23.06.2010 Πολιτικό Σχόλιο
 |
Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
giorgis@massavetas.gr
Ε, δεν είναι να σταυροκοπιέσαι με το πως λειτουργεί το... μυαλό ορισμένων στην κορυφή της κυβέρνησης; Ήθελε τόσο πολύ να καταλάβουν το αυτονόητο; Ότι δεν είναι δυνατόν να περάσουν, να γίνουν αποδεκτές από την κοινωνία, αλλά και να σταθούν ενώπιον των ελληνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων, τέτοιου είδους ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, χωρίς να έχουν επικυρωθεί από την εθνική αντιπροσωπεία;
Έστω και με την πρακτική του «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα», υποχρεώθηκαν, κάτω και από τις εσωτερικές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν ακόμη και στην κοινοβουλευτική τους ομάδα και τον κομματικό τους μηχανισμό, να εγκαταλείψουν αυτού του είδους του κοινοβουλευτικούς εξυπνακισμούς. Και να αποδεχθούν το αυτονόητο. Την ενσωμάτωση των αλλαγών σε κάποιο νομοσχέδιο.
Έτσι θα φανεί και πόσο εύκολα και ρητορικά, εκ του ασφαλούς, ήταν τα «επαναστατικά σκιρτήματα» ορισμένων βουλευτών, που αφού είχαν ήδη πει «ναι σε όλα» -πλην των τριών που τέθηκαν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας- κατά την επικύρωση του μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τριμερή, εν συνεχεία περιέφεραν είτε στα μέσα ενημέρωσης είτε στις περιφέρειες τους τη «διαφωνία» τους με τον τρόπο προώθησης των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις.
Πιάστηκαν δηλαδή από το «διαδικαστικό», που πράγματι είναι σοβαρό, και εξασφάλισαν πιστοποιητικό «φιλολαϊκής τοποθέτησης, παρακάμπτοντας την ουσία που είναι το περιεχόμενο των αλλαγών.
Τώρα έρχεται η ώρα να κριθεί η ειλικρίνεια των δηλώσεων όλων, κατά την ψηφοφορία, απέναντι στην ουσία των αλλαγών. Για να μην κρύβεται κανείς πίσω από το δάκτυλο του.
Η μια μαύρη αλήθεια είναι ότι οι αλλαγές αυτές θα κάνουν μαύρη τη ζωή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας για τουλάχιστον μια πενταετία. Με την ελπίδα, αν το ρωμαίικο νοικοκυρευτεί επιτελούς ως προς τα δημόσια οικονομικά του και καταφέρει να μειώσει το δημόσιο χρέος του, κάποιες από τις βαρβαρότητες των άδικων ρυθμίσεων να αρθούν στο μέλλον.
Η άλλη μαύρη αλήθεια είναι ότι, για τα αμέσως επόμενα χρόνια, αν θέλουμε να μη βαρέσουμε κανόνι ως χώρα, οπότε τα πράγματα θα γίνουν απείρως χειρότερα, είμαστε υποχρεωμένοι να χορεύουμε στο ρυθμό που υπαγορεύουν εκείνοι που μας δίνουν τα χρήματα για να πληρώνουμε τους δανειστές μας.
Οπότε την ώρα της ψηφοφορίας, θέλοντας και μη, θα ισχύσει το «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».
Έστω και με την πρακτική του «στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα», υποχρεώθηκαν, κάτω και από τις εσωτερικές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν ακόμη και στην κοινοβουλευτική τους ομάδα και τον κομματικό τους μηχανισμό, να εγκαταλείψουν αυτού του είδους του κοινοβουλευτικούς εξυπνακισμούς. Και να αποδεχθούν το αυτονόητο. Την ενσωμάτωση των αλλαγών σε κάποιο νομοσχέδιο.
Έτσι θα φανεί και πόσο εύκολα και ρητορικά, εκ του ασφαλούς, ήταν τα «επαναστατικά σκιρτήματα» ορισμένων βουλευτών, που αφού είχαν ήδη πει «ναι σε όλα» -πλην των τριών που τέθηκαν εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας- κατά την επικύρωση του μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τριμερή, εν συνεχεία περιέφεραν είτε στα μέσα ενημέρωσης είτε στις περιφέρειες τους τη «διαφωνία» τους με τον τρόπο προώθησης των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις.
Πιάστηκαν δηλαδή από το «διαδικαστικό», που πράγματι είναι σοβαρό, και εξασφάλισαν πιστοποιητικό «φιλολαϊκής τοποθέτησης, παρακάμπτοντας την ουσία που είναι το περιεχόμενο των αλλαγών.
Τώρα έρχεται η ώρα να κριθεί η ειλικρίνεια των δηλώσεων όλων, κατά την ψηφοφορία, απέναντι στην ουσία των αλλαγών. Για να μην κρύβεται κανείς πίσω από το δάκτυλο του.
Η μια μαύρη αλήθεια είναι ότι οι αλλαγές αυτές θα κάνουν μαύρη τη ζωή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας για τουλάχιστον μια πενταετία. Με την ελπίδα, αν το ρωμαίικο νοικοκυρευτεί επιτελούς ως προς τα δημόσια οικονομικά του και καταφέρει να μειώσει το δημόσιο χρέος του, κάποιες από τις βαρβαρότητες των άδικων ρυθμίσεων να αρθούν στο μέλλον.
Η άλλη μαύρη αλήθεια είναι ότι, για τα αμέσως επόμενα χρόνια, αν θέλουμε να μη βαρέσουμε κανόνι ως χώρα, οπότε τα πράγματα θα γίνουν απείρως χειρότερα, είμαστε υποχρεωμένοι να χορεύουμε στο ρυθμό που υπαγορεύουν εκείνοι που μας δίνουν τα χρήματα για να πληρώνουμε τους δανειστές μας.
Οπότε την ώρα της ψηφοφορίας, θέλοντας και μη, θα ισχύσει το «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».
ΚΡΑΧΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου