Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
Η οικονομική κρίση βαθαίνει μέρα με τη μέρα και κανένας «άριστος οιωνός» δεν προοιωνίζεται καλύτερες μέρες στο προσεχές μέλλον.
Ο πολιτικός κόσμος βυθίζεται στο τέλμα των διαχρονικών σκανδάλων που ο ίδιος δημιούργησε, πνίγεται από τη δυσοσμία τους και ...περιτυλιγμένος από τους όφεις του Λαοκόωντα δε μπορεί να απεγκλωβιστεί και να επιδοθεί στη μεγάλη αναγεννητική προσπάθεια που επιβάλλουν οι κρίσιμες περιστάσεις.
Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της ηθικής κρίσης στο πολιτικό σύστημα. Και η ηθική κρίση είναι ενδημική. Αν, μάλιστα, προσεγγίσει κανείς την κρίση αυτή με ιστορικούς όρους, δε μπορεί να αποκλείσει την εξέλιξή της σε εθνική κρίση. Πολλές φορές συνέβη αυτό σε περιόδους παρακμής.
Δεν είναι του παρόντος να αναλύσει κανείς τις αιτίες και να εκτιμήσει το μέγεθος των επιπτώσεων σε ό,τι αφορά τη χώρα μας. Περιοριζόμαστε στο να επισημάνουμε ότι κυβέρνηση, η οποία χειρίζεται και διαχειρίζεται την κρίση, δεν έλεγε εξ αρχής και δεν λέει στο λαό ολόκληρη την αλήθεια. Είναι προφανές ότι γνώριζε από πριν την σοβαρότητα της νόσου από την οποία έπασχε η οικονομία της χώρας. Όμως δεν έλαβε εγκαίρως όλα τα αναγκαία μέτρα για τη θεραπεία «κατ’ οίκον» και όταν «επιδεινώθηκε» η κατάσταση της ασθενούς, έσπευσε άρον-άρον στην εισαγωγή της στο γνωστό «θεραπευτήριο» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Στη νέα αυτή φάση της πορείας της νοσηλευόμενης Ελλάδας, η Κυβέρνηση δε μας λέει την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι μία: Η βαρεία ασθενούσα ελληνική οικονομία άγεται και φέρεται μεταξύ χειρουργείου και της μονάδας εντατικής θεραπείας του «νοσηλευτικού ιδρύματος». Είναι στα χέρια ενός χειρουργού, ενός αναισθησιολόγου και ενός εντατικολόγου (δηλαδή του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής), υφίσταται επώδυνες διαδοχικές επεμβάσεις με βαθιές τομές σε ζωτικά της όργανα, ασφαλιστικό, μισθολογικό, εργασιακά δικαιώματα. Οι στενοί συγγενείς της ασθενούς, τα παιδιά της, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, αγωνιούντες στον διάδρομο του χειρουργείου, αντί να μαθαίνουν την αλήθεια για την πορεία της ασθενούς μητέρας, παρηγορούνται με την «ενημέρωση» από τον κλινικάρχη και τους συνεργάτες του ότι δήθεν «πάμε καλά, άλλη μία χειρουργική επέμβαση και θα πάμε καλύτερα, μετά από λίγο θα την βγάλουμε από την καταστολή, πολύ σύντομα θα αναπνέει μόνη της» για να πουν αργότερα στους αδημονούντες ότι «θα χρειαστεί μια ακόμα χειρουργική επέμβαση γιατί είχαμε επιπλοκές» και πάει λέγοντας. Αγνοούν, φαίνεται, ότι η υπομονή και η αντοχή των συγγενών στον προθάλαμο του χειρουργείου έχουν τα όριά τους. Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε ότι το τελικό ιατρικό ανακοινωθέν θα μιλάει για εξιτήριο με μακρά περίοδο ανάρρωσης και δεν θα ανακοινώνει–τρέμουμε με αυτήν την σκέψη- την κατάληξη της ασθενούς (χρεοκοπία).
*
Αποτολμούμε την σκέψη ότι δεν ήταν τόσο σοβαροί οι διαγνωστικοί λόγοι της υγείας της ελληνικής οικονομίας, η οποία οικονομία, άλλωστε, δεν ήταν η μόνη που έπασχε στην Ε.Ε., και οι οποίοι επέβαλαν, άνευ άλλου τινός, την εισαγωγή της σε ένα τόσο δαπανηρό «νοσηλευτήριο». Διογκώθηκαν σκοπίμως από τις ελεγχόμενες διεθνείς αγορές με στόχο την έτι περαιτέρω πολιτικοοικονομική εξάρτηση της χώρας στους νέους μηχανισμούς που διαθέτει το παγκόσμιο διευθυντήριο. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει χειρότερη δουλεία ενός λαού από την οικονομική δουλεία, η οποία σήμερα επιτυγχάνεται με μεταμοντέρνες μεθόδους. Δηλαδή δεν επιβάλλεται από τις ερπύστριες και τις επωμίδες, αλλά από τις διεθνώς και εγχωρίως κατευθυνόμενες γραφίδες.
Ενόψει όλων αυτών των λίαν πιθανών δυσμενών εξελίξεων, η μοναδική λύση που υπάρχει είναι η καθολική ειρηνική αντίσταση του λαού. Μια αντίσταση για την επιβίωσή του και το μέλλον των παιδιών του. Τονίζουμε τη λέξη ειρηνική αντίσταση γιατί κάποιοι θα ήθελαν (έχουν συμφέρον) να προβοκάρουν αυτό τον αγώνα και να τον υπονομεύσουν. Έναν αγώνα που με σωστή καθοδήγηση πρέπει να είναι βαθιά κοινωνικός, απαρέγκλιτα δημοκρατικός, ασυμβίβαστα πατριωτικός, πολιτικά ριζοσπαστικός εναντίον φθαρμένων δομών και διεφθαρμένων συνειδήσεων, έναν αγώνα ηθικά ανυποχώρητο.
Όπως ήδη τονίστηκε, ο τόπος βρίσκεται σε κρίση ηθική, δηλαδή κρίση αξιών, κρίση οικονομική, κρίση πολιτική, κρίση κοινωνική, κρίση πνευματική. Όλα αυτά οδηγούν σε εθνική κρίση, η οποία πρέπει να αποτραπεί. Πριν είναι αργά, όλες οι υγιείς δυνάμεις του Έθνους οφείλουν να εγερθούν για να κρατήσουν όρθια την ψυχή του Έθνους, όρθιο το Λαό, όρθια την Πατρίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου