Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010 Είμαστε τόπος αξιοθαύμαστος. Έκανα μια περιήγηση σε ..διάφορες ξένες ενημερωτικές ιστοσελίδες. Αλλά
τέτοια υστερία όπως αυτή που καλλιεργείται στον τόπο μας για το ψωμάκι και τα ζυμαρικά μας, δεν είδα πουθενά.
Κερδοσκοπικές κινήσεις, μετά την απόφαση της Ρωσίας να απαγορεύσει τις εξαγωγές σιτηρών, υπήρξαν και αλλού. Αλλά για πολύ λίγο. Η τιμή του μπούσελ (μονάδα μέτρησης των σιτηρών που αντιστοιχεί σε περίπου 35 λίτρα) εκτινάχθηκε για δυο μέρες ως τα 8,41 δολάρια, αλλά ξαναγύρισε αμέσως λίγο πάνω από τα 6 δολάρια, τιμή που θεωρείται "δίκαιη" κατά τους Γερμανούς ειδικούς αναλυτές.
Εδώ έσπευσαν κάποιοι προκαταβολικώς να προχωρήσουν σε αυξήσεις της τάξεως του 30% επί της τιμής των αλεύρων. Λες και τα σιτηρά στον τόπο μας έγιναν αποτόμως είδος εν δραματική ανεπάρκεια. Όταν οι αποθήκες των γεωργικών συνεταιρισμών της Θεσσαλίας είναι γεμάτες όχι μόνο από την φετινή αλλά και την περυσινή συγκομιδή, που παραμένει απούλητη.
Και απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα αισχροκέρδειας, που τείνουν να προσλάβουν μορφή μαυραγοριτισμού, τι κάνει η συντεταγμένη πολιτεία για να προστατεύσει τους πολίτες, ώστε να μην φτάσουμε να επαληθευθεί η ρήση "θα πούμε και το ψωμί, ψωμάκι"; Παραπέμπει την υπόθεση στην "Επιτροπή Ανταγωνισμού". Δηλαδή σε μια κατασταλτική διαδικασία όπου θα πρέπει να υπάρξουν αποδείξεις ότι οι αλευροβιομήχανοι συνέστησαν καρτέλ και εφαρμόζουν ενιαία πολιτική τιμών.
Έτσι εφαρμόζεται στην πράξη η περίφημη "αυτορύθμιση των αγορών" με "εποπτικό ρόλο" της πολιτείας. Οπότε θα πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα για να αντιληφθούν οι κυβερνώντες ότι υπάρχει και ο δρόμος της άμεσης παρέμβασης, όταν εκδηλώνεται τέτοιας έκτασης στρέβλωση στη λειτουργία της αγοράς. Όπως η άμεση αγορά των τεχνηέντως "αζήτητων" εγχώριων σιτηρών από το κράτος, ώστε να ενισχυθούν τα κρατικά αποθέματα. Και εν συνεχεία διάθεση αυτών των αποθεμάτων σε όποιες, μικρές ή μεγάλες αλευροβιομηχανίες βάζουν "νερό στο κρασί τους" και εκλογικεύουν τις τιμές πώλησης των αλεύρων.
Όταν ο δοκιμαζόμενος από την οικονομική κρίση λαός δέχεται μια τόσο αισχρή επίθεση από μαυραγορίτες, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έπονται. Προηγείται η προληπτική παρέμβαση του συντεταγμένου κράτους. Ακόμη και αν δεν πρόκειται για τον "τρίτο" ή τον υπό διάνοιξη "τέταρτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό".
τέτοια υστερία όπως αυτή που καλλιεργείται στον τόπο μας για το ψωμάκι και τα ζυμαρικά μας, δεν είδα πουθενά.
Κερδοσκοπικές κινήσεις, μετά την απόφαση της Ρωσίας να απαγορεύσει τις εξαγωγές σιτηρών, υπήρξαν και αλλού. Αλλά για πολύ λίγο. Η τιμή του μπούσελ (μονάδα μέτρησης των σιτηρών που αντιστοιχεί σε περίπου 35 λίτρα) εκτινάχθηκε για δυο μέρες ως τα 8,41 δολάρια, αλλά ξαναγύρισε αμέσως λίγο πάνω από τα 6 δολάρια, τιμή που θεωρείται "δίκαιη" κατά τους Γερμανούς ειδικούς αναλυτές.
Εδώ έσπευσαν κάποιοι προκαταβολικώς να προχωρήσουν σε αυξήσεις της τάξεως του 30% επί της τιμής των αλεύρων. Λες και τα σιτηρά στον τόπο μας έγιναν αποτόμως είδος εν δραματική ανεπάρκεια. Όταν οι αποθήκες των γεωργικών συνεταιρισμών της Θεσσαλίας είναι γεμάτες όχι μόνο από την φετινή αλλά και την περυσινή συγκομιδή, που παραμένει απούλητη.
Και απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα αισχροκέρδειας, που τείνουν να προσλάβουν μορφή μαυραγοριτισμού, τι κάνει η συντεταγμένη πολιτεία για να προστατεύσει τους πολίτες, ώστε να μην φτάσουμε να επαληθευθεί η ρήση "θα πούμε και το ψωμί, ψωμάκι"; Παραπέμπει την υπόθεση στην "Επιτροπή Ανταγωνισμού". Δηλαδή σε μια κατασταλτική διαδικασία όπου θα πρέπει να υπάρξουν αποδείξεις ότι οι αλευροβιομήχανοι συνέστησαν καρτέλ και εφαρμόζουν ενιαία πολιτική τιμών.
Έτσι εφαρμόζεται στην πράξη η περίφημη "αυτορύθμιση των αγορών" με "εποπτικό ρόλο" της πολιτείας. Οπότε θα πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα για να αντιληφθούν οι κυβερνώντες ότι υπάρχει και ο δρόμος της άμεσης παρέμβασης, όταν εκδηλώνεται τέτοιας έκτασης στρέβλωση στη λειτουργία της αγοράς. Όπως η άμεση αγορά των τεχνηέντως "αζήτητων" εγχώριων σιτηρών από το κράτος, ώστε να ενισχυθούν τα κρατικά αποθέματα. Και εν συνεχεία διάθεση αυτών των αποθεμάτων σε όποιες, μικρές ή μεγάλες αλευροβιομηχανίες βάζουν "νερό στο κρασί τους" και εκλογικεύουν τις τιμές πώλησης των αλεύρων.
Όταν ο δοκιμαζόμενος από την οικονομική κρίση λαός δέχεται μια τόσο αισχρή επίθεση από μαυραγορίτες, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έπονται. Προηγείται η προληπτική παρέμβαση του συντεταγμένου κράτους. Ακόμη και αν δεν πρόκειται για τον "τρίτο" ή τον υπό διάνοιξη "τέταρτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου