Τρίτη 6 Ιουλίου 2010
Τον Χατζηγάκη τον ξέρετε. Πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, δεινός χειριστής.. αγροτικών ελκυστήρων, ένα είδος Αντύπα, Θεσσαλάρχης, μάλλον υποθεσσαλάρχης λόγω Σουφλιά, παιδί του κάμπου, ένας κύριος με τα όλα του, με τα στάρια του, τα μπαμπάκια του, τις κομπίνες του…
***
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι το ίδιο ελκυστική, παραδοσιακός πολιτικός αναθρεμμένος με τα εθνικά ιδεώδη και αξίες, πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, με πνευματικές ανησυχίες αλλά και κοινωνικές ευαισθησίες.
***
Εδώ ήθελα να φτάσω, στις κοινωνικές ευαισθησίες, γιατί τον πήρε στο στόμα ο Πάγκαλος ότι τάχα μου-τάχα μου διόρισε καμιά τριακοσαριά γαλαζόπαιδα στην Αγροτική Γη Α.Ε., λίγες μέρες πριν χτυπήσει κανόνι ο Καραμανλής.
***
Παρατήρηση πρώτη. Τι έκανε ο άνθρωπος, φτωχά, άνεργα παιδιά έμπασε για δουλειά και κοντά σ’ αυτούς ένα τσούρμο συγγενείς και ανίψια συναδέλφων του. Και προσέξτε, δεν ήταν μοναχοφάης, όπως ο Σαμαράς.
***
Ο Σαμαράς όπως θα ενθυμείσθε, γέμισε το Μουσείο της Ακρόπολης με Καλαματιανούς και Μεσσήνιους, ενώ ο Χατζηγάκης μοίρασε μπάλα. Έστειλε λοιπόν μια επιστολή στους γαλάζιους βουλευτές και τους είπε, στείλτε ονόματα από τη μάνα γη για την Αγροτική Γη.
***
Πάσα προσφορά δεκτή δηλαδή και όπως ήταν φυσικό και οι γαλάζιοι βουλευτές της Πιερίας μετά χαράς δέχθηκαν την πρόσκληση, μόνο που κάποιοι πρόκαναν και κάποιοι δεν πρόκαναν.
***
Ο ένας, πρώην υφυπουργός, το παραδέχθηκε αλλά τιμή του και καμάρι του δεν έστειλε στην Αγροτική Γη ούτε μακιγιέρ ούτε καφετζή, έστειλε τοπογράφο παρακαλώ, παιδί των 700 ευρώ και οικογένεια στα όρια της φτώχειας.
***
Βέβαια, δεν εκπλησσόμεθα, τέτοια ήταν πάντα η κοινωνία μας, ρουσφετοκοινωνία και όλα τα μπαγάσικα γαλάζια και πράσινα βολεύτηκαν κατά καιρούς γράφοντας οι κομματάρχες στα παλιά τους τα παπούτσια αξιοκρατίες, τίτλους σπουδών, ΑΣΕΠ και αξίες.
***
Άλλωστε και στη βουλή των Ελλήνων αρκετοί εθνοπατέρες βόλεψαν τέκνα και ανιψιούς και θαυμαστό το θράσος τους ούτε κουβέντα, εις υγείαν των κοροΐδων.
***
Να μη σχολιάσω για τους πρώην συνεργάτες βουλευτών, με νόμο που ευτυχώς δεν ισχύει σήμερα, κατέλαβαν προνομιακές θέσεις στο δημόσιο. Ασφαλώς και δεν ήταν στα όρια της φτώχειας. Εμάς κατάντησαν στα όρια της τρέλας με τις προνομίες τους.
***
Πολύ θα ήθελα, όταν ο Χατζηγάκης ζητούσε απ’τους συναδέλφους του ονόματα προς τακτοποίηση και διορισμό να βρισκόταν ένα παλικάρι βουλευτής και να του’ τρίβε στη μούρη την επιστολή, υπερασπιζόμενος όλα τα άλλα παιδιά του κόσμου. Αλλά που τέτοια ευτυχία. Ούτε στα σακουλάκια του ΚΛΙΝ που λέγαμε κάποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου