδυνος χρεοκοπίας, όμως δεν τον είχαμε περάσει. Ακολούθησαν έτσι αρκετά και επώδυνα οικονομικά μέτρα. Για να μην αναφερθούμε στη γνωστή επίμονη θέση: «Δεν ζητούμε χρήματα, στήριξη ζητούμε» Ή τη γνωστή ατάκα με το «πιστόλι στο τραπέζι». Ή την απειλή (;) «αν δεν μας στηρίξει η Ε.Ε. θα πάμε στο ΔΝΤ».
Μετά απ’ όλα αυτά ακολούθησε το μνημόνιο που είναι σαφώς σε βάρος της χώρας μας και ημών , του λαού. Καλό πράγμα η αισιοδοξία, όχι όμως η αστήριχτη ή εξωπραγματική.
Αισιόδοξες προβλέψεις που διαψεύδονται θέτουν αυτόματα το δίλημμα. Άραγε ο αισιοδοξών έκανε λάθος, δεν μπόρεσε να εκτιμήσει σωστά τα πράγματα ή μήπως εκτίμησε μεν σωστά τα πράγματα αλλά για δικούς του λόγους έλεγε, εν γνώσει του, ανακρίβειες; Όποιο από τα δύο κι αν συμβαίνει δεν είναι καλό, καθόλου καλό. Και δεν περιποιεί τιμήν (όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό και στη μία και στην άλλη περίπτωση) στον μ’ αυτό τον τρόπο αισιοδοξώντα.
Ο, μεγάλος Άνθρωπος πρώτα, φιλόσοφος και γιατρός Άλμπερτ Σβάϊτσερ έλεγε «Ο αισιόδοξος βλέπει όλα τα φανάρια πράσινα. Ο απαισιόδοξος κόκκινα. Ο πραγματικά συνετός έχει αχρωματοψία». Και βέβαια όλοι μας εκτιμούμε και σεβόμαστε τη σύνεση. Ή τουλάχιστον οφείλουμε να τη σεβόμαστε. Γιατί είναι όντως μεγάλη αρετή. Ένα απαραίτητο «εκ των ων ουκ άνευ» για όλους μας και πρωτίστως γι’ αυτούς που διαχειρίζονται την τύχη επιχειρήσεων, υπηρεσιών κ.λ.π. Πολύ δε περισσότερο γι αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες μιας χώρας ολόκληρης. Όταν μάλιστα η χώρα μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην κρίση.
Η κυβέρνηση δηλώνει ικανοποιημένη για την πορεία της οικονομίας μετά και το πράσινο φως από την Κομισιόν για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του δανείου στην χώρα μας. Μαζί όμως με το πράσινο φως η ευρωπαϊκή Επιτροπή εκφράζει τις επιφυλάξεις της και αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα κι όχι μόνο.
Παράλληλα η κρίση δείχνει τα δόντια της αφού:
- Ο τουρισμός έκανε φέτος βουτιά 15,7%
- Έκλεισαν περί τις 100.000 επιχειρήσεις και από τις εν λειτουργία το 86% δεν έχει την απαιτούμενη ρευστότητα.
- Οι άνεργοι ξεπέρασαν τις 600.000 (σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, η ΓΣΕΕ κάνει λόγο για πολύ περισσότερους.
- Οι απολύσεις και αποχωρήσεις εργαζομένων έφτασαν τον Ιούλιο στις 91.937 ενώ μειώθηκαν κατά 21% οι προσλήψεις.
- Νοικοκυριά και μικρομεσαίοι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις υποχρεώσεις τους.
- Παρά την πτώση της κατανάλωσης (λόγω μείωσης των εσόδων) ο πληθωρισμός σημειώνει ρεκόρ 15ετίας. Παράδοξο κι όμως συμβαίνει. Και σημαίνει πως ενώ τα έσοδα των νοικοκυριών, των πολιτών γενικότερα μειώνονται τα είδη πρώτης ανάγκης, οι υπηρεσίες κλπ. ακριβαίνουν. Σε επίπεδα υψηλότερα από αυτά των μεγάλων χωρών της Ευρώπης!
- Γινόμαστε φτωχότεροι αφού το ακαθάριστο εθνικό προϊόν σημείωσε απότομη πτώση.
- Το δημόσιο χρέος ήταν πέρσι 115% φέτος θα φθάσει στο 130 % και εκτιμάται ότι το 2014 θα ανέβει, στο 150%. Δηλ. θα μειώνονται τα έσοδα μας και θα αυξάνονται τα χρέη μας! Ακόμα και με την πιστή τήρηση του μνημονίου δηλ. με συνεχή λιτότητα…
- Παρά την αιματηρή λιτότητα η εμπιστοσύνη των αγορών στην ελληνική οικονομία δεν αποκαθίσταται. Η αγορά των CDS αποφαίνεται ότι η Ελλάδα είναι πιο πιθανό να χρεοκοπήσει από όσο η Αργεντινή, το Πακιστάν και η Ουκρανία!
Μ’ αυτά τα δεδομένα είναι άραγε συνετό να μένουμε αμέριμνοι και να προαναγγέλουμε λήξη της κρίσης και ανάκαμψη της οικονομίας;
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου